Μια αξιωματική αντιπολίτευση που γίνεται λούμπεν.
Γιάννης Σιδέρης
Η δημόσια ζωή διαβρώνεται και σταδιακά μετατρέπεται σε χώρο κοινωνικής αποσύνθεσης και έκπτωσης αξιών. Μια φθοροποιός κηλίδα εξαπλώνεται, υποσκάπτει συνειδήσεις, ιδέες, αξίες, η οποία ακόμη και αν υποθέσουμε ότι δεν εκπορεύεται από τον ΣΥΡΙΖΑ, έχει σημείο αναφοράς σε αυτόν.
Ο πρώην υπουργός και Βουλευτής Χριστόφορος Βερναρδάκης π.χ. επειδή δεν του αρέσει το νομοσχέδιο της Νίκης Κεραμέως για την Παιδεία, τη χαρακτήρισε «Πισπιρίγκου της Παιδείας», υποπίπτοντας σε διττό παράπτωμα:
Πριν σταθούμε στην πολιτική πτυχή, διερωτόμαστε: Με ποιο δικαίωμα ένας πολίτης, ένας πολιτικός, και δη πανεπιστημιακός καθηγητής, χαρακτηρίζει την Πισπιρίγκου ως φόνισσα των παιδιών της αφ’ ης στιγμής η δικαιοσύνη δεν έχει αποφανθεί; Η πράξη του είναι χειρότερη από το αφιονισμένο ανώνυμο λεφούσι (ακριβώς γιατί ήταν ανώνυμο) που πήγε στο σπίτι της να τη λιντσάρει, και περήφανο γέμισε τα σόλιαλ μίντια με «σέλφι» αυτοδικίας.
Και από πότε η εκλεγμένη υπουργός κοινοβουλευτικής κυβέρνησης χαρακτηρίζεται φόνισσα των παιδιών των άλλων, επειδή φέρνει ένα νομοσχέδιο για το οποίο έχει εκ των προτέρων λαϊκή εντολή, και το οποίο απλώς δεν αρέσει στην αντιπολίτευση; Και ποια αριστερή ηθική του έδωσε το δικαίωμα αντιδρώντας σε ένα νομοσχέδιο, να μη σεβαστεί τρία νεκρά παιδιά και να ιεροσυλήσει στον τάφο τους;
Ο ίδιος ως μετανοούσα Μαγδαληνή - αφού έπεσαν τα σχετικά τηλέφωνα από την Κουμουνδούρου και από τη γραμματέα της Κ.Ο. Όλγα Γεροβασίλη - το αναίρεσε λέγοντας: «Το σχόλιό μου για το αντιεκπαιδευτικό έκτρωμα της κας Κεραμέως ήταν ξεκάθαρα άστοχο. Ζητώ συγγνώμη από την κα Κεραμέως για το απαράδεκτο σχόλιο, η πολιτική κριτική μου ωστόσο στο αίσχος που έφερε προς ψήφιση παραμένει στο ακέραιο».
Δεν μας εκπλήσσει ο Βερναρδάκης και ούτε είχαμε περισσότερες απαιτήσεις από δαύτον. Ήταν ο ίδιος που έδινε στον Τσίπρα εκείνες τις υπέροχες δημοσκοπήσεις ισοβαθμίας με τη ΝΔ στις εκλογές του 2019. Ο ίδιος που αναρωτιόταν ως Σέρλοκ Χολμς, που βρήκαν τις σφυρίχτρες οι διαδηλωτές του «Μένουμε Ευρώπη»; Και συμπέραινε μόνος του ότι τις προμήθευσε η Hellas Gold ( δηλαδή ένα κίνημα που αντιπροσώπευε το 38% του λαού το οποίο φοβόταν να μην οδεύσουμε στην τριτοκοσμική καταβαράθρωση της δραχμής του Λαφαζάνη, και των IOUs του γνωστού Γιάνη, διαδήλωνε για τα συμφέροντα μιας εταιρίας χρυσού στη Χαλκιδική)!.
Είναι ο ίδιος που δικαιολογώντας τα συνθήματα περί «καθάρματος» του Κυριάκου Μητσοτάκη που ακούστηκαν στην κηδεία του Μίκη Θεοδωράκη, δήλωσε ότι «ο Μητσοτάκης είναι κάθαρμα εδώ και 56 χρόνια». Ο Μητσοτάκης βέβαια δεν είναι καν 56, αλλά ο χαρακτηρισμός αφορούσε τη λεγόμενη «Αποστασία». Με αυτό ο Βερναρδάκης τσαλαπατούσε ανήθικα μια πάγια αρχή της Αριστεράς: Ότι για τα άτομα δεν υπάρχει οικογενειακή ευθύνη. Δεν φέρουν αμαρτίες γονέων ως προπατορικό αμάρτημα. Την επικαλούνται (και σωστά) ως ισχύουσα για τις εργολαβικές δουλειές του μπαμπά Τσίπρα με τη χούντα, αλλά την ξεχνούν όταν πρόκειται για τον Μητσοτάκη.
Είναι ο ίδιος επίσης που έλεγε «Μην χτυπάτε τον Τσίπρα, είναι μόνο 44 ετών». (εμ αφού είναι τόσο… μικρός και έχει την ανωριμότητα της ηλικία, τι την ήθελε την πρωθυπουργία; ). Είναι ο ίδιος που πήγε να ορκιστεί υπουργός με αθλητικά παπούτσια, νομίζοντας ότι με τέτοια περιφρόνηση στην τελετουργία της δημοκρατίας, έβγαζε γλώσσα στον παλιό κόσμο του συντηρητισμού.
Δεν θα μας απασχολούσε προσωπικά ο Βερναρδάκης ως μεμονωμένη περίπτωση, όπως δεν μας έχει απασχολήσει και ο Πολάκης. Όμως πλέον δεν αποτελεί μεμονωμένη περίπτωση. Υπάρχει ένα υπόβαθρο στους υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον στα social media, που οδεύει με σηματωρό ένα παράφορο μίσος που δεν δικαιολογείται από τα πράματα.
Πολλοί στο Twitter, όπου βοηθάει η ανωνυμία, συμφώνησαν με την προσφώνηση Βερναρδάκη, αφού… πολύ καλά της τα είπε μια και η Κεραμέως «δεν είναι γυναίκα, είναι τέρας», και πολλά παρόμοια. Την ίδια στιγμή δημοσιογραφικό όργανο προσκείμενο στον ΣΥΡΙΖΑ ειρωνεύεται τον πρωθυπουργό επειδή συνομίλησε με τον «τουρίστα» και θρύλο του ΝΒΑ Μάτζικ Τζονσον, ο οποίος περιοδεύει στα νησιά μας και αναρτά για την Ελλάδα δοξαστικά σχόλια στα εκατομμύρια των θαυμαστών του. Και στα σχόλιά κάτω από την ανάρτησή του (που τα διαβάζουν εκατομμύρια άνθρωποι, και μέλλοντες τουρίστες), επώνυμος δηλωμένος συριζαίος δημοσιογράφος τον συμβούλεψε να προσέχει τους δεξιούς (ρατσιστές) στην Ελλάδα, γιατί μπορεί να τον πυροβολήσουν καθότι είναι μαύρος, πριν καταλάβουν ποιος είναι!
Ακόμη και στο… γεωπολιτικό άρθρο του Κουφοντίνα που δημοσίευσε η «Εφημερίδα των Συντακτών», οι υποστηρικτές του δεν εξέπεμπαν το σοβαρό πολιτικό σκεπτικό των υποστηρικτών της δεκαετίας του 70. Εξακόντιζαν άλογο και απολιτικό μίσος, σεχταρισμό και κουτσαβακισμό. Δεν υπάρχει λογική ακολουθία στα ανωτέρω.
Όχι, πως έχει σημασία, αλλά αυτή η κατάσταση παράλογου μίσους με το οποίο μπολιάζεται η δημόσια σφαίρα, ήταν μια από τις αιτίες που ο γράφων πρέσβευε τις πρόωρες εκλογές. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα έτρωγε ένα χαστούκι ακόμη, και θα καταλάβαινε ότι καιρός που συνέβαλε στον κατά Βενιζέλο εκτσογλανισμό της κοινωνίας, ο καιρός που τους τραμπούκους που απαγάγουν πρυτάνεις τους θεωρεί «παιδιά» που χρίζουν άφεσης, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Το λούμπεν (προσωπικά μου) είναι συμπαθές, έχει τη θέση του στη δημόσια ζωή ως γέννημα της κάθε κοινωνίας. Το ακούμε, αλλά δεν έχει τύχη όταν διεκδικεί τη διακυβέρνηση μιας χώρας, όσο παραμένει λούμπεν και δεν μεταλλάσσεται σε κόμμα αρχών και αξιών.
Η δημόσια ζωή διαβρώνεται και σταδιακά μετατρέπεται σε χώρο κοινωνικής αποσύνθεσης και έκπτωσης αξιών. Μια φθοροποιός κηλίδα εξαπλώνεται, υποσκάπτει συνειδήσεις, ιδέες, αξίες, η οποία ακόμη και αν υποθέσουμε ότι δεν εκπορεύεται από τον ΣΥΡΙΖΑ, έχει σημείο αναφοράς σε αυτόν.
Ο πρώην υπουργός και Βουλευτής Χριστόφορος Βερναρδάκης π.χ. επειδή δεν του αρέσει το νομοσχέδιο της Νίκης Κεραμέως για την Παιδεία, τη χαρακτήρισε «Πισπιρίγκου της Παιδείας», υποπίπτοντας σε διττό παράπτωμα:
Πριν σταθούμε στην πολιτική πτυχή, διερωτόμαστε: Με ποιο δικαίωμα ένας πολίτης, ένας πολιτικός, και δη πανεπιστημιακός καθηγητής, χαρακτηρίζει την Πισπιρίγκου ως φόνισσα των παιδιών της αφ’ ης στιγμής η δικαιοσύνη δεν έχει αποφανθεί; Η πράξη του είναι χειρότερη από το αφιονισμένο ανώνυμο λεφούσι (ακριβώς γιατί ήταν ανώνυμο) που πήγε στο σπίτι της να τη λιντσάρει, και περήφανο γέμισε τα σόλιαλ μίντια με «σέλφι» αυτοδικίας.
Και από πότε η εκλεγμένη υπουργός κοινοβουλευτικής κυβέρνησης χαρακτηρίζεται φόνισσα των παιδιών των άλλων, επειδή φέρνει ένα νομοσχέδιο για το οποίο έχει εκ των προτέρων λαϊκή εντολή, και το οποίο απλώς δεν αρέσει στην αντιπολίτευση; Και ποια αριστερή ηθική του έδωσε το δικαίωμα αντιδρώντας σε ένα νομοσχέδιο, να μη σεβαστεί τρία νεκρά παιδιά και να ιεροσυλήσει στον τάφο τους;
Ο ίδιος ως μετανοούσα Μαγδαληνή - αφού έπεσαν τα σχετικά τηλέφωνα από την Κουμουνδούρου και από τη γραμματέα της Κ.Ο. Όλγα Γεροβασίλη - το αναίρεσε λέγοντας: «Το σχόλιό μου για το αντιεκπαιδευτικό έκτρωμα της κας Κεραμέως ήταν ξεκάθαρα άστοχο. Ζητώ συγγνώμη από την κα Κεραμέως για το απαράδεκτο σχόλιο, η πολιτική κριτική μου ωστόσο στο αίσχος που έφερε προς ψήφιση παραμένει στο ακέραιο».
Δεν μας εκπλήσσει ο Βερναρδάκης και ούτε είχαμε περισσότερες απαιτήσεις από δαύτον. Ήταν ο ίδιος που έδινε στον Τσίπρα εκείνες τις υπέροχες δημοσκοπήσεις ισοβαθμίας με τη ΝΔ στις εκλογές του 2019. Ο ίδιος που αναρωτιόταν ως Σέρλοκ Χολμς, που βρήκαν τις σφυρίχτρες οι διαδηλωτές του «Μένουμε Ευρώπη»; Και συμπέραινε μόνος του ότι τις προμήθευσε η Hellas Gold ( δηλαδή ένα κίνημα που αντιπροσώπευε το 38% του λαού το οποίο φοβόταν να μην οδεύσουμε στην τριτοκοσμική καταβαράθρωση της δραχμής του Λαφαζάνη, και των IOUs του γνωστού Γιάνη, διαδήλωνε για τα συμφέροντα μιας εταιρίας χρυσού στη Χαλκιδική)!.
Είναι ο ίδιος που δικαιολογώντας τα συνθήματα περί «καθάρματος» του Κυριάκου Μητσοτάκη που ακούστηκαν στην κηδεία του Μίκη Θεοδωράκη, δήλωσε ότι «ο Μητσοτάκης είναι κάθαρμα εδώ και 56 χρόνια». Ο Μητσοτάκης βέβαια δεν είναι καν 56, αλλά ο χαρακτηρισμός αφορούσε τη λεγόμενη «Αποστασία». Με αυτό ο Βερναρδάκης τσαλαπατούσε ανήθικα μια πάγια αρχή της Αριστεράς: Ότι για τα άτομα δεν υπάρχει οικογενειακή ευθύνη. Δεν φέρουν αμαρτίες γονέων ως προπατορικό αμάρτημα. Την επικαλούνται (και σωστά) ως ισχύουσα για τις εργολαβικές δουλειές του μπαμπά Τσίπρα με τη χούντα, αλλά την ξεχνούν όταν πρόκειται για τον Μητσοτάκη.
Είναι ο ίδιος επίσης που έλεγε «Μην χτυπάτε τον Τσίπρα, είναι μόνο 44 ετών». (εμ αφού είναι τόσο… μικρός και έχει την ανωριμότητα της ηλικία, τι την ήθελε την πρωθυπουργία; ). Είναι ο ίδιος που πήγε να ορκιστεί υπουργός με αθλητικά παπούτσια, νομίζοντας ότι με τέτοια περιφρόνηση στην τελετουργία της δημοκρατίας, έβγαζε γλώσσα στον παλιό κόσμο του συντηρητισμού.
Δεν θα μας απασχολούσε προσωπικά ο Βερναρδάκης ως μεμονωμένη περίπτωση, όπως δεν μας έχει απασχολήσει και ο Πολάκης. Όμως πλέον δεν αποτελεί μεμονωμένη περίπτωση. Υπάρχει ένα υπόβαθρο στους υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον στα social media, που οδεύει με σηματωρό ένα παράφορο μίσος που δεν δικαιολογείται από τα πράματα.
Πολλοί στο Twitter, όπου βοηθάει η ανωνυμία, συμφώνησαν με την προσφώνηση Βερναρδάκη, αφού… πολύ καλά της τα είπε μια και η Κεραμέως «δεν είναι γυναίκα, είναι τέρας», και πολλά παρόμοια. Την ίδια στιγμή δημοσιογραφικό όργανο προσκείμενο στον ΣΥΡΙΖΑ ειρωνεύεται τον πρωθυπουργό επειδή συνομίλησε με τον «τουρίστα» και θρύλο του ΝΒΑ Μάτζικ Τζονσον, ο οποίος περιοδεύει στα νησιά μας και αναρτά για την Ελλάδα δοξαστικά σχόλια στα εκατομμύρια των θαυμαστών του. Και στα σχόλιά κάτω από την ανάρτησή του (που τα διαβάζουν εκατομμύρια άνθρωποι, και μέλλοντες τουρίστες), επώνυμος δηλωμένος συριζαίος δημοσιογράφος τον συμβούλεψε να προσέχει τους δεξιούς (ρατσιστές) στην Ελλάδα, γιατί μπορεί να τον πυροβολήσουν καθότι είναι μαύρος, πριν καταλάβουν ποιος είναι!
Ακόμη και στο… γεωπολιτικό άρθρο του Κουφοντίνα που δημοσίευσε η «Εφημερίδα των Συντακτών», οι υποστηρικτές του δεν εξέπεμπαν το σοβαρό πολιτικό σκεπτικό των υποστηρικτών της δεκαετίας του 70. Εξακόντιζαν άλογο και απολιτικό μίσος, σεχταρισμό και κουτσαβακισμό. Δεν υπάρχει λογική ακολουθία στα ανωτέρω.
Όχι, πως έχει σημασία, αλλά αυτή η κατάσταση παράλογου μίσους με το οποίο μπολιάζεται η δημόσια σφαίρα, ήταν μια από τις αιτίες που ο γράφων πρέσβευε τις πρόωρες εκλογές. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα έτρωγε ένα χαστούκι ακόμη, και θα καταλάβαινε ότι καιρός που συνέβαλε στον κατά Βενιζέλο εκτσογλανισμό της κοινωνίας, ο καιρός που τους τραμπούκους που απαγάγουν πρυτάνεις τους θεωρεί «παιδιά» που χρίζουν άφεσης, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Το λούμπεν (προσωπικά μου) είναι συμπαθές, έχει τη θέση του στη δημόσια ζωή ως γέννημα της κάθε κοινωνίας. Το ακούμε, αλλά δεν έχει τύχη όταν διεκδικεί τη διακυβέρνηση μιας χώρας, όσο παραμένει λούμπεν και δεν μεταλλάσσεται σε κόμμα αρχών και αξιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Παρακαλούμε σχολιασμούς επί της ουσίας.
Τα σχόλια σας δεν περνάν από έλεγχο γιατί πιστεύουμε ότι δεν θα θίγουν κάποιον προσωπικά με βρισιές και συκοφαντίες.
Τέτοιου είδους σχόλια δεν περνάν από έλεγχο, αλλά θα διαγράφονται μετά την δημοσίευση.
Παρακαλούμε να γράφετε σε πεζά και όχι κεφαλαία
-------------------------------------------------------------------------
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν είναι απαραίτητο να συμπίπτουν με τα περιεχόμενα στου άρθρου.
Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα - αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω, φόρμας επικοινωνίας.
Ευχαριστούμε