Ο τραγέλαφος μιας απατηλής κυβέρνησης

Θα τον μεθύσουμε τον ήλιο τραγουδούσαν οι Πασοκάρες στους δρόμους όταν νικούσαν στις εκλογές. Και τον μέθυσαν τόσο πολύ, που τώρα τείνει να γίνει άφαντος όπως και το εξαϋλωμένο κόμμα τους.

Θα καταργήσουμε τα μνημόνια με ένα νόμο και ένα μόνο άρθρο έλεγαν οι Συριζαίοι. Και ο λαός αποχαυνωμένος με το άστρο του Αλέξη, του λευκού ιππότη, που θα έσωζε την πατρίδα από τους ξένους οικονομικούς δυνάστες, του έδωσε την κυβέρνηση. Χωρίς να μπορεί να προβλέψει με λογικούς συνειρμούς το τι θα επακολουθούσε…

Η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ με τις χονδρές μπουτούδες και τα αξύριστα πόδια από τον καιρό, που ήταν μέλη της Πανσπουδαστικής στο Πανεπιστήμιο, χόρευαν καρσιλαμά τις αγορές στο Σύνταγμα.

Ήταν τέτοιος καιρός πριν τέσσερα χρόνια όταν αποφασίστηκε από την κυβέρνηση το περίφημο δημοψήφισμα για το αν επιθυμεί ή όχι να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο λαός αφιονισμένος στην αντιδεξιά του μήνι, ψήφισε όχι στην Ευρώπη.

Η κυβέρνηση για το 60% που ψήφισε κατά της Ευρώπης, δεν το θεώρησε υποχρεωτικό σαν λαϊκή εντολή και το ανέτρεψε, μένοντας στην Ευρώπη. Άρχισαν τα ελαφρά πηδηματάκια τα οποία κατέληξαν στην πιο μεγαλειώδη κυβίστηση στην πολιτική ιστορία της χώρας.

Tα πρώτα δείγματα σταλινικής νοοτροπίας, σε εποχές αταίριαστες για εφαρμογή, διαφάνηκαν στον ορίζοντα.

Ο πλούτος των Ελλήνων είναι στις Τράπεζες και στις καταθέσεις τους. Ο πλούτος είναι ο εχθρός του λαού διακήρυτταν και ας είχαν όλες τις καταθέσεις τους όλοι τους στο εξωτερικό. Και έκλεισαν οι αθεόφοβοι τις Τράπεζες μια εβδομάδα και μετά επέβαλλαν την υποχρεωτική σίτιση των Ελλήνων, με ανάληψη 60 ευρώ την ημέρα από τα Α.Τ.Μ. των Τραπεζών. Ουρές έξω από τις Τράπεζες, με γέρους και μικρά παιδιά με τις μανάδες τους να υποφέρουν, σαν τους αιχμάλωτους πολέμου, που περιμένουν στην ουρά για συσσίτιο.

Η Βαλαβάνη υφυπουργός Οικονομικών, με πληροφόρηση εκ των έσω, ειδοποιεί την πλούσια μητέρα της, να ανασύρει τις καταθέσεις, πριν επιβληθούν τα περιοριστικά μέτρα των αναλήψεων. Τέτοια η ευθύνη της απέναντι στο λαό.

Η εικόνα είναι ιστορική όταν πήγε φοβισμένη με τον Λαφαζάνη, σαν πρωτάκια του δημοτικού και τρέμοντας ζήτησαν να κοπεί δραχμή για νόμισμα με τη βοήθεια της Ρωσίας ή και στο δικό μας νομισματοκοπείο.

Ο Πούτιν τους κοίταξε επιτιμητικά και με οίκτο και φαινόταν να διασκεδάσει τον τρόμο τους.
Τέτοια ιδεοληψία των πολιτικών μας, που την φοβούνται ακόμη και αυτοί που είναι οι ιδεολογικοί καθοδηγητές τους.

Μετά μας προέκυψε η κ. Πρόεδρος της Βουλής, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, με τις ολονυκτίες της. Η Βουλή ξεκινούσε τις συνεδριάσεις στις δώδεκα τα μεσάνυκτα και τελείωνε όπως τα ξενυχτάδικα επτά η ώρα το πρωΐ. Σοσιαλιστικό μεγαλείο.

Και μετά ήλθαν οι μέλισσες. Το παραμύθι είχε μάγισσες, κακούς δράκους και λύκους. Η Ελλάδα δεν φαινόταν πουθενά, σαν να ήταν κρυμμένη στο δάσος.

Ο Πρωθυπουργός έφερνε ποδήλατα από την Κίνα, σαν μια νέα μορφή ανάπτυξης και ταξίδευε ημέρες και νύκτες να φθάσει στην κηδεία του Κάστρο στην Κούβα, όπου ήταν παρόντες μόνο μονάρχες Αφρικανικών χωρών και της Λατινικής Αμερικής. Ταξίδευε όμως και στην Ευρώπη, αγκαλιά με την Μέρκελ, που τον είχε πολιτικά υιοθετήσει, γιατί έκανε όλα τα χατίρια της.

Ο λαός καθημερινά εξαθλιωνόταν. Κανένα ντέρμπυ ποδοσφαιρικού αγώνα δεν τελείωσε χωρίς επεισόδια. Η ΕΡΤ έπαιζε όλη την ημέρα προπαγανδιστικά σλόγκαν και η Ακριβοπούλου, χρυσοπληρωμένη, συστηματικά παραπληροφορούσε.

Ο Λαζόπουλος ούρλιαζε στις τηλεοράσεις κατά της Ευρώπης και του Σόιμπλε, σαν να του είχαν αρπάξει το πορτοφόλι, η Αλεξίου και οι καθαρίστριες, που επαναπροσλήφθηκαν, με υψωμένες τις γροθιές τους φορώντας κόκκινα γάντια, έδιναν το σύνθημα του αγώνα. Ζούσαμε την επανάσταση των προλετάριων.

Και ύστερα ήλθαν τα δύσκολα. Περικοπές στις συντάξεις, αθρόα και μη ελεγχόμενη λαθρομετανάστευση, εγκληματικότητα, ληστείες καθημερινές στα σπίτια φιλήσυχων ανθρώπων.
Χειραγώγηση της δικαιοσύνης και των μέσων μαζικής ενημέρωσης, στήσιμο σαθρών και ανέντιμων σκευωριών με αστήρικτες κατηγορίες κατά πολιτικών προσώπων, Πολλακισμός, που είναι η λεκτική αθλιότητα μαζί με θρασύτητα, κρατική ασυδοσία, μεγαλοσχημοσύνη ως επικάλυψη της απελπισίας και της ανικανότητας, κομματοκρατία, παρεοκρατία, νεποτισμός, αδιαφορία, ανευθυνότητα, αμοραλισμός.

Εικόνες μιας χώρας κατεστραμμένης.
Με ευάριθμους νεκρούς από τις πλημμύρες στη Μάνδρα, με εκατόμβη νεκρών στο Μάτι και με δώρα στους γείτονες του ονόματος μιας Ελληνικής επαρχίας μας, της Μακεδονίας.

Πολιτική αδιαφορίας, ανικανότητας και ανευθυνότητας.
Κράτος ακέφαλο και ανύπαρκτο.
Φίλα προσκείμενο στους τρομοκράτες και τους κουκουλοφόρους εμπρηστές κτηρίων και καταστροφείς περιουσιών.

Μια παράσταση ενός αμίμητου τσίρκου με ποικιλία θεάματος. Χωρίς συντονισμό, αλλά που τα είχε όλα. Από θεατρινίστικες ατάκες μαθητευόμενων μάγων και απίστευτα ρεσάλτα σαλτιμπάγκων μέχρι και πολυτελή κότερα για αναψυχή του Πρωθυπουργού, όταν το Μάτι καιγόταν.

Ένας τραγέλαφος μιας κακόγουστης πρόζας, της πρώτης φορά αριστερά, που εξαθλίωσε την χώρα, στην πιο καταστροφική φάρσα της ιστορίας, με πρωταγωνιστή την πιο απατηλή και ανίκανη κυβέρνηση από συστάσεως του Ελληνικού κράτους.

Σόλοικος
Antinews

loading...