Ο Δούρειος Ίππος της Συναίνεσης

Συναίνεση με τον κ. Παπανδρέου ισοδυναμεί με πολιτική αυτοκτονία

Του Κώστα Ροδινού

Η συναίνεση είναι σαν το ταγκό. Θέλει δύο.

Συναίνεση από τη μια πλευρά είναι αδιανόητη. Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Επειδή προφανώς τα πράγματα ζορίζουν για την κυβέρνηση, όλο και περισσότερο ακούγονται φωνές για δήθεν συνεννόηση με τα άλλα κόμματα.

Ας μη γελιόμαστε. Τον κ. Παπανδρέου δεν τον ενδιαφέρει η συναίνεση με την κα. Μπακογιάννη ή με τους κυρίους Καρατζαφέρη και Κουβέλη.

Ολη η συζήτηση γίνεται για τη Ν.Δ. και τον κ. Σαμαρά.

Αυτόν θέλουν να παγιδεύσουν.
Να του φορτώσουν ευθύνες που δεν του ανήκουν.

Να τον καταστήσουν συμμέτοχο και συνένοχο σε μια πολιτική που χαράσσουν άλλοι. Και με την οποία προδήλως διαφωνεί.

Δυστυχώς στο δίλημμα αυτό έχουν «τσιμπήσει» και μερικοί της από εδώ πλευράς.

Είτε γιατί ονειρεύονται καρέκλες και αξιώματα.

Είτε γιατί έτσι φιλοδοξούν να οικοδομήσουν το προφίλ τους.

Είτε επειδή θέλουν να διαφοροποιηθούν από την επίσημη κομματική θέση και να υποσκάψουν τον Πρόεδρο της Ν.Δ. από λόγους ιδιοτέλειας.

Όμως, για να υπάρξει συναίνεση απαιτείται και ένα ελάχιστο επίπεδο προγραμματικής σύγκλησης. Δηλαδή συμφωνία επί της πολιτικής.

Για να το καταλάβω: Σε ποια ακριβώς πολιτική καλείται να συμφωνήσει ο κ. Σαμαράς;

Προφανώς στην πολιτική του Μνημονίου. Γιατί δεν υπάρχει άλλη πολιτική. Ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του από τον περασμένο Μάϊο και μετά ακολουθούν οδηγίες τις οποίες ανά τακτά χρονικά διαστήματα έρχεται και επιθεωρεί η τρόϊκα.

Αυτή την πολιτική ο κ. Σαμαράς την καταψήφισε και την καταγγέλλει έκτοτε συστηματικά.

Αν τώρα, που η κριτική του δικαιώνεται, αλλάξει στρατηγική θα είναι σαν να αυτοαναιρείται σε ένα θέμα που το είχε αναγάγει και κεντρική πολιτική του επιλογή.

Πολιτικά και επικοινωνιακά θα καταρρεύσει.

Θα μπορούσε ενδεχομένως να συναινέσει, αν η κυβέρνηση αλλάξει γραμμή. Λέει μια άλλη άποψη.

Κατ’ αρχήν για να γίνει αυτό η Κυβέρνηση θα πρέπει να θέσει ως στόχο την απεμπλοκή της από το Μνημόνιο. Ούτε ποτέ εκδήλωσε τέτοια πρόθεση και ούτε σκέφτεται να το κάνει γιατί αυτό θα ισοδυναμούσε με ομολογία πολιτικής αποτυχίας.

Αρα, ας μην τρέφουν κάποιοι φρούδες ελπίδες ότι μπορεί ο κ. Παπανδρέου να αλλάξει γνώμη και πολιτική. Θα επιμείνει σ΄ αυτήν. Απλώς αναζητά συνενόχους για να επιμεριστεί το βάρος και το πολιτικό κόστος.

Μια άλλη άποψη λέει ότι αν η Ν.Δ. συνεχίζει να αντιτάσσεται στο Μνημόνιο θα αποξενωθεί και θα απομονωθεί από τις άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.

Τα ίδια έλεγαν και για τον Τάσσο Παπαδόπουλο, όταν αρνιόταν να δεχτεί το σχέδιο Ανάν. Ότι η Κύπρος θα απομονωθεί και θα καταστραφεί.

Είναι οι γνωστοί ντελάληδες της ενδοτικότητας και της ήττας που δεν τολμούν να αντισταθούν και να διαφωνήσουν για να μην τους κακοχαρακτηρίσουν.

Κατά τη γνώμη μου η συναίνεση όχι μόνον είναι αδύνατη, αλλά αυτή τη δεδομένη χρονική συγκυρία, δεν έχει τίποτα ουσιαστικό να προσφέρει στη χώρα. Ο κ. Παπανδρέου και αν ακόμα δεν είχε κάποιον να διαφωνεί με το Μνημόνιο θα έπρεπε να τον …επινοήσει! Δεν χρειάζεται να έχει τελειώσει κανένας τη σχολή διπλωματίας του Χάρβαρντ για να γνωρίζει ότι όταν σε μια πολιτική διαφωνεί ο άλλος πόλος εξουσία, αυτό διευκολύνει την κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις της. Μια σοβαρή Κυβέρνηση θα αξιοποιούσε την γραμμή του κ. Σαμαρά για να εξασφαλίσει καλύτερους όρους για τη χώρα. Το επαναλαμβάνω: μια σοβαρή κυβέρνηση.

Συμπέρασμα: Συναίνεση με τον κ. Παπανδρέου ισοδυναμεί με πολιτική αυτοκτονία. Σημαίνει αποδοχή της πολιτικής του Μνημονίου. Σημαίνει συμφωνία στη διάλυση του κοινωνικού ιστού της χώρας. Σημαίνει υποθήκευση του μέλλοντος των γενεών που έρχονται. Ακούσατε τι είπε ο εξ Ιταλίας σύμβουλος του κ. Παπανδρέου; Οι σημερινοί 15ρηδες όταν γίνουν…30 θα είναι περήφανοι για την Ελλάδα! Σ’ αυτήν την πολιτική θέλουν συναίνεση; Για να είμαστε υπερήφανοι σε …15 χρόνια;

Αν ο κ. Παπανδρέου αισθάνεται ότι δεν μπορεί να κυβερνήσει, όπως είπε και ίδιος, στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Η επόμενη δόση του δανείου έχει συμφωνηθεί, η τέταρτη αργεί, προλαβαίνει να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές για να αποφασίσει ο λαός! Αλλωστε, δεν λένε ό,τι προηγείται το ΠΑΣΟΚ; Ευκαιρία να κερδίσουν μια νέα και καθαρή τετραετία, να πάρουν νωπή εντολή και να οδηγήσουν το κ. Σαμαρά σε μια επώδυνη ήττα.

Γιατί δεν το κάνουν; Αυτό θα ήταν το έντιμο και το ειλικρινές.

Δεν το κάνουν επειδή τρέμουν την οργή του κόσμου και φοβούνται για αυτά που έρχονται. Και αναζητούν σωσίβιο στη συναίνεση.

Ο κ. Σαμαράς θα τους το προσφέρει;


Υ.Γ. Διατυπώνονται και άλλες ενστάσεις εναντίον της συναίνεσης. Ότι το ΠΑΣΟΚ ουδέποτε συναίνεσε στο έργο των κυβερνήσεων της Ν.Δ. Και ότι δεν μπορείς να συναινέσεις με έναν αντίπαλο που όπου σταθεί και όπου βρεθεί συκοφαντεί την παράταξή σου. Σωστά και τα δύο.

Αυτός είναι ένας επί πλέον λόγος που ο κ. Παπανδρέου ανακάλυψε τη συναίνεση.

Θέλει να δημιουργήσει ρήγματα στην ενότητα της Ν.Δ.

http://www.antinews.gr/?p=74753