Ο «αδελφός» Άσαντ…

Με τον Γιάννο Χαραλαμπίδη
Στα δημοκρατικά πολιτειακά συστήματα, όταν κάτι πάει στραβά, η σιωπή και η ανοχή είναι μορφή συνενοχής. Και η άσκηση κριτικής είναι χρέος. Για να ελέγχεται η εξουσία και να αποφεύγονται τα λάθη και η αυθαιρεσία. Γι΄ αυτό, παρά τις κυβερνητικές παρακλήσεις, δεν έχουμε δικαίωμα να σιωπούμε. Ειδικώς, όταν τα λάθη στην εξωτερική πολιτική, όπως ισχύει στην περίπτωση της Συρίας, της οποίας ο λαός βρίσκεται στους δρόμους, είναι εξόφθαλμα.

Εξ αφορμής υπενθυμίζουμε τις προεδρικές φιλοφρονήσεις προς τον δικτάτορα Άσαντ, ότι ομοιάζουμε περισσότερο με τους Σύρους απ' ό,τι με τους Έλληνες! Ο ίδιος ο Πρόεδρος μπορεί. Εμείς όχι. Διότι, το ζήτημα της εθνικής ταυτότητας δεν σχετίζεται με την αιματολογική συνέχεια μόνο. Έλληνας είναι όστις μετέρχεται της ελληνικής παιδείας. Και του συστήματος αρχών και αξιών της. Και συναφώς τονίζουμε ότι, εάν υπάρχει σήμερα οικονομική κρίση στην Ελλάδα, δεν οφείλεται μόνο στα μολυσμένα κεφάλαια που προήλθαν από τις ΗΠΑ, αλλά και στην πολιτιστική και πολιτική παρακμή. Όσο δε για το Σύρο Πρόεδρο Άσαντ, ουδεμία σχέση έχουμε μαζί του. Διότι εμείς πιστεύουμε και υπηρετούμε τη δημοκρατία στην πράξη. Όχι στα λόγια. Και διαφωνούμε κάθετα και οριζόντια με τις μεθόδους που χρησιμοποιεί για να κρατηθεί στην εξουσία. Μια εξουσία που στηρίζεται στην ισχύ του στρατού και των τανκς. Και είναι βουτηγμένη στο αίμα.

Υπό αυτές τις συνθήκες, δικαίως θα μπορούσε να πει κάποιος ότι θα ανέμενε τη σαφή και επίσημη καταδίκη από πλευράς Κυβερνήσεως, των όσων συμβαίνουν στη Συρία από το καθεστώς Άσαντ. Αυτό επιβάλλει ο δημοκρατικός μας πολιτισμός, η ηθική και το εθνικό συμφέρον, καθότι, παρά τη φιλική στάση προς τη Συρία εντός και εκτός ΕΕ, δεν τερματίστηκαν ούτε η εξαγωγή παράνομων μεταναστών ούτε οι ατμοπλοϊκές γραμμές προς τα κατεχόμενα.

Εκ των πραγμάτων, η κυβερνητική πολιτική δεν συνάδει με το διακηρυγμένο αριστερό ανθρωποκεντρικό της χαρακτήρα. Εφόσον, μάλιστα, δεν καταγγέλλεται το αιμοσταγές καθεστώς της Συρίας, δικαίως διερωτάται ο πολίτης, εάν η Κυβέρνηση είναι ακόμη επηρεασμένη και ανέχεται ακόμη σοβιετικές πρακτικές άλλων εποχών. Όταν δηλαδή τα άρματα μάχης του Συμφώνου της Βαρσοβίας εισέρχονταν στην Πράγα στις 21 Αυγούστου του ΄68, για να καταπνίξουν την επανάσταση των δημοκρατικών πολιτών, οι οποίοι ζητούσαν την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων, για την εγκαθίδρυση εντός ενός ανθρωποκεντρικού και πιο φιλελεύθερου σοσιαλισμού.

Η προσπάθειά αυτή έχει μείνει γνωστή ως η άνοιξη της Πράγας. Κατ΄ αναλογίαν, τώρα, έχουμε την άνοιξη των Σύρων, την οποίο ο «αδελφός» Άσαντ πνίγει στο αίμα, επειδή ο λαός αρνείται να σιωπήσει και να σκάσει! Επαναστατεί και αγωνίζεται για το αυτονόητο: Για μιαν ανθρωποκεντρική κοινωνία. Για τη δημοκρατία και την ελευθερία!
http://www.sigmalive.com/

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/05/blog-post_3702.html