Οι Γερμανοί ξεχνούν το αμαρτωλό παρελθόν τους: Αλλιώς θα έβλεπαν τον Χίτλερ στο πρόσωπο του ισλαμοφασίστα Ερντογάν

ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ

Του ΠΑΝΙΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

Σίγουρα είναι τα γεωστρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα που καθορίζουν τις αποφάσεις της Ουάσιγκτον, της Μόσχας και των Βρυξελλών έναντι της Άγκυρας.

Συνάμα όμως διαπιστώνεται ότι είτε δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη το μέγεθος του κινδύνου για τη ασφάλεια των δικών τους χωρών και για την περιφερειακή σταθερότητα εξαιτίας των παράνομων ενεργειών του νεοσουλτάνου Ερντογάν, είτε αντιμετωπίζουν την όλη κατάσταση με εγκληματική σκοπιμότητα, παραβλέποντας τις ορατές συνέπειες.

Ό,τι και να ισχύει, όποιο και να είναι το σκεπτικό της χλιαρής στάσης τους για τον τουρκικό επεκτατισμό, το αποτέλεσμα φαίνεται να είναι προδιαγεγραμμένο για τις προεκτάσεις της ατιμωρησίας σε παλιά και νέα τουρκικά εγκλήματα.
Η στήριξη που βρήκε έως τώρα ο Ερντογάν από τους Πούτιν και Τραμπ εντάσσεται βασικά στο διαχρονικό πλαίσιο του «συνολικού ανταγωνισμού», με τη αποδιδομένη στρατηγική αξία της Τουρκίας, και παρά το γεγονός ότι από πλευράς της Άγκυρας αγνοήθηκε παντελώς η τήρηση έστω κάποιων διεθνών κανόνων.

Πέρα όμως από τις όποιες εξελίξεις στα μέτωπα των αμερικανοτουρκικών και ρωσοτουρκικών σχέσεων, διαπιστώνεται ξανά ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί καν να λάβει ξεκάθαρες αποφάσεις που να αφορούν τις δικές της αρχές και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Με περισσή υποκρισία και εξαιτίας της «γερμανικής κυριαρχίας», η ΕΕ έφτασε στο σημείο να εμφανίζεται αυτή την στιγμή χειρότερη από τις ΗΠΑ και τη Ρωσία όσον αφορά την στάση της απέναντι στην Τουρκία και σε σχέση με τον σεβασμό του διεθνούς δικαίου και του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.

Με τέτοιου είδους αποφάσεις, η Τουρκία του αρχιτρομοκράτη Ερντογάν αποθρασύνεται ακόμη περισσότερο και στην ουσία οδηγεί την Ευρωπαϊκή Ένωση σε εξοστρακισμό και διαμελισμό, απειλώντας την ευθέως για την ασφάλεια και το μέλλον της.

Η συστηματική αποδυνάμωση της ΕΕ, με την πρόκληση εσωτερικών διαιρέσεων, αποτελεί στρατηγικό στόχο και του Ρώσου προέδρου. Και τα τελευταία τέσσερα χρόνια, οι Πούτιν και Ερντογάν έχουν βρει έναν «απρόβλεπτο σύμμαχο» στις ΗΠΑ για τις μεθοδεύσεις τους να δημιουργούν προβλήματα στην Ευρώπη και να επεμβαίνουν σε διάφορες περιοχές (από τον Καύκασο και τα Βαλκάνια, έως τη Συρία, τη Λιβύη, την Ανατολική Μεσόγειο και την Κεντρική Αφρική) για αμοιβαία οφέλη.

Εάν ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ υπογράψει τελικά την απόφαση του Κογκρέσου για κυρώσεις στην Τουρκία (λόγω της αγοράς και της χρήσης του ρωσικού αντιπυραυλικού συστήματος S-400), που συμπεριλαμβάνονται στο Προϋπολογισμό Εθνικής Άμυνας του 2021, θα είναι μια σημαντική εξέλιξη. Για πρώτη φορά, το καθεστώς Ερντογάν θα έχει κόστος για τις αντιδυτικές επιλογές του.

Ανεξάρτητα όμως από την έκβαση του ζητήματος των αμερικανικών κυρώσεων και επειδή ο Ερντογάν ξέρει να ελίσσεται, να γνωρίζει τα όριά του, να εκμεταλλεύεται τα κενά που παρουσιάζονται και πολλές φορές να παραπλανά με φαινομενικές κινήσεις, είναι πολύ πιθανόν να επιδιώξει συνεργασία και καλή σχέση με τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο, κυρίως για να αποφευχθούν περαιτέρω πλήγματα στην τουρκική οικονομία.

Άλλωστε, παρά τα όσα λέγονται και γράφονται στις ΗΠΑ εναντίον του Ερντογάν, το πολιτικοστρατιωτικό κατεστημένο και των δυο κομμάτων επιδιώκει συνεχώς να κάνει ό,τι χρειάζεται για να κρατηθεί η Τουρκία στο δυτικό στρατόπεδο και να αποκοπεί από τη Μόσχα.
Βέβαια, ο Τζο Μπάιντεν γνωρίζει πολύ καλά ποιος είναι ο αυταρχικός Ερντογάν και πως συμπεριφέρεται. Επίσης, ο νέος ένοικος του Λευκού Οίκου από τις 20 Ιανουαρίου έχει ήδη εκφράσει εντελώς διαφορετικές θέσεις για τα εγκλήματα που διέπραξε η Τουρκία εις βάρος των Ελλήνων, των Κούρδων και των Αρμενίων, αλλά και για το ρόλο των ΗΠΑ στην περιοχή και τη διεθνή σκηνή.

Ο Μπάιντεν θα έχει απαιτήσεις από τον Ερντογάν, όπως έχει ο Πούτιν. Επομένως, μάλλον θα είναι πολύ πιο δύσκολο για τον νεοσουλτάνο της Άγκυρας να παρεμβαίνει και να παρανομεί ανενόχλητος, αποκομίζοντας οφέλη από παντού. Δεν είναι τίποτα σίγουρο, αλλά μπορεί για πρώτη φορά να τα βρει σκούρα.

Δυστυχώς, την πιο απογοητευτική στάση έναντι της χώρας του Αττίλα επιδεικνύει η Ευρωπαϊκή Ένωση, της οποίας η Ελλάδα και η Κύπρος είναι μέλη της. Στα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής για την Τουρκία δεν υπάρχει ούτε μια λέξη για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την κατάργηση του κράτους δικαίου από τον Ερντογάν, ούτε και για το γεγονός ότι υποδαυλίζει συνεχώς το μίσος και εκβιάζει με στρατιές τζιχαντιστών.

Πρόκειται για ένα άθλιο κατάντημα με κύρια ευθύνη των Γερμανών, οι οποίοι φαίνεται ότι ξεχνούν το αμαρτωλό παρελθόν τους, γιατί αλλιώς θα έβλεπαν ποια είναι η αλήθεια και θα έβλεπαν τον Χίτλερ στο πρόσωπο του ισλαμοφασίστα Ερντογάν.

https://www.apopseis.com/