Πέντε μικρές σπουδαίες ιστορίες για ένα σύμβολο...

Πολλοί το προσπερνούν δίχως να πολυδίνουν σημασία...

Κάποιοι το θεωρούν "προχώ" να το καίνε δημοσίως.. οι αχαρακτήριστοι.

Κάποιοι άλλοι κάνουν γονυκλισίες στον θεό-Άνεμο, να την σηκώσει από τις βραχονησίδες, ... οι αχαρακτήριστοι (επίσης)

Κάποιοι όμως δώσανε την ζωή τους για αυτό, για να μην περάσει η μαγκιά των κατακτητών, να ανασάνει λίγο ο Ρωμιός, ο παρήφανος, ο ταπεινωμένος.

Δεν είναι σύμβολο του κράτους μας, της ψωροκώσταινας, είναι σύμβολο της Ψυχής μας, της Ελευθερίας μας.

Ως ελάχιστη τιμή στους Μεγίστους αυτούς Έλληνες,(υπάρχουν και άλλοι που τιμησαν το εθνικό μας σύμβολο, αυτοί είναι οι πιο επώνυμοι) παραθέτουμε τις ιστορίες τους με χρονολογική σειρά:

1) Σπύρος Καγιαλές, Ακρωτήρι Χανίων, 3 Φεβρουαρίου 1897

Το επαναστατημένο Ελληνικό στρατόπεδο στο Ακρωτήρι βομβαρδίζεται από τον Ιταλικό στόλο. Στόχος είναι και η Ελληνική σημαία. Κάποτε ένα βλήμα σπάει τον ιστό της. Ο Σπύρος Καγιαλές κάνει το ίδιο του το σώμα ιστό, μέσα στην κόλαση του πυρός, και την κρατά όρθια.


2) Κώστας Κουκίδης, από τον Πειραιά, Ακρόπολη Αθηνών, 27 Απριλίου 1941

Οι Γερμανοί έχουν μπει στην Αθήνα, η κατοχή αρχίζει. Σκοπός στην Ακρόπολη είναι ο στρατιώτης Κουκίδης. Του ζητείται να παραδώσει την Ελληνική σημαία, για να αντικατασταθεί από την σβάστιγγα. Αυτός την υποστέλλει, και τσακίζεται από τον βράχο της Ακρόπολης μαζί της, μη καταδεχόμενος να την παραδώσει.

3) Λάκης Σάντας και Μανώλης Γλέζος, Ακρόπολη Αθηνών, 31 Μαΐου 1941.

Ξημερώματα αναρριχώνται μυστικά στην Ακρόπολη, και υπό την κάλυψη του σκότους υποστέλλουν την σβάστιγγα από τον ιστό της. Η χαραυγή βρίσκει τους κατακτητές με το στόμα ανοικτό.


4) Δέσποινα Αχλαδιώτη, Καστελόριζο, από 1943 έως 13 Μαΐου 1982.

Καθημερινώς, έως τον θάνατό της, μένοντας μόνη της στο νησάκι Ρώ, δίπλα στο Καστελόριζο, υψώνει την Ελληνική σημαία, για να είναι ορατή από απέναντι, στέλνοντας το κατάλληλο μήνυμα στους γείτονες με τις ακόρεστες ορέξεις. Θάβεται στο νησάκι, μαζί με το σύμβολο που επί 40 έτη υπηρέτησε.

5) Σολωμός Σολωμού, Κύπρος 11 Αυγούστου 1996

Εκτελεί παράτολμη αναρρίχηση στον ιστό όπου βρίσκεται ανηρτημένη η τουρκική σημαία, την οποία δεν άντεχε να βλέπει στην πατρίδα του, στα όρια των "Κατεχομένων". Ενόσω βρίσκεται πάνω στον ιστό, πυροβολείται και φονεύεται εν ψυχρώ από τούρκους παραστρατιωτικούς, παγώνοντας το αίμα όλου του Ελληνικού κόσμου, που παρακολουθούσε εναγωνίως. Ουδέποτε κανείς λογοδότησε για το έγκλημα...

ethniki-paideia.blogspot.com

http://taxalia.blogspot.com/2011/03/blog-post_3294.html