Η κυρία της Μπίλντερμπεργκ

Νόμος της πολιτικής είναι ότι ο «τόνος» σε κάθε κυβέρνηση δεν δίνεται από το υπουργείο Οικονομικών, το Εξωτερικών ή άλλο περίβλεπτο εξουσιαστικό πόστο. Η νοηματοδότηση του συλλογικού βίου από την ομάδα που διαχειρίζεται τα κοινά συμπυκνώνεται -κυρίως- στο πρόσωπο που διορίζεται επικεφαλής του υπουργείου Παιδείας

Ο Γιώργος Παπανδρέου, ακολουθώντας πιστά τα δόγματα και τις δοξασίες που στιγμάτισαν τον προσωπικό βίο του, ρύθμισε τα του υπουργείου Παιδείας ξεκινώντας με... διδακτικούς συμβολισμούς. Αφαίρεσε τον προσδιορισμό «Εθνικής» από τον τίτλο του υπουργείου. Μύχιος πόθος του, να διαπλάσει αφελληνισμένους χαρακτήρες και να οικοδομήσει μια «πολυπολιτισμική», άρα απολίτιστη, Ελλάδα δίχως Ελληνες.

Στην υπηρεσία της στρατηγικής επιδίωξής του όρισε μπροστάρισσα μια επαγγελματία κομματική κομισάρια, την κυρία Αννα Διαμαντοπούλου, τακτική πανελίστρια της σκοτεινής λέσχης Μπίλντερμπεργκ.

Το πρόσωπο αυτό έχει φιλοδοξίες που ξεπερνούν κατά πολύ τις ικανότητες και την κατάρτισή της. Αυτοπροβάλλεται ως «δυναμική, αποφασιστική» και «σύγχρονη» και ομιλεί διαρκώς περί «ανάληψης του πολιτικού κόστους» και «μεγάλες μεταρρυθμίσεις» τις οποίες προωθεί. Ουδέν αναληθέστερον τούτων. Αρκεί η ακρόαση οποιασδήποτε ομιλίας της για να πειστεί κάποιος για την ανεπάρκεια της κυρίας για τον κορυφαίο και λίαν απαιτητικό υπουργικό θώκο της Παιδείας.

Για το πολύπαθο νομοσχέδιο της κυρίας Διαμαντοπούλου ήδη γίνεται λόγος γιατί ανεβλήθη για τις ελληνικές καλένδες το μόνο σημείο που άξιζε πραγματικά τον κόπο: Ο υποψήφιος για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση θα εισαγόταν αρχικά σε σχολή η οποία θα αναβαθμιζόταν σε βασική ακαδημαϊκή μονάδα και στη συνέχεια θα εντασσόταν σε τμήμα. Αυτή η σημαντική αλλαγή, όπως έγραψε χθες η «δημοκρατία», ερρίφθη στον κάλαθο των αχρήστων. Εκεί όπου έχουν καταλήξει όλα τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα των αρχιτεκτόνων της «πράσινης ανάπτυξης».

http://www.dimokratianews.gr/