Ο άνθρωπος χωρίς όνειρα. σκηνή 19η

Έγκλημα κατά της ανθρωπότητας

Ν. Λυγερός

από το θεατρικό δράμα του Νίκου Λυγερού : Ο άνθρωπος χωρίς όνειρα. σκηνή σκηνή 19η

Στο ίδιο σπίτι.
Χτυπά το κινητό της Μυρσίνης.

Μυρσίνη: Ναι, παρακαλώ… Χρόνος. Εγώ είμαι… Χρόνος. Τι έπαθε; Χρόνος . Στον Ευαγγελισμό; Χρόνος. Πόσο σοβαρό είναι; Σιωπή. Ευχαριστώ. Μιχάλη, ο Luis είναι στο νοσοκομείο. Είναι μόνος του…
Μιχάλης: Συγνώμη, πρέπει να πάω.
Μυρσίνη: Έρχομαι κι εγώ.
Μιχάλης: Όχι, μείνε εδώ. Ξέρεις τα νοσοκομεία….
Μυρσίνη: Καλά, όπως νομίζεις.
Αγαθή: Θα την προσέχουμε εμείς.
Μιχάλης: Θα σας τηλεφωνήσω μόλις έχω περισσότερα.
Άγγελος: Κουράγιο, φίλε μου.
Η Μυρσίνη με τα μάτια βουρκωμένα του δίνει ένα φιλί.
Θα τα κανονίσει όλα ο Μιχάλης. Είναι βράχος!
Η Αγαθή αγκαλιάζει τη φίλη της και της ψιθυρίζει στ’ αφτί.
Αγαθή: Συγνώμη για όλα…
Μυρσίνη: Αν ήξερες τι του έχω πει…
Την αγκαλιάζει και αυτή.
Άγγελος: Τι έπαθε ο Luis;
Μυρσίνη: Τυφλώθηκε.
Αγαθή: Αχ, θεέ μου. Χρόνος. Και δεν τον πήραμε στο σχολείο.
Μυρσίνη: Αφού τα κανόνισες όλα.
Αγαθή: Αν ήξερες πόσο τον λυπάμαι. Κι ο Μιχάλης θα αντέξει το βλέμμα του;
Άγγελος: Τα τέρατα αντέχουν και περισσότερα.
Αγαθή: Άγγελε, ντροπή.
Άγγελος: Έχεις δίκιο. Χρόνος. Όλα θα πάνε καλά, όλα θα πάνε καλά.
Σωπαίνει, κάθεται στο πιάνο και παίζει Bach.

Στο νοσοκομείο

Ο Luis είναι στην εντατική, κοιτάζει αμίλητος το ταβάνι. Ο Μιχάλης του πιάνει το χέρι. Γυρίζει το βλέμμα του προς εκείνον και κυλά ένα δάκρυ.

Μιχάλης: Όλα θα πάνε καλά.
Luis: Δάσκαλε, τι να κάνω;
Μιχάλης: Τι έγινε;
Luis: Έχασα το φως μου….
Μιχάλης: Θα έπαθες σοκ… Θα επανέλθει, θα δεις.
Luis: Με παράτησε η φίλη μου.
Μιχάλης: Μα, γιατί; Τι έγινε;
Luis: Δεν είμαι μόνιμος.
Μιχάλης: Γι’ αυτό και μόνο;
Luis: Ναι, με βαρέθηκε.
Μιχάλης: Πού πήγε;
Luis: Δεν ξέρω. Δεν ήθελε να μου πει.
Μιχάλης: Μπορώ να τη βρω.
Luis: Δεν θ’ αλλάξει τίποτα. Και τώρα που δεν βλέπω, αποκλείεται να ‘ρθει κοντά μου.
Μιχάλης: Μην την αδικείς εξ αρχής. Άσε με να προσπαθήσω.
Luis: Εσείς ξέρετε, Δάσκαλε. Χρόνος. Εγώ δεν ξέρω να βλέπω στο σκοτάδι.
Μιχάλης: Εσύ πρέπει να γίνεις καλά. Χρόνος. Αλλιώς ποιος θα μεταφράσει το έργο μου στα ισπανικά;
Luis: Δάσκαλε, θέλω να πεθάνω.
Μιχάλης: Δεν ήρθε η ώρα σου. Και δεν σου δίνω το δικαίωμα! Με ποιον θα γελώ για το θάνατο, αν φύγεις.
Luis: Χαίρομαι που ήρθατε. Μου κάνετε καλό… όπως το έργο σας…
Μιχάλης: Ξεκουράσου τώρα. Θα επιστρέψω.


http://www.lygeros.org/3307-gr.html


τις προηγούμενες σκηνές μπορείτε πιο εύκολα να τις βρείτε εδώ