ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

Κυρίες και κύριοι,
Βρίσκομαι σήμερα ανάμεσά σας με έντονα αισθήματα χαράς και συγκίνησης.
Δεν χρειάζεται να σας πώς γιατί…
Ξέρετε όλοι τους δεσμούς που με συνδέουν με τη Μακεδονία.
Δεσμοί οικογενειακοί. Αλλά και δεσμοί κοινών αγώνων για εθνικά δίκαια.
Κάποιοι έχουν την πικρία ότι η Αθήνα «ξέχασε» τη Θεσσαλονίκη. Υπήρξα σε όλη μου την πολιτική σταδιοδρομία βουλευτής Περιφέρειας. Ξέρω καλά αυτή την πικρία…
Ξέρω όμως ακόμα, ότι πολλοί αγωνιστήκαμε για να αλλάξει αυτό. Και τα τελευταία χρόνια είχε αρχίσει να αλλάζει…
Τώρα όμως, έγιναν βήματα πίσω. Πολλά βήματα πίσω.
Και η Μακεδονία είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα:
Σε όλους τους τομείς φαίνεται η εγκατάλειψη:
Σε συμβολικό επίπεδο από την κατάργηση του Υπουργείου Μακεδονίας-Θράκης. Δεσμευόμαστε πως εμείς θα το επαναφέρουμε! Και θα το κάνουμε όχι αυτό που ήταν. Όχι μια «ενισχυμένη Νομαρχία». Αλλά ένα αληθινό κέντρο διοικητικού συντονισμού όλων των νευραλγικών τομέων στη Βόρειο Ελλάδα.
Στην Οικονομία, η εγκατάλειψη φαίνεται από την κάμψη της οικοδομικής δραστηριότητας κατά 25% το Α’ εξάμηνο του 2010.
Από τη μεγάλη κάμψη της βιομηχανικής παραγωγής το αντίστοιχο διάστημα. Από τον αφανισμό των μικρομεσαίων αυτοαπασχολούμενων και τη ραγδαία αύξηση της ανεργίας:
Ως το τέλος Αυγούστου έκλεισαν στη Θεσσαλονίκη 2.140 επιχειρήσεις, ενώ οι άνεργοι στην ευρύτερη περιοχή μόνο της Κεντρικής Μακεδονίας έφτασαν τους 149.284!
Στις υποδομές, την ώρα που τα μεγάλα έργα της Θεσσαλονίκης παραμένουν στάσιμα, ο Δημήτρης Ρέππας εξήγγειλε… master plan για την περιοχή.
Όμως, η Θεσσαλονίκη έχει πρώτα απ’ όλα ανάγκη να υλοποιηθούν τα έργα που σχεδιάσθηκαν και ξεκίνησαν από την ΝΔ.
–Όπως το Μετρό: Επί εννέα μήνες ήταν ακινητοποιημένοι οι δύο μετροπόντικες και ως δια μαγείας, λίγο πριν τη ΔΕΘ ξεκίνησε ο ένας.
–Όπως η Επέκταση Αεροδρομίου: Έργο προϋπολογισμού 137 εκατομμυρίων ευρώ, με ημερομηνία ολοκλήρωσης τον Ιούλιο του 2011, παρουσιάζει σήμερα απορροφητικότητα 34% και μεγάλες καθυστερήσεις στην Χρηματοδότηση του. Ήδη προσδιορίσθηκε νέος χρόνος ολοκλήρωσης την 31 Δεκεμβρίου 2012.
– Όπως η εξωτερική περιφερειακή, που ήταν έτοιμη για δημοπράτηση από την Κυβέρνηση της ΝΔ, και τώρα λένε ότι θα δημοπρατηθεί στις αρχές του 2011.
Η κ. Μπιρμπίλη εξήγγειλε «μίνι υποθαλάσσια» και ο κ. Ρέππας «ζεύξη του Θερμαϊκού». Τάζουν λαγούς με πετραχήλια χωρίς καμία πρόβλεψη χρηματοδότησης Κατά το συνήθειο του ΠΑΣΟΚ, εξαγγέλλουν ό,τι προλάβουν.
–Και βεβαίως, η μετεγκατάσταση της ΔΕΘ στη Σίνδο εξακολουθεί να καθυστερεί.
– Το πιο σημαντικό ίσως: Η Επέκταση Λιμένος, το έργο εκσυγχρονισμού του Λιμένος Θεσσαλονίκης, δεν αποτελεί πλέον στόχο για τη σημερινή Κυβέρνηση. Δεν μνημονεύεται καν στο υπό μελέτη “master plan”. Το εγκατέλειψαν…
Ξέρω τι θα πουν κάποιοι: ότι αυτές οι περικοπές είναι δήθεν «απαραίτητες για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα». Εγώ όμως, θα επιμείνω ότι αυτές οι περικοπές δημιουργούν μεγαλύτερα προβλήματα.
Κι αυτό ακριβώς θα υποστηρίξω σήμερα. Ότι η λύση που μας προσφέρουν είναι χειρότερη από το πρόβλημα. Κι ότι υπάρχει άλλη λύση. Διαφορετική λύση. Πραγματική λύση. Την οποία την υποδείξαμε έγκαιρα.
Αλλά το ΠΑΣΟΚ ούτε τη θέλει, ούτε την μπορεί.
Κυρίες και κύριοι,
Κλείνει στις μέρες μας μια ολόκληρη ιστορική περίοδος για την Ελλάδα.
Κι όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, κλείνει γιατί τελείωσαν τα ψέματα στα οποία στηριζόταν. Και διαψεύστηκαν οι μύθοι που τη συντηρούσαν.
Τέλειωσαν τα ψέματα! Και τώρα χρειαζόμαστε αλήθειες για να πάμε μπροστά.
Χρειαζόμαστε αλήθειες για να μην επαναλάβουμε τα σφάλματα του παρελθόντος. Αλλά και για να μη βρεθούμε ποτέ ξανά σε τέτοια κατάσταση.
Χρειαζόμαστε αλήθειες για να μετατρέψουμε την Οργή του λαού σε Ελπίδα των πολιτών. Και την οικονομική κρίση σε ιστορική ευκαιρία…
Χρειαζόμαστε κοφτερές αλήθειες. Όχι «στρογγυλεμένα λόγια»…
Εμείς δεν πιστεύουμε, απλώς, ότι χρειάζονται κάποιες αλλαγές.
Πιστεύουμε ότι χρειάζεται αληθινή Επανάσταση!
Επανάσταση συνειδήσεων. Επανάσταση στις προτεραιότητες της Πολιτικής και στη νοοτροπία της Κοινωνίας.
Ένα αληθινό σοκ Ανταγωνιστικότητας, Επενδύσεων και Διάχυσης ευκαιριών.
Εμείς δεν πιστεύουμε ότι μια κοινωνία αλλάζει με το στανιό.
Πιστεύουμε ότι αλλάζει μόνο με τη θέλησή της.
Δεν πιστεύουμε ότι πρέπει να υπάρξει ένας «δυνάστης», ένας εξωτερικός καταναγκασμός για να αλλάξει η Ελλάδα.
Πιστεύουμε ότι πραγματική αλλαγή θα υπάρξει μόνο με τη συναίνεση και τη θέληση των Ελλήνων.
Πιστεύουμε ότι η Ελλάδα έχει ανάγκη μια μεγάλη Ανατροπή που θα απελευθερώσει το δυναμισμό, τη δημιουργικότητα και το δαιμόνιο του Έλληνα.
Αυτό που συμβαίνει σήμερα κάνει το αντίθετο: πυροδοτεί την Οργή, διαλύει την κοινωνία και δεν οδηγεί πουθενά.
Σήμερα λοιπόν θα σας μιλήσω για δύο πράγματα:
– Για τα ψέματα που τελείωσαν.
– Και για τις αλήθειες, πάνω στις οποίες θα χτίσουμε στέρεα το αύριο της χώρας μας.
Θα σας μιλήσω για το πώς θα βγούμε από την κρίση. Και για το πώς θα βάλουμε τα θεμέλια για ένα νέο αύριο. Που δεν θα ’χει καμία σχέση με το χθες.
Που θα εμπνέει Ελπίδα. Χειροπιαστή και Ρεαλιστική…
Ας ξεκινήσουμε με τα ψέματα που τελείωσαν:
* Πρώτο ψέμα, ότι μπορούμε να ζούμε συνεχώς μοιράζοντας δανεικά και συσσωρεύοντας χρέη:
Το 1981, η Ελλάδα ήταν η λιγότερο χρεωμένη χώρα απ’ αυτές που αποτελούν σήμερα την Ευρωζώνη. Είχε χρέος ελάχιστο: Μόλις το 32% του Ακαθάριστου Εθνικού Εισοδήματός…
Στα δέκα χρόνια που ακολούθησαν, το χρέος της Ελλάδας εκτοξεύθηκε στο 110% του ΑΕΠ! Αυτά που ευθέως δανείστηκαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του ’80 – μαζί με τα δάνεια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των ΔΕΚΟ που εγγυήθηκε τότε το Δημόσιο και κατέπεσαν οι εγγυήσεις του λίγο αργότερα – μετέτρεψαν την Ελλάδα σε μια από τις πιο υπερχρεωμένες χώρες της Ευρώπης!
Κι από τότε καμία κυβέρνηση δεν μπόρεσε να ελέγξει πραγματικά το χρέος. Το οποίο παράγει νέα ελλείμματα. Και καινούργιο χρέος.
Αυτή είναι η αλήθεια…
Προσέξτε: Δεν είναι κακό να δανείζεται κανείς. Το κακό είναι να δανείζεται μόνο για να καταναλώνει. Να κάνει δήθεν «κοινωνική πολιτική» με… δανεικά! Αυτό συνέβη, δυστυχώς…
Αυτό που ονομάστηκε «αναδιανομή» στην Ελλάδα, ήταν ουσιαστικά αναδιανομή σε βάρος των επόμενων γενεών. Σε βάρος των παιδιών μας. Αυτό πληρώνουμε σήμερα…
* Δεύτερο ψέμα: ότι το χρέος το δημιούργησε η προηγούμενη διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Μιλάνε για τα 80 δισεκατομμύρια που δανείστηκε η Νέα Δημοκρατία στα πεντέμισι χρόνια της διακυβέρνησής της. Από τις αρχές του 2004 ως τα τέλη του 2008. Όμως, αν δείτε πού πήγαν αυτά τα χρήματα θα διαπιστώσετε τα εξής:
– 50 δισεκατομμύρια από τα 80, πήγαν για την πληρωμή ετήσιων τόκων, στο δημόσιο χρέος που βρήκε η Νέα Δημοκρατία από τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
– 10 δισεκατομμύρια από τα 80, πήγαν για την πληρωμή αμυντικών εξοπλισμών που είχαν παραγγελθεί από τις προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και πληρώθηκαν επί Νέας Δημοκρατίας.
– 2,5 δισεκατομμύρια πήγαν για χρέη Νοσοκομείων που βρήκε η Νέα Δημοκρατία από τα προηγούμενα χρόνια και τα πλήρωσε.
– 7 δισεκατομμύρια πήγαν για υποχρεώσεις προς τα ασφαλιστικά ταμεία που είχαν αναλάβει οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και τις πλήρωσε η Νέα Δημοκρατία.
Από τα 80 δισεκατομμύρια που «χρεώνουν» τη Νέα Δημοκρατία ότι επιβάρυνε το συνολικό χρέος της Ελλάδας, τα 70 περίπου, πήγαν για την κάλυψη υποχρεώσεων που είχαν αναλάβει οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Του ΠΑΣΟΚ!
Αυτή είναι η αλήθεια…
Πρόσφατα η κυβέρνηση έκανε απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων. Και πολύ καλά έκανε. Και τους βρήκε 768 χιλιάδες! Το μόνο στοιχείο που δεν αποκάλυψε είναι πότε προσελήφθησαν. Πότε διογκώθηκε τόσο πολύ ο δημόσιος τομέας…
Κι έρχονται σήμερα οι παγκόσμιοι πρωταθλητές του κρατισμού να μας κάνουν «μαθήματα»…
Τρίτο ψέμα: ότι για όλα όσα έγιναν από τον Οκτώβριο του 2009 φταίει, τάχα, και πάλι η προηγούμενη διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική: Το ΠΑΣΟΚ φούσκωσε τους τελευταίους τρείς μήνες το έλλειμμα που παρέλαβε τον Οκτώβριο.
Με τα μέτρα που είχε ήδη ανακοινώσει η προηγούμενη κυβέρνηση στα τέλη Ιουνίου του 2009 και με εκείνα που εξήγγειλε πέρσι τέτοιο καιρό ο Κώστας Καραμανλής, το περσινό έλλειμμα θα έκλεινε στο 9,9% το πολύ.
Το ΠΑΣΟΚ ματαίωσε εκείνα τα διορθωτικά μέτρα, μετέθεσε έσοδα του 2009 το 2010, μετέθεσε δαπάνες του 2010 και τις ενέγραψε στο 2009 και με μεθόδους «δημιουργικής λογιστικής» αύξησε το έλλειμμα του 2009 κατά 3,7 μονάδες. Και το πήγε τελικά από το 9,9% στο 13,6%!
Παρ’ όλα αυτά, ως τον περασμένο Δεκέμβριο, και, παρά τις «λαθροχειρίες» της νέας Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, η Ελλάδα είχε πρόβλημα ελλείμματος, όπως οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά δεν είχε ακόμα πρόβλημα δανεισμού…
Πώς αποδεικνύεται αυτό;
Από τα ίδια τα επιτόκια δανεισμού που αποτελούν τον καθρέφτη αξιοπιστίας μιας κυβέρνησης: Τον Οκτώβριο, όταν παρέλαβε το ΠΑΣΟΚ τα λεγόμενα spreads ήταν 130 μονάδες βάσης. Το Νοέμβριο, αφού είχε μαθευτεί ότι το έλλειμμα θα ήταν διψήφιο, τα spreads βρίσκονταν ακόμα στις 180 μονάδες. Μέχρι και στα τέλη Ιανουαρίου τα spreads ήταν γύρω στις 200 μονάδες βάσης…
Μετά εκτοξεύθηκαν. Και σήμερα βρίσκονται στις τριτοκοσμικές 1000 μονάδες βάσης!
Η αλήθεια, λοιπόν, είναι πολύ διαφορετική: Το ΠΑΣΟΚ παρέλαβε πρόβλημα ελλείμματος παρόμοιο με αυτό που υπήρχε σε όλη την Ευρώπη. Και το μετέτρεψε, με ευθύνη του, σε ανεπανάληπτη κρίση δανεισμού, μοναδική στην Ευρώπη!
Αυτή είναι η αλήθεια…
Τέταρτο ψέμα: Αυτό που ισχυρίζεται το ΠΑΣΟΚ και το επαναλαμβάνουν ακόμα διάφοροι υποστηρικτές του: Ότι η προσφυγή στο Μηχανισμό Στήριξης ήταν, δήθεν, «αναπόφευκτη».
Γιατί είναι ψέμα; Διότι μέχρι τις αρχές του χρόνου, τρείς μήνες και πλέον μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ, οι διεθνείς αγορές δάνειζαν ακόμα την Ελλάδα όσο ήθελε και με λογικά επιτόκια. Περιμένοντας να κάνει κάτι…
Όμως δεν έκανε τίποτε!
Μέσα στον Ιανουάριο οι διεθνείς αγορές προσέφεραν άνεση δανεισμού, για να καλύψει το σύνολο των αναγκών της για ολόκληρο το 2010!
Και σε επιτόκια λογικά ακόμα…
Αν η Ελλάδα είχε πάρει τότε τα χρήματα που της πρόσφεραν οι αγορές, δεν θα χρειαζόταν να καταφύγουμε στο Μηχανισμό Στήριξης και δεν θα χρειαζόταν να υπογράψουμε το Μνημόνιο.
Από τον Ιανουάριο ως τις αρχές Μαρτίου, οι ξένες αγορές μας πρόσφεραν, για διάρκεια άνω του έτους, πάνω από 43 δισεκατομμύρια. Απ’ αυτά αντλήσαμε μόλις 14!
Ως τον Ιανουάριο ακόμα, οι αγορές εμπιστεύονταν να δανείσουν την Ελλάδα. Μετά έχασαν πλήρως την εμπιστοσύνη τους στα ελληνικά ομόλογα.
Επί διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Και εξ αιτίας της Πολιτικής του ΠΑΣΟΚ.
Πέμπτο ψέμα: ότι η Ελλάδα δεν είχε άλλη επιλογή από το να αποδεχθεί το Μνημόνιο όταν οι διεθνείς αγορές αρνήθηκαν να την δανείσουν. Δηλαδή στα τέλη Απριλίου…
Αυτό κι αν είναι ψέμα! Ακόμα και στις αρχές Μαϊου υπήρχαν περιθώρια διαπραγμάτευσης που δεν εξαντλήθηκαν από την πλευρά της κυβέρνησης.
Η απειλή της ελληνικής χρεοκοπίας δεν αφορούσε μόνο την Ελλάδα τη στιγμή εκείνη. Αφορούσε ολόκληρη την Ευρώπη. Γιατί οι ευρωπαϊκές τράπεζες ήταν «φορτωμένες» με ελληνικά ομόλογα. Και το τελευταίο που ήθελαν τότε ήταν να χρεοκοπήσει η Ελλάδα. Και αυτό θα δημιουργούσε σοβαρούς κλυδωνισμούς σ’ ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα της Ευρώπης. Άρα μπορούσαμε να διαπραγματευθούμε διαφορετικούς όρους. Που θα ήταν πολύ λιγότερο οδυνηροί και πολύ περισσότερο αποτελεσματικοί.
Όμως, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν διαπραγματεύθηκε τίποτε. Και υπέγραψε ένα Μνημόνιο, το οποίο όχι απλώς δεν έλυνε το πρόβλημα της Ελληνικής Οικονομίας. Αλλά το έκανε πολύ χειρότερο.
Κι όπως αποδείχθηκε λίγο αργότερα, δεν είχαν καν συναίσθηση τι υπέγραφαν…
Διότι το Μνημόνιο δεν αφορά μόνο τα άμεσα σκληρά μέτρα που έχουν ήδη ληφθεί. Αφορά και τα χειρότερα για το τέλος του χρόνου και για τα επόμενα χρόνια. Περιλαμβάνει πρόσθετα μέτρα κι άλλων περικοπών που επίσημα στο Μνημόνιο αναφέρονται ως «αδιευκρίνιστα».
11 δισεκατομμύρια από τα 30 της συνολικής δημοσιονομικής προσαρμογής του Μνημονίου είναι – αν είναι δυνατόν – «αδιευκρίνιστα»! Όμως εμείς δεσμευτήκαμε να τα αποδεχθούμε από τώρα.
Δώσαμε «λευκή επιταγή» σε ό,τι μας ζήτησαν. Για όλα τα επόμενα χρόνια…
Έκτο ψέμα: ότι παρά τις σκληρές θυσίες, το Μνημόνιο οδηγεί τάχα σε «έξοδο από την κρίση»….
Όμως, η πολιτική του Μνημονίου, μειώνει το έλλειμμα από την μια πλευρά και το μεγαλώνει από την άλλη, μέσα από την ύφεση που προκαλεί. Αυτό ήδη έχει φανεί. Τα λουκέτα και η μείωση της κατανάλωσης δεν φέρνουν ποτέ έσοδα στα δημόσια ταμεία. Κι έτσι μεγάλο μέρος των θυσιών πάνε χαμένες.
Επίσης, το Μνημόνιο μεγαλώνει το χρέος! Για να μειώσει το έλλειμμα μέσα σε μια τετραετία κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες, θα διογκώσει το χρέος, στο ίδιο διάστημα, κατά 35 ποσοστιαίες μονάδες! Κι αυτό δεν το λέμε εμείς. Το λέει το ίδιο το Μνημόνιο: Από το 115% του ΑΕΠ το 2009, το χρέος της χώρας θα εκτοξευθεί στο 149% του ΑΕΠ το 2013!
Αλλά αν έχουμε τόσο μεγάλο χρέος, και πάλι θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να βγούμε στις αγορές και να δανειστούμε. Ποιος θα μας δανείζει τότε με τέτοιο χρέος; Και με τι επιτόκια θα μας δανείζουν;
Έβδομο ψέμα: ισχυρίζεται ολόκληρος ο μηχανισμός της κυβερνητικής προπαγάνδας, και μαζί όλα τα παπαγαλάκια της κι όλα τα «εξαπτέρυγά» της, ότι η Νέα Δημοκρατία με την άρνησή της στο Μνημόνιο έδειξε τάχα «ανευθυνότητα»:
Αφού λοιπόν έχουν το θράσος να μιλάνε για ανευθυνότητα, να σας πώς εγώ τι θα πει ανευθυνότητα:
– Η Νέα Δημοκρατία ποτέ δεν φώναξε «λεφτά υπάρχουν». Είτε βρισκόταν στην κυβέρνηση όπως πέρσι τέτοιο καιρό, είτε στην Αντιπολίτευση, όπως σήμερα, ποτέ δεν έταξε στους πάντες τα πάντα. Το ΠΑΣΟΚ το έκανε πέρσι, όπως το έκανε και παλαιότερα, όπως το έκανε πάντα.
Αυτό είναι ανευθυνότητα! Αυτό είναι Η Ανευθυνότητα με το άλφα κεφαλαίο: το αξέχαστο εκείνο «λεφτά υπάρχουν»!
Μας λένε ότι τότε δεν γνώριζαν την κατάσταση. Λένε ψέματα! Την γνώριζαν! Όπως ήξεραν ακόμα, ότι τα ελλείμματα σε όλη την Ευρώπη είχαν ξεφύγει από κάθε έλεγχο, λόγω της διεθνούς κρίσης.
Κι όμως βγήκαν προεκλογικά με κεντρικό σύνθημα: λεφτά υπάρχουν! Και τώρα μας κάνουν… μαθήματα «υπευθυνότητας».
– Να σας μιλήσω και για πιο πρόσφατα: Πέρσι το Δεκέμβριο μιλώντας στη Βουλή για τον Προϋπολογισμό, τους πρότεινα να πάρουν έκτακτα μέτρα όσο ήταν καιρός. Τους πρότεινα και συγκεκριμένα μέτρα. Προσφέρθηκα και να τους στηρίξω ανοικτά. Έφτασα να πω στον κ. Παπανδρέου στη Βουλή μέχρι κι εκείνο το: «Ξεκολλήστε επί τέλους»!
Τέτοια συναινετική στάση ποτέ δεν έχει δείξει αντιπολιτευόμενο κόμμα στην Ελλάδα. Κατά τη γνώμη μου ΑΥΤΟ είναι Υπευθυνότητα! Είδαμε τον κίνδυνο, σταθμίσαμε τις επιπτώσεις και προσφερθήκαμε να «βάλουμε πλάτη».
Πότε το ΠΑΣΟΚ έκανε κάτι τέτοιο στο παρελθόν;
Ποτέ!
Την περασμένη άνοιξη, όταν εμείς βάζαμε πλάτη για να αποφευχθεί η χρεοκοπία της χώρας, το ΠΑΣΟΚ γύριζε δεξιά κι αριστερά, καταστροφολογώντας για «επικείμενη χρεοκοπία», για επερχόμενα «ναυάγια», διασύροντας σε κάθε ευκαιρία την Ελλάδα και την Οικονομία της. Αυτό κι αν ήταν ανευθυνότητα…
Η αγορά πάγωσε. Το ηθικό των απλών ανθρώπων γονάτισε. Η «Εθνική κατάθλιψη» μπήκε στο σπίτι μας. Η μαζική έξοδος κεφαλαίων ξεκίνησε. Και τα spreads πήραν την ανηφόρα…
Λέει το ΠΑΣΟΚ ότι η Νέα Δημοκρατία «αδράνησε» όταν ήταν κυβέρνηση.
Μήπως θυμάται το ΠΑΣΟΚ ποιος κατέθεσε πρόταση μομφής για το Ασφαλιστικό Νομοσχέδιο της κας. Πετραλιά – το πολύ ηπιότερο σε σύγκριση με αυτό που ψηφίστηκε πρόσφατα; Ο κ. Παπανδρέου.
Μήπως θυμάται το ΠΑΣΟΚ ποιος απειλούσε όσους διεθνείς επενδυτές έδειχναν ενδιαφέρον για την Ολυμπιακή και τα λιμάνια; Ο κ. Παπανδρέου.
Μήπως θυμάται το ΠΑΣΟΚ ποιος αποχώρησε από την αναθεώρηση του Συντάγματος, ακόμα και εκεί που συμφωνούσε;
Ο κ. Παπανδρέου ούτε μια φορά δεν έβαλε πλάτη, ούτε μια φορά δεν έδωσε συναίνεση.
Κι έχουν το θράσος σήμερα, οι παγκόσμιοι «πρωταθλητές» του λαϊκισμού να μιλάνε για «υπευθυνότητα».
– Όταν μας έφεραν το κείμενο του Μνημονίου, το διαβάσαμε ως την τελευταία γραμμή. Δεν πήγαμε να το ψηφίσουμε χωρίς να ξέρουμε τι λέει, όπως – προφανώς – έκαναν άλλοι. Που πρώτα το ψήφισαν κι ύστερα… διαμαρτύρονται γι’ αυτά που εφαρμόζονται, αν και υπήρχαν στο κείμενο που οι ίδιοι ψήφισαν!
Το διαβάσαμε, λοιπόν, ως την τελευταία σελίδα, και δεν πιστεύαμε στα μάτια μας: Αυτό το σχέδιο δεν οδηγεί σε έξοδο από την κρίση. Οδηγεί σε βαθύτερη κρίση.
Δεν οδηγεί σε εκμηδένιση του ελλείμματος, μετατρέπει μια μορφή ελλείμματος, σε άλλη. Οδηγεί σε ελλείμματα – στο εξής πλέον – λόγω ύφεσης και λόγω υπερχρέωσης. Οδηγεί σε πολύ μεγαλύτερο χρέος.
Οδηγεί σε φαύλο κύκλο λουκέτων, ανεργίας, επίμονα υψηλών ελλειμμάτων, σκληρότερων μέτρων, επίμονης ύφεσης, και νέων σκληρότερων μέτρων. Συνεχώς…
Αυτός ο φαύλος κύκλος είναι χειρότερος από το πρόβλημα που αντιμετωπίζαμε ως χθες. Γι’ αυτό το απορρίψαμε.
Τι είδους «υπευθυνότητα» θα ήταν να ψηφίσουμε ένα σχέδιο που στηρίζεται σε λάθος προβλέψεις, που επιβάλλει θυσίες χωρίς αντίκρισμα, που μας αναγκάζει να υπογράψουμε «λευκή επιταγή» για τα επόμενα χρόνια, που διογκώνει κι άλλο το χρέος, που παγιδεύει την Ελλάδα σε φαύλο κύκλο ύφεσης, υπερχρέωσης και κοινωνικών ταραχών; Και μας καθιστά μόνιμα εξαρτημένους από το Μηχανισμό στήριξης;
Πολύ περισσότερο που η κυβέρνηση δείχνει μεγάλη προθυμία να εφαρμόσει εισπρακτικά μέτρα, κι απόλυτη αδυναμία να εφαρμόσει διαρθρωτικά μέτρα.
Διότι οι διαρθρωτικές αλλαγές που προβλέπονται από το Μνημόνιο απαιτούν υψηλού βαθμού συντονισμό της κυβέρνησης…
Η κυβέρνηση, όμως, έσπασε όλα τα ρεκόρ…ασυνεννοησίας!
Και απόλυτης έλλειψης συντονισμού…
Για την ακρίβεια, βρίσκεται μήνες τώρα σε ένα ακήρυκτο «εμφύλιο πόλεμο»: Κάθε υπουργός άλλα λέει κι άλλα κάνει, από εκείνα που δηλώνουν συνάδελφοί του σε άλλα εμπλεκόμενα υπουργεία.
Και τώρα, πριν λίγες μόλις μέρες, είδαμε ένα πρωτοφανή «ανασχηματισμό»:
Η ίδια η κυβέρνηση προανήγγειλε «μικρότερο και πιο ευέλικτο» κυβερνητικό σχήμα. Και δημιούργησε μια από τις πιο πολυπληθείς κυβερνήσεις που έχουν υπάρξει ποτέ…
Προανήγγειλε «καλύτερο συντονισμό». Και τώρα όλοι αναρωτιούνται αμήχανα ποιος θα συντονίζει ποιόν. Και ποιος θα συντονίζει τους… «συντονιστές»!
Γιατί ορίζεται…«αναπληρωτής πρωθυπουργός» ο υπουργός των Εσωτερικών, ο οποίος συντονίζει πάνω από τον «συντονιστή» Αντιπρόεδρο, ο οποίος θα παραβρίσκεται στην ομάδα συντονισμού, μόνον όταν τον προσκαλέσουν εκτάκτως! Κατάλαβε κανείς τίποτα; Τραγέλαφος…
Κυρίες και κύριοι,
Το γιατί διαφωνούμε με το Μνημόνιο το έχουμε εξηγήσει επαρκώς.
Αλλά θα μου επιτρέψετε να επικαλεστώ και τη συνηγορία άλλων:
Όπως για παράδειγμα, ενός πολύ γνωστού σε όλους σας προσώπου, που είπε πρόσφατα το εξής καταπληκτικό:
«Αν σήμερα παγώσουμε τους μισθούς, θα παγώσουμε την αγορά. Αν αυξήσουμε τους φόρους στη μεσαία τάξη, θα μειώσουμε την αγοραστική της δύναμη, θα βαθύνουμε την ύφεση, θα μειώσουμε τα έσοδα του κράτους. Θα επέλθει ο φαύλος κύκλος της κατάρρευσης».
Αλήθεια, ποιος είπε τα λόγια αυτά, κατά λέξη μάλιστα;
Όχι εγώ. Ούτε κάποιος εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας…
Το είπε ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου, ο σημερινός Πρωθυπουργός, πέρσι το Σεπτέμβριο, απ’ αυτό εδώ το βήμα!
Και το είπε αναφερόμενος σε πολύ πιο ήπια μέτρα που τότε εξήγγειλε ο Κώστας Καραμανλής.
Κι ύστερα ήλθε ο ίδιος στην κυβέρνηση και δεν «πάγωσε» απλά τους μισθούς στο δημόσιο. Τους μείωσε κι όλα! Όπως πετσόκοψε και τις συντάξεις ιδιωτικού και Δημόσιου. Ακόμα και τις συντάξεις των 700 ευρώ!
Και δεν αύξησε απλώς τους φόρους στη μεσαία τάξη. Τους εκτίναξε κυριολεκτικά. Και διαλύει πλέον τη μεσαία τάξη.
Τότε κατήγγελλε το ελάχιστο. Και σήμερα διέπραξε το μέγιστο.
Θα επικαλεστώ ακόμα μια φράση ενός πολύ γνωστού προσώπου, που είπε κατά λέξη:
«…το ΔΝΤ…πηγαίνει σε χώρες αναπτυσσόμενες και…τους λέει ότι, επειδή έχετε πολλά δάνεια πρέπει να κόψετε… Ουσιαστικά κόβει το μέλλον της χώρας. Μπορεί αυτή η χώρα να μαζέψει κάποια λίγα χρήματα για ένα-δύο χρόνια, αλλά ουσιαστικά καταδικάζει τη χώρα αυτή στην υπανάπτυξη σε μόνιμη βάση. Άρα δεν έχουμε κανένα λόγο εμείς να μπούμε σε μια τέτοια διαπραγμάτευση…».
Ποιος τα είπε όλα αυτά και έτσι ακριβώς;
Ο Γιώργος Παπανδρέου και πάλι! Σε συνέντευξή του τέσσερις μήνες πριν γίνει Πρωθυπουργός! Και 11 μήνες πριν υπογράψει ο ίδιος το Μνημόνιο…
Τέλος, ένα διάσημο πρόσωπο ρωτήθηκε πρόσφατα, αν η μείωση των μισθών θα λύσει το πρόβλημα των ελλειμμάτων στην Ελλάδα. Και απάντησε, κατά λέξη, τα εξής:
«… Αυτό είναι ανέφικτο και οι αναδιανεμητικές του συνέπειες είναι απαράδεκτες. Οι κοινωνικές εντάσεις θα είναι τεράστιες. Είναι φαντασίωση (αυτή η λύση)».
Ποιος καταδίκασε τόσο απερίφραστα τον κεντρικό πυρήνα της Μνημονιακής πολιτικής;
Όχι, αυτή τη φορά δεν είναι ο κ. Γιώργος Παπανδρέου…
Είναι ο Νομπελίστας Οικονομολόγος Joseph Stieglitz, μέντορας του κ. Παπανδρέου…
Αντίστοιχα, ή μάλλον πολύ χειρότερα, έχουν πει τους τελευταίους μήνες δεκάδες διάσημοι Οικονομολόγοι απ’ όλο τον κόσμο. Μεταξύ τους και πολλοί Νομπελίστες.
Μ’ άλλα λόγια, αυτά για τα οποία εμείς προειδοποιούμε είναι στέρεη πεποίθηση για τους περισσότερους έγκυρους αναλυτές σε όλο τον κόσμο…
Κυρίες και κύριοι,
Δεν διαφωνήσαμε απλώς με το συγκεκριμένο Μνημόνιο, τον περασμένο Μάιο…
Πολύ σύντομα, στις 7 Ιουλίου, υποβάλαμε ένα πλήρες εναλλακτικό σχέδιο διεξόδου από την κρίση. Όπως όφειλε να κάνει μια σοβαρή Αξιωματική Αντιπολίτευση.
Πρόκειται για διαφορετική πρόταση, κοστολογημένη, υπολογισμένη σε ποσά, μετρημένη σε χρονική διάρκεια επίτευξης των ενδιάμεσων στόχων, με συγκεκριμένα μέτρα για κάθε κατηγορία, με αναλυτικά στοιχεία και διαγράμματα.
– Μια πρόταση που δεν αθετεί τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει η Ελλάδα. Και γι’ αυτό είναι πρόταση υπεύθυνη.
– Που χαράζει ριζικά διαφορετικό δρόμο, ξεπερνά τις αδυναμίες του Μνημονίου και επιτρέπει να λύσουμε το πρόβλημα του ελλείμματος και να σταθούμε στα πόδια μας. Γι’ αυτό είναι και πρόταση ριζοσπαστική…
– Που επιτρέπει να απαλλαγούμε από την ανάγκη στήριξης, να βγούμε στις αγορές το ταχύτερο δυνατό. Και να ξεπεράσουμε τις ασφυκτικές δεσμεύσεις. Γι’ αυτό είναι και πρόταση λυτρωτική…
Όχι για να επιστρέψουμε στα ίδια, στον κρατισμό και την αναδιανομή δανεικών.
Αλλά για να ξεκινήσουμε Ανάπτυξη με Ανταγωνιστικότητα και να βγούμε από την κρίση. Γι’ αυτό είναι πρόταση πραγματικά ανατρεπτική.
Πολύ συνοπτικά προτείναμε άλλο μείγμα πολιτικής:
* Τόνωση της οικονομίας σήμερα, με μέτρα αντισταθμιστικά της προκαλούμενης ύφεσης, ώστε να τη φρενάρουμε, να σταματήσουμε τα λουκέτα, να συγκρατήσουμε την εκτίναξη της ανεργίας, να αρχίσει να αλλάζει το κλίμα.
Τα μέχρι σήμερα μέτρα αρκούν για να μηδενίσουμε το έλλειμμα, αν τονώσουμε την Οικονομία. Δεν χρειάζονται επί πλέον περιοριστικά μέτρα, όπως αυτά που προβλέπει το Μνημόνιο.
Χρειάζονται, όμως, μέτρα τόνωσης της Οικονομικής δραστηριότητας μηδενικού ή ελάχιστου κόστους:
Όπως, γρήγορη απορρόφηση του ΕΣΠΑ που ακόμα το… «κλώθουν». Συμβάσεις παραχώρησης λιμανιών, αεροδρομίων και οδικών έργων – ειδικά των αυτοχρηματοδοτούμενων – που ανεξήγητα έχουν σταματήσει. Τα ΣΔΙΤ που έχουν νεκρώσει, το πρόγραμμα για τη βελτίωση του ενεργειακού δυναμικού κατοικιών που το δέχθηκαν και το… ξέχασαν μετά. Αλλά και η σεισμική θωράκιση των κτιρίων. Και γενικότερα η στήριξη της οικοδομής. Που θα φέρει περισσότερα έσοδα απ’ όσο θα «κοστίσει»…
Αυτή είναι η πρώτη καίρια θέση μας: Δεν χτυπάμε μόνο το έλλειμμα, χτυπάμε ταυτόχρονα και την ύφεση που μεγαλώνει το έλλειμμα.
Και γι’ αυτό προτείναμε μέτρα τόνωσης της αγοράς. Με μηδενικό ή ελάχιστο δημοσιονομικό κόστος. Άρα, χωρίς να συγκρουόμαστε άμεσα με τους περιορισμούς του Μνημόνιου.
* Προτείναμε ακόμα συστηματική αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου. Που είναι τεράστια, μεγαλύτερη από το συνολικό μας χρέος σε αντικειμενική αξία, αλλά είναι πλήρως αδρανής. Αρκεί μικρό μέρος της να αξιοποιήσουμε παραγωγικά και ακόμα μικρότερο να αξιοποιήσουμε εμπορικά, ώστε να αρχίσουμε να μειώνουμε το ίδιο το χρέος, αλλά και το κόστος εξυπηρέτησής του. Και για να έχουμε κάποια σημαντικά αποτελέσματα μεσοπρόθεσμα, πρέπει να ξεκινήσουμε από σήμερα.
Αυτή είναι η δεύτερη καίρια θέση μας: Δεν χτυπάμε μόνο το έλλειμμα, χτυπάμε ταυτόχρονα και το χρέος. Για να μη βρεθούμε, λίγα χρόνια αργότερα, με πολύ μεγαλύτερο χρέος. Γιατί δεν θα μπορούμε ούτε τότε, παρά τις μεγάλες θυσίες, να βγούμε στις αγορές…
* Προτείναμε ακόμα συγκεκριμένα μέτρα που διορθώνουν κάποιες αδικίες. Όπως, για παράδειγμα, οι περικοπές των συντάξεων που δεσμευόμαστε να αποκαταστήσουμε! Άμεσα στο μεγαλύτερο μέρος τους και πολύ σύντομα στο σύνολό τους. Προτείνοντας ισοδύναμες περικοπές από αλλού.
Αυτή είναι η τρίτη καίρια θέση της Νέας Δημοκρατίας: Να αποκαταστήσουμε αδικίες που έγιναν από την εφαρμογή του Μνημονίου, χωρίς να εκτροχιάζουμε τη μείωση του ελλείμματος.
Εφαρμόζουμε, δηλαδή την αρχή του ισοδύναμου αποτελέσματος: Κι έχουμε ήδη προτείνει μέχρι και συγκεκριμένους κωδικούς του Προϋπολογισμού που μπορούν να κοπούν, ώστε να βρεθούν τα χρήματα και να επιστραφούν οι συντάξεις στους χαμηλοσυνταξιούχους. Και τους έχουμε δώσει αναλυτικά στη δημοσιότητα…
* Προτείναμε ακόμα μέτρα Ανάπτυξης, μερικά των οποίων μπορούν να ληφθούν από τώρα, τουλάχιστον για να αλλάξουν το κλίμα. Και ορισμένα άλλα αναγκαστικά μετά την απαλλαγή από τους όρους του Μνημονίου.
Γιατί η ψυχολογία της αγοράς είναι η μισή Οικονομία. Και η αντιστροφή της κακής ψυχολογίας είναι απαραίτητη τόσο για την Ανάπτυξη, όσο, πολύ περισσότερο, και για την Ανάκαμψη. Αυτό δηλαδή που, πάνω απ’ όλα, χρειαζόμαστε τώρα…
Κι αυτό είναι η τέταρτη καίρια θέση της Νέας Δημοκρατίας: Αναπτυξιακή προοπτική από τώρα. Και δέσμευση για μεγάλες αναπτυξιακές ανατροπές που θα έλθουν στη μετά το Μνημόνιο εποχή…
Με το δικό μας Σχέδιο, στο τέλος του 2011 μηδενίζουμε το έλλειμμα!
Ενώ με το Μνημόνιο στο τέλος του 2014 το έλλειμμα θα είναι ακόμα 2,6%…
Η δημοσιονομική προσαρμογή τελειώνει με το Σχέδιο της ΝΔ τρία χρόνια νωρίτερα. Ώστε να βγούμε στις αγορές μιαν ώρα αρχύτερα και να απεμπλακούμε από τις δεσμεύσεις του Μνημονίου.
Και κάτι τελευταίο, το πιο άμεσο: να διοχετευθεί ρευστότητα στην αγορά!
Πρώτον, να επιστρέψει το κράτος τις οφειλές του. Το προβλέπει άλλωστε και το ίδιο το Μνημόνιο, αλλά δεν εξηγεί πώς…
Σήμερα πιέζονται εταιρίες να κλείσουν, διότι έχουν ανείσπρακτες οφειλές από το κράτος.
Δεύτερον, να τεθούν στόχοι πιστωτικής επέκτασης των τραπεζών προς τον ιδιωτικό τομέα ως προαπαιτούμενο για να πάρουν ενίσχυση.
Και υπάρχει δυνατότητα διαπραγμάτευσης ανάμεσα στην κυβέρνηση και τις τράπεζες, αφού αυτές οι τελευταίες χρησιμοποιούν κρατικά ομόλογα για να αντλήσουν ρευστότητα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Με δύο λόγια, οι Τράπεζες να δώσουν ρευστότητα στην αγορά. Κι αυτό να γίνει με μεθόδους υγιούς τραπεζικής.
Κάθε πρόγραμμα ριζικής αλλαγής της Οικονομίας πρέπει να στηρίζεται στην Ελπίδα που δημιουργεί. Όχι στις αδικίες που προκαλεί και τις εκρήξεις που πυροδοτεί…
Η Νέα Δημοκρατία αυτό ακριβώς κάνει: προωθεί μια αληθινή διέξοδο από την κρίση με Ανάκαμψη και Ανάπτυξη.
Φίλες και φίλοι,
Για να θεμελιώσουμε την Ελπίδα, πρέπει να πάμε κι ένα βήμα πιο πέρα: να περιγράψουμε τις μεγάλες τομές που αλλάζουν το Μοντέλο Ανάπτυξης.
Μέχρι τώρα καταρρίψαμε επτά ψέματα, ώστε να ξεκόψουμε από τις αγκυλώσεις και τις εμμονές του χθες.
Τώρα πρέπει να θεμελιώσουμε μερικές αλήθειες. Χωρίς τις οποίες δεν μπορούμε να κάνουμε το άλμα στο αύριο:
* Πρώτη αλήθεια: Να μειωθούν οι φόροι δραστικά.
Ό,τι άλλο και να κάνουμε είναι αδύνατο να περάσουμε στην Ανάπτυξη, αν δεν μειώσουμε δραστικά τους φόρους. Με προτεραιότητα στους έμμεσους φόρους, όπως το ΦΠΑ και ο φόρος στα καύσιμα. Αλλά και με μείωση των φόρων στο εισόδημα και στα κέρδη. Κανείς δεν επενδύει σε μια υπερφορολογημένη χώρα.
Πολύ περισσότερο, όταν όλες οι γειτονικές χώρες έχουν φορολογικούς συντελεστές τους μισούς από τους δικούς μας. Ή και πιο χαμηλούς…
Αλλά αυτή τη στιγμή, με τα ελλείμματα που αντιμετωπίζουμε και με το Μνημόνιο που έχει υπογράψει η Ελλάδα, είναι απαγορευμένο να μειώσουμε τους φόρους.
Η υπέρ-φορολόγηση που γίνεται στην Ελλάδα σήμερα δεν μοιράζει τα «βάρη», διώχνει θέσεις εργασίες, διογκώνει την ανεργία, πολλαπλασιάζει τα λουκέτα.
Δεν φορολογούμε τους «έχοντες και κατέχοντες». Διώχνουμε τους επενδυτές. Και στη συνέχεια τα φορολογικά βάρη πέφτουν στους εργαζόμενους και τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα.
Πρέπει να αντιληφθούμε ότι με μικρότερους φορολογικούς συντελεστές θα αντλήσουμε τελικά μεγαλύτερα φορολογικά έσοδα. Και θα κλείσουμε τα ελλείμματα.
Με μικρότερους φορολογικούς συντελεστές θα μπορέσουμε ευκολότερα να καταπολεμήσουμε τη φοροδιαφυγή. Γιατί όσο ανεβάζουμε τους φορολογικούς συντελεστές, δίνουμε κίνητρα να διογκωθεί η φοροδιαφυγή.
Για να το πω διαφορετικά, όταν ανεβάζουμε απότομα τους φορολογικούς συντελεστές, δεν πιάνουμε τους «έχοντες και κατέχοντες». Απ’ αυτούς όσοι δεν φεύγουν, ξεφεύγουν! Δηλαδή, όσοι δεν σηκώνονται να φύγουν από τη χώρα, βρίσκουν τρόπους να ξεφύγουν από τη τσιμπίδα της Εφορείας. Κι έτσι συνθλίβουμε φορολογικά αυτούς που δεν μπορούν να φύγουν, ούτε να ξεφύγουν.
Επίσης: σταθερότητα φορολογικής πολιτικής. Όχι απεγνωσμένες αλλαγές κάθε τρείς μήνες, όπως συμβαίνει σήμερα, ιδιαίτερα με το ΦΠΑ.
Και κάτι ακόμα: όχι διπλή φορολόγηση, πράγμα που εμφανίζεται στην ακίνητη περιουσία. Κι έχει γονατίσει την οικοδομή. Δημιουργώντας στρέβλωση σε βάρος των επενδύσεων σε ακίνητα.
Τέλος, χρειαζόμαστε φορολογικό σύστημα απλό και αντικειμενικό. Που μειώνει την επαφή, άρα και τη συναλλαγή του φορολογούμενου με τον έφορο.
Σημαντικότερο για τον επενδυτή – και σήμερα κυρίως για τον ξένο επενδυτή – είναι η μείωση φόρου στα διανεμόμενα κέρδη. Κι όχι μόνο σε όσα θα επαν-επενδυθούν. Γιατί, δηλαδή, μια ξένη εταιρία να επενδύσει στην Ελλάδα όταν διπλανές μας χώρες θα τη φορολογήσουν με 10% κι όχι με 40% όπως εμείς;
Η υψηλή φορολόγηση στα διανεμόμενα θα αποτρέψει επενδύσεις και εισπράξεις για το κράτος.
Ας προσέξει η Κυβέρνηση: ακόμα και στα αυτοκίνητα, αυξάνοντας το φόρο, περίμενε αύξηση εσόδων κι έγινε το αντίθετο: μείωση!
Δεν χρειάζονται άλλες αυξήσεις στους φόρους. Όχι, προς Θεού, άλλες αυξήσεις στο ΦΠΑ. Χάνουμε έσοδα. Κι έχουμε πολλαπλές άλλες απώλειες σε απασχόληση και λουκέτα.
Όχι αύξηση του φόρου και στο πετρέλαιο θέρμανσης. Δεν θα πληρώσει περισσότερα ο κόσμος για να ζεσταθεί. «Ούκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος». Απλά θα κρυώσει φέτος το χειμώνα …
Εδώ κάνουμε τα ακριβώς ανάποδα, από εκείνα που χρειάζονται είτε για να καταπολεμήσουμε το έλλειμμα είτε για να υποκινήσουμε την ανάκαμψη.
Θέλετε και την απόδειξη; Φέτος παρά τις αλλεπάλληλες αυξήσεις σε όλους τους φόρους, τα δημόσια έσοδα, χωρίς την έκτακτη εισφορά, μέχρι στιγμής ήταν όσα και πέρσι! Όταν δεν υπήρχαν όλες αυτές οι φορο-επιδρομές. Που τελικά δεν απέδωσαν τίποτε! Μόνο ύφεση και ανεργία…
Δεν χρειαζόμαστε απλώς κάποιες διαρθρωτικές αλλαγές. Χρειαζόμαστε αληθινά παραγωγική Επανάσταση.
Ε λοιπόν, το πρώτο βήμα είναι η φορολογική Επανάσταση…
Γι’ αυτό πρέπει να βγούμε από το Μνημόνιο μιαν ώρα αρχύτερα: για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στη μεγάλη φορολογική Επανάσταση, που αποτελεί την πρώτη προϋπόθεση για την Παραγωγική ανασυγκρότηση της Ελλάδας.
Στο μεταξύ όμως, πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην ανέβουν άλλο οι φόροι…
* Δεύτερη αλήθεια: Να μειωθούν οι ασφαλιστικές εισφορές.
Για την παραγωγική Αναγέννηση της Ελλάδας δεν αρκεί η μείωση των φόρων. Απαιτείται και μείωση των ασφαλιστικών εισφορών.
Η Ελλάδα έχει το υψηλότερο ποσοστό μη μισθολογικού εργοδοτικού κόστους. Σήμερα οι ασφαλιστικές εισφορές αντιστοιχούν στο 45% των μικτών αποδοχών ενός εργαζόμενου!
Κι αυτή η δυσανάλογη επιβάρυνση δεν πλήττει μόνο τους εργοδότες. Πλήττει και τους ίδιους τους εργαζόμενους. Διότι αποθαρρύνει τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, ενώ ενθαρρύνει τη «μαύρη οικονομία»…
Δεν επιβαρύνουμε τους εργοδότες. Τους διώχνουμε! Ή τους υποχρεώνουμε να προσλαμβάνουν «μαύρη εργασία».
Δεν φέρνουμε χρήματα στα ασφαλιστικά ταμεία. Διώχνουμε θέσεις εργασίας, χάνουμε εισφορές και μειώνουμε τα έσοδα των ταμείων.
Για να αυξήσουμε τα ασφαλιστικά έσοδα πρέπει να μειώσουμε τις ασφαλιστικές εισφορές. Σταδιακά, ασφαλώς! Προσεκτικά, οπωσδήποτε. Επιδοτώντας όπου μπορούμε την εργασία από τα προγράμματα του ΟΑΕΔ. Αλλά να αρχίσουμε, κάποια στιγμή, να μειώνουμε τις εισφορές. Και των εργοδοτών και των εργαζομένων. Θα εισπράξουμε συνολικά περισσότερα, αν πάρουμε λίγο λιγότερα από πολύ περισσότερους.
Τώρα παίρνουμε πολλά από όλο και λιγότερους. Απ’ αυτούς που δεν μπορούν να φύγουν ή δεν μπορούν να κρυφτούν…
Τρίτη αλήθεια: Να εξαλειφθεί η γραφειοκρατία.
Όχι στα λόγια. Με συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις άμεσης υλοποίησης:
– Πρώτη τέτοια μεταρρύθμιση: Κάθε Έλληνας πολίτης να προμηθεύεται ό,τι δημόσιο έγγραφο τον αφορά, καταθέτοντας μόνο τον αριθμό της ταυτότητάς του, το ΑΦΜ του και το Αριθμό Ασφαλιστικού Μητρώου (ΑΜΚΑ).
Η αρχή είναι απλή: όποιο έγγραφο ζητά το Κράτος και παρέχεται από δημόσια υπηρεσία, οφείλει να το βρίσκει το ίδιο το Δημόσιο, ηλεκτρονικά.
Καταλαβαίνει καθένας πόσο θα απλουστεύσει τη ζωή όλων μια τέτοια μεταρρύθμιση. Αλλά και πόσο θα διευκολύνει το άνοιγμα νέων επιχειρήσεων και την αδειοδότηση νέων επαγγελματιών.
Η τεχνολογία υπάρχει από χρόνια. Ο βασικός εξοπλισμός υπάρχει στο κράτος. Η δικτύωση γίνεται ήδη, έτσι κι αλλιώς. Μέσα σε έξη με εννέα μήνες μπορεί να έχει πραγματοποιηθεί μια από τις μεγαλύτερες διοικητικές μεταρρυθμίσεις από συστάσεως ελληνικού κράτους. Χωρίς να στοιχίσει σχεδόν τίποτε.
Δεν χρειάζεται να βγάλουμε πρόσθετη «κάρτα» για κάθε πολίτη, όπως πρότεινε ο κ. Παπανδρέου. Αυτό θα φέρει επί πλέον κόστος και μεγάλη καθυστέρηση. Οι τρείς αριθμοί που ήδη έχει και το δελτίο ταυτότητας αρκούν. Είπαμε να μειώσουμε τη γραφειοκρατία, όχι να τη διογκώσουμε. Είπαμε να κόψουμε τις δαπάνες, όχι να τις αυξήσουμε χωρίς λόγο.
– Δεύτερη μεταρρύθμιση για την εξάλειψη της γραφειοκρατίας: η ενοποίηση των μηχανισμών χρέωσης του πολίτη από το Δημόσιο. Αλλά και ο συμψηφισμός εξόφλησης των υπολοίπων από και προς το Δημόσιο. Δηλαδή ο έντιμος συμψηφισμός.
Με άλλα λόγια, να εξαλειφθεί το μοναδικό φαινόμενο υπανάπτυξης: όταν χρωστάς στο Δημόσιο, να στα παίρνει με βαριά πρόστιμα, κι όταν το Δημόσιο σου χρωστάει, να μην σε αποζημιώνει για τις δικές του καθυστερήσεις. Και ενίοτε να μην σε πληρώνει…
Έτσι όλοι οι «ανοιχτοί λογαριασμοί» με το Δημόσιο θα συμψηφίζονται για κάθε φορολογούμενο:
Αν χρωστάτε περισσότερα εσείς, θα πληρώνετε μόνο το υπόλοιπο. Κι αν σας χρωστάει περισσότερα το κράτος, θα σας καταβάλλει το υπόλοιπο εντός της ίδιας προθεσμίας.
Και δεν θα υπάρχουν εκατό εισπρακτικοί μηχανισμοί, αλλά μόνον ένας.
Έτσι ανακουφίζονται οι επιχειρήσεις και οι ιδιώτες. Και θα αυξηθεί η ρευστότητα άμεσα…
Αλλά και θα αυξηθούν και τα έσοδα του κράτους, που σήμερα αδυνατεί να συλλάβει. Διότι όταν το κράτος δεν πληρώνει, τελικά ούτε εισπράττει…
Δεν λέω περισσότερα, τα ξέρετε καλά: Αυτή τη στιγμή υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα επιχειρήσεις που κλείνουν γιατί τους χρωστά το κράτος. Υπάρχει στη Βόρειο Ελλάδα επιχείρηση που της χρωστάει το Δημόσιο 6 εκατομμύρια από επιστροφές ΦΠΑ και δεν τα καταβάλλει. Με αποτέλεσμα η εταιρία να κινδυνεύει άμεσα…
Ό,τι άλλο κι αν κάνουμε, αν δεν προχωρήσει αυτή η μεταρρύθμιση, είναι δύσκολο να υπάρξει επενδυτική αναγέννηση στην Ελλάδα. Κανείς δεν θέλει να επενδύσει σε μια χώρα, όπου το κράτος είναι αμείλικτο όταν του χρωστάνε, αλλά πολύ ράθυμο και αδιάφορο όταν χρωστάει το ίδιο.
– Τρίτη μεταρρύθμιση: το ξεμπλοκάρισμα των Επενδύσεων. Και δεν έχω πρόβλημα να σας πω, ότι η απόφαση της κυβέρνησης να κάνει ακριβώς αυτό, υπό την εποπτεία του υπουργού Επικρατείας, είναι σωστή. Άλλωστε υλοποιεί νόμο που πέρασε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας τον Ιούλιο του 2009. Αρκεί να μην την ακυρώνουν πριν καλά- καλά την ξεκινήσουν…
Διότι πρέπει να ισχύει για όλες τις σημαντικές επενδύσεις κι όχι μόνο για τις «πολύ μεγάλες», πάνω από 200 εκατομμύρια. Η ανάκαμψη από μια βαθιά ύφεση συνήθως δεν αρχίζει με λίγες κολοσσιαίες επενδύσεις, αλλά με πολύ περισσότερες μετρίου μεγέθους. Αυτές παραμένουν ακόμα μπλοκαρισμένες στα γρανάζια της αδυσώπητης ελληνικής γραφειοκρατίας.
Επίσης, πρέπει να αφορά όχι μόνο τις ξένες επενδύσεις, αλλά και τις ελληνικές. Αλλιώς υποχρεώνουν τους Έλληνες επιχειρηματίες που θέλουν να επενδύσουν στην Ελλάδα, να φύγουν από τον τόπο τους, να εγκατασταθούν σε άλλη χώρα και να έλθουν μετά ως «ξένοι», ώστε να επωφεληθούν της ευνοϊκής μεταχείρισης των ελληνικών αρχών προς τους ξένους.
Ασφαλώς και το Κράτος έχει κάθε δικαίωμα να απορρίψει μια επενδυτική πρόταση, αν είναι σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Αλλά δεν έχει δικαίωμα να την καθυστερεί ατελείωτα. Γιατί αυτό, είτε είναι αποτέλεσμα γραφειοκρατικών αγκυλώσεων, είτε αποκαλύπτει εστίες διαφθοράς.
Κι αυτή η μεταρρύθμιση δεν έχει καμία σχέση με το Μνημόνιο και μπορεί να υλοποιηθεί μέσα σε λίγους μήνες. Αν και με το στρεβλό τρόπο που υλοποιείται από το ΠΑΣΟΚ σήμερα, μάλλον είναι μπλοκαρισμένη πριν ξεκινήσει.
Σήμερα δημιουργούν «Γραφείο Επενδύσεων», ενώ την ίδια στιγμή έχουν μπλοκάρει ώριμες επενδύσεις ύψους δισεκατομμυρίων! Μόνο από τα μεγάλα αυτοχρηματοδοτούμενα που σταμάτησαν και τα μεγάλα αιολικά πάρκα μαζί με τα υδροηλεκτρικά, που ματαιώθηκαν…
– Τέταρτη μεταρρύθμιση: η κατάργηση των συν-αρμοδιοτήτων.
Βασική αρχή της αποτελεσματικής διοίκησης: για κάθε βασική αρμοδιότητα, ένας υπεύθυνος! Αν οι αρμόδιοι είναι πολλοί, τότε και οι αρμοδιότητες είναι μπλεγμένες. Η ευθύνη χάνεται και ο έλεγχος είναι αδύνατος. Όποιος κι αν ρωτηθεί, πάντα φταίει…κάποιος «άλλος».
Στον τελευταίο ανασχηματισμό οι συναρμοδιότητες πολλαπλασιάστηκαν! Εμφανίστηκαν σμήνη υπουργών, αναπληρωτών και υφυπουργών σε κάθε βασικό υπουργείο.
– Στο πρώτο δεκάμηνο της διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ, είχε παραλύσει το κράτος γιατί δεν διόριζαν αυτούς που έπρεπε να διορίσουν: Γενικούς Γραμματείς υπουργείων και Προέδρους Δημόσιων Οργανισμών.
– Τώρα απειλείται με μεγαλύτερη παράλυση για τον ακριβώς αντίθετο λόγο: γιατί διόρισαν αυτούς που δεν έπρεπε να διορίσουν: συναρμόδιους υπουργούς, αναπληρωτές και υφυπουργούς που μπλέκονται ο ένας στα πόδια του άλλου.
– Πέμπτη μεταρρύθμιση, που συνδέεται με τα προηγούμενα: Να ενοποιήσουμε κατακερματισμένες αρμοδιότητες. Όταν μια ενιαία υπηρεσία σπάει σε διαφορετικούς διοικητικούς κλάδους, είναι βέβαιο ότι θα μπλοκάρουν τα πάντα.
Ένα παράδειγμα που μας πρόκυψε μόλις προχθές: Με το νέο ανασχηματισμό, δεν διορίστηκαν απλώς πολύ περισσότεροι «συναρμόδιοι» υπουργοί, αλλά και διάφορες υπηρεσίες… «ταξίδεψαν» από το ένα υπουργείο σε άλλο παρακολουθώντας τον μετακινούμενο υπουργό. Έτσι δημιουργήθηκε η εξής τραγελαφική κατάσταση: Ο έλεγχος των Τροφίμων παραμένει στο υπουργείο Γεωργίας. Ο έλεγχος των τιμών, στο υπουργείο Εμπορίου. Η Γενική Γραμματεία Καταναλωτή μετακόμισε στο υπουργείο Εργασίας. Και ο υπουργός Υγείας (για να μη μείνει παραπονεμένος κι αυτός) έγινε υπεύθυνος για τη διατροφή μας!
Τώρα, ποιος θα ασκεί τον έλεγχο των τιμών καταναλωτή; Το υπουργείο το αρμόδιο για τα τρόφιμα; Το άλλο υπουργείο, το αρμόδιο για τις τιμές; Ή το τρίτο υπουργείο, το αρμόδιο για τον Καταναλωτή;
Κι αν, ό μη γένοιτο, υπάρξει ένα διατροφικό πρόβλημα, ποιος θα το αντιμετωπίσει; Θα ’χουμε τέσσερις να τσακώνονται για να μας… σώσουν! Και δεν θα ’χουμε κανένα να υπερασπίζεται το δημόσιο συμφέρον…
Για να μην σας πω για το Λιμενικό Σώμα, που ακόμα… αγνοείται η τύχη του, ανάμεσα σε παλαιούς και νέους υπουργούς, «συναρμόδιους» και αναρμόδιους.
Αν εξαλείψουμε τις «συναρμοδιότητες» φορέων και υπουργείων, αλλά και τις κατακερματισμένες αρμοδιότητες της δημόσιας διοίκησης, θα καταφέρουμε αποφασιστικό πλήγμα στην γραφειοκρατία.
Αλλά το ΠΑΣΟΚ, δυστυχώς κινείται ανάποδα: πολλαπλασιάζει τους «συναρμόδιους» και κατακερματίζει κι άλλο τις ήδη κομματιασμένες αρμοδιότητες…
Μόνο που αυτή η Κυβέρνηση έχει τις δικές της κωμικοτραγικές ιδιοτυπίες και πηγαίνει από το ένα άκρο στο άλλο: Σε άλλες περιπτώσεις κατακερματίζει αρμοδιότητες. Ενώ με τον «Καλλικράτη» δίνει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση αρμοδιότητες χωρίς πόρους! Που είναι και συνταγματικά ανεπίτρεπτο…
Και μια και ο λόγος για τον «Καλλικράτη»: Ήδη η κυβέρνηση έχει κόψει στο μισό τα κονδύλια για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Και προβλέπονται από το Μνημόνιο νέες περικοπές. Έτσι «προικοδοτούν» τη νέα διοικητική μεταρρύθμιση. Για την ακρίβεια, έτσι την υπονομεύουν και την ακυρώνουν…
– Συνολικά, πρέπει να ξανασχεδιάσουμε το κράτος. Και να πάμε ακόμα και σε προϋπολογισμό μηδενικής βάσης. Αυτό θα καταστήσει σίγουρη τη μείωση της σπατάλης. Γιατί θα χτυπήσει τη σπατάλη στην πηγή της! Την οποία τώρα την ψάχνουμε πίσω από δεκάδες χιλιάδες απρόσωπους κωδικούς.
Η σπατάλη και η διαφθορά είναι ριζωμένη στο τρόπο λειτουργίας του κράτους και στη διάρθρωση του Προϋπολογισμού.
Μόνο αν πάμε σε προϋπολογισμό μηδενικής βάσης θα καταφέρουμε να την ξεριζώσουμε. Αυτό το προτείναμε πολλές φορές. Αλλά το ΠΑΣΟΚ δεν θέλει ούτε να το ακούσει…
Τέταρτη αλήθεια: Να δώσουμε προτεραιότητα στην Ανταγωνιστικότητα:
Όσα είπαμε προηγουμένως αποτελούν ήδη «στροφή στην ανταγωνιστικότητα. Υπάρχουν όμως δύο ακόμα, που οφείλουμε να υπογραμμίσουμε:
– Πρώτον η στροφή στην ποιότητα. Το κράτος θεσπίζει και λειτουργεί ελεγκτικούς μηχανισμούς, επιδοτεί και αδειοδοτεί. Και οφείλει να επιβάλλει τη «στροφή στην ποιότητα» ως υψίστη προτεραιότητα. Πολύ περισσότερο στις υπηρεσίες που το ίδιο προσφέρει: Παιδεία, Υγεία, Ασφάλεια.
Μια «κυβέρνηση στρατηγείο», μπορεί να κάνει στροφή στην ποιότητα.
Αλλά μια κυβέρνηση…πολυπληθών «συναρμόδιων ατάκτων», σίγουρα δεν μπορεί.
Βασική προϋπόθεση για να γίνει άμεσα η στροφή στην ποιότητα συνολικά, είναι να περάσουμε από το «κράτος-αφέντη» που έχουμε σήμερα, στο επιτελικό κράτος. Κι από την «κυβέρνηση των ατάκτων», σε «κυβέρνηση στρατηγείο».
Αλλά το ΠΑΣΟΚ σήμερα επιστρέφει όλο και περισσότερο στον πιο παρωχημένο κρατισμό. Δέστε τον τελευταίο του ανασχηματισμό και τον αριθμό των υπουργών. Και μετρήστε πόσους «επιλοχίες»-συντονιστές έχει…
– Η άλλη μεγάλη αλλαγή για τη ενίσχυση της Ανταγωνιστικότητας είναι η ταχύτητα απονομής στη Δικαιοσύνη. Δεν θα διεκτραγωδήσω τις καθυστερήσεις για να βγει μια δικαστική απόφαση και να τελεσιδικήσει μια υπόθεση. Τα ξέρετε όλοι…
Θα σας πω, όμως, ότι ακόμα κι αν όλες οι παραπάνω μεταρρυθμίσεις ολοκληρωθούν, πάλι δεν κάνουμε τίποτε, όσο τα δικαστήρια καθυστερούν τόσο.
Χρειάζεται να απλουστευθεί η νομοθεσία, να εξαλειφθεί η πολυνομία και να καταργηθούν πολλές απαρχαιωμένες διαδικασίες. Δεν μπορεί στη σημερινή ηλεκτρονική εποχή να απαιτούνται εφτά μήνες για να… καθαρογραφεί μια απόφαση δικαστηρίου!
Αρκεί μια στοιχειώδης αρχή: Κάθε δικαστική υπόθεση να βγάζει απόφαση μέσα σε έξη μήνες και να τελεσιδικεί μέσα σε ένα με ενάμιση χρόνο το πολύ.
Ίσως σας φαίνεται «πολύ φιλόδοξο». Ναι, αλλά αυτός είναι ο χρόνος που λειτουργεί η δικαιοσύνη παντού στον κόσμο. Κι αν θέλουμε να γίνουμε ανταγωνιστικοί, αυτόν το χρόνο πρέπει να «πιάσουμε».
Αλλιώς, πέστε αντίο στην ανταγωνιστικότητα και στις επενδύσεις. Να δούμε ποιος θα δεσμεύσει τα κεφάλαιά του στην Ελλάδα, όταν τα ελληνικά δικαστήρια «τρενάρουν» χρόνια για υποθέσεις που αλλού λύνονται σε εβδομάδες…
Όλες αυτές οι μεταρρυθμίσεις μπορούν άμεσα να προωθηθούν ανεξαρτήτως Μνημονίου…
Πέμπτη αλήθεια: Να δώσουμε προτεραιότητα στην Εξωστρέφεια.
Μαζί με τη στροφή στην ποιότητα, μια κυβέρνηση-στρατηγείο πρέπει να δώσει προτεραιότητα και στην Εξωστρέφεια.
Κάποτε η Ελλάδα παρήγε ποιοτικά αγαθά και είχε εξαγωγικές επιδόσεις. Σήμερα έχει διαλυθεί ο παραγωγικός της ιστός. Και σαρώθηκε από αληθινό «τσουνάμι» εισαγόμενων προϊόντων.
Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι στον προστατευτισμό. Αλλά πιστεύουμε ότι τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα που έχει η Ελλάδα δεν τα αξιοποιεί!
Πρέπει να ανακτήσουμε μερίδια της ίδιας της ελληνικής αγοράς με ανταγωνιστικά ελληνικά προϊόντα. Και να κερδίσουμε μερίδια των διεθνών αγορών με ποιοτικά ελληνικά προϊόντα.
Ακόμα και παραδοσιακά ονομαστά προϊόντα της ελληνικής γης τα εισάγουμε πια απ’ έξω. Όχι γιατί τα δικά μας είναι χειρότερα ή ακριβότερα. Αλλά γιατί έχουμε εγκαταλείψει πια την παραγωγή, την αγροτική και τη βιομηχανική.
Έχουμε γίνει αληθινή «χωματερή» των ανταγωνιστικών μας πλεονεκτημάτων!
Η ιδέα του Συνδέσμου Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος, για μια νέα Γραμματεία Εξωστρέφειας είναι εξαιρετική. Αλλά, όπως είπαμε, για να αποδώσει χρειάζεται κυβέρνηση-στρατηγείο. Όχι κυβέρνηση-«συναρμόδιων ατάκτων».
Έκτη αλήθεια: Να από-ενοχοποιήσουμε την επιχειρηματικότητα:
Όχι μόνο λόγια: Να μετατρέψουμε τη νομοθεσία και τη λειτουργία του κράτους σε φιλικότητα προς την επιχείρηση.
Προσοχή: προς την επιχείρηση! Όχι προς την ενδεχόμενη παρανομία ή ασυδοσία του επιχειρηματία…
Ο νόμος πρέπει να είναι αμείλικτος με όποιον παρανομεί ή κλέβει ή αδικεί τους εργαζόμενους. Αυτό είναι σαφές…
Αλλά πρέπει να είναι εξ ίσους σαφές, ότι δεν ξεκινά το κράτος με την υπόθεση ότι «όλοι οι επιχειρηματίες είναι κλέφτες, μέχρις αποδείξεως του αντιθέτου». Ξεκινάει με την παραδοχή ότι όλοι οι επιχειρηματίες είναι σωστοί μέχρις αποδείξεως του εναντίου. Τους περιβάλλουμε με εμπιστοσύνη και ουαί κι αλίμονο σ’ όποιον καταχραστεί αυτής της εμπιστοσύνης.
Και το πιο προφανές: να μη μονιμοποιήσουμε τις «έκτακτες εισφορές». Αυτό ακριβώς κάνει η σημερινή κυβέρνηση. Που δεν έχει συναίσθηση πόσο ζημιά κάνει στους ίδιους τους εισπρακτικούς της στόχους…
Να κηρυχθεί πόλεμος στο παραεμπόριο! Ο ΣΔΟΕ δεν το κυνηγάει, Όμως, εισβάλλει στα νόμιμα μαγαζιά…
Να προστατευθούν δεκάδες χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις από τις πρωτοφανείς πρακτικές των εταιριών είσπραξης πνευματικών δικαιωμάτων. Να μπει, επιτέλους, τάξη σε αυτό το χάος.
Δεν σας προτείνω τίποτε παράξενο. Σας προτείνω ό,τι θεωρείται αυτονόητο παντού στον κόσμο.
Εδώ απαξιώσαμε τον επιχειρηματία και τον διώξαμε. Τον στείλαμε αλλού. Και μας έμειναν τα ελλείμματα στον προϋπολογισμό και στα ασφαλιστικά ταμεία. Διότι όταν φεύγουν οι επιχειρήσεις και χάνονται θέσεις εργασίας, δεν χάνουν αυτοί που φεύγουν, χάνουν αυτοί που μένουν…
Τόσα χρόνια δεν ήταν «στραβός ο γιαλός». Εμείς «στραβά αρμενίζαμε». Και έφταιξαν γι’ αυτό οι πάντες!
Έβδομη αλήθεια: Να συντονίσουμε όλη την παραγωγική μας προσπάθεια στους τομείς όπου έχουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα.
Και κάτι πριν απ’ όλα: να τολμήσουμε να μιλήσουμε κάποτε για τα ανταγωνιστικά μας πλεονεκτήματα.
Επί πολλές δεκαετίες, όταν μιλούσαμε για Οικονομική Πολιτική, αναφερόμασταν σε τρία πράγματα:
– Πώς θα κατανείμουμε τα Κοινοτικά Κονδύλια.
– Πώς θα μοιράσουμε κοινωνικές παροχές.
–Και πώς θα μοιράσουμε τα φορολογικά βάρη…
Όμως, όλα αυτά δεν είναι ο «πυρήνας» της Οικονομικής Πολιτικής.
«Πυρήνας» της Οικονομικής πολιτικής κάθε χώρας είναι η Ανάπτυξη:
Σε ποιους τομείς θα δώσει έμφαση; Πως θα βοηθήσει να υπάρξουν επενδύσεις και να παραμεριστούν εμπόδια, ώστε να αυξηθεί το εισόδημα και ο πλούτος με υγιή τρόπο από ανταγωνιστικές δραστηριότητες;
Γι’ αυτά όλα δεν πολυμιλούσαμε. Η Ανάπτυξη δεν μας απασχολούσε αληθινά. Η ανταγωνιστικότητα ήταν ως πρόσφατα «απαγορευμένη λέξη». Δεν ξέρουμε καν τους τομείς όπου η Ελλάδα έχει ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα.
Πόσοι από σας γνωρίζουν ότι ένας από τους μεγαλύτερους εξαγωγικούς κλάδους στην Πρωτογενή παραγωγή, είναι η ιχθυοκαλλιέργεια;
Πόσοι αρμόδιοι – ή «συναρμόδιοι» – δημόσιοι λειτουργοί το γνωρίζουν;
Ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα έχουμε σε εξαιρετικά προϊόντα της Ελληνικής γης, βιολογικά και όχι μόνο. Όπως το λάδι. Που δεν καταφέραμε ακόμα να καθετοποιήσουμε τη μεταποίησή του και το εξάγουμε, κατά το μεγαλύτερο μέρος, χύμα…
Αλλά και λιγότερα γνωστά, όπως τα αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά, όπου η Ελλάδα έχει βιοποικιλότητα από τις μεγαλύτερες στον κόσμο. Από τα 5500 χιλιάδες είδη που υπάρχουν διεθνώς, 1200 υπάρχουν μόνο στην Ελλάδα! Με πολύ μεγάλες δυνατότητες αξιοποίησης.
Πλήρως καθετοποιημένη εκμετάλλευση, όμως, έχουμε μόνο σε δύο: στη μαστίχα της Χίου και στον Κρόκο Κοζάνης. Σε εκατοντάδες άλλα, η εκμετάλλευση είναι πολύ πίσω. Αλλά οι προοπτικές είναι τεράστιες…
Και στα γαλακτοκομικά, όπου έχουμε δυνατότητες να υπερδιπλασιάσουμε τις εξαγωγές ελληνικών τυριών με ονομασία προέλευσης.
Και στα κτηνοτροφικά προϊόντα.
Και στη μεταποίηση της αγροτικής παραγωγής γενικότερα.
Μόνον επτά κλάδοι που είδαμε αναλυτικότερα – αιγοπροβατοτροφία, ελαιοκομία, ιχθυοκαλλιέργειες, αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά, ζωοκομικά, ζωοτροφές και γουνοφόρα ζώα – μπορούν να δώσουν σταθερά 1% τουλάχιστον αύξηση του ΑΕΠ.
Με μετριοπαθείς υπολογισμούς, αν εκμεταλλευτούμε τις υφιστάμενες δυνατότητες μπορούμε, χωρίς πρόσθετα δημόσια κονδύλια, να αυξήσουμε το ΑΕΠ της χώρας κατά τουλάχιστον 3%. Μόνο από την ανάταξη της Πρωτογενούς παραγωγής συνολικά και τη Μεταποίηση των προϊόντων της.
Δεν είναι μόνο η αγροτική παραγωγή και η Μεταποίηση. Είναι και άλλοι κλάδοι που τους είχαμε ξεχασμένους – δεν θα σας τους απαριθμήσω ένα-ένα. Αλλά το συνολικό αναπτυξιακό αποτέλεσμα που μπορεί να προκύψει, χωρίς δαπάνες από το κράτος, χωρίς επιδοτήσεις… «στο γάμο του Καραγκιόζη», με τις υπάρχουσες δομές και υποδομές, φτάνουν το 5% του ΑΕΠ το χρόνο.
– Αλλά και η πολιτική για την Καινοτομία, την ευρεσιτεχνία και την πατέντα, είναι περίπου στα αζήτητα. Όπως και όλες οι λεγόμενες «ενδογενείς πηγές ανάπτυξης». Ακόμα και Έλληνες του Εξωτερικού που θα ενδιαφέρονταν, ενδεχομένως, να κατοχυρώσουν στην Ελλάδα τις πατέντες τους πηγαίνουν αλλού. Δεν χάνουν εκείνοι. Εμείς χάνουμε.
–Η πολιτική για την Έρευνα, στα αζήτητα κι αυτή. Κι όμως θα μπορούσε να ενισχυθεί όχι με δαπανηρές πολιτικές, αλλά με έξυπνες πολιτικές. Όχι μόνο με κρατικά λεφτά (που δεν υπάρχουν τώρα), αλλά και με ιδιωτικά, αν υπήρχαν τα κατάλληλα φορολογικά κίνητρα. Το επιβάλλει άλλωστε και η Συνθήκη της Λισσαβόνας. Αλλά κι αυτή στα αζήτητα…
Πώς να υπάρξει πολιτική για την Έρευνα, όταν τα Πανεπιστήμια βρίσκονται σε χάος και η ιδιωτική επιχείρηση μεταναστεύει;
– Ειδικά για τα Πανεπιστήμια, να θυμόμαστε ότι η παγκόσμια τάση είναι προς την έρευνα και τις μεταπτυχιακές σπουδές.
Εμείς εδώ βαδίζουμε ανάποδα: Δεχόμαστε προπτυχιακούς φοιτητές με χαμηλή βαθμολογία – πολύ κάτω από τη βάση – και δεν αντιλαμβανόμαστε το εξής απλό: όταν πέφτει το μαθησιακό επίπεδο των φοιτητών, αυτό δεν αναβαθμίζει τους χειρότερους, υποβαθμίζει την αξία της παρεχόμενης εκπαίδευσης σε όλους.
Αντί να δίνουμε δεύτερη ευκαιρία σε όσους απέτυχαν, τους παρέχουμε την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να πάρουν πτυχίο χωρίς να κοπιάσουν. Και δεν τους προειδοποιούμε ότι αυτό θα είναι πτυχίο στην ανεργία…
Και το χειρότερο είναι ότι, παρ’ όλα αυτά, διατηρούμε Ανώτερες Σχολές, ΤΕΙ, σε όλη την περιφέρεια χωρίς σπουδαστές!
Ενώ θα μπορούσαμε να μετατρέψουμε τις άδειες περιφερειακές Σχολές σε Κέντρα Μεταπτυχιακών Σπουδών και εξειδικευμένης Έρευνας.
Αλλά προϋπόθεση για αυτή τη μεγάλη στροφή της Εκπαίδευσης στην ποιότητα και στην αξιοκρατία είναι να αλλάξει ο τρόπος λειτουργίας των Πανεπιστημίων. Να καταργηθεί η ασυλία εγκληματικών πράξεων μέσα στα Πανεπιστήμια…
Δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε ξανά τον «τροχό»: αρκεί να δούμε πως λειτουργούν τα καλύτερα δημόσια πανεπιστήμια στην Ευρώπη. Κι αυτό το μοντέλο να μεταφέρουμε στην Ελλάδα. Διότι αυτό που συμβαίνει με τα Πανεπιστήμιά μας δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο! Και – παρά τις πολλές και νησίδες ποιότητας που αναμφίβολα υπάρχουν – ακυρώνει τη συμβολή των Πανεπιστημίων στην αναπτυξιακή αναγέννηση της Ελλάδας. Γιατί χωρίς ανταγωνιστική Εκπαίδευση, δεν υπάρχει άλμα Ανταγωνιστικότητας πουθενά…
Ακούστηκε τελευταία από το στόμα του Πρωθυπουργού, ότι πρέπει να «εξάγουμε γνώση». Θαυμάσια! Όλοι συμφωνούμε. Αλλά δεν ξέρω αν… ζούμε όλοι στην ίδια χώρα! Διότι για να εξαγάγουμε γνώση, πρέπει πρώτα να την… παραγάγουμε. Κι εδώ τα Πανεπιστήμιά μας υπολειτουργούν – για να το πω πολύ ευγενικά. Κι αντί να εξάγουμε γνώση, για την ώρα εξάγουμε μαζικά φοιτητές…
* Τέλος, κάθε ολοκληρωμένη Αναπτυξιακή Στρατηγική έχει και ένα ακόμα σημαντικό κεφάλαιο: την Ενεργειακή Στρατηγική: Πώς, δηλαδή, θα βελτιώνουμε συνεχώς το ενεργειακό μίγμα για να μειώσουμε το κόστος, να αναβαθμίσουμε την απόδοση, να καλύπτουμε εγκαίρως τις αυξανόμενες ανάγκες μας, να περιορίσουμε την περιβαλλοντική επιβάρυνση.
Εδώ μιλάμε για «πράσινη ανάπτυξη», αλλά δεν λαμβάνουμε καθόλου υπ’ όψιν το κόστος, δηλαδή την ανταγωνιστικότητα. Στηριζόμαστε πολύ στις επιδοτήσεις, λιγότερο, δυστυχώς, στις φορολογικές απαλλαγές κι ακόμα λιγότερο στις ανταγωνιστικές επενδύσεις.
Απαγορεύουμε μεγάλες επενδύσεις, στρεφόμαστε μόνο στις μικρότερες με χαμηλότερη απόδοση και αναστέλλουμε τα υδροηλεκτρικά έργα.
Το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε τον εκτροπή του Αχελώου τη δεκαετία του ’80, την εξήγγειλε… πέντε-έξη φορές τότε – μέχρι και ανέκδοτο έγινε – ύστερα την προώθησαν όλες οι επόμενες κυβερνήσεις, τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της Νέας Δημοκρατίας, κατά μέγα μέρος με κοινοτικά κονδύλια. Και τώρα που το έργο έχει φτάσει σε υψηλό βαθμό ολοκλήρωσης, το ΠΑΣΟΚ το…εγκαταλείπει!
Αυτό το «ράβε-ξήλωνε», δείχνει ότι δεν υπάρχει καμία ενεργειακή στρατηγική. Μάλλον βρίσκουν και την Ενέργεια ως μέσο για εξαγγελίες και παροχές επιδοτήσεων.
Κυρίες και κύριοι,
Ανάπτυξη δεν είναι τα παχιά λόγια.
Αναπτυξιακή στρατηγική είναι ένα συνολικό σχέδιο, που σήμερα δεν υπάρχει.
Από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας πήγε να συγκροτηθεί στην πενταετία που πέρασε: Τότε ξεμπλόκαραν οι αγωγοί. Κι έγινε το άνοιγμα στους Κινέζους.
Το ΠΑΣΟΚ υπονόμευσε το πρώτο, ειδικά στην περίπτωση Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολη…
Και κατήγγειλε τη σύμβαση παραχώρησης της προβλήτας του Πειραιά στους Κινέζους. Ύστερα παρά λίγο να τη ματαιώσει. Ύστερα την υιοθέτησε με…πανηγυρισμούς! Και τώρα προσπαθεί να την επεκτείνει. Ελπίζουμε να το επιτύχει. Αλλά αναπτυξιακή στρατηγική δεν έχει…
Στη δεκαετία του ’80 ο Ανδρέας Παπανδρέου μίλαγε για «επενδύσεις υψηλής τεχνολογίας σε τομείς αιχμής». Δεν έγινε τίποτε απ’ αυτά…
Τώρα ήλθε ο Γιώργος Παπανδρέου και μας έταξε «πράσινη ανάπτυξη»! Και το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να… ματαιώσει μεγάλα αιολικά πάρκα και την ολοκλήρωση του έργου στον Αχελώο!
Πράγματι, η ανάπτυξη δεν θέλει μεγάλα λόγια. Σχέδιο θέλει. Και Σχέδιο δεν έχει το ΠΑΣΟΚ.
Να πω κι αυτό: Όταν μιλάμε για ανταγωνιστικούς τομείς στην Ελλάδα, ο νους όλων πάει σε δύο: Ναυτιλία και Τουρισμό. Και πολύ σωστά. Οι δύο μαζί προσφέρουν το 30% του συνολικού ΑΕΠ.
Όταν ήλθε το ΠΑΣΟΚ κατάργησε και τα δύο αρμόδια υπουργεία! Τότε διαμαρτυρηθήκαμε έντονα και επανειλημμένα…
Τώρα κατάλαβαν το λάθος τους. Αποκατέστησαν στα λόγια το υπουργείο Ναυτιλίας με τίτλο που θυμίζει… Ακτοπλοΐα και Αλιεία, αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Οι αρμοδιότητες παραμένουν ακόμα άγνωστες. Κι αυτό είναι τραγικό: να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να διώξουμε τον πιο πετυχημένο και διεθνοποιημένο κλάδο της Ελληνικής Οικονομίας.
Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά εδώ: μέχρι και Χρηματιστήριο ναυτιλιακών αξιών στον Πειραιά θα μπορούσαμε να προωθήσουμε. Με ναύλους, αγοραπωλησίες πλοίων, scrap και διαιτησία. Αλλά πώς θα γίνουν όλα αυτά; Όταν η Ναυτιλία παραμένει άστεγη και μπλέκεται με την…Ακτοπλοϊα και τις «νησιωτικές υποθέσεις»;
Το υπουργείο Τουρισμού δεν το αποκατέστησαν. Η δεύτερη ντροπή. Ανάμεσα σε τόσους «συναρμόδιους» και «αναπληρωτές» δεν βρέθηκε ένα χαρτοφυλάκιο για τον Τουρισμό. Τη «βαριά βιομηχανία» μας…
Ακόμα και σε αυτούς τους δύο τομείς που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, δεν έχουμε αξιοποιήσει ούτε ένα μικρό ποσοστό των πλεονεκτημάτων μας.
Για παράδειγμα, η Ελλάδα έχει τεράστια ακτογραμμή. Αληθινά μοναδική διεθνώς. Μοναδικής φυσικής ομορφιάς…
Πόσα πεντάστερα ξενοδοχεία διαθέτει; Ελάχιστα.
Πόσες εκτάσεις για παραθεριστική κατοικία; Για μόνιμη τουριστική κατοικία;
Που είναι οι μαρίνες για τον αρχιπελαγικό τουρισμό;
Που είναι οι συνέργειες ανάμεσα στον Τουρισμό και τον Πολιτισμό;
Η παγκόσμια αγορά ποιοτικού τουρισμού ή εξειδικευμένου τουρισμού πάει αλλού: Στην Ισπανία, στην Κροατία και στην Τουρκία.
Όχι γιατί δεν θέλουν την Ελλάδα. Είναι πρώτη επιλογή τους η Ελλάδα…
Αλλά γιατί δεν τους θέλουμε εμείς!
Ρωτήστε και τι τράβηξαν όσοι προσπάθησαν να κάνουν μεγάλες ολοκληρωμένες επενδύσεις τουριστικής εκμετάλλευσης…
Αν αξιοποιήσουμε με ήπιο τρόπο, με σεβασμό στο περιβάλλον, αλλά συστηματικά και οργανωμένα, τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα στον Τουρισμό, θα μπορέσουμε να αυξήσουμε το ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ κατά 2-3% άμεσα, δηλαδή μέσα στην πενταετία. Και πολύ περισσότερο στη δεκαετία. Χωρίς σημαντικές δημόσιες δαπάνες…
Μερικά είναι απλά πράγματα. Αλλά πολλά απλά μαζί, που δεν γίνονται, δημιουργούν τεράστια προβλήματα. Ο Τουρισμός θέλει διαφήμιση. Εμείς συχνά κάνουμε, μόνοι μας, δυσφήμιση! Δέστε για παράδειγμα την πρώτη εικόνα του επισκέπτη στα συνοριακά φυλάκια της Τουρκίας. Όπου υπάρχουν κτήρια σύγχρονα, σχεδόν μεγαλοπρεπή. Ενώ μπαίνοντας στην Ελλάδα, αντικρίζεις πρόχειρες κατασκευές από Ελενίτ. Μη μου πείτε ότι κανένας δεν το πρόσεξε ως τώρα. Γιατί οι ξένοι επισκέπτες το προσέχουν όλοι…
Συμπέρασμα: έχουμε ανεκμετάλλευτα πλεονεκτήματα σε δεκάδες κλάδους. Πολλά ούτε που τα γνωρίζουμε. Αλλά ακόμα κι εκείνα που γνωρίζουμε, δεν τα αξιοποιούμε παρά σε μικρό βαθμό.
Κι ύστερα μιλάμε για κίνδυνους χρεοκοπίας, μιας χώρας που είναι «δυνητικά πάμπλουτη», αλλά δεν το ξέρει. Ή δεν θέλουν να την αφήσουν να το δει. Και να κάνει κάτι γι’ αυτό…
Κυρίες και κύριοι,
Δεν ήλθα εδώ να ζητήσω πράγματα που η χώρα δεν «αντέχει».
Ήλθα, όμως, να σας μιλήσω για το τέλος μιας εποχής παρακμής.
Και για την απαρχή μιας νέας εποχής, Ανόρθωσης για τη χώρα, Δημιουργίας για τους πολίτες της και Ελπίδας για την κοινωνία.
Ειδικά για τους νέους ανθρώπους…
– Αναφέρθηκα στα επτά ψέματα, που χρόνια τώρα μας στοίχειωναν και μας έφεραν σε αυτό το αδιέξοδο.
– Σας μίλησα και για τις επτά αλήθειες, που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, ώστε να προχωρήσουμε στην ανασυγκρότηση της χώρας.
Αυτά συνιστούν το μήνυμά μας:
Είμαστε το κόμμα της Ανάπτυξης.
– Στηρίζουμε την επιχείρηση, διότι Ανάπτυξη χωρίς επιχειρηματικότητα δεν υπάρχει.
– Στηρίζουμε τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους. Διότι Ανάπτυξη χωρίς Κοινωνική συνοχή και Διάχυση ευκαιριών δεν είναι βιώσιμη…
– Στηρίζουμε την Ανταγωνιστικότητα. Διότι Ανάπτυξη χωρίς ποιότητα, εξωστρέφεια και δυναμισμό δεν πάει μακριά.
– Στηρίζουμε τη νεολαία. Διότι Ανάπτυξη που δεν δίνει Προοπτική στους νέους ανθρώπους και δεν αντλεί από το δυναμισμό και τη δημιουργικότητά τους, πολύ γρήγορα βαλτώνει…
– Στηρίζουμε τη μεσαία τάξη. Διότι αυτή είναι η ραχοκοκαλιά της Ανάπτυξης, όπως είναι και ο στυλοβάτης της Κοινωνίας. Αλλά και η εγγύηση της Δημοκρατίας. Ανάπτυξη χωρίς ισχυρή μεσαία τάξη είναι βραχύβια και στρεβλή.
– Στηρίζουμε τις διαρθρωτικές αλλαγές. Εμείς τις στηρίζουμε! Όχι με το «φόβητρο» του Μνημονίου. Τις στηρίζαμε και πριν, με το ΠΑΣΟΚ απέναντι. Τις στηρίζουμε και τώρα. Και πολύ πιο προωθημένες και πολύ πιο τολμηρές. Όχι να πνίγονται στα γρανάζια της γραφειοκρατίας και των… «συναρμόδιων».
Είμαστε το κόμμα της Ανάπτυξης! Γι’ αυτό και συγκρουστήκαμε με μια Πολιτική που πνίγει την Ανάπτυξη, διαλύει τη μεσαία τάξη, τινάζει στον αέρα την κοινωνική συνοχή, συντρίβει τα λαϊκά στρώματα, διαλύει την επιχείρηση και διώχνει τη νεολαία από τη χώρα…
Άλλωστε σήμερα όλοι πια μιλούν για το πόσο απαραίτητη είναι η Ανάπτυξη. Ακόμα κι εκείνοι που στήριξαν αρχικά το Μνημόνιο. Ακόμα κι εκείνοι που εισηγήθηκαν το Μνημόνιο. Τώρα το κατάλαβαν…
Η Νέα Δημοκρατία το είχε επισημάνει – πρώτη και μόνη – από την αρχή…
Είμαστε το κόμμα της Ανάπτυξης και της Ευθύνης.
Δείξαμε πώς καταλαβαίνουμε την Αντιπολίτευση:
– Όπου χρειάζεται βάζουμε πλάτη, με τρόπο που το ΠΑΣΟΚ δεν έκανε ποτέ.
–Κι όπου πρέπει να πούμε το μεγάλο όχι, το λέμε και δεν καταλαβαίνουμε ούτε από πιέσεις ούτε από εκβιασμούς.
– Αλλά όταν λέμε το μεγάλο όχι, υποδεικνύουμε και το διαφορετικό δρόμο.
Με σαφήνεια που ποτέ δεν είχε οποιαδήποτε εναλλακτική πρόταση του ΠΑΣΟΚ. Το οποίο όταν είναι στην Αντιπολίτευση τάζει λαγούς με πετραχήλια. Κι όταν βρεθεί στην κυβέρνηση κόβει και τις συντάξεις των 700 ευρώ!
Δεν θέλουμε τη χρεοκοπία της χώρας. Είμαστε αντίθετοι με το Μνημόνιο γιατί δεν βοηθά να την αποφύγουμε…
Κατά σύμπτωση και οι ξένες αγορές αυτό πιστεύουν. Γι’ αυτό τα spreads σήμερα σκαρφάλωσαν στις 1000 μονάδες, ενώ πριν μπούμε στο Μηχανισμό Στήριξης ήταν περίπου οι μισές! Ακριβώς γιατί οι αγορές ανάκαμψη δεν βλέπουν…
Εμείς κατ’ εξοχήν δεν θέλουμε τη χρεοκοπία της χώρας. Γι’ αυτό και δεν θα συγχωρέσουμε ποτέ το ΠΑΣΟΚ, που επί μήνες διέσυρε τη χώρα στο εξωτερικό κλονίζοντας την αξιοπιστία της, αντί να σπεύσει να πάρει διορθωτικά μέτρα, όπως εμείς του εισηγούμασταν μήνες.
Εμείς κατ’ εξοχήν δεν θέλουμε τη χρεοκοπία της Ελλάδας.
Γιατί αν χρεοκοπήσει η Ελλάδα, θα κάνει πολλά χρόνια να σταθεί ξανά στα πόδια της. Και σε αυτό το μεγάλο διάστημα και μέσα στη χώρα οι κοινωνικές εκρήξεις θα είναι καταστροφικές, αλλά και οι εξωτερικές απειλές θα μεγαλώσουν. Θα γίνουμε δύο φορές πιο ευάλωτοι, σε μια συγκυρία μεγάλων διεθνών ανακατατάξεων και σε μια περιοχή όπου κυοφορούνται μεγάλες αναστατώσεις.
Χρεοκοπία – άμεση ή έμμεση – πρέπει με κάθε τρόπο να αποφύγουμε!
Και μπορούμε να την αποφύγουμε ακόμα.
Το Μνημόνιο δεν βοηθά. Αντίθετα, επιδεινώνει τα προβλήματα μακροχρόνια. Και αποδυναμώνει τη χώρα άμεσα…
– Στις 7 Ιουλίου εξηγήσαμε το πώς θα βγούμε από την επιτήρηση: με άλλο μίγμα Πολιτικής.
– Σήμερα παρουσιάσαμε το πώς θα βγούμε από την κρίση: με άλλο μοντέλο Ανάπτυξης.
Σας μίλησα για την Ελπίδα μιας άλλης Ελλάδας.
Που υπάρχει, αλλά δεν τη βλέπουμε.
Που την αξίζουμε, αλλά δεν τη πιστέψαμε ακόμα.
Που την μπορούμε, αλλά δεν το ξέρουμε…
Για μιαν Ελλάδα που δεν θα είναι μόνο για τους Νεοδημοκράτες, ή μόνο για τους ΠΑΣΟΚους ή μόνο για τους Αριστερούς.
Για μιαν Ελλάδα που θα είναι για όλους τους Έλληνες.
Γιατί θα την κάνουμε όλοι μαζί.
Και μόνο όλοι μαζί μπορούμε να την χτίσουμε.
Γιατί, είπαμε: οι μεγάλες αλλαγές σε μια κοινωνία γίνονται μόνο με τη θέλησή της και με τη ενεργό συμμετοχή της.
Όχι με έξωθεν καταναγκασμούς. Ούτε με το «μπαμπούλα» του Μνημόνιου.
Η κυβέρνηση επενδύει στο φόβο. Εμείς στην Ελπίδα.
Η κυβέρνηση φοβίζει το λαό, ότι μόνο με αυτό το Μνημόνιο θα πάρουμε χρήματα. Ότι μόνο μπαίνοντας στο φαύλο κύκλο της ύφεσης, τάχα θα «σωθούμε». Αλλιώς θα χαθούμε…
Εμείς διακηρύσσουμε την Ελπίδα.
Και δείχνουμε άλλους δρόμους, για να έχει μέλλον αυτός ο τόπος.
Πρέπει να γίνουμε ξανά Έθνος Μεγάλων Φιλοδοξιών. Να μη γίνουμε φοβικοί. Να μη «καταναλώνουμε την Ιστορία μας…
Να δημιουργούμε Ιστορία! Να γίνουμε αισιόδοξοι. Να αποκτήσουμε ξανά αυτοπεποίθηση. Ώστε να αφήσουμε το ίχνος της αξιοσύνης μας.
Κυρίες και κύριοι,
Σε κάθε μεγάλη κοινωνική κρίση, υπάρχει ένα σημείο καμπής:
Όταν η απελπισία της κοινωνίας,
είτε κορυφώνεται σαν Καταστροφική Οργή,
είτε μετατρέπεται σε Δημιουργική Ορμή.
Είτε ξεσπά σαν Έκρηξη, είτε μετουσιώνεται σε Ελπίδα.
Εμείς αγωνιζόμαστε να τη μετουσιώσουμε σε Ελπίδα!
Για να μη μείνει ο Έλληνας με μόνο συναίσθημα τη βαθιά απογοήτευση,
με μόνο του σύντροφο την απελπισία,
με μόνη του διέξοδο το πεζοδρόμιο.
Αυτό είναι μήνυμά μας: υπάρχει Ελπίδα!
Υπάρχει άλλος δρόμος. Υπάρχει προοπτική για τη χώρα.
Δεν είμαστε «τελειωμένοι».
Δεν είμαστε χρεοκοπημένη χώρα.
Μπορούμε να ξεπεράσουμε την «εθνική κατάθλιψη».
Μπορούμε να ανακάμψουμε.
Μπορούμε να μπούμε σε υγιή δρόμο Ανάπτυξης.
Αυτοί που έφεραν το λαϊκισμό στην Ελλάδα, αυτοί που μοίρασαν παντού ψεύτικες υποσχέσεις, αυτοί που ξεγέλασαν τον Ελληνικό λαό πολλές φορές – παλαιότερα και πρόσφατα – αυτοί που ως χθες έταζαν στους πάντες τα πάντα, σήμερα βύθισαν την Ελλάδα σε «μαύρη τρύπα» ύφεσης, στέρησης και ανεργίας.
Και τολμούν να μιλάνε – αυτοί – για… «υπευθυνότητα».
Ζητώ από τους Έλληνες να αντισταθούν στην Απελπισία.
Να αντισταθούν στο πνεύμα μοιρολατρίας.
Να πιστέψουν στο εαυτό τους.
Να πιστέψουν στο μέλλον της χώρας τους.
Να πάρουν το μέλλον τους στα χέρια τους.
Και να αντιδράσουν πολιτικά!
Σε ενάμιση μήνα θα έχουν τη μεγάλη ευκαιρία να στείλουν το δικό τους μήνυμα:
Να ψηφίσουν τις Ελπίδες τους. Όχι τους φόβους τους.
Να ψηφίσουν με αισιοδοξία. Όχι με μοιρολατρία.
Να ψηφίσουν για να σταματήσει το κατρακύλισμα της χώρας.
Όχι να βυθιστεί περισσότερο.
Κυρίες και κύριοι,
Λένε ότι το πιο πυκνό σκοτάδι είναι λίγο πριν ξημερώσει…
Η αλήθεια είναι ότι πολύ πυκνό σκοτάδι σκέπασε τη χώρα μας τους τελευταίους μήνες…
Αλλά εμείς βρισκόμαστε εδώ για να σας πούμε, ότι σύντομα θα φανεί το φώς…
Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε.
Αυτό είναι το μήνυμά μας:
Πολύ σύντομα θα φανεί το πρώτο φώς!
Σας ευχαριστώ.

http://www.antinews.gr/?p=62365