Από το Άουσβιτς στον Καραϊβάζ: Η αλητεία του Τύπου και τα παπαγάλια των αλητών

Λεπτή η γραμμή από την ελευθερία στην ασυδοσία

Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε εντοπίσει πολλές εφημερίδες να ξεφεύγουν από τον ορθό τρόπο αντιμετώπισης των γεγονότων, προκειμένου να πείσουν ότι αυτό που ισχυρίζονται με το δικό τους τρόπο, είναι και το αληθινό.

Ειδικά στα μνημονιακά χρόνια της Ελλάδας, χρόνια παρακμής και ισοπέδωσης, είδαμε όλα τα μέσα που αρέσκονται σε κιτρινισμό, να υιοθετούν την απόλυτη ασυδοσία και να λειτουργούν με γνώμονα όχι το κοινό συμφέρον, αλλά τον εκχυδαϊσμό.

Ο πιο χυδαίος, κερδίζει.

Δυστυχώς μετά από την υπέρμετρη και απύθμενα τρομακτική βοθροποίηση της λαϊκίστικης έκφρασης, είτε από μέσα ενημέρωσης, είτε ακόμα και από κόμματα που διεκδίκησαν και υφάρπαξαν την ψήφο του ελληνικού λαού σφετεριζόμενα την αστική Δημοκρατία της χώρας, φτάσαμε σε ένα σημείο που πλέον ό,τι κι αν δημοσιεύσει μια εφημερίδα ή ένα ηλεκτρονικό μέσο, δεν μας εκπλήσσει. Και φυσικά, όσοι λειτούργησαν με αυτόν τρόπο τα μνημονιακά χρόνια, τα πιο δύσκολα χρόνια που πέρασε η πατρίδα δηλαδή, μη σεβόμενοι τους ακανθώδεις αγώνες των Ελλήνων, αλλά εκμεταλλευόμενοι την οργή τους, θεωρούν ότι ακόμα και τώρα θα συνεχίσουν να λειτουργούν ομοίως.

Πλανώνται σαφώς, πλάνην οικτράν.

Και όχι γιατί θα το πω εγώ ή θα το γράψουν κι άλλοι, αλλά γιατί πλέον όλοι καταλαβαίνουν τους σκοπούς και τα κίνητρα όσων προσπαθούν να παρουσιάσουν μια δική τους αλήθεια, χωρίς να σέβονται και υπηρετούν την αντικειμενική αλήθεια.

Δεν υπάρχει αμφιβολία για το πόσο συγκλονιστήκαμε όλοι με τη δολοφονία του συναδέλφου Γιώργου Καραϊβάζ. Όμως, υπάρχει κάτι ακόμα πιο σοκαριστικό. Η προσπάθεια πολιτικής εκμετάλλευσης της δολοφονίας του Τύπου. Ανεξαρτήτως το πώς και το γιατί κατέληξε ο Γιώργος, το να προχωράς σε δημοσίευση γελοιογραφίας που δείχνει τον Πρωθυπουργό της χώρας παρέα με τους δολοφόνους του δημοσιογράφου, είναι εκτός από χυδαίο, επικίνδυνο.

Επικίνδυνο γιατί το μόνο που προσπαθείς να επιτύχεις, είναι η πολιτική δολοφονία ενός πολιτικού άνδρα, χωρίς την παραμικρή αναστολή. Αν πραγματικά οι άνθρωποι που δημοσίευσαν αυτήν την αισχρή γελοιογραφία έχουν αποδείξεις ότι ο Πρωθυπουργός όπλισε τα χέρια των δολοφόνων, τότε και μέσα έχουν να το δημοσιεύσουν και τον τρόπο προφανώς τον ξέρουν. Αλλά για να δημοσιεύσουν κάτι τέτοιο, χρειάζονται στοιχεία. Χωρίς στοιχεία, δεν μπορούν να το στηρίξουν. Οπότε ρίχνουν τη λάσπη με τη γελοιογραφία και «όποιον πάρει ο χάρος».

Αυτό όμως, δεν ονομάζεται «Ελευθερία του Τύπου», αλλά «Αλητεία του Τύπου». Και προφανώς είναι σε θέση να την παρουσιάζουν όπως επιθυμούν, καθώς η αστική Δημοκρατία, δεν εκδικείται τους εχθρούς της.

Το ίδιο, είχαν κάνει και με τη γελοιογραφία του Άουσβιτς.

Σαφέστατα το χιούμορ, είναι ο πιο έξυπνος τρόπος για να περάσεις τα μηνύματα που θέλεις. Αρκεί βεβαίως το χιούμορ να είναι πνευματώδες και να μην έχει ως σκοπό να εξοντώσει αυτόν που γελοιοποιεί. Και προφανώς, με αυτό το χιούμορ, ούτε τον σκοπό τους επιτυγχάνουν, ούτε διαφυλάσσουν την αξιοπιστία των ΜΜΕ.

Απλώς μαυρίζουν το χώρο, με εμφανέστατα πλέον τα κίνητρά τους...



Χρήστος Μυτιλινιός

Ο Χρήστος Μυτιλινιός είναι ο Αρχισυντάκτης του L&O, δημοσιογράφος-πολιτικός συντάκτης και αναλυτής