Ο πόλεμος ανάμεσα στο Κ.Κ. Ρωσίας και στο Κ.Κ. Ελλάδας, ξεκίνησε

Κωνσταντίνος Χαροκόπος

Οι μεγαλύτερες πιο αιχμηρές και αιματηρές πολιτικές διαμάχες στην ιστορία, είναι αυτές που αφορούν την αριστερά και το εσωτερικό της. Οι εκκαθαριστικές διαδικασίες απέναντι στους διαφωνούντες, οι μαζικές διαγραφές, οι ομαδικές δίκες, οι διώξεις και οι εξαφανίσεις των αντιφρονούντων, αποτελούσαν τις βάσεις πάνω στις οποίες ανδρώθηκαν τα κομμουνιστικά καθεστώτα και κινήματα απανταχού της Γης.

Αλλά και εδώ στη χώρα μας πιο, μετά από τις εσωτερικές εκκαθαρίσεις, τις διασπάσεις και τις κατηγορίες για προδοσίες και ξεπουλήματα που κατακερμάτισαν τον αριστερό χώρο, από τον εμφύλιο μέχρι και πριν από 10 χρόνια, όλοι όσοι έχουμε περάσει από τα ελληνικά πανεπιστήμια, θυμόμαστε τις επικές συγκρούσεις ανάμεσα στο ΚΚΕ, την ΚΝΕ, την Πανσπουδαστική, το ΚΚΕ εσωτερικού, τον Ρήγα Φεραίο, τον Ρήγα Φεραίο - Β’ Πανελλαδική, το Δημοκρατικό Αγώνα, τους Μαοϊκούς, το ΕΚΚΕ, την ΑΑΣΠΕ, το ΚΚΕ μ-λ, το ΜΛ ΚΚΕ, την ΚΟ Μαχητής, τους Τροτσκιστές, τη ΣΕΚ, την ΟΣΕ, τους οπαδούς τους Εμβέρ Χότζα, την ΠΠΣΠ, τους οπαδούς της χήρας του Μάο, τους Αρχαιομαρξιστές και άλλους.

Και αν αυτά φαίνονται έστω και λίγο λογικά και οριακά αποδεκτά, έχει ξεκινήσει ένας πόλεμος διαφωνιών και κατηγοριών του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσίας, εναντίον της εγχώριας αντιπροσωπείας του παγκόσμιου Κομμουνιστικού Κινήματος, που δεν είναι άλλη από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος, που αγγίζει τα όρια του ιδεοληπτικού παραλογισμού.

Στη Ρωσία στην οποία κατέρρευσε ο κομμουνισμός, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ), δεν είναι αμελητέο. Στις ρωσικές βουλευτικές εκλογές του 2021, είχε λάβει ποσοστό 25,02%, από 13,34% που είχε λάβει στις εκλογές του 2016. Να σημειώσουμε ότι μαζί με το ΚΚΕ, ανήκουν στις Διεθνείς Συναντήσεις των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, στην Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Πρωτοβουλία, καθώς και στη «Διεθνή Κομμουνιστική Επιθεώρηση».

Το ΚΚΡΟ, κατηγορεί το αδερφό κόμμα του ΚΚΕ για τη στάση που κρατά σχετικά με τη Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Και ίσως είναι η πρώτη φορά μετά από τη διάλυση του Κομμουνιστικού Κόμματος Σοβιετικής Ένωσης, που το ΚΚΕ ως πολιτική θυγατρική, ενστερνίζεται διαφορετικές θέσεις από τα κεντρικά γραφεία του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος στη Μόσχα.

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή καταδίκασε τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και εξέφρασε την αλληλεγγύη του στον λαό της Ουκρανίας, αναφερόμενο σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Καταδίκασε τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ που πυροδοτούν τον πόλεμο. Κατηγόρησε την ΕΕ, ότι δεν είναι «άφωνη» και «αμέτοχη» στις εξελίξεις, αλλά συμμετέχει ενεργά εδώ και χρόνια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και εν προκειμένω στον σχεδιασμό περικύκλωσης της Ρωσίας.

Το ΚΚΡΟ, ήρθε να τραβήξει το αυτί των εγχώριων συντρόφων. Κατηγορεί το ΚΚΕ, ότι χαρακτηρίζει σαν ιμπεριαλιστικό πόλεμο, την «ειδική επιχείρηση που διεξάγει η Ρωσία στην Ουκρανία» και ότι θεωρεί ότι το ΚΚΡΟ έχει φιλοκυβερνητική, ήτοι φιλοϊμπεριαλιστική στάση, υποστηρίζοντας μια πολιτική που είναι «σύμφωνη με το κυβερνών κόμμα “Ενωμένη Ρωσία” και τον πρόεδρο Β. Πούτιν». Σύμφωνα με τους Ρώσους συντρόφους, το καθήκον του μαρξιστή για να καθορίσει τη θέση του σε σχέση με τον πόλεμο, είναι να προσδιορίσει τον χαρακτήρα του. Γιατί εκτός από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, υπάρχουν και οι εθνικοαπελευθερωτικοί και αντιφασιστικοί πόλεμοι, οι οποίοι έγιναν ευρέως διαδεδομένοι στα μέσα του 20ου αιώνα, όταν ο φασισμός και ο ναζισμός εμφανίστηκαν ως πολιτικά φαινόμενα και οι εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες εντάθηκαν υπό την επίδραση της Οκτωβριανής Επανάστασης.

Έτσι από την άποψη της μαρξιστικής θεωρίας, η στρατιωτική σύγκρουση στην Ουκρανία δεν μπορεί να περιγραφεί ως ιμπεριαλιστικός πόλεμος, όπως υποστηρίζει το ΚΚΕ. Πρόκειται σύμφωνα με το ΚΚΡΟ, για έναν εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο του λαού του Ντονμπάς. Από τη σκοπιά της Ρωσίας, είναι ένας αγώνας ενάντια σε μια «εξωτερική απειλή για την εθνική ασφάλεια και ενάντια στο φασισμό».

Κατηγορείται το ΚΚΕ, ότι «δεν αντιλαμβάνεται την εθνική συνιστώσα των ταξικών ζητημάτων και την ταξική συνιστώσα στα εθνικά ζητήματα, και αυτό οδηγεί στην επικράτηση του δογματισμού, προσπαθώντας να αποδείξει ότι ο πόλεμος διεξάγεται προς το συμφέρον της ρωσικής αστικής τάξης, προκειμένου να αρπάξει τους φυσικούς πόρους και το βιομηχανικό δυναμικό της Ουκρανίας».

Τέλος, οι ηγέτες του μητρικού κόμματος στη Μόσχα, υποστηρίζουν ότι «παραμερίζουν κατηγορηματικά την ιδέα, ότι οι σύντροφοί του ΚΚΕ, θα μπορούσαν συνειδητά να έχουν ενταχθεί στο στρατόπεδο εκείνων που σήμερα προσπαθούν να συντρίψουν τη Ρωσία δια χειρός της Ουκρανίας.» Και τους καλούν «να κατανοήσουν την ουσία των γεγονότων και να επεξεργαστούν τη σωστή, γνήσια μαρξιστική προσέγγιση για την αξιολόγησή τους.»

Το ενδιαφέρον είναι ότι στον διάλογο που έχει αρχίσει, μεταξύ κεντρικών γραφείων και παραρτήματος, το παράρτημα στην Ελλάδα κατηγορεί τους κομμουνιστές της Ρωσίας, ότι αποσιωπούν τον αντικομμουνισμό που βγαίνει από τα πιο επίσημα ρωσικά χείλη, αυτά του Προέδρου Πούτιν, ήδη από το πρώτο διάγγελμά του, πριν από τον πόλεμο. Κατά τη διάρκεια του διαγγέλματος είχε χρησιμοποιήσει όλους αυτούς τους «εμετικούς» (σύμφωνα με το ΚΚΕ) χαρακτηρισμούς, που χρησιμοποιούν η ΕΕ και οι ΗΠΑ, για τη Σοβιετική Ένωση, όπως: «Σταλινική δικτατορία», «ολοκληρωτικό καθεστώς», «κόκκινη τρομοκρατία» και άλλα.

Τέλος, το ΚΚ Ελλάδας κατηγορεί το ΚΚ Ρωσίας, ότι δεν αντέδρασε σ' αυτήν την απαράδεκτη αντικομμουνιστική επίθεση που εξαπέλυσε το Κρεμλίνο και η οποία αποτελεί κοινή βάση του αντικομμουνισμού όλων των δυνάμεων του ιμπεριαλισμού. Δεν απάντησε ούτε καν στις απαράδεκτες κατηγορίες του Ρώσου Προέδρου, πως ευθύνονται ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι για τη διάλυση της ΕΣΣΔ και όχι εκείνες οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις της αντεπανάστασης στις οποίες συμμετείχε και ο ίδιος ο Πούτιν, δίπλα στον τότε δήμαρχο του Λένινγκραντ, Αλεξάντερ Σομπτσάκ, «δεξί χέρι» του Μπορίς Γιέλτσιν, που μαζί με τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ ηγούνταν της αντικομμουνιστικής και αντισοβιετικής επίθεσης κατά των δυνάμεων που πάλευαν για τη διάσωση του σοσιαλισμού και της ΕΣΣΔ.

Η τρικυμία στο κρανίο της Αριστεράς που έχει προκληθεί μετά τη Ρωσική εισβολή στη Ουκρανία, έχει μετατραπεί σε τυφώνα, αν κρίνουμε και από τις αντιδράσεις των υπόλοιπων κομμάτων, αποκομμάτων, ομάδων και συνιστωσών.

https://www.liberal.gr/