Ελληνική ή Τροϊκανή Αστυνομία;

Η Αστυνομία βρίσκεται αναμφισβήτητα προ των ιστορικών ευθυνών της
Οι μέρες που διανύουμε είναι σαφώς «γκαστρωμένες» και ενδέχεται να «γεννήσουν», σε άγνωστο χρόνο, καταστάσεις για τις οποίες κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει με βεβαιότητα την «ποιότητά» τους. Η πολιτική και οικονομική πίεση της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου, προς τους πολίτες, έχουν διοχετεύσει ένα συνεχώς ογκούμενο κύμα αντίδρασης και δίκαιης οργής από όλους εκείνους που καλούνται να πληρώσουν τις παλιές και νέες επιλογές των πολιτικών που επέδραμαν στην χώρα ποικιλοτρόπως.
Η αναλγησία των σημερινών κυβερνώντων, που αδυνατούν να κατανοήσουν –έστω και στο ελάχιστο- την τραγική πραγματικότητα των πολιτικών τους αποφάσεων για την χώρα και τους πολίτες της, είναι βέβαιο πως οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε μία σύγκρουση της πολιτικής με τους πολίτες. Η σύγκρουση αυτή, μάλιστα, θα είναι πολύ ισχυρότερη –και με δυσάρεστα έως τραγικά αποτελέσματα- όσο περισσότερο καθυστερεί. Οι κατέχοντες την εξουσία το γνωρίζουν αυτό και έχουν αποπειραθεί να εκτονώσουν –μέσω των δουλικών τους συνδικαλιστικών οργανώσεων- αυτή την συνεχώς αυξανόμενη συσώρρευση της λαϊκής οργής.
Γεγονός είναι πως οι πολιτικοί τα κατάφεραν –ίσως και συγκυριακά λόγω καλοκαιριού- να αναβάλουν την στιγμή που θα βρεθούν αντιμέτωποι με τον «κυρίαρχο» λαό. Και σε αυτή την αναβολή δεν βοήθησαν μόνο τα «δουλικά κομματικά συνδικαλιστικά στελέχη», αλλά και η δράση της αστυνομίας, των διαφόρων υπηρεσιών ασφαλείας και κυρίως ενός καταγγελθέντος παρακράτους που δρα κατά παραγγελία και σύμφωνα -πάντα- με τα κελεύσματα της εκάστοτε εξουσίας. Οι «στρατιώτες» του παρακράτους αυτού προέρχονται:
από ομάδες που δραστηριοποιούνται στην παρανομία και δρουν –σχεδόν αποκλειστικά- τη νύχτα
από «αντιεξουσιαστές» που έχουν διαφύγει από τον έλεγχο των ιδεολόγων αντιεξουσιαστών και δημιούργησαν παραμάγαζα διοικούμενα από μυστικές υπηρεσίες (κυρίως ξένων φιλικών και μη χωρών)
από ανθρώπους εξαρτημένους από ουσίες (και ό,τι άλλο μπορεί να σημαίνει αυτό)
Όμως, η Αστυνομία έχει παίξει έναν πάρα πολύ σημαντικό ρόλο στην «ασπίδα προστασίας» στην επιβολή των παράνομών, αντισυνταγματικών και μη εγκεκριμένων από τους πολίτες κυβερνητικών αποφάσεων.
Και στο σημείο αυτό, εύλογα αναρωτιόμαστε πλέον όλοι μας, κατά πόσο νομιμοποιείται η ηγεσία της αστυνομίας (και δεν εννοώ την πολιτική ηγεσία που είναι μέλος της κυβέρνησης της τρόικας και του ΔΝΤ) να στρέφει τους αστυνομικούς κατά των πολιτών, τη στιγμή που είναι γνωστό ότι η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου παρανομεί κατ’ επανάληψη, εκθέτει (αν δεν έχει παραδώσει ήδη) επικίνδυνα την εθνική κυριαρχία της χώρας με τις αποφάσεις ή την αδράνειά της και εναντιώνεται με άδικες αποφάσεις κατά της οικονομίας, αλλά κυρίως κατά της προσωπικής ειρήνης και ασφάλειας του κάθε Έλληνα πολίτη.
Η Αστυνομία έχει ιδρυθεί για να προστατεύει το νόμο αλλά και τους πολίτες και κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που ο «νόμος» (να θυμίσουμε πως πλείστες όσες αποφάσεις της κυβέρνησης Παπανδρέου δεν έχουν κυρωθεί με νόμο, αλλά αποτελούν αποτέλεσμα υπουργικών αποφάσεων) εναντιώνεται στα συμφέροντα, στην ακεραιότητα, στην ειρήνη και την ασφάλεια της χώρας και των πολιτών της; Σε αυτή την περίπτωση η Αστυνομία οφείλει να υπηρετήσει τον «κυρίαρχο» λαό ή την κυρίαρχη κυβερνώσα τάξη; Εάν ακολουθήσει τις πολιτικές εντολές που της δίνονται, πόσο κοντά βρίσκονται οι ανώτατοι αξιωματικοί της αστυνομίας στο να εξυπηρετούν παράνομες αποφάσεις, που αντιτίθενται του Συντάγματος της χώρας και πιθανότατα εξυπηρετούν ένα καθεστώς και όχι μία αποδεκτή από τον λαό κυβέρνηση; Μήπως, στις «γκαστρωμένες ημέρες» που διανύουμε, η ηγεσία της Αστυνομίας επαναλαμβάνει τα λάθη της Αστυνομίας που στήριξε την δικτατορία του Γεωργίου Παπαδόπουλου; Μήπως οι ανώτατοι αξιωματικοί της ΓΑΔΑ έχουν αποφασίσει να παίξουν κάποιον κυβερνητικό ρόλο και να μην εξυπηρετήσουν τον θεσμικό τους ρόλο;
Όμως σε αυτά τα ερωτήματα καλούνται να απαντήσουν έμπρακτα όλοι οι υπηρετούντες αστυνομικοί, όλων των υπηρεσιών. Πολύ περισσότερο, δε, εκείνοι που κινούνται ανάμεσα στους πολίτες και σαν σκοπό έχουν την συγκέντρωση πληροφοριών για την πρόληψη εγκληματικών πράξεων. Και αυτή η ομάδα των αστυνομικών, έχει βαριά ευθύνη για «παρατράγουδα» που σημειώνονται (σχεδόν πάντα) σε πορείες και διαδηλώσεις διαμαρτυρίας. Αυτή ακριβώς η ομάδα αστυνομικών φέρει την ευθύνη για την συνέχιση της δράσης κάποιων ανθρωποειδών που συνεχίζουν να δρουν ασύλληπτοι και να υποσκάπτουν τα ίδια τα θεμέλια της δημοκρατίας, κινούμενοι κατά των λαϊκών συμφερόντων και απειλώντας μέχρι και ζωές Ελλήνων πολιτών (ακόμη δεν έχουν συλληφθεί οι δράστες – δολοφόνοι της Marfin και αυτό αποτελεί βάσιμη υποψία για εγκληματική αμέλεια αυτών των «μυστικών» αστυνομικών).
Δυστυχώς, σύσσωμη η Αστυνομία, σήμερα βρίσκεται προ των ευθυνών της απέναντι στην ίδια την Δημοκρατία. Από τη στιγμή, μάλιστα, που οι αστυνομικοί συμπολίτες μας, εργαζόμενοι και οικογενειάρχες όπως είμαστε όλοι μας, αποφασίσουν να σταθούν ως «ασπίδα προστασίας» σε αυτό το εκτρωματικό τραγικό κυβερνητικό συνοθύλλευμα, πολύ φοβάμαι πως θα στερηθούν οικειοθελώς την συμμετοχή τους στις δημοκρατικές διαδικασίες και στις επιταγές που το ίδιο το Σύνταγμα επιβάλει για την προστασία της χώρας και των πολιτών της.
Δυστυχώς, η λάθρα κυβέρνηση των νέων «Τσολάκογλου», που θυσιάζουν έναν ολόκληρο λαό για να εξυπηρετηθούν οικονομικοί τρομοκράτες και διεθνείς τοκογλύφοι, χρησιμοποιεί την διλημματική – εκβιαστική της πολιτική απέναντι σε όλους. Και ίσως το μεγαλύτερο ηθικό δίλημμα βρίσκεται στους κόλπους της Αστυνομίας… που χρησιμοποιείται ως πραιτωριανό σώμα, για να επιβάλει την ισχύ των λαθροκυβερνώντων.
Κωνσταντίνος

Υ.Γ.: Ίσως οι αστυνομικοί δεν θα πρέπει να ξεχνάνε πως βρίσκονται και οι ίδιοι στην λίστα της σωματικής και φυσικής εξόντωσης. Απλά, σε αυτούς, θα προηγηθεί η ηθική τους εξόντωση, εάν συμμετάσχουν σε οποιεσδήποτε κινήσεις κατά των Ελλήνων πολιτών... Κατά τα λοιπά, θα αντιμετωπισθούν ως "γουρούνια προς σφαγή" από τους εντολείς τους.