Ο ερντογάν κάνει ό,τι θέλει την ΕΕ και μεις κοιτάμε με το στόμα ανοιχτό

Ο Τούρκος Πρόεδρος αποκάλεσε πρόσφατα τους αρχηγούς κυβερνήσεων της Ε.Ε. «κρίκους στην αλυσίδα του εθνικοσοσιαλισμού» και κατηγόρησε την Ευρώπη για παρόμοια με τους Εβραίους πριν από ογδόντα χρόνια μεταχείριση των μουσουλμάνων.

Ο Erdoğan γεμίζει την γειτονιά της Τουρκίας με μισθοφόρους, drones και επεμβάσεις -βλέπε Συρία, Λιβύη και Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Απειλεί την Κύπρο και την Ελλάδα με πόλεμο και σταθμεύει ρωσικούς πυραύλους στη χώρα του. Πρέπει να πούμε κι άλλα;

Τα παραπάνω γράφει σε σχόλιο του ο ανταποκριτής Εξωτερικών Θεμάτων της εφημερίδας ZEIT Online, Michael Thumann στην καθημερινή στήλη «Οκτώ παρά πέντε».

_______________________________________________


«Ο Erdoğan απειλεί με πόλεμο, προσβάλλει αρχηγούς κυβερνήσεων, στέλνει μισθοφόρους στο εξωτερικό και σταθμεύει ρωσικούς πυραύλους στη χώρα του: Είναι καιρός για αλλαγή πολιτικής στην Ευρώπη».

Αναφέρει σχετικά:

Αρκετά, λένε οι Ευρωπαίοι στον εαυτό τους, είναι καιρός για μια ευρωπαϊκή αλλαγή πολιτικής έναντι της Τουρκίας. Χθες το βράδυ, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της Ε.Ε. αποφάσισαν να τιμωρήσουν με ευρωπαϊκές κυρώσεις υπαλλήλους και μάνατζερ που είναι υπεύθυνοι για τις επιθετικές γεωτρήσεις προς αναζήτηση φυσικού αερίου στη Μεσόγειο. Αλλά και τα ισχύοντα μέτρα είναι επίσης πολύ προσεκτικά και δείχνουν σε μεγάλο βαθμό επιείκεια προς το τουρκικό καθεστώς.

Τι συγκρατεί την ΕΕ; Η γεωστρατηγική θέση της Τουρκίας! Η πολιτική για τους πρόσφυγες στη Μεσόγειο! Η Τουρκία ως μέλος του ΝΑΤΟ! Αυτά είναι τα επιχειρήματα, για τα οποία η Ε.Ε. θα πρέπει να αποδεχθεί ό,τι κάνει ο Erdogan. Φαίνονται όμως αδύναμα, καθώς η ίδια η Τουρκία περικόπτει τους δεσμούς της με την Ευρώπη. Ήρθε η ώρα για μια ευρωπαϊκή αντίδραση που θα πονέσει τον Erdoğan και τους συνεργούς του. Τώρα.

Ο Erdoğan αγνόησε όλες τις παρακλήσεις, τις προτάσεις και τις προειδοποιήσεις. Εδώ και χρόνια η ΕΕ καλεί την Άγκυρα να αναγνωρίσει το δικαίωμα της Κύπρου στην ΑΟΖ της και να διαπραγματευτεί με την Αθήνα και τη Λευκωσία.

Ο Erdoğan δεν συμμορφώνεται με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, στέλνει γεωτρητικά πλοία σε κυπριακά και ελληνικά ύδατα συνοδευόμενα από πολεμικά πλοία. Ο Erdoğan αμφισβητεί τα σύνορα της Ελλάδας και διεκδικεί νησιά του Αιγαίου για την Τουρκία. Η χώρα εξοπλίζεται όπως σχεδόν καμία άλλη χώρα στον κόσμο.

Πρόσφατα επισκέφτηκε προκλητικά παραλίες κοντά στα σύνορα της Κύπρου μαζί με υπερεθνικιστές συνεργάτες του στον κυβερνητικό συνασπισμό. Ο Erdoğan προφανώς εξαρτάται πολύ περισσότερο από αυτούς τους σκοτεινούς τύπους απ’ ό,τι παραδέχεται . Και από την Ρωσία, με την οποία μοιράζεται τα λάφυρα στη Συρία και τον Καύκασο.

Η χρονική στιγμή για αλλαγή της ευρωπαϊκής πολιτικής προς τον Erdoğan είναι καλή. Ο Donald Trump καταψηφίστηκε, ο εθνικιστής πρόεδρος των ΗΠΑ προστάτευε τον Erdoğan, τις συμφωνίες του με τον Putin και τους ανθρώπους του που είναι ύποπτοι για λαθρεμπορία χρυσού και συναλλάγματος.

Η πρώτη ενέργεια του Joe Biden με την ανάληψη των καθηκόντων του θα είναι η αντίδραση στον οπλισμό των ρωσικών πυραύλων S-400 στην Τουρκία. Το Κογκρέσο έχει ήδη αποφασίσει τις σχετικές κυρώσεις. Η εφαρμογή τους είναι θέμα μόνο λίγων εβδομάδων.

Τα κράτη της Ε.Ε. θα πρέπει να συντονιστούν στενά με τη νέα κυβέρνηση Biden και να προετοιμάσουν από την πλευρά τους κυρώσεις. Τα μέτρα που ελήφθησαν στη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. σε βάρος των Τούρκων υπευθύνων για τις γεωτρήσεις πρέπει να είναι μόνο η αρχή.

Η αναστολή των μελλοντικών πωλήσεων όπλων στην Τουρκία συγκαταλέγεται στις αναγκαίες κυρώσεις, και αυτό πλήττει κυρίως την Ιταλία και την Ισπανία, αλλά και την Γερμανία. Εάν η Τουρκία δεν υποχωρήσει σε πολλά ζητήματα, στα οποία υπάρχει αντιδικία, οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. θα μπορούσαν επίσης να περιορίσουν την πρόσβαση της Τουρκίας στις διεθνείς πιστώσεις ή στις αγορές της Δύσης.

Αλλά δεν πρέπει να υπάρχουν ψευδαισθήσεις: Τέτοια μέτρα δεν θα μεταβάλουν γρήγορα την πορεία της Τουρκίας, ο Erdoğan θα παραμείνει ο Erdoğan. Θα ήταν πολύ περισσότερο μια πράξη αυτοσεβασμού προς την Ευρώπη και θα καταδείκνυαν την ενότητα της ΕΕ ενάντια σε μια χώρα, της οποίας ο αρχηγός του κράτους θεωρεί ότι βρίσκεται σε συνεχή μάχη ενάντια σε κάθε τι δυτικό.

Οι κυρώσεις θα στρέφονται εναντίον του Erdoğan και όχι εναντίον των Τούρκων. Θα πρέπει να ανανεώνονται διαρκώς τουλάχιστον κάθε έξι μήνες και η άρση τους δεν θα πρέπει να υπόκειται στην έγκριση και των 27 μελών. Αυτό είναι σημαντικό, διότι διαφορετικά η Κύπρος θα τα παρεξηγούσε ως λύση διαρκείας.

Θα χάσουμε με αυτόν τον τρόπο την Τουρκία; Σίγουρα όχι. Ο Erdoğan θα είχε αποχωρήσει προ πολλού από το ΝΑΤΟ, αν το ήθελε. Δεν έχει παραιτηθεί καν των κατεστραμμένων ενταξιακών συνομιλιών με την Ε.Ε., επειδή θέλει πάντοτε να έχει κάποια ελευθερία κινήσεων έναντι του Putin. Τον εξοργιστικό προσφυγικό του πόλεμο εναντίον της Ελλάδας την άνοιξη του 2020 τον έχασε.

Παρεμπιπτόντως: Πού θα στραφεί μετά η Τουρκία; Προς τη Ρωσία; Κάτι περισσότερο είναι σχεδόν αδύνατο -και παρόλα αυτά ο Erdoğan και ο Putin διαρκώς διαφωνούν. Προς την Κίνα; Είναι πολύ μακριά. Προς τη Μέση Ανατολή; Όλοι μισούν τον Erdoğan, εκτός από τη Hamas και το Κατάρ.

Το μόνο που μπορεί να χάσει η Τουρκία είναι ο Recep Tayyip Erdoğan με το συρρικνούμενο κόμμα του, το οποίο εδώ και καιρό δεν διαθέτει την πλειοψηφία στη χώρα.

Εφημερίδα ZEIT Online, Michael Thumann
HellasJournal