Επανάσταση του αυτονόητου ή επανάσταση συνείδησης;

O πρωθυπουργός της χώρας κ. Παπανδρέου εμφανίζεται ως αντιεξουσιαστής. Παριστάνει ότι του διαφεύγει πως ο ίδιος είναι η κορυφή του πολιτικού συστήματος, η κορυφή της απόλυτης εξουσίας στη χώρα (και ταυτόχρονα εγγονός και γιός πρωθυπουργών) και διατυμπανίζει συνέχεια το νέο λεκτικό του εφεύρημα περί επανάστασης του αυτονόητου. Είναι σαν να μας λέει ότι ο ίδιος έχει τεθεί επικεφαλής μιας επανάστασης, έστω λεκτικής και μας καλεί να προσχωρήσουμε.

Επανάσταση του αυτονόητου.
Λέγοντας όμως ο κ. Παπανδρέου επανάσταση του αυτονόητου εννοεί ότι
η εφαρμογή του μνημονίου είναι ένα γεγονός αυτονόητο για το οποίο θα πρέπει να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας και να το αποδεχτούμε χωρίς αντιρρήσεις. Δηλαδή η επικυριαρχία της Τρόϊκας, η εθνική υποτέλεια και η λαϊκή εξαθλίωση είναι γεγονότα αυτονόητα τα οποία θα πρέπει να υποστούμε χωρίς να διαμαρτυρόμαστε ή να φέρουμε....
προσκόμματα. Αυτή είναι στην ουσία η επανάσταση του αυτονόητου στην οποία μας καλεί ο κ. Παπανδρέου να προσχωρήσουμε και να αγωνιστούμε εναντίον του ίδιου του εαυτού μας για να δεχτούμε τη δική μας εξαθλίωση προκειμένου να ικανοποιηθούν οι ντόπιοι και διεθνείς τοκογλύφοι σε βάρος της ζωής μας. Μάλιστα καλούμαστε να καταπνίξουμε τις ανάγκες μας και να χάσουμε τις περιουσίες μας, χωρίς να είμαστε κάν εμείς υπεύθυνοι, προκειμένου να διασώσει η κρατικοδίαιτη άρχουσα τάξη τα προνόμιά της και η οικογενειοκρατική πολιτική ελίτ τις θέσεις της.

Επανάσταση συνείδησης.

Η δική μας θέση ως πολιτών, δεν είναι να προσχωρήσουμε στην επανάσταση του αυτονόητου του κ. Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ. Η θέση η δική μας είναι να προχωρήσουμε σε μια επανάσταση συνείδησης:

1. Θα πρέπει κατ’ αρχήν να συνειδητοποιήσουμε ότι τα χρήματα του μνημονίου (110 δις) δεν πάνε σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικό κράτος, αλλά πηγαίνουν κατ’ ευθείαν σε εξόφληση προηγούμενου χρέους με νέο και πιο υψηλότοκο χρέος. Δηλαδή θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι μπήκαμε σε έναν φαύλο κύκλο συνεχώς αυξανόμενο, ενώ θα έπρεπε να είχαμε κόψει αυτή την εξέλιξη από την αρχή.

2. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε εμείς υπεύθυνοι για την κατάσταση των χρεών της χώρας. Υπεύθυνοι είναι η κρατικοδίαιτη άρχουσα τάξη και οι υποτελείς της, δηλαδή το πολιτικό προσωπικό, οι οποίοι και διασπάθισαν το δημόσιο χρήμα είτε αυτό προερχόταν από δάνεια είτε από εξωτερική βοήθεια είτε από τους φόρους μας, χωρίς έστω να κάνουν επενδύσεις στη χώρα.

3. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι έτσι έχουν τα πράγματα, αλλά έτσι δεν πρέπει να πάνε. Δηλαδή θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει αυτή τη φορά να το παίξουμε πάλι θύματα και να εξαθλιωθούμε εμείς για να γλιτώσουν οι πραγματικά υπεύθυνοι, οι κρατικοδίαιτοι κηφήνες και το υπαλληλικό πολιτικό προσωπικό τους.

4. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η μόνη λύση να ξεφύγουμε από τις αλυσίδες που μας έχουν βάλει είναι ότι πρώτα πρέπει να γκρεμίσουμε αυτό το σάπιο και διεφθαρμένο ολιγαρχικό πολιτικό σύστημα και να αναλάβουμε δημοκρατικά εμείς οι πολίτες το βάρος των αποφάσεων για την παραπέρα πορεία της ζωής μας.

Κάποτε ο Αντώνης Σαμαράς είχε μιλήσει για επανάσταση συνείδησης. Είχε καταδικάσει τον παλαιοκομματισμό και είχε κάνει συγκεκριμένες προτάσεις για την αλλαγή του πολιτικού συστήματος.
Καλούμε λοιπόν σήμερα τον Αντώνη Σαμαρά, ενόψει και της εμφάνισής του στη ΔΕΘ, να μπει επικεφαλής αυτής της επανάστασης συνείδησης, γιατί ο ευρισκόμενος σε απόγνωση λαός έχει ανάγκη να αποκτήσει άμεσα νέο όραμα. Εμείς πιστεύουμε ότι είναι ο μόνος, ίσως και η τελευταία ελπίδα, από τους εν ενεργεία πολιτικούς που μπορεί να αναλάβει αυτή την πρωτοβουλία μέσα από το ίδιο το σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα για την ίδια την αλλαγή του. Άλλος δεν υπάρχει. Εξάλλου γι’ αυτόν τον ίδιο και μόνο προσήλθαν κινηματικά στις κομματικές κάλπες 800.000 απογοητευμένοι πολίτες. Το γνωρίζει και ο ίδιος, ότι η ελπίδα που επαγγέλλεται δεν μπορεί να προκύψει μέσα από τη διαχείριση του ίδιου του συστήματος. Το ζει αυτές τις μέρες με τις υποψηφιότητες για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Θα πρέπει να γίνει ο παλιός αντισυστημικός Αντώνης Σαμαράς.

Έτσι κι αλλιώς, αργά ή γρήγορα (μάλλον γρήγορα) θα αναλάβει το τιμόνι του πολιτικού συστήματος. Ενδεχόμενη δική του αποτυχία τότε, αναγκαστικά θα μεταφέρει το βάρος στη λαϊκή πρωτοβουλία.

Πέτρος Χασάπης