Οι τουρκικές αθλιότητες

ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ

Του Μιχάλη Ιγνατίου
Οι δηλώσεις του αντιπροέδρου και υπουργού Επικρατείας της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας αντιμετωπίστηκαν με δικαιολογημένη οργή, αν και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιώργος Πεταλωτής προσπάθησε να τις παρουσιάσει ως θέσεις και μεμονωμένες δηλώσεις του Μπουλέντ Αρίντς και όχι της τουρκικής κυβέρνησης.
Απαντώντας στην ειρωνεία του Τούρκου αντιπροέδρου, ότι (οι Έλληνες) «θα ανοίξουν μαντίλι και θα ζητιανεύουν», ο κ. Πεταλωτής δήλωσε τα εξής -και έχει σημασία να καταγραφεί με ακρίβεια η θέση της κυβέρνησης στην τουρκική αθλιότητα:

«Η άποψη του κ. Αρίντς, εικάζουμε ότι δεν αποτελεί θέση της τουρκικής κυβέρνησης γιατί στερείται αλήθειας και σοβαρότητας. Υπενθυμίζουμε για όσους το ξεχνούν ότι η Ελλάδα, χώρα της Ε.Ε. και της ΟΝΕ, με μεγάλα επιτεύγματα μέχρι τώρα, παρά την πρόσκαιρη κρίση, επιφυλάσσει σε όλους τους πολίτες της και διατηρεί ένα βιοτικό επίπεδο που προφανώς για πολλές άλλες χώρες θα ήταν ζηλευτό. Γι’ αυτό ο ελληνικός λαός είναι περήφανος για την πορεία που έχει χαράξει εδώ και χρόνια και για όλα όσα σχεδιάζει για το μέλλον του».

Με την απάντησή του, κατόπιν οδηγιών του πρωθυπουργού υποθέτω, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος προσπαθεί να ρίξει στάχτη στα μάτια του ελληνικού λαού και να παρουσιάσει τον Ταγίπ Ερντογάν και τον επικίνδυνο ισλαμιστή υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας, ότι δεν έχουν σχέση με την τοποθέτηση του αντιπροέδρου της χώρας. Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας και ο κ. Νταβούτογλου είναι συχνά συνομιλητές του κ. Παπανδρέου, άρα πρέπει να προστατευθούν στα μάτια της ελληνικής κοινής γνώμης και να μην ταυτιστούν με τους... «κακούς» της Άγκυρας. Βέβαια, χρησιμοποίησε και την λέξη «εικάζουμε» ελπίζοντας σε διορθωτική δήλωση της Τουρκίας, η οποία ακόμα δεν... έφτασε!

Μετά από το περιστατικό αυτό, όπως και τα άλλα που προηγήθηκαν στο Καστελόριζο, θα περίμενε κανείς ότι η Αθήνα θα ξυπνούσε από το απατηλό όνειρο και θα αντιλαμβανόταν ότι η επίσημη Τουρκία έχει πάρει στο ψιλό την ελληνική πολιτική ηγεσία. Τι άλλο θα πρέπει να κάνουν ή να δηλώσουν για να καταλάβει ο πρωθυπουργός ότι η πορεία επίλυσης των ελληνοτουρκικών προβλημάτων ξεκινά μόνο από την Αθήνα και καταλήγει σε αδιέξοδο; Πότε θα αντιληφθεί πως ο φίλος του στην Άγκυρα τον βλέπει ως τον ζητιάνο της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής; Πότε θα καταλάβει ότι ο ελληνικός λαός δεν συμφωνεί με τη θέση του στα ελληνοτουρκικά και ότι η συνεχής υποχωρητικότητά του τρέφει την τουρκική επιθετικότητα. Ο τρόπος αντιμετώπισης της Ελλάδας από την Τουρκία, και η συχνή και μόνιμη χλιαρή αντίδραση της Αθήνας, προκαλεί ηττοπάθεια στον ελληνικό λαό.

Εκτός εάν είναι μέρος γενικότερου σχεδίου να νιώθει ο λαός πως η Ελλάδα είναι αδύναμη οικονομικά και στρατιωτικά. Έτσι, επιβάλλονται πιο εύκολα μεσοβέζικες λύσεις.

Οι δηλώσεις του αντιπροέδρου της Τουρκίας, ακόμα και εάν «διορθωθούν» από την επίσημη κυβέρνηση της χώρας, είναι ένα γεγονός. Στην Άγκυρα δεν μας έχουν συνηθίσει να λένε και να ξελένε. Κάθε κουβέντα είναι επίσημη θέση. Ιδιαίτερα όταν προέρχεται από τον κ. Αρίντς, ο οποίος είναι προσωπικός φίλος και «λαγός» του Ταγίπ Ερντογάν. Οι πληροφορίες ότι οι δηλώσεις του είναι προσωπική επιλογή και δεν εκφράζουν τον πρωθυπουργό της Τουρκίας, προέρχονται από την κορυφή της ελληνικής κυβέρνησης, άρα είναι αναξιόπιστες.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Ήταν τεραστίων διαστάσεων η «πατάτα» του Προέδρου της Δημοκρατίας για το «ανεργιακό επίδομα», και επιβεβαιώνει και το τραγικό λάθος της απομάκρυνσης του Νίκου Κατσουρίδη από το περιβάλλον του. Θα γινόταν αυτό το λάθος και όλα τα προηγούμενα αν είχες δίπλα σου τον Νίκο κύριε Πρόεδρε; Με τίποτα... Ο Πρόεδρος, ανάμεσα στα άλλα, δήλωσε με ακρίβεια τα εξής: «Είμαι από τους ανθρώπους που όταν διαπράξουν λάθος, και ως άτομο και ως ηγέτης, συνηθίζω να προβαίνω σε αυτοκριτική». Χαράς ευαγγέλια... Αναμένουμε από στιγμή σε στιγμή απολογία για την λανθασμένη απόφαση αποδοχής της εκ περιτροπής προεδρίας και της νομιμοποίησης των εποίκων. Πάντως κ. Πρόεδρε, βγάζω το καπέλο στον Σωκράτη (Χάσικο)-Θουκυδίδη! Ο συγχωριανός σου σε έστειλε αδιάβαστο...

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:
Έλαβα το κείμενο της ομιλίας του Πρύτανη του Πανεπιστημίου και το μελετώ, όπως τα και ηλεκτρονικά μηνύματα κατοίκων της Πάφου που παραβρέθηκαν στην εκδήλωση. Άρα θα επανέλθω... Ανεξάρτητα από αυτά, πιστεύω ότι είναι λανθασμένη η αναθεωρητική άποψη αναφορικά με το μέσο επιδίωξης της εθνικής αποκατάστασης των Ελλήνων της Κύπρου τη συγκεκριμένη ιστορική στιγμή (1955-59). Τα ιστορικά “εάν” ειδικά με την άνετη επίκλησή τους κατόπιν παρέλευσης μισού και πλέον αιώνα, δεν έχουν χώρο σε κορυφαίες πράξεις αυτοθυσίας, λαμπρού για τους νεότερους παραδείγματος φιλοπατρίας αλλά και πρέπουσας τιμής στην κορυφαία πράξη δυναμικής αντίστασης κατά της αποικιοκρατίας, όπως αναντίρρητα είναι ο αγώνας της ΕΟΚΑ.

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/04/blog-post_2054.html