Αποκλιμάκωση μέσα από την ενίσχυση της αποτρεπτικής ισχύος

Μαρίνος Σιζόπουλος, Πρόεδρος Κ.Σ. ΕΔΕΚ

Σε περιόδους ασύμμετρων απειλών από την πλευρά της Τουρκίας σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου, ο εφησυχασμός και οι ψευδαισθήσεις είναι ένας πολύ κακός οδηγός.

Η σημερινή τακτική της Τουρκίας αποσκοπεί στη δημιουργία τετελεσμένων γεγονότων υποχρεώνοντας κυρίως την Ελλάδα να παρακαθίσει σε συνομιλίες μέσα από τις οποίες η Τουρκία προσδοκεί να κεφαλαιοποιήσει πρόσθετα οφέλη κατά παράβαση των συμφωνιών Σεβρών και
Λωζάνης. Η πρόσφατη απόφαση για μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, η «πρώτη προσευχή», η παράνομη NAVTEX και οι έρευνες που έχει εξαγγείλει από το Ορούτς Ρέις στην περιοχή του Καστελόριζου σε χρονική περίοδο που συμπίπτει με την επέτειο της υπογραφής της Συνθήκης της Λωζάνης, μόνο τυχαία δεν είναι.

Η αντίληψη ότι την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας θα μπορούσαμε να την διαχειριστούμε κάνοντας έκκληση επίδειξης καλής θέλησης από τον κατακτητή, επιβεβαιώνει ότι δεν έχουν γίνει αντιληπτοί οι πραγματικοί στόχοι της Τουρκίας στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Στόχοι οι οποίοι έχουν καταστεί σαφείς ήδη από τη δεκαετία του 1950 και 1960.

Η ΕΔΕΚ έγκαιρα είχε προειδοποιήσει για αυτές τις εξελίξεις θέτοντας μάλιστα το ίδιο έγκαιρα πολύ συγκεκριμένες προτάσεις οι οποίες από κάποιους αγνοήθηκαν και από άλλους χλευάστηκαν. Παρά την αδιαφορία και τον χλευασμό, σήμερα οι προειδοποιήσεις και οι προτάσεις επιβεβαιώνονται από τα ίδια τα γεγονότα.

Θυμίζουμε πως οι προτάσεις της ΕΔΕΚ επικεντρώνονταν στην αποτύπωση της ρεαλιστικής καταγραφής των δεδομένων και στην υιοθέτηση της πιο αποτελεσματικής, υπό τις περιστάσεις, πολιτικής. Συγκεκριμένα, από τη στιγμή όπου η Ελλάδα και η Κύπρος δεν έχουν τη στρατιωτική υπεροχή να επιβάλουν τις θέσεις και τις απόψεις τους, θα έπρεπε στο πλαίσιο μίας κοινής πολιτικής να δημιουργήσουν συνθήκες αποτρεπτικής ισχύος αναβαθμίζοντας τον γεωστρατηγικό τους ρόλο στον ευρύτερο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου.

Ειδικότερα, είχαμε προτείνει ότι αυτή η κοινή πολιτική θα πρέπει να στηριχθεί σε τρεις πυλώνες:

Α. Τον Πολιτικό, με επικέντρωση των δράσεων στον ΟΗΕ και κύρια την Ε.Ε. Αξιοποιώντας τις συμμαχίες που έχουμε με χώρες όπως η Γαλλία πρέπει να στοχεύσουμε στη λήψη αναβαθμισμένων και κλιμακούμενων κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας. Την ίδια στιγμή χρειάζεται να παρεμποδιστεί η αναβάθμιση των εμπορικών και οικονομικών σχέσεων Ε.Ε. – Τουρκίας. Ειδικά αυτή την περίοδο όπου η τουρκική οικονομία βρίσκεται σε περίοδο παρατεταμένης ύφεσης, είναι σημαντικό να παρεμποδισθεί η οικονομική αρωγή της Ε.Ε.

Το πολιτικό πλαίσιο αυτής της τακτικής πρέπει να περιλαμβάνει τη συμμόρφωση της Τουρκίας στις πρόνοιες της Συνθήκης της Λωζάνης του 1923 και την υλοποίηση των κυπρογενών υποχρεώσεων που ανέλαβε έναντι της Ε.Ε. το Σεπτέμβριο του 2005, μεταξύ των οποίων είναι και η αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Β. Τον ενεργειακό, με ολοκλήρωση του ενεργειακού μας προγράμματος, με την εμπλοκή ισχυρών εταιριών στην εκμετάλλευση και κύρια εταιρειών των οποίων οι κυβερνήσεις από τις οποίες προέρχονται να προσφέρουν κάλυψη έναντι των τουρκικών προκλήσεων. Εκτιμούμε πως πρέπει να προχωρήσει άμεσα η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας Ελλάδας – Κύπρου και Αιγύπτου καθώς και η υλοποίηση του αγωγού Ανατολικής Μεσογείου (EastMed) για μεταφορά Φ.Α. στην Ευρώπη. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να τερματίσει τους τουρκικούς σχεδιασμούς για αγωγό μέσω Τουρκίας. Θα προσφέρει ενεργειακή επάρκεια στην Κεντρική Ευρώπη και θα οδηγήσει σε μερική εξισορρόπηση των οικονομικών και εμπορικών συμφερόντων αυτών των χωρών σε σχέση με την Τουρκία.

Γ. Τον στρατιωτικό. Η αξιοπιστία των δύο προηγούμενων πυλώνων θα ενισχυθεί σημαντικά εάν υπάρχει και η ανάλογη στρατιωτική υποστήριξη η οποία αναβαθμίζει ταυτόχρονα και την διπλωματική μας θέση. Η ενίσχυση της αμυντικής αποτρεπτικής ισχύος και η επανενεργοποίηση του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου είναι επιβεβλημένες όσο ποτέ άλλοτε.

Τέρμα λοιπόν στις ψευδαισθήσεις και αρχή με την διαμόρφωση μίας ενιαίας πολιτικής που θα αναβαθμίσει τον γεωστρατηγικό ρόλο μέσα από την ενίσχυση της αμυντικής αποτρεπτικής ισχύος.