Το ανοικτό θέμα της αυτοδυναμίας

Εγκατέλειψε ο Μητσοτάκης τον στόχο της αυτοδυναμίας; Ελάτε τώρα. Υπάρχει κόμμα που δεν αποζητά το μεγαλύτερο ποσοστό ψήφων και την κυβερνητική αυτοδυναμία;

Ποτέ και κανένα. Οπότε τι άλλαξε μετά τις δηλώσεις του Κυριάκου στο φόρουμ του Οικονομικού Ταχυδρόμου; Κατά τη γνώμη μου τίποτα. Απλώς, αν και μετά τις δεύτερες εκλογές δεν υπάρξει αυτοδυναμία, τότε θα γίνει μάχη εντυπώσεων για το ποιος προκάλεσε τις τρίτες. Αυτή είναι η δική μου άποψη.

Η πολιτική, ξέρετε, εν τέλει είναι απλό πράγμα. Τρεις θα είναι οι λογικοί πρωταγωνιστές των κυβερνητικών σεναρίων μετά τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις. Ο Μητσοτάκης, ο Τσίπρας και ο Ανδρουλάκης. Οι υπόλοιποι τρεις (αν είναι τρεις και όχι λιγότεροι) πρακτικά δεν μετράνε. Ο Βελόπουλος (λόγω Πουτινισμού), ο Βαρουφάκης (λόγω αστειότητας) και ο Κουτσούμπας (λόγω πάγιων θέσεων). Είναι παιχνίδι για τρεις, το λοιπόν.

Το δίδυμο Μητσοτάκης-Τσίπρας δεν υφίσταται. Δεν χρειάζονται εξηγήσεις επ’ αυτού. Ούτε τρίδυμο παίζει, πρέπει να γυρίσει ο κόσμος ανάποδα. Το δίδυμο Τσίπρας-Ανδρουλάκης παίζει; Θα έπαιζε θεωρητικώς, αν ο Τσίπρας ήταν πρώτος σε ψήφους. Με δεύτερο τον Τσίπρα, τα βουλευτικά κουκιά δεν φτάνουν για συγκυβέρνηση των δύο καθώς το μπόνους των 40 εδρών πάει στο πρώτο κόμμα. Οπότε υποχρεωτικά μένει ο τρίτος συνδυασμός. Μητσοτάκης - Ανδρουλάκης.

Αν ο Μητσοτάκης δεν έχει αυτοδυναμία, δεν υπάρχει κανένας σοβαρός λόγος που θα τον παρωθούσε σε άρνηση συνεργασίας με τον Ανδρουλάκη. Μια χαρά θα καθόταν στο τραπέζι να συζητήσει με τον Νίκο ένα κοινά αποδεκτό κυβερνητικό πρόγραμμα. Θέλω να πω, δεν βλέπω να χωρίζουν και πολλά αυτούς τους δυο. Περισσότερα θα ήταν τα εμπόδια σε μια διαπραγμάτευση Τσίπρα-Ανδρουλάκη, παρά σε μια συζήτηση Μητσοτάκη - Ανδρουλάκη.

Άρα το πρόβλημα αποκρυσταλλώνεται σε ένα ερώτημα: Ο Ανδρουλάκης θα κάτσει στο τραπέζι με τον Μητσοτάκη; Υπό το πρίσμα των σημερινών δεδομένων, η απάντηση φαντάζει αρνητική. Υπό το πρίσμα των τότε δεδομένων, κανένας δεν ξέρει. Ούτε τα τότε ποσοστά του Κυριάκου ξέρουμε, ούτε του Ανδρουλάκη υποψιαζόμαστε.

Άλλη ισχύ θα έχει ένας Κυριάκος με δέκα μονάδες διαφορά από τον δεύτερο και άλλη με διαφορά πέντε μονάδων. Άλλα μυαλά θα κουβαλάει ένας Ανδρουλάκης που θα αυξήσει τη δύναμη του από την πρώτη στη δεύτερη αναμέτρηση και άλλα αν πάθει καθίζηση.

Όλα είναι ανοικτά, ειδικά ξέροντας ότι οι εκλογές θα γίνουν σε έναν χρόνο. Αλλά είναι ανοιχτά για όλους, όχι μόνο για τον Κυριάκο. Εξάλλου, αν ο πόλεμος δυσκολεύει την εκρηκτική ανάπτυξη της οικονομίας στην οποία επένδυε ο Μητσοτάκης, δεν αίρει έναν βασικό κανόνα της πολιτικής. Για να υπάρξει κυβερνητική ανατροπή, είναι απαραίτητη η ανάδειξη και ενός ανατρεπτικού ηγέτη που θα εμπνεύσει τις μάζες περισσότερο από αυτόν που ήδη κυβερνά. Πού είναι άραγε αυτός; Διαφαίνεται κάποιος στον ορίζοντα;

Δημήτρης Καμπουράκης