Υπάρχει και η αισιόδοξη άποψη

http://www.antinews.gr/

Στέφανος Αγιάσογλου
Η οικονομική κρίση μπήκε για τα καλά στη ζωή μας και είναι γεγονός. Δεν είναι πια μια θεωρητική συζήτηση μεταξύ μας μακριά από εμάς. Είναι κοινωνικό φαινόμενο με συνέπιες στην καθημερινότητα μας που έχουν ήδη αρχίσει να γίνονται απρόβλεπτες. Τα περιστατικά κοινωνικής αδικίας και ωμής βίας που ακούμε καθημερινά συνεχώς θα αυξάνονται. Και ανθρώπινα και μόνο το αυθόρμητο ερώτημα που, λίγο πολύ, όλος ο κόσμος ψελλίζει, είναι αν υπάρχει διέξοδος.


Η αισιόδοξη άποψη είναι πως ναι. Υπάρχει διέξοδος. Ναι υπάρχει ελπίδα. Και για γίνω πιο σαφής είναι η μόνη άποψη. Γιατί η ζωή προχωράει και η κοινωνία εξελίσσεται και τραβάει μπροστά. Το γενετικό υλικό του Έλληνα έχει στοιχεία που δεν του επιτρέπουν να παραδίδεται. Στοιχεία που του επιβάλλουν να κοιτάει μπροστά. Στοιχεία που του δίνουν πάντα την δύναμη να αγωνίζεται ακόμα και όταν όλα δείχνουν χαμένα. Στοιχεία που του επιτρέπουν να βγαίνει νικητής.
Άλλωστε είναι πάρα πολλές οι περιπτώσεις στην μακρόχρονη ιστορία μας που όλα αυτά τα στοιχεία επιβεβαιώθηκαν περίτρανα. Ο λόγος είναι γιατί ο Έλληνας και η Ελληνίδα έμαθαν να διάγουν τον βίο τους με την καρδία τους όχι με τη λογική τους. Κι όταν υπάρχει η καρδία και η ψυχή τα πάντα ανατρέπονται.
Έτσι είναι ο κόσμος στην Ελλάδα σήμερα. Αυτή είναι η βάση πάνω στην όποια μπορούν οι άξιοι να στηριχτούν και να κτίσουν το μέλλον αυτής της χώρας.
Ενάντια στην επί δεκαετίες προπαγάνδα μιας μπουρζουαριστερίστικης λογικής που στο όνομα ενός αόριστου και άγευστου προοδευτισμού κοινωνικής δήθεν προσφοράς, προσπαθεί με νύχια και με δόντια να συντηρήσει την κρατικοδίαιτη λογική που οδήγησε το πολιτικό σύστημα στην αυτοκτονία και εκείνο με τη σειρά του τη χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.
Αλλά τώρα το πρόβλημα που δημιούργησαν θα δώσει μόνο του τη λύση. Δεν θα περιμένει τους παρωχημένους ιδεαλιστές της κρατικιστικής νοοτροπίας να παραμυθιάσουν κανέναν πια.  Γιατί άρχισαν να λειτουργούν τα αντανακλαστικά του Έλληνα ο όποιος επιτέλους κατάλαβε. Κατάλαβε ότι το μόνο που τους ενδιέφερε  στην πραγματικότητα ήταν να συντηρούν την κρατικοδίαιτη συνείδηση τους, για να τους συντηρεί κι εκείνη με τη σειρά της σε βάρος των υπολοίπων. Έτσι ανακυκλώνεται ένα σύστημα που τους έδωσε υπόσταση και τους εξασφάλισε διαβίωση.
Οι καταστάσεις άλλαξαν. Τα δεδομένα του παρελθόντος δεν αποτελούν ασφαλή βάση για τον σχεδιασμό του μέλλοντος. Και μέσα από την δυσκολία που αντιμετωπίζουμε μας δίνεται μια μεγάλη ευκαιρία να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους θέση. Για να συμβεί αυτό πρέπει το κάθε τι να έχει το ρολό που του αρμόζει.
Η πολιτική δεν είναι εργαλείο για την ανέλιξη των πολιτικών στην κοινωνία.  Ο ρόλος της πολίτικης είναι να υπηρετεί τους πολίτες και το κοινωνικό συμφέρον.
Το κράτος δεν είναι έννοια συμπαντική που τα πάντα ξεκινάμε και το τελειώνουν σ’ αυτό. Ο ρόλος του κράτους είναι συγκεκριμένος. Σχεδιάζει, προγραμματίζει, συντονίζει και ορίζει τους κανόνες του παιχνιδιού. Εφαρμόζει τον νόμο, προστατεύει τους πολίτες και παρεμβαίνει μόνον για το κοινωνικό συμφέρον και το κοινωνικό όφελος. Και όταν συμβαίνει αυτό χωρίς παρεκκλίσεις και στρεβλώσεις αποκτά τον σεβασμό της κοινωνίας των πολιτών, ενδυναμώνεται και προσφέρει περισσότερες και ποιοτικότερες υπηρεσίες.
Το κράτος δεν είναι ούτε επιχειρηματίας ούτε δικαστής, και σίγουρα δεν είναι μέσον δράσης διαφόρων επίδοξων στελεχών που χωρίς επιπτώσεις πειραματίζονται επί παντός επιστητού. Οι κρατικές επιχειρήσεις δεν είναι εργαλεία ανάδειξης φίλων και κολλητών των πολιτικών προϊσταμένων τους με μόνο στόχο τις δημόσιες σχέσεις και τις πολιτικές εξυπηρετήσεις.
Είναι ζωντανοί οργανισμοί με εμπειρία και τεχνογνωσία ετών που φέρει το προσωπικό τους και που αν τις λειτουργήσουν και τις διαχειριστούν σωστά, συνεργαζόμενοι και όχι ανταγωνιζόμενοι  τον ιδιωτικό τομέα έχουν την δυνατότητα να παράγουν πλούτο και ποιοτικές υπηρεσίες προς όφελος της κοινωνίας και της χώρας.
Και από την άλλη πλευρά οι ελεγκτικοί μηχανισμοί και οι διαφορές ανεξάρτητες αρχές δεν είναι μέσα παροχής δεύτερης ευκαιρίας παρωχημένων η αποτυχημένων δημοσίων λειτουργών ούτε λαϊκά δικαστήρια και φορείς τηλεθέασης των καναλιών, αλλά εργαλεία παρέμβασης και συντονισμού για την καλύτερη και διάφανη λειτουργιά του κρατικού μηχανισμού.
Μέσα στα πλαίσια αυτά χωρίς τις επίκτητες και σκόπιμες φοβίες του κρατικοδίαιτου συστήματος και των υποστηρικτών του, που μόνο στόχο έχουν μιας μπουρζουασιστικής νοοτροπίας ανάγκη για επιβίωση, αφού δεν έχουν την ικανότητα να κάνουν κάτι άλλο,  το κράτος μπορεί όπως και πρέπει να αποκτήσει  αυτοσεβασμό και να εκπέμψει μηνύματα που θα το κάνουν να αποκτήσει και τον σεβασμό των πολιτών.
Η ουσία του προβλήματος σήμερα στην Ελλάδα δεν είναι η έλλειψη σχεδιασμού,  δυνατοτήτων και θέλησης. Αυτά υπάρχουν. Είναι μια λανθασμένη νοοτροπία ζωής που διαπέρασε τον κοινωνικό ιστό τα τελευταία 25 χρόνια και μεγάλωσε δυο γενιές Ελλήνων χωρίς οράματα και χωρίς στόχους. Με μόνο εφόδιο την ταύτιση της χωρίς κόπο και προσόντα κομματικής ανέλιξης με την, επίσης χωρίς κόπο και προσόντα, κοινωνική καταξίωση.
Και αυτό αντικατοπτρίζεται παντού. Σε όλες τις εκφάνσεις της σημερινής πραγματικότητας. Κοινωνικής, πολίτικης, πνευματικής αλλά ακόμα και της απλής καθημερινότητας μας.  Φάνηκε στον τρόπο που πολιτεύτηκε η σημερινή κυβέρνηση προεκλογικά. Στον τρόπο που κυβερνάει μετεκλογικά και στα αδιέξοδα που οδήγησε τη χώρα με τις επιλογές της.
Όμως από την άλλη μεριά δεν είναι δυνατόν να μην παρατηρήσει κάνεις όσο και να εθελοτυφλεί ότι ίσως για πρώτη φορά στην Ελλάδα πολίτικος ηγέτης και εν προκειμένω ο Αντώνης Σαμαράς, παρουσίασε ένα πρόγραμμα για την έξοδο από την κρίση και τις δαγκάνες του μνημονίου, που είναι σε πρώτη ανάγνωση, συγκεκριμένο, συγκροτημένο, τεκμηριωμένο, συντονισμένο και έχει αρχή μέση και τέλος.
Πιστεύω ακράδαντα ότι σ’ ένα τέτοιο πρόγραμμα η δυσκολία δεν είναι η εφαρμογή του αυτή καθεαυτή. Η μεγαλύτερη δυσκολία έγκειται στο να διαπεράσει κανείς αυτή την καθεστωτική νοοτροπία του κρατισμού και να καταφέρει να κάνει το πρόγραμμα αυτό κατανοητό στον κόσμο του οποίου η άμεση συμμέτοχη αποτελεί βασικό συστατικό στοιχειό της επιτυχίας ενός τέτοιου προγράμματος.
Υπάρχουν κύτταρα που αντιστέκονται στην απαξίωση της αξιοκρατίας, της διαφάνειας και της ανάπτυξης. Υπάρχουν στοιχεία αντίστασης και είναι βαθειά ριζωμένα στο γενετικό υλικό του Έλληνα. Αυτά θα τα βλέπουμε από εδώ και μπρος ολοένα και συχνότερα. Γιατί η φύση μας και τα βιώματα μας, μας ωθούν όλους, όπως το έκαναν χιλιάδες χρονιά στους προγόνους μας, να κοιτάμε μπροστά, με αισιοδοξία, για να παραδώσουμε μια καλύτερη πατρίδα στα παιδιά μας.