Περιμένοντας την «δεύτερη Ανάσταση»

Επί έντεκα συναπτά έτη οι Έλληνες πολίτες βρίσκονται σε μια διαρκή κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Πρώτα ήταν τα μνημόνια και εκεί που λέγαμε πως σηκώνουμε το κεφάλι μας, ενέσκηψε ξαφνικά ο covid 19. Νέος συναγερμός, νέα μέτρα, νέες δοκιμασίες για έναν κουρασμένο λαό. Κάποιοι, πολλοί είναι αλήθεια, δεν είναι πια μαζί μας. Υπέκυψαν στην επιθετικότητα του ιού, ενώ οι περισσότεροι είναι κυριευμένοι από την αγωνία για το αύριο. Σε τι κατάσταση -οικονομική κυρίως- θα βρεθούν ευθύς ως αποκατασταθούν οι φυσιολογικοί ρυθμοί της ζωής μας; η πανδημία σκοτώνει βιολογικά, η αβεβαιότητα λυγίζει το ηθικό των πολιτών.

Βέβαια, μέσα από αυτό το ζοφερό κλίμα αναδείχθηκε και μια παράπλευρη θετική συνέπεια. Εγκαταλείφθηκαν στην οικονομία οι περιοριστικές πολιτικές και η φιλοσοφία μιας άτεγκτης δημοσιονομικής πειθαρχίας. Συγχρόνως, σε παγκόσμια βάση ενισχύθηκαν οι πολίτες με τρισεκατομμύρια ευρώ και δολάρια για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν αυτήν την δύσκολη κατάσταση.

Στην πατρίδα μας χαμόγελα ανθίζουν, καθώς οι εμβολιασμοί -άψογα οργανωμένοι- αγκαλιάζουν όλο και πλατύτερα ηλικιακά στρώματα, θωρακίζοντας την υγεία των πολιτών και ανοίγοντας νέες προοπτικές για την οικονομική δραστηριότητα. Γνωρίζουμε πως σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, σταδιακά, θα αρχίσουμε να ξαναζούμε τις στιγμές που τόσο είχαμε στερηθεί επί έντεκα χρόνια. Την εθνική οικονομίας την περιμένει ένας πακτωλός ευρώ και έχουμε μια κυβέρνηση που έχει διάθεση -όπως δείχνει- να τα διαχειρισθεί παραγωγικά και προς φιλελεύθερη κατεύθυνση.

Εννοείται ότι κανένας -πλην ελαχίστων ανόητων- δεν επιθυμεί την επιστροφή στις ημέρες της αμαρτωλής οικονομικής διαχείρισης που μας έφερε τα μνημόνια. Στην πλειοψηφία των πολιτών, μέσα από μια διαδικασία αυτογνωσίας και ανανοηματοδοτήσεων παραδοσιακών εννοιών, έχει αναπτυχθεί μια συνείδηση ορθολογικής αντιμετώπισης των προβλημάτων. Και αυτό είναι το ελπιδοφόρο. Κανένας κυβερνητικός σχεδιασμός δεν πρόκειται να πετύχει αν δεν τύχει της αποδοχής του κόσμου. Τα πιο φιλόδοξα μεταρρυθμιστικά προγράμματα αποτυγχάνουν αν δεν γίνουν ιδιοκτησία των πολιτών. Αν αυτοί δεν αισθανθούν πως οι μεταρρυθμίσεις επηρεάζουν προς το καλύτερο την καθημερινότητα τους. Γιατί κακά τα ψέματα.

Δεν ζούμε σήμερα σε ηρωικές εποχές, τότε που μια γενιά θυσιαζόταν συνειδητά για να περάσει καλύτερα η επόμενη. Στις μέρες μας, όλοι εδώ και τώρα, έχουμε απαίτηση για το καλύτερο. Το ζητούμενο και το μεγάλο στοίχημα των κοινωνιών βρίσκεται στο αν οι πολίτες αντιληφθούν πως αυτή η απαίτηση τους εξαρτάται και από την δική τους προσπάθεια.

Σήμερα, φαίνεται πως κάτι αλλάζει στην ελληνική κοινωνία. Διαμορφώνεται ένα ισχυρό κοινωνικό ρεύμα υπέρ των αλλαγών και κυρίως υπέρ μιας ανάπτυξης μακριά από κρατικιστικά μοντέλα και παρωχημένες νοσηρές νοοτροπίες και συμπεριφορές. Το ελπιδοφόρο είναι πως τα νέα παιδιά -με εξαίρεση ομάδες του ιδεολογικού και πολιτικού περιθωρίου- θέλουν να μορφωθούν, να εργαστούν, να πετύχουν. Η διάκριση και η αριστεία, που τόσο λοιδορήθηκαν από τους τεμπέληδες και τους μίζερους, επανακτούν την θέση τους στο αξιακό σύστημα της κοινωνίας μας, που πέρασε μια μεγάλη κρίση στα χρόνια της Μεταπολίτευσης.

Γι' αυτό λοιπόν δεν αρκούν μόνον τα ευρώ για να ορθοποδήσει ο τόπος. Απαιτείται και η διαμόρφωση ενός νέου ηθικού πλαισίου μέσα στο οποίο ο πλούτος και η επιτυχία μετά από σκληρή δουλειά, θα έχουν σημαντική θέση.

Αναμφίβολα η φετινή Ανάσταση μάς βρίσκει πιο κουρασμένους, αλλά και πιο αισιόδοξους. Το αν θα κερδίσουμε τα στοιχήματα που θα βρεθούν στον δρόμο μας αυτό εξαρτάται από εμάς και από αυτούς που εκλέξαμε. Όλοι προσδοκούμε την δεύτερη Ανάσταση που θα αφορά την ζωή μας.


Σάκης Μουμτζής

https://www.liberal.gr/