Δεν περιμέναμε από τους Γερμανούς κάτι διαφορετικό…

Οι Γερμανοί έχουν τον χαβά τους. Καλούν Ελλάδα και Τουρκία να τα βρουν με … διάλογο. Για τους φίλους και συνεταίρους μας στο Βερολίνο δεν υπάρχει επιτιθέμενος και αμυνόμενος. Κι έπειτα αναρωτιούνται γιατί βράζει απέναντί τους ο ευρωπαϊκός νότος. Επειδή βρίσκουν άπειρες αφορμές κάθε φορά για να αποδείξουν ότι η Ενωμένη Ευρώπη είναι γι' αυτούς ένα προϊόν marketing και με αποκλειστικό σκοπό να περιφρουρήσουν τις αγορές για τα δικά τους προϊόντα.

Τα πράγματα είναι συγκεκριμένα: Η Τουρκία απειλεί την ασφάλεια των πολιτών μιας ευρωπαϊκής χώρας και η πολιτική ηγεσία της ηγέτιδας δύναμης της Ευρώπης ακολουθεί πολιτική Πόντιου Πιλάτου. Στην πράξη ενθαρρύνει τον επιτιθέμενο. Του κλείνει το μάτι. Δεν θα αναρωτηθούμε αν αυτή η στάση συνάδει με τις αρχές μιας ευρύτερης οικονομικής και πολιτικής συμμαχίας, αλλά θα ρωτήσουμε αν στο Βερολίνο πιστεύουν στο διεθνές δίκαιο. Και εν πάση περιπτώσει, τι είναι αυτό που τους κάνει να στέκονται με δύο μέτρα και δύο σταθμά απέναντι στον Βλαδίμηρο Πούτιν και στον Ταγίπ Ερντογάν.

Δεν θα ξεχάσουμε ότι η Γερμανία υποχρέωσε την Ελλάδα να αμύνεται στα σύνορά της με σφεντόνες. Ότι στα πλαίσια της πολιτικής των μνημονίων απαγόρευσαν από τη μία την αγορά αμυντικού υλικού και από την άλλη σφύριζαν αδιάφορα στις προκλήσεις των Τούρκων. Και δεν μας βγάζουν εύκολα από το μυαλό ότι επρόκειτο για μια συντονισμένη κίνηση, που στόχο είχε να μας οδηγήσει σε τετελεσμένα σαν κι αυτά που επιχειρήθηκαν στον Έβρο και στο Αιγαίο. Είμαστε υπερβολικοί; Πιθανότατα! Αλλά δεν κάνουν και οι ίδιοι κάτι για να διασκεδάσουν τους φόβους μας. Το αντίθετο! Τους ενισχύουν, όταν παίρνουν ίσες αποστάσεις από Ελλάδα και Τουρκία.

Ας μας πουν οι φίλτατοι Γερμανοί τι πιστεύουν ότι κάνουμε λάθος. Με τι ατζέντα μπορούμε να καθίσουμε σε ένα τραπέζι με ένα κράτος που λειτουργεί στην περιοχή ως τρομοκράτης. Κι αν η Γερμανία ενθαρρύνει, τελικά, πρακτικές του αναθεωρητισμού.

Καταλαβαίνουμε τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα που δένουν τη Γερμανία και την Τουρκία. Από την άλλη δεν καταλαβαίνουμε πώς είναι δυνατόν να οικοδομηθεί με αυτό τον τρόπο μια πραγματικά Ενωμένη Ευρώπη. Διότι τελικώς λέμε Ευρώπη, αλλά άλλο εννοούμε εμείς και άλλο οι Γερμανοί.

Το γράψαμε και χτες. Είναι η καλύτερη εποχή για να ανοίξουν όλοι τα χαρτιά τους. Θέλουν μια ενιαία γραμμή της Ευρώπης απέναντι στον Πούτιν; Χρειάζεται να ακολουθούν τους ίδιους κανόνες και στο Αιγαίο. Η Ελλάδα δεν θέλει ούτε να επιτεθεί στην Τουρκία, ούτε να την αποκλείσει από κάποιου είδους διαδικασία. Καλή γειτονία θέλουμε και ευκαιρίες για να κερδίσουμε μαζί το μέλλον μέσα σε ένα περιβάλλον εμπιστοσύνης. Θέλουμε τον διάλογο; Ασφαλώς! Αλλά ποιον διάλογο; Αυτόν που θέλει να επιβάλλει ένας τύραννος; Ή αυτός που ορίζεται από τους κανόνες του διεθνούς δικαίου; Κι αν η Ευρώπη δεν είναι σε θέση να ενθαρρύνει τη νομιμότητα, με ποιο ηθικό έρεισμα θέλει να αποκτήσει ένα ηγετικό ρόλο στον κόσμο του μέλλοντος; Αν η Γερμανία δεν μπορεί να στηρίξει ένα κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον αγώνα του για να γίνει σεβαστό το διεθνές δίκαιο, τι έχει, τελικά, να προσφέρει αυτή η Ένωση στα μέλη του;

Ίσες αποστάσεις; Γιατί; Όχι ότι περιμέναμε κάτι διαφορετικό. Αλλά μην μας πουλάνε και κουραφέξαλα για την Ευρώπη του Δικαίου, της Δημοκρατίας και του κοινού μας μέλλοντος. Δεν δείχνουν να πιστεύουν λέξη απ’ όσα λένε. Για την Ευρώπη. Για την Τουρκία; Χέρι - χέρι πάνε. Εδώ και δεκαετίες…



Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridis@liberal.gr