Η Αριστερά θα συνεχίσει να είναι δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ και του συστήματος;

Μένουν λιγότερες από 48 ώρες μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες που θα κρίνουν πολλά, όχι μόνο στην αυτοδιοίκηση αλλά και στην πρώτη γραμμή της πολιτικής σκηνής. Με ένα ΠΑΣΟΚ υπό διάλυση που κρατιέται με νύχια και με δόντια από την εξουσία, ένα μόλις χρόνο μετά το θρίαμβό του στις εκλογές. Και με τη Νέα Δημοκρατία να έχει αλλάξει σελίδα και να επιχειρεί να ξανακερδίσει όχι μόνο τον κόσμο της, αλλά να ανοιχτεί σε πλατύτερες κοινωνικές μάζες.

Όμως, το μεγάλο παιχνίδι, αυτή την Κυριακή τουλάχιστο, θα παιχθεί στην Αριστερά, με τις ψήφους που τα κόμματά της επηρεάζουν. Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, ΚΚΕ, ΣΥΝ και λοιπές εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις ζήτησαν είτε ψήφο συνείδησης είτε ψήφο διαμαρτυρίας κατά και των δύο μεγάλων κομμάτων.

Ανα και οι εκλογές αυτές είναι αυτοδιοικητικές και ουδόλως θα αλλάξει τίποτε στην εξουσία του Μνημονίου από τη Δευτέρα, ωστόσο τα μηνύματα που θα στείλει η κάλπη στην κυβέρνηση και τα εξαπτέρυγά της, είναι καθοριστικά. Μια ηττημένη κυβέρνηση όχι μόνο δεν θα μπορεί να περάσει έυκολα τα νέα μέτρα, αλλά ούτε στα πόδια της δεν θα μπορεί να σταθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Κυρίως, όμως, μια νίκη των αντιμνημονιακών δυνάμεων θα δημιουργήσει κλίμα ανάτασης και αντίστασης στον δοκιμαζόμενο λαό.

Ο ρόλος λοιπόν της Αριστεράς στο μήνυμα που θα σταλεί είναι ιδιαίτερα κρίσιμος.

Είναι καιρός κάποιοι να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να ψηφίσουν πράγματι όπως προστάζει η συνείδησή τους. Αν θέλουν ας ψηφίσουν αυτοδιοικητικά, αλλά τουλάχιστον δεν πρέπει να ξεχάσουν ότι η αυτοδιοίκηση είναι μέρος της ελληνικής κρίσης και των κυβερνητικών αδιεξόδων.

Αν οι αριστεροί ψηφοφόροι βλέπουν ικανούς και φιλόδοξους ανθρώπους μέσα στους υποψηφίους, ας ρίξουν εκεί την ψήφο τους, όποιο χρώμα κι αν έχουν. Ομως δεν πρέπει να ξεχνούν ποιοι θα είναι εκείνοι που θα αντιδράσουν στην κυβερνητική λαίλαπα που έρχεται στις τοπικές κοινωνίες. Πρέπει να ψηφίσουν διεκδικητές των δικαιωμάτων των τοπικών κοινωνιών, ανθρώπους που θα είναι στην πρώτη γραμμή των αγώνων για να φύγει η Ελλάδα το γρηγορότερο από το Μνημόνιο και ότι αυτό έχει φέρει.

Τις τελευταίες ημέρες γίνεται μια σαφής προσπάθεια από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ να παίξει με όρους… Λαλιώτη. Πόλωση, δηλαδή, μπας και υπάρξει συσπείρωση των πράσινων ψήφων. Μέσα σ’ αυτό το σχέδιο δεν είναι καθόλου τυχαίες οι αναφορές για νέο “βρόμικο 89”, για “βρόμικο Νοέμβρη” και άλλα τέτοια πασοκικά τσιτάτα που στόχο έχουν να δημιουργήσουν ενοχές στους αριστερούς ψηφοφόρους.

Ναι, η συμμαχία του Συνασπισμού με τη ΝΔ το 1989 ήταν ιστορικό λάθος για την Αριστερά. Τι σχέση έχει όμως εκείνη η εποχή μ’ αυτό που ζούμε σήμερα; Οι διαφορές είναι τεράστιες: Κατ’ αρχάς τότε υποσχέσεις έδινε ο Μητσοτάκης, κι όλοι ξέρουμε πόση… μπέσα έχει. Επίσης, τότε το διακύβευμα δεν ήταν αυτοδιοικητικό αλλά πολιτικό – κομματικό καθαρά. Στόχος η εξολόθρευση του Ανδρέα, άλλο ιστορικό λάθος όπως αποδείχθηκε. Όλα αυτά τα λάθη οδήγησαν στη συρρίκνωση την Αριστερά τα επόμενα χρόνια.

Σήμερα, η κατάσταση είναι διαφορετική. Ο Σαμαράς και η ΝΔ δεν ζητούν στήριξη από την Αριστερά, ζητούν “δίκαιη” ψήφο με στόχο τις κυβερνητικές επιλογές που έχουν φέρει σε τέλμα τη χώρα.

Το ΠΑΣΟΚ δε ζητά την ψήφο των αριστερών αλλά με το γνωστό κόλπο της δημιουργίας ενοχών προσπαθεί να κάνει την αριστερά να ψηφίσει τους εκλεκτούς του.

Το ερώτημα που τίθεται, πέρα και πάνω από πρόσωπα που θα εκλεγούν περιφερειάρχες, ή δήμαρχοι, είναι ένα: Θέλουν οι ρυθμιστές της κυριακάτικης ψηφοφορίας να αποτελέσουν για ακόμη μια φορά δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ;

Επιθυμούν να γίνουν “συνεργάτες” μιας κυβέρνησης που αποφάσισε να θέσει υπό κατοχή και χωρίς όρους τη χώρα;

Κι εν πάση περιπτώσει: Η συνεργασία της Αριστεράς  με τη ΝΔ είναι «βρώμικη», ενώ με το ΠΑΣΟΚ δεν είναι; Κρατά ο κ. Παπανδρέου κανένα ειδικό “μέτρο” που να μετρά την ανηθικότητα τη ψήφου;

Η ψήφος της Αριστεράς πρέπει πράγματι να είναι ψήφος αντίστασης σε ό,τι δεν της αρέσει στην εξουσία. Αν θελήσουν τα αριστερά κόμματα να συμβιβαστούν με ότι ζούμε,  τότε ας ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ.

Τότε, όμως, η ψήφος τους δεν θα είναι αντιεξουσιαστική. Θα είναι μια “βολεμένη” επιλογή.

Ιδού η Ρόδος λοιπόν ιδού και το πήδημα…

Αριστερός Ψάλτης