Αλίμονο στον κυπριακό Ελληνισμό: Με σπιθαμιαίους ηγέτες δεν θα επιβιώσει

Το Προεδρικό Μέγαρο της Κύπρου. Φωτογραφία ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ

Ο τόπος διέρχεται βαθύτατη κρίση: Πολιτική, πολιτειακή, κοινωνική, ηθική, θεσμική. Οι πολίτες έκδηλα ανησυχούν για το κατάντημα του κράτους και ηγητόρων του. Ο κυπριακός Ελληνισμός, όποτε κλήθηκε από την ηγεσία του, έγινε λίπασμα ελευθερίας και μπροστάρης αγώνων. Αυτόβουλα άφησε τα κόκκαλά του στα πεδία μαχών.
Οι ηγέτες του, όμως, αποδείχθηκαν, διαχρονικά, κατώτεροι των περιστάσεων και υποδεέστεροι, χθαμαλότεροι των μέγιστων κινδύνων που απειλούν την εθνική και βιολογική επιβίωσή μας σε τούτα τα ελληνικά, από χιλιετηρίδων, χώματα.

Η συνεχιζόμενη ανεπίτρεπτη αντιπαράθεση Κυβέρνησης-ΔΗΣΥ με τον Γενικό Ελεγκτή, για τα «χρυσά διαβατήρια», είναι μία από τις πολλές εκφάνσεις της κατρακύλας, της σαπίλας, της ανήκεστης διαφθοράς, της καταρράκωσης θεσμών και της κατερείπωσης αξιών.

Κυρίως, είναι η εικόνα μιας ανεπαρκέστατης, ολιγοφρενούς και εν πολλοίς κακουργηματικής πολιτικής και κομματικής ηγεσίας, η οποία εμφανίζεται ξεκομμένη από τα κρίσιμα προβλήματα, που αντιμετωπίζει ο λαός και εγκληματικά αδιάφορη μπροστά στους φοβερούς κινδύνους από την τουρκική κατοχή και απειλή.

Κυβέρνηση-ΔΗΣΥ, ως νεοσσοί μολοσσοί, συγκρούονται με την Ελεγκτική Υπηρεσία επειδή ζήτησε αντίγραφα των «χρυσών διαβατηρίων» για να εξακριβώσει ότι δεν υπάρχει τίποτε το μεμπτό. Οι άλλοτε διαπρύσιοι κήρυκες και δήθεν προασπιστές της διαφάνειας και της λογοδοσίας, αρνούνται, επικαλούμενοι διάφορα επιχειρήματα.
Και πότε; Την ώρα που δεκάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχιας. Ο κορωνοϊός επιτίθεται με εκατοντάδες κρούσματα την ημέρα. Και ο Τούρκος παρακολουθεί και καραδοκεί για να αρπάξει και το υπόλοιπο νησί.

Τι φοβούνται, κυβέρνηση και ΔΗΣΥ; Αν όλες οι διαδικασίες για τα «χρυσά διαβατήρια» είναι νομικά και άλλως πως άμεπτες, γιατί αποφεύγουν τον έλεγχο; Βεβαίως πρέπει να επισημανθεί και η στάση μερίδας της αντιπολίτευσης: Καιροσκοπική, προεκλογική, ψηφοθηρική. Αλλ’ ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω! Ποιος πολιτικός, ποιος κομματικός τολμά να βγει δημόσια και να διακηρύξει ότι «δεν έφαγε»; Ελάχιστοι!
Από την εποχή του Μακαρίου και ιδιαίτερα μετά την τουρκική εισβολή, επικράτησαν η δικτατορία της κομματοκρατίας, η ασυδοσία της ευνοιοκρατίας, η ανικανοκρατία, το ρουσφέτι, η αδίστακτη πελατειακή συναλλαγή και η χρηματολατρεία.

>Πώς ένα «κράτος των αρίστων» κατήντησε ένας ατιμώρητος εσμός πολιτικών λυμεώνων και κομματικών απατεώνων, με ξένες διαπλοκές και χρηματοφόρες εξαρτήσεις, που οδήγησαν σε εξαχρείωση και διεθνή διασυρμό και εξευτελισμό του κράτους;

>Πώς αυτός ο τόπος των αγίων, των μαρτύρων και των ηρώων μετατράπηκε σε δύσοσμο στάβλο του Αυγεία;

>Γιατί η Κύπρος δεν αναδείχθηκε σε «Σιγκαπούρη της Μεσογείου», όπως κάποτε ευαγγελίστηκε ο τέως πρόεδρος, Γ. Βασιλείου;

>Γιατί κατέρρευσαν θεσμοί, αξίες, ιδανικά, προσδοκίες;
Γιατί πανωραίες ελληνικές λέξεις όπως ελευθερία, φιλοπατρία, απελευθέρωση, αξιοπρέπεια, εντιμότητα, φιλότιμο, ανιδιοτέλεια, αυτοθυσία, αγώνας… διασύρθηκαν και λασπώθηκαν στον πολιτικό και κομματικό οχετό;

Διότι η δύστηνη Κύπρος ΔΕΝ είχε και ΔΕΝ έχει μεγάλους, οραματιστές ηγέτες με ηθικό βεληνεκές και πατριωτικό ανάστημα, με προβλεπτικότητα και διορατικότητα, «ικανότερους από κάθε άλλον όχι μόνον να διαγνώσουν τα δέοντα, αλλά και να διαφωτίσουν περί αυτών τους άλλους, και επί πλέον φιλοπάτριδες και ανώτερους χρημάτων» [Θουκυδίδης, 2.60.6].
Ακόμα και τώρα που ο λαός ανησυχεί, πένεται, ταπεινώνεται, ο τόπος απειλείται από τον κορωνοϊό και κινδυνεύει να τουρκέψει, η μόνη έγνοια τους είναι οι επόμενες εκλογές, όχι οι επόμενες γενιές και η επιβίωση του τόπου.

Είθισται να υποδεικνύεται προς πολιτικούς ότι, πέραν των όποιων θεμιτών φιλοδοξιών τους για ανάρρηση στην εξουσία και της επιβαλλόμενης προάσπισης του δημόσιου και εθνικού συμφέροντος, προέχει και η υστεροφημία τους. Δηλαδή, τι θα αφήσουν στον τόπο ώστε να μνημονεύονται για την αξία και την ικανότητά τους, όχι για την καπατσοσύνη και την επιτηδειότητά τους.
Προκαλέστε οποιονδήποτε πολίτη, ανεξάρτητα από πολιτική, ιδεολογική προσκόλληση και κοινωνική ή μορφωτική διάπλαση. Θα απαντήσει με τα χειρότερα, πιο υβριστικά και εξίσου καταγγελτικά επίθετα για πολιτικούς και την πολιτική. Απαξίωση, απόρριψη, χλεύη, ειρωνεία, αποστασιοποίηση, παραίτηση, αδιαφορία. Ό,τι χειρότερο για τη Δημοκρατία.

Δεν πάει άλλο! Βρόμισε ο τόπος. Οι πολίτες δεν αντέχουν. Πνίγονται από τις αναθυμιάσεις ατιμώρητων σκανδάλων και την αλαζονεία κυβερνώντων. Δυσωδία παντού και διαφθορά που επαίρονται χλευαστικά καταπάνω στην αξιοπρέπεια, στην ικανότητα, στην εντιμότητα και στη λεβεντιά.
Οι άξιοι, οι ικανοί, οι τίμιοι πατριώτες, οι γνήσιοι άνθρωποι, οι φερέλπιδες νέοι, οι πραγματικά άριστοι, πάνω στους οποίους θα μπορούσε η πατρίδα να στηριχτεί για να εκτιναχτεί προς τα εμπρός, ποδοπατούνται, παραγνωρίζονται, παραμερίζονται.

Δεκάδες χιλιάδες επιστήμονες, πτυχιούχοι, καταξιωμένοι νέοι δραπέτευσαν στο εξωτερικό επειδή αυτός ο τόπος δεν αντέχει την αξιοσύνη τους και αρνείται να χρησιμοποιήσει τις δεξιότητές τους.
Δεν πάει άλλο, συμπατριώτες. Έχουμε ηττηθεί κατά κράτος από την επέλαση των αχρήστων, των διεφθαρμένων και των σπιθαμιαίων. Με τέτοιους ηγέτες, που δοκιμάστηκαν και απέτυχαν, ο τόπος δεν πρόκειται να ορθοποδήσει, να προοδεύσει και να πάει μπροστά.

Με τέτοιους πολιτικούς, ευεπίφορους σε ξένες εντολές και πρόθυμους σε πρακτικές ποδηγέτησης, η Κύπρος οδηγείται κατά κρημνόν. Δεν θα επιβιώσει. Θα τουρκέψει! Τι απαντά και πώς αντιδρά ο καθένας από εμάς;

https://www.apopseis.com/