Άρνηση του χρέους είναι η μόνη λύση

Ο μόνος σίγουρος δρόμος για την επίσημη πτώχευση της χώρας είναι η συνεπής εφαρμογή του μνημονίου. Αυτό δείχνουν τα αποτελέσματα της πολιτικής και των μέτρων που υιοθετεί η κυβέρνηση με βάση το μνημόνιο και τις εντολές της τρόικας. Η ελληνική οικονομία βυθίζεται σε μια ύφεση δίχως προηγούμενο στην μετεμφυλιακή ιστορία της χώρας με απρόβλεπτες συνέπειες και προεκτάσεις.
Το ΑΕΠ της χώρας κατά το 2ο τρίμηνο του 2010 έχει κατρακυλήσει σε σταθερές τιμές στο επίπεδο του 2005.
Η παραγωγή της βιομηχανίας και της ενέργειας έχουν οδηγηθεί σε σταθερές τιμές στο επίπεδο του 2004, ενώ η γεωργία, δασοκομία και αλιεία στο επίπεδο του 1995.
Οι ακαθάριστες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου σε σταθερές τιμές έχουν καταβαραθρωθεί στο επίπεδο του 1998. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη πτώση επενδύσεων που γνώρισε η ελληνική οικονομία μεταπολιτευτικά.
Οι μικτές αποδοχές των εργαζομένων σε τρέχουσες τιμές υποβαθμίστηκαν στο επίπεδο του 2003, ενώ με όρους πραγματικής αγοραστικής δύναμης ξαναγύρισαν στις αρχές της δεκαετίας του ’80.
Ο δείκτης όγκου εργασιών στο λιανικό εμπόριο έχει οδηγηθεί στο επίπεδο του 2002 με αποτέλεσμα 2 στις 3 μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις να αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης.
Τα δεδομένα αυτά εξασφαλίζουν ότι οι άνεργοι έως το τέλος του έτους θα τείνουν να διπλασιαστούν σε σχέση με το 1ο τρίμηνο του 2010, ενώ η συρρίκνωση της οικονομίας θα συνεχιστεί και θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο έως το τέλος του έτους. Όλα δείχνουν επίσης ότι το 2011 θα είναι μια ακόμη πιο δύσκολη χρονιά για την οικονομία, τον εργαζόμενο, το λαϊκό εισόδημα.
Η ανάπτυξη που επικαλείται η κυβέρνηση και η τρόικα, ως αντίδοτο αυτής της ζοφερής κατάστασης, έχει ταυτιστεί με τις απελευθερώσεις, τις απορυθμίσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις και γενικά το ξεπούλημα των πάντων. Υποτίθεται ότι έτσι θα προσελκυστούν επενδύσεις και θα υπάρξει ανάπτυξη στη χώρα. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το «πρότυπο ανάπτυξης» μπορεί μόνο να οικοδομήσει μια «τριτοκοσμική» οικονομία και κοινωνία για την Ελλάδα.
Η προοπτική αυτή εξασφαλίζει ότι η χώρα θα παραμείνει έρμαιο των αγορών που πιέζουν διαρκώς για ελεγχόμενη πτώχευση και αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, ώστε να έχουν τη δυνατότητα να επωφεληθούν από τη δήμευση και ρευστοποίηση της χώρας. Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που η πολιτική του μνημονίου προετοιμάζει νέες εξάρσεις του δανεισμού, ιδιωτικού και δημόσιου, μέσα από την συρρίκνωση των εισοδημάτων, την εξαφάνιση των αποταμιεύσεων, την κρίση ρευστότητας των τραπεζών και την ιδιωτικοποίηση του κράτους.
Η μόνη λύση είναι να απαλλαγεί η κοινωνία και η εργασία από το μνημόνιο και την πολιτική του, ώστε να αποτραπούν τα χειρότερα για τον εργαζόμενο και τη χώρα. Όμως η απαλλαγή από το μνημόνιο συνδέεται άμεσα και άρρηκτα με την απαλλαγή από το βραχνά του δημόσιου χρέους.
Κι αυτό μπορεί να συμβεί μόνο αν επιβληθεί εδώ και τώρα η μονομερής παύση πληρωμών προς τους δανειστές της χώρας και η έξοδος από το ευρώ, ώστε να δοθεί πραγματικά η ευκαιρία να αντιμετωπιστεί η ύφεση και να αναταχθεί η οικονομία της χώρας προς όφελος των εργαζομένων.
Μόνο έτσι μπορούμε να ξεφύγουμε από τον φαύλο κύκλο της χρεωκοπίας και θα πάψουμε να βρισκόμαστε στο έλεος των διεθνών αγορών.

http://www.stopcartel.info/