Η Δημοκρατία δεν εκδικείται τρομοκράτες

Το αριστερό κίνημα υπέρ των δολοφόνων της τρομοκρατικής οργάνωσης 17Ν έχει κάνει σύνθημα του τη φράση «η δημοκρατία δεν εκδικείται», η οποία προέρχεται από τις κοινοβουλευτικές ομιλίες και τα άρθρα του Ανδρέα Λεντάκη για την αποφυλάκιση των υπερήλικων τότε ηγετών της δικτατορίας.

Εξηγούμαι, ότι στο κείμενο μου δε θα αναφερθώ ονομαστικά στον τρομοκράτη που βρίσκεται σε απεργία πείνας, διότι θεωρώ ότι η χρήση του ονόματος του συμβάλλει στην ηρωοποίηση του.

Ο καθηγητής του ΕΚΠΑ Αριστείδης Χατζής σε ανάρτηση του υπέρ της ικανοποίησης των αιτημάτων του αριστερού τρομοκράτη υιοθέτησε τη φράση του Ανδρέα Λεντάκη και δήλωσε βέβαιος ότι ο Λεντάκης θα επαναλάμβανε πως «η Δημοκρατία δεν κινδυνεύει ούτε είναι εκδικητική». Το ότι επαναλαμβάνεται αδιάκοπα μια φράση του Α. Λεντάκη από κάθε λογής υποστηρικτές της 17Ν, αφενός δεν τους προσδίδει την ίδια ισχύ και εγκυρότητα με εκείνον, αφετέρου αυτή η φράση δεν έχει κανένα νόημα όταν συσχετίζεται με τρομοκράτες. Το κύρος του Λεντάκη λείπει από τους επίδοξους μιμητές του, επειδή εκείνος υπήρξε εχθρός αλλά και θύμα της βίας των Απριλιανών, όταν αυτοί βρίσκονταν στην εξουσία. Κανένας από τους σημερινούς υποστηρικτές της 17Ν δεν ήταν εχθρός των τρομοκρατών ούτε εξίσου έχει υποστεί βία από αυτούς που επιθυμεί να δει ελεύθερους. Αντιθέτως, μερικοί από αυτούς ήταν μάρτυρες υπεράσπισης στη δίκη της 17Ν, ενώ στη συντριπτική τους πλειοψηφία δείχνουν να μοιράζονται τις ίδιες πολιτικές ιδέες με τους τρομοκράτες και δεν κρύβουν το θαυμασμό τους για τις πράξεις τους.

Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι όταν ο Α. Λεντάκης ζητούσε την αποφυλάκιση των πραξικοπηματιών της χούντας, οι περισσότεροι από εκείνους που τον επικαλούνται σήμερα για να ενισχύσουν την επιχειρηματολογία τους υπέρ της 17Ν, τότε τον επέκριναν με τον πιο ακραίο και φραστικά επιθετικό τρόπο.

Οι υποστηρικτές του μαζικού δολοφόνου καταχράζονται τη φράση «η δημοκρατία δεν εκδικείται», παρότι δε βγάζει κανένα απολύτως νόημα στη δική τους περίπτωση. Παρόλα αυτά, εκείνοι συνεχίζουν να επαναλαμβάνουν κάτι που ούτε οι ίδιοι κατανοούν. Ο Ανδρέας Λεντάκης χρησιμοποίησε αυτή τη φράση υπέρ της απελευθέρωσης των Απριλιανών ως επιχείρημα και όχι ως σύνθημα. Η επιχειρηματολογία του βασίστηκε σε ιστορικούς λόγους. Οι Αθηναίοι της νικηφόρας δημοκρατικής παράταξης στα τέλη του 5ου π.Χ. αιώνα αποφάσισαν να παραχωρήσουν αμνηστία στους ηττημένους ολιγαρχικούς συμπολίτες τους με το πέρας του εμφυλίου πολέμου, που ανέτρεψε το καθεστώς των τριάκοντα τυράννων. Παρότι οι νικητές είχαν πέσει θύματα διωγμών και είχαν χάσει φίλους και συγγενείς από τους ηττημένους, αποφάσισαν να μην εκδικηθούν τους ολιγαρχικούς με γνώμονα την ομαλή δημοκρατική διαδικασία. Μάλιστα, οι Αθηναίοι εξόφλησαν από κοινού το δάνειο που είχαν πάρει οι ολιγαρχικοί από τη Σπάρτη, για τη χρηματοδότηση της εκστρατείας εναντίον των δημοκρατικών, ώστε να επιτευχθεί η συμφιλίωση αντί να διαιωνίζεται το μίσος μεταξύ τους. Ο Ανδρέας Λεντάκης, βασιζόμενος σε αυτό το παράδειγμα των Αθηναίων, χαρακτήριζε τη δημοκρατία πολίτευμα μετριοπάθειας και δικαιοσύνης και με αυτή την έννοια ζητούσε την απελευθέρωση των υπερήλικων πραξικοπηματιών.

Διαβάστε την συνέχεια εδώ