ΟΙ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ , ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΑ Μ.Μ.Π

του κ. Ελευθέριου Καραγιάννη, πρέσβη ε.τ.

Οι Μακεδονικές Οργανώσεις από της ιδρύσεως τους, πρίν από πολλές δεκαετίες, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό είχαν ως στόχο αφ’ ενός την διατήρηση για τους παλαιότερους και την διάδοση στις νεώτερες γενεές των Μακεδονικών εθίμων και ιστορίας ,ώστε να διατηρηθεί ο πολιτισμός και η ιστορία όχι μόνο της περιοχής από την οποίαν προέρχονται αλλά και της χώρας καταγωγής τους ειδικά που η Μακεδονία έχει λαμπρίνει τον ελληνισμό με την δική της ιστορία και πολιτισμό.
Στην αρχική τους φάση οι οργανώσεις αυτές είχαν καθαρά τοπικιστικά χαρακτηριστικά, όταν όμως εμφανίστηκε στον ορίζοντα η Σλαβική επιβουλή για την οικειοποίηση της ιστορίας και του πολιτισμού τους, αρχικά από τους Βούλγαρους και μετέπειτα από τους Σέρβους και τώρα τους Σλάβους των Σκοπίων, οι οργανώσεις αυτές υποχρεώθηκαν να αποκτήσουν και ένα πολιτικό υπόβαθρο και οργάνωση που θα τους επέτρεπε να παρουσιάσουν ενότητα δράσης και αντίδρασης στην Σλαβική προπαγάνδα παραποίησης της ιστορίας και του πολιτισμού τους που είχε ως στόχο την Σλαβοποίηση τους. Υποχρεώθηκαν να υπερασπιστούν την ιστορία και τον πολιτισμό τους με πληθώρα εκδηλώσεων, επιστολών, διαλέξεων, εκδόσεων, διαβημάτων πρός ξένους καί Έλληνες πολιτικούς και αρμόδιους παράγοντες και αποτελούσαν ,από την δική τους σκοπιά, σημαντικό αρωγό στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής της χώρας μας ιδίως δε οι Μακεδόνες του εξωτερικού που είχαν αποκτήσει σημαντική παρουσία και επιρροή στις χώρες υποδοχής τους.

Δεδομένου ότι το πρόβλημα που δημιούργησαν οι Σλάβοι ήταν και πολιτικό,οι Κυβερνήσεις της Μητέρας πατρίδας ανέλαβαν το κύριο έργο επίλυσης του. Η πλέον λογική και αποτελεσματική προσέγγιση θα ήταν η ύπαρξη συνεργασίας και συντονισμού μεταξύ των Κυβερνήσεων της χώρας μας και των Μακεδόνων του εσωτερικού αλλά και εξωτερικού που συνολικά ανέρχονται στα 2.5 εκατομμύρια . Η επιρροή των Μακεδόνων του εξωτερικού θα μπορούσε να ενισχύσει σε μεγάλο βαθμό την εθνική πολτική επί του θέματος υπό την προϋπόθεση φυσικά ότι οι πολιτικοί θα επιθυμούσαν να αξιοποιήσουν την δυνατότητα αυτή . Η αυτονόητη όμως αυτή συνεργασία και συντονισμός απουσίαζε από την σκέψη και τις προθέσεις των Ελλήνων πολιτικών. Οι λόγοι δεν αφορούν ειδικά τις Μακεδονικές οργανώσεις αλλά την δομή του ελληνικού πολιτικού συστήματος.Οι έλληνες πολιτικοί από της απελευθέρωσης από τον Οθωμανικό ζυγό δεν δημιούργησαν σχέση σεβασμού με τον πολίτη αλλά σχέση εξάρτησης του ψηφοφόρου-πολίτη με τον πολιτικό ,αυτό που σήμερα αποκαλείται «πελατειακή σχέση» ώστε ο τελευταίος όχι μόνον να εξασφαλίζει την πολιτική του επιβίωση αλλά και να κατευθύνει κατα την δική του κρίση και εκτίμηση την πορεία του πολιτικού γίγνεσθαι της χώρας, αδιαφορώντας για τις ανάγκες και τις θεμιτές επιθυμίες του πολίτη ως ατόμου αλλά καιτου συνόλου. Η πολιτική αυτή αντίληψη εφαρμόστηκε και στους Απόδημους αλλά και στους Μακεδόνες στην Ελλάδα. Οι εκάστοτε Κυβερνήσεις φοβούμενες την επιρροή των Μακεδόνων εξωτερικού και εσωτερικού στην εσωτερική πολιτική σκηνή και συνακόλουθα την εξάρτηση τους από αυτούς ,επεδίωξαν να χειραγωγήσουν και να κατακερματίσουν τις οργανώσεις στερώντας τις πλέον αδύναμες από οικονομική στήριξη και τις πλέον οικονομικά ισχυρές από πολιτική κάλυψη. Επίσης, με την πρακτική των περιοδειών Ελλήνων πολιτικών στις χώρες όπου διαβιεί μεγάλος αριθμός απόδημων, εγένετο εξαγωγή των εσωτερικών πολιτικών διαιρέσεων και φανατισμού με τον προσεταιρισμό φίλα προσκείμενων στο κόμμα τους απόδημων . Δημιουργήθηκαν και δήθεν συντονιστικές οργανώσεις που υπόκεινται ,έμμεσα πλήν σαφώς , οικονομικά και πολιτικά στην επιρροή του εθνικού Κέντρου και των διαφόρων πολιτικών κομμάτων που τις καθοδηγούν ανάλογα με την κομματική τους πολιτική και όχι την εθνική . Αποτέλεσμα των ενεργειών αυτών είναι η αποδυνάμωση του εθνικού έργου όλων των οργανώσεων και ειδικά για τους Απόδημους , η απομάκρυνση τους από την Μητέρα-πατρίδα με συνακόλουθο αρνητικό αντίκτυπο στην αποτελεσματικότητα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας.

Η τακτική της αποδυνάμωσης του έργου και της επιρροής των Μακεδονικών οργανώσεων από τις εκάστοτε Κυβερνήσεις, ακολουθήθηκε πιστά από τα Μέσα Μαζικής Πληροφόρησης είτε αυτά ανήκουν στον γραπτό Τύπο είτε στον Ηλεκτρονικό που επηρεάζονται για διάφορους λόγους από τα πολιτικά κόμματα . Συνακόλουθα ,η μεγαλειώδης εκδήλωση δεκάδων εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων στην Θεσσαλονίκη το 1992 για την Μακεδονία η οποία ενώ έδωσε τότε ένα μεγάλο διεθνές πολιτικό πλεονέκτημα στην τότε Κυβέρνηση και στους πολιτικούς , ταυτόχρονα δημιούργησε έντονη ανησυχία στους τελευταίους και άλλους φιλικούς τους κύκλους οι οποίοι διέβλεπαν ότι πρωτοβουλίες όπως η ανωτέρω παρά την τότε πολιτική στήριξη που υπήρχε, εάν επαναλαμβάνοντο, για άλλου είδους θέματα ή προβλήματα θα υπονόμευαν σοβαρά την πολιτική εξάρτησης του ψηφοφόρου –πολίτη από την επιρροή των πολιτικών. Έπρεπε λοιπόν να «απαξιωθούν» παρόμοιες πρωτοβουλίες των πολιτών και οι μόνοι που θα μπορούσαν να το πράξουν μεθοδικά και αποτελεσματικά ,πέραν των πολιτικών ,είναι οι φίλα προσκείμενοι στην εξουσία δημοσιογράφοι όλων των μέσων πληροφόρησης. Εκτός από την «αποκαθήλωση» αυτή έπρεπε να υποβαθμιστούν και οι κίνδυνοι και ανησυχίες που επικαλούνται οι Μακεδονικές οργανώσεις τόσο του εσωτερικού όσο και του εξωτερικού ως προς την επιδιωκόμενη από τους πολιτικούς λύση της σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό έναντι όλων ,ώστε να μην έχει απήχηση στην κοινή γνώμη οιαδήποτε επιχειρηματολογία που προβάλλεται .Εμφανίστηκαν λοιπόν στα Μ.Μ.Π. απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί από «έγκριτους» δημοσιγράφους όπως, ενδεικτικά ,«είναι καραγκιόζηδες και βλαμμένοι όσοι ασχολούνται με το άν ο Μ.Αλέξανδρος μιλούσε ή όχι ελληνικά», « οι Σκοπιανοί έχουν το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού», «να δεχθούμε μία ονομασία που δεν θα θίγει την ταυτότητα τους», «θα υπάρχουν δυσάρεστες ψυχολογικές επιπτώσεις στον ελληνικό λαό από την μή λύση και θα υπάρξουν καταστροφικά αποτελέσματα για την χώρα μας» « έχουμε φοβικά σύνδρομα» και τέλος ,για να μην μακρηγορώ, «αν δεν δεχθούμε λύση θα πληγεί ο ηγεμονικός ρόλος μας στην περιοχή και θα χάσουμε την οικονομική διείσδυση με αποτέλεσμα να επωφεληθούν κάποιοι γείτονες» .

Οι ηγεσίες των Μακεδονικών Οργανώσεων τόσο του εσωτερικού όσο και του εξωτερικού, οι οποίες , κυρίως τα τελευταία 15 χρόνια, βίωσαν τόσο τον αποκλεισμό τους από οιαδήποτε συννενόηση με το εθνικό κέντρο όσο και την ουσιαστική απόρριψη τους από τους πολτικούς και τους προσκείμενους δημοσιογράφους,οφείλουν να αναλάβουν πρωτοβουλίες που θα διασφαλίσουν την προάσπιση της ιστορικής και πολιτιστικής τους κληρονομιάς και την διατήρηση της ακεραιότητος του Ελληνικού πολιτισμού και ιστορίας. Είναι οι μόνοι θεματοφύλακες μαζύ με όσους ασπάζονται τα ίδια ιδεώδη.

Ε.Ν.Καραγιάνης

Πρέσβυς ε.τ.

http://www.anixneuseis.gr/?p=7769



http://ellinikoforum.blogspot.com/