Να καταργηθεί η αστυνομία, ή τουλάχιστον να αφοπλισθεί… “μετά δόλου”

Ο αφοπλισμός της Αστυνομίας είναι μια υπόθεση δημοκρατικής εργασίας. Αν οι αστυνομικοί δεν ήσαν οπλισμένοι, σήμερα δεν θα ήταν νεκρός ο εικοσάχρονος στο Πέραμα. Μια πιο ριζοσπαστική εκδοχή θα ήταν η πλήρης κατάργηση της Αστυνομίας. Αντί να κυκλοφορούν στον δρόμο και να προκαλούν επεισόδια, θα μπορούσαν να απασχοληθούν σε δουλειές γραφείου ή ως εξυπηρετητές προσωπικοτήτων. Λυπάμαι, αλλά αν πάρω κατά γράμμα τα όσα άκουσα αυτές τις μέρες, και από συναδέλφους και από ορισμένους πολιτικούς, δεν έχω άλλες λύσεις να προτείνω. Ναι, το γεγονός ότι έχασε τη ζωή του ένας εικοσάχρονος είναι τραγικό. Ακόμη και αν ήταν δυστύχημα οφειλόμενο στην απειρία ή στον φόβο.

ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ναι, οι αστυνομικοί δικαιούνται να φοβούνται. Το 2016 έχασαν δύο συναδέλφους τους, αφού οι κακοποιοί τους κτύπησαν με καλάσνικοφ. Οι αστυνομικοί ισχυρίζονται ότι ο νεαρός Ρομά, όταν αποκλείσθηκε, έστρεψε το αυτοκίνητο που οδηγούσε εναντίον τους. Το χρησιμοποίησε ως φονικό όπλο και αυτοί προσπάθησαν να αμυνθούν με τα δικά τους. Ναι, το αυτοκίνητο μπορεί να γίνει φονικό όπλο. Ο ισλαμιστής τρομοκράτης που σκότωσε 86 ανθρώπους στη Νίκαια στις 14 Ιουλίου του 2016 δεν ήταν οπλισμένος. Του έφτανε η νταλίκα που οδηγούσε.

Και βέβαια, πρέπει να γίνει ΕΔΕ. Να μάθουμε ποια λάθη έκαναν, αν αντέδρασαν ως ώφειλαν. Όμως, να παραπέμπονται για «ανθρωποκτονία εκ προθέσεως»; Βγήκαν παγανιά για να σκοτώσουν; Μόνο μια πανικόβλητη απέναντι στο κοινό έγκλημα πολιτεία μπορεί να το συλλάβει. Μερικές ακόμη απορίες. Το «κέντρο» ζητεί από τους «σταθμούς» να σταματήσουν την καταδίωξη. Ας πούμε ότι είστε ο ιδιοκτήτης του κλεμμένου αυτοκινήτου. Πώς θα αντιδρούσατε αν ακούγατε την είδηση; Θα σκεφτόσασταν ότι δεν περιμένατε τίποτε καλύτερο από αυτήν την αστυνομία. Αντί να κυνηγήσει τον κλέφτη, αράζει τις μοτοσικλέτες της έξω από το πλησιέστερο καφεπωλείο ώσπου να τελειώσει η βάρδια.

Άκουσα τον πατέρα του νεκρού να λέει: «Δεν έκανε έγκλημα το παιδί. Ένα αυτοκινητάκι έκλεψε». Δύστυχος, χωρίς αμφιβολία. Πλην όμως, μέσα σε δυο φράσεις διατυπώνει το κοινωνικό ζήτημα με τους Ρομά. Εγκατέλειψαν τη νομαδική τους ζωή, εγκαταστάθηκαν στις πόλεις, χωρίς όμως να αποδεχθούν τους κανόνες τους. Δεν έχουν το μονοπώλιο της παρανομίας, θα μου πείτε. Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με έναν άνθρωπο ο οποίος δεν αντιλαμβάνεται την αξία του νόμου, κοινώς με μια ομολογία ανομίας. Σε μια σοβαρή χώρα, ο τρόπος με τον οποίον εντάχθηκαν οι Ρομά, χωρίς να ενταχθούν, θα μπορούσε να μας διδάξει για να χειρισθούμε την ένταξη των μεταναστευτικών πληθυσμών. Όμως, έχουμε σοβαρότερα προβλήματα, όπως αν η Αστυνομία πρέπει να χρησιμοποιεί τα όπλα που της δώσαμε για να μας προστατεύει.