Ο Ερντογάν και οι... εντιμότατοι δημοκράτες των Βρυξελλών

Το «δύο μέτρα και δύο σταθμά» της ΕΕ για την Τουρκία το ξέραμε. Πλέον όμως έχουμε και το «άλλα λέω και άλλα κάνω». Για όλα αυτά, όμως, ας όψεται το Βερολίνο!

Η υιοθέτηση της λογικής «δύο μέτρα και δύο σταθμά» εκ μέρους των Βρυξελλών οφείλει να μη μας εκπλήσσει εδώ στην Ελλάδα. Νωπές είναι ακόμη οι μνήμες της διαφορετικής μεταχείρισης που επιφύλαξε η ΕΕ έναντι της Λευκορωσίας και της Τουρκίας, πέρυσι το καλοκαίρι, όταν η πρώτη κατηγορούνταν για παραβίαση της δημοκρατικής τάξης και η δεύτερη παραβίαζε τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος και την κυριαρχία της Κύπρου, δύο κρατών-μελών της ΕΕ.

Στάση η οποία αποδόθηκε τόσο στη γεωπολιτική σημασία που αποδίδει η ΕΕ και ειδικά το Βερολίνο στην Τουρκία, αλλά και στον κομβικό ρόλο που διαδραματίζει η γείτονα χώρα στις μεταναστευτικές ροές, κάτι που και πάλι απασχολεί το Βερολίνο.

Πλέον, όμως, πέραν αυτής της πολιτικής, οι Βρυξέλλες εμφανίζονται να υιοθετούν και το περίφημο «άλλα λέω και άλλα κάνω», όταν εμπλέκεται η Τουρκία.

Για παράδειγμα, χθες, ο επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Ζοζέπ Μπορέλ δήλωσε ότι η απαγόρευση του Κόμματος Δημοκρατίας των Λαών (HDP), του δεύτερου μεγαλύτερου κόμματος της αντιπολίτευσης, «θα παραβίαζε τα δικαιώματα εκατομμυρίων εκλογέων στην Τουρκία» και κάλεσε την Άγκυρα να μην προχωρήσει σε αυτή την ενέργεια.

Κατήγγειλε, με άλλα λόγια, μία σαφή υποχώρηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων στην Τουρκία και την προειδοποίησε να μην προχωρήσει σε μία ενέργεια η οποία θα υπονόμευε την αξιοπιστία της δέσμευσής της για μεταρρυθμίσεις.

Ενώ συνέβαιναν όλα αυτά, δε, πηγές των Βρυξελλών διέρρεαν με κάθε επισημότητα, ενόψει της Συνόδου Κορυφής της 25ης Μαρτίου, ότι η υπόθεση των κυρώσεων κατά της Τουρκίας, την επιβολή των οποίων ενέκρινε η Σύνοδος Κορυφής του Δεκεμβρίου, οδεύει στις… ελληνικές καλένδες. Ως αιτία της εξέλιξης επικαλούνταν, πρώτον, τις διερευνητικές επαφές με την Ελλάδα αλλά και το χαμήλωμα των τόνων στη ρητορική της Άγκυρας, υπό το φως της αλλαγής ηγεσίας στον Λευκό Οίκο αλλά και για λόγους ευρωπαϊκού κατευνασμού.

Ούτε για μία στιγμή δεν διανοούνταν να θέσουν ως προϋπόθεση για την ανάκληση των κυρώσεων, την παροχή έμπρακτων αποδείξεων μεταστροφής της στάσης της Άγκυρας, όπως είχε κάνει προ ημερών το Παρίσι, αναφερόμενο στην αλλαγή της τουρκικής ρητορικής. «Θέλουμε έργα, όχι μόνο λόγια» ήταν σε ελεύθερη μετάφραση το μήνυμα του Παρισιού προς την Άγκυρα. Για τις Βρυξέλλες, ούτε σκέψη, βεβαίως, ως προς την υιοθέτηση μίας αντίστοιχης στάσης.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, όμως -και εάν υποθέσουμε (βασίμως) ότι υπερίσχυσαν για ακόμη μία φορά οι γερμανικές στρατηγικές προτεραιότητες ως προς την Τουρκία-, οι Βρυξέλλες εμφανίζονται να έχουν απεκδυθεί και του τελευταίου «φύλλου συκής», αποκαλύπτοντας τον κυνισμό που τις χαρακτηρίζει όταν στο ισοζύγιο βρίσκονται από τη μία πλευρά η τήρηση της διεθνούς νομιμότητας και η δημοκρατία και από την άλλη, οι γερμανικές προτεραιότητες.

Άραγε, κατά τη σημερινή τους τηλεδιάσκεψη με τον πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν, η πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ τι ακριβώς θα του πουν; Μπράβο, συνεχίστε στην ίδια πορεία; Κάντε ό,τι θέλετε με το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης και συνεχίσετε να μας απειλείτε με διπλωματικά διαβήματα οσάκις κράτη-μέλη μας δραστηριοποιούνται στην Ανατολική Μεσόγειο;

Διότι, ο αποκλεισμός του ενδεχομένου επιβολής κυρώσεων, πριν καν καταθέσει την περίφημη έκθεσή του για τις σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας ο κ. Μπορέλ, με αυτό ισοδυναμεί.

Ας φανούμε, τουλάχιστον, ειλικρινείς...

Ν. Γ. Δρόσος
Euro2day