Μιλούν διαφορετική γλώσσα…

Πολλοί άνθρωποι που παρακολουθούν τον τρόπο άσκησης της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας και της Κύπρου εκνευρίζονται με την αναποτελεσματικότητα της διπλωματικής ηγεσίας των δύο χωρών σε θέματα σοβαρά και στα οποία θα μπορούσαν να βρεθούν βήματα μπροστά από την Τουρκία.

Η αλήθεια είναι ότι μετά την κρίση στις τουρκο-ισραηλινές σχέσεις η Λευκωσία προχώρησε σε μερικές επιθετικές κινήσεις οι οποίες -όπως συμβαίνει πάντα- «έμειναν από βενζίνη» κατά την έκφραση έμπειρου διπλωμάτη. Απουσίαζε η αποφασιστικότητα που απαιτείται σε αυτές τις περιπτώσεις. Η Αθήνα από την πλευρά της αποφάσισε στο πιό υψηλό επίπεδο να μη «στενοχωρέσει» τον πρωθυπουργό της Τουρκίας Ταγίπ Ερτογάν, ο οποίος …εκτιμώντας αυτή την κίνηση της Αθήνας δημιούργησε τις γνωστές απαράδεκτες συνθήκες σύγκρουσης στο Αιγαίο. Η επίσκεψη του κ. Παπανδρέου στο Τελ Αβίβ ήταν μία καλή κίνηση αλλά δεν έφερε ισχυρά αποτελέσματα επειδή ο πρωθυπουργός δεν ήταν έτοιμος για το βήμα της συνεργασίας με τους κακούς, όπως συνηθίσαμε να τους αποκαλούμε, Ισραηλινούς.
Την ίδια στιγμή έγιναν κάποιες καλές κινήσεις από την πλευρά του «Ελληνικού Λόμπι». Οι συναντήσεις με το αντίστοιχο ισραηλινό «πήγαν καλά» όπως εξήγησε ένας λομπίστας και υπάρχει διάθεση στενής συνεργασίας, καθώς είναι δεδομένο ότι οι Εβραιοαμερικανοί είναι αποφασισμένοι να τιμωρήσουν την Τουρκία.
Οι δηλώσεις των πολιτικών που υποστηρίζουν το Ισραήλ και των εβραϊκών οργανώσεων εναντίον της Τουρκίας είναι σκληρές και σε μερικές περιπτώσεις ξεπερνούν κάθε όριο ευγένειας και διπλωματίας. Σύμφωνα με την γνώμη ατόμων που γνωρίζουν τα τεκταινόμενα, η Αθήνα και η Λευκωσία ομιλούν με διαφορετικό τρόπο από τους Ελληνοαμερικανούς με αποτέλεσμα να δένονται τα χέρια των τελευταίων και να μην μπορούν να προχωρήσουν σε τολμηρές πρωτοβουλίες.
Επίσης, υπάρχει και ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα: Οι δύο κυβερνήσεις έχουν διαφορετική στόχευση από τους Ελληνοαμερικανούς χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το Ελληνικό Λόμπι είναι λάθος στην προσέγγισή του. Αντίθετα.
Τις τελευταίες ημέρες οι τουρκικές προκλήσεις προς την Ουάσιγκτον έλαβαν προσωπικό χαρακτήρα. Οι Τούρκοι διέρρευσαν ότι ο πολύς Αχμέτ Νταβούτογλου εκνευρίστηκε με τα λόγια υποστήριξης της Χίλαρι Κλίντον για το Ισραήλ και στη συνάντηση της 14ης Ιουνίου κτύπησε το χέρι στο γραφείο της λέγοντας: «Υποστηρίζετε ένα κράτος-δολοφόνο. Κανένα κράτος δεν πρέπει να νομίζει ότι είναι πάνω από τους νόμους». Ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας κατηγορεί το Ισραήλ για τα πάθη των Παλαιστινίων, ενώ θεωρεί ειρηνευτικές επιχειρήσεις την εισβολή-κατοχή της Κύπρου και τις απίστευτης αγριότητας επιθέσεις εναντίον των Κούρδων ανταρτών. Οι Αμερικανοί διαψεύδουν βέβαια το περιστατικό που διέρρευσαν οι Τούρκοι διπλωμάτες στην Financial Times, και παρουσιάζονται έντονα ενοχλημένοι με την Αγκυρα η οποία εδώ και χρόνια -χωρίς να πάρουν είδηση οι γραφειοκράτες του Στέϊτ Ντιπάρτμεντ- υποστηρίζει όλους τους εχθρούς τους.
Η Τουρκία διατηρεί σταθερή πορεία σύγκρουσης με την Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ και δεν μπορεί να μην το γνωρίζουν οι επικεφαλής της ελληνικής και της κυπριακής διπλωματίας. Διότι εάν δεν το έχουν πληροφορηθεί είναι όχι μόνο ανίκανοι αλλά και επικίνδυνοι. Αντί να επιμένουν στην αδιέξοδη πολιτική των υποχωρήσεων στο Αιγαίο και την Κύπρο κάνοντας τα καλά παιδιά στην Αγκυρα είναι προτιμότερο να ξεκινήσουν άλλες συνεργασίες.
Η Τουρκία με πράξεις αποδεικνύει ότι η πολιτική προσέγγισης με την Τουρκία που εμπνεύστηκε ο πρωθυπουργός δεν είναι αποδεκτή. Ούτε οι υποχωρήσεις του Προέδρου της Κύπρου Δημήτρη Χριστόφια εκτιμήθηκαν.
Οι Τούρκοι δεν θα τερματίσουν την επεκτατική πολιτική τους για όσο διάστημα η Αθήνα και η Λευκωσία υποχωρούν σε όλα τα μέτωπα. Ετσι έχουν τα πράγματα…
Mιχάλης Ιγνατίου / Ημερησία (28/07/2010)

http://www.strategyreport.gr/?p=2482