Ο εθνικισμός και τα συμφέροντα των ΗΠΑ

Oυάσιγκτον, Μιχάλης Ιγνατίου
ΗΜΕΡΗΣΙΑ
Οι λέξεις «εθνικιστές» και «εθνικισμός» έχουν μπει εδώ και πολλά χρόνια στη ζωή μας και χρησιμοποιούνται ως κάτι το εξαιρετικά «κακό και άσχημο» για να χαρακτηριστούν οι αντίπαλοι κυρίως αυτών, οι οποίοι, από την πλευρά τους, κυριαρχούνται από τις «αρχές» της παγκοσμιοποίησης.
Οι καλά γνωρίζοντες το παγκόσμιο διπλωματικό παιχνίδι, και θυμούνται την εποχή του «Ψυχρού Πολέμου» ισχυρίζονται πως το επόμενο διάστημα θα γίνουμε μάρτυρες μίας άνευ προηγουμένου σύγκρουσης στην Ελλάδα που βασικά ξεκινά από τη δικαιολογημένη άρνηση μίας μεγάλης ομάδας πολιτών, θα έλεγα της πλειοψηφίας, να υποταχθεί σε κελεύσματα που αφορούν τις σχέσεις με την Τουρκία, το Κυπριακό ,αλλά και το Μνημόνιο, που υπέγραψε η σημερινή κυβέρνηση με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Οι Αμερικανοί, που είναι οι μεγαλύτεροι και οι πλέον «αρρωστημένοι εθνικιστές», κατηγορούν για «εθνικισμό» όλους όσοι δεν ακολουθούν τις εντολές τους ή δεν εξυπηρετούν τα στρατηγικά τους συμφέροντα. Αυτή είναι η βασική κατηγορία που εκτοξεύουν οι γραφειοκράτες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του Πενταγώνου γι' αυτούς που αδίκως τους έχουν κατατάξει στην κατηγορία των «αντιπάλων» και των «εχθρών».

Δυστυχώς, την καραμέλα αυτή πιπιλίζουν και όσοι ακολουθούν τους Αμερικανούς και τους έχουν αναδείξει στους πλέον δημοκρατικούς ανθρώπους στον κόσμο. Δεν θα υποστηρίξω ότι δεν είναι... Αλλά, από την άλλη πλευρά, πώς μπορώ να ξεχάσω ότι έχουν βάψει τα χέρια τους με αίμα σε πραξικοπήματα εναντίον δημοκρατικά εκλεγμένων ηγετών. Και δεν πρόκειται για μία κατηγορία που εκπορεύεται από το εξωτερικό. Είναι το συμπέρασμα δεκάδων βιβλίων σημαντικών Αμερικανών συγγραφέων, είναι το βασικό συμπέρασμα όταν διαβάζει κανείς τα απόρρητα έγγραφά τους.

Οπως δημιούργησαν τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ-NGO), που βασικά λαμβάνουν το 99% της οικονομικής ενίσχυσής τους από την... αμερικανική κυβέρνηση την οποία υπηρετούν πιστά, έτσι εμφάνισαν με έντονα αρνητικό χρώμα στα παγκόσμια λεξικά και τις λέξεις «εθνικιστές» και «εθνικισμός». Εχω επισκεφθεί πολλές χώρες. Αλλά σε καμία -ούτε σε αυτή την Κούβα- δεν είδα τόσες πολλές και τόσο μεγάλες σημαίες όσο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οπου πας, όπου βρεθείς στην Αμερική ή στον κόσμο θα σου προσφέρει το... ίσκιο της η αμερικανική σημαία, λένε στον αμερικανικό στρατό και είναι κάτι που έκαναν πράξη οι Αμερικανοί στην πλειοψηφία τους. Δεν τους κατακρίνω. Ετσι νιώθουν πως δείχνουν την αγάπη τους στην πατρίδα. Στην Ουάσιγκτον, το φαινόμενο έχει πάρει επικίνδυνες διαστάσεις υπό την έννοια ότι ο αριθμός των σημαιών είναι πολλαπλάσιος του αριθμού των κατοίκων της.

Αυτό το δικαίωμα της αγάπης προς την πατρίδα αμφισβητείται για τους άλλους πολίτες του κόσμου από τους Αμερικανούς γραφειοκράτες. Και τους κολλάνε την ετικέτα του «εθνικιστή - φασίστα» για να τους εκδιώξουν από το πολιτικό και το διπλωματικό παιχνίδι. Πρόσφατα διάβασα ένα έγγραφο που αναφερόταν σε Ελληνα πολιτικό την εποχή του Σκοπιανού.

Οι αξιωματούχοι της αμερικανικής πρεσβείας ισχυρίζονταν ότι ο εν λόγω πολιτικός είχε ντυθεί την ελληνική σημαία. Ηθελαν με αυτό τον τρόπο να τον παρουσιάσουν ως «εθνικιστή», άρα «επικίνδυνο», άρα «όχι δικό τους».

Στην Ελλάδα και την Κύπρο πρέπει να σταματήσουμε να παίζουμε αυτό το άθλιο παιχνίδι, που στο τέλος θα καταλήξει και πάλι εναντίον μας. Αυτός που αγαπά την πατρίδα του και το δείχνει είναι το ίδιο πατριώτης όσο και ο Αμερικανός που τυλίγεται μέσα στην αμερικανική σημαία για να υπερτονίσει τη λατρεία του για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ούτε οι Αμερικανοί, ούτε όσοι δουλικά τους εξυπηρετούν στην Ελλάδα και την Κύπρο δικαιούνται να προσβάλουν τον ελληνικό και τον κυπριακό λαό. Δεν προκαλεί πια φόβο η Αμερική με τα μύρια προβλήματά της. Και οι γραφειοκράτες, αλλά πολύ περισσότερο όσοι τους στρώνουν τις ποδιές τους για να τις ποδοπατούν, πρέπει να καταλάβουν ότι είναι άλλο να είσαι αμερικανόφιλος, και άλλο αμερικανόδουλος...

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/01/blog-post_4207.html