Το ΠΑΣΟΚ παραδέρνει εν πελάγω και δεν θα ξεκολλήσει από κει που είναι.

eurokinissi

Γιάννης Σιδέρης

Είναι ως ένα σημείο κατανοητή η παραζάλη του ΠΑΣΟΚ. Ο Μητσοτάκης έχει διευρύνει την επιρροή του στον οικείο κοινωνικό του χώρο, με πολιτικές που προσιδιάζουν στην κεντροαριστερά, στερώντας του ζωτικό χώρο. Δεν γνωρίζουμε αν αυτό έγινε από προγραμματισμένη στρατηγική Μητσοτάκη ή αν εκπορεύθηκε από την άτεγκτη αναγκαιότητα των αδήριτων συνθηκών που διαμόρφωσε η πανδημία, και στην συνέχεια η ενεργειακή κρίση.

Πιστεύουμε το δεύτερο. Στον Μητσοτάκη το επέβαλαν οι συνθήκες («νέα κατάσταση νέα καθήκοντα» που έλεγε ο κομμουνιστής θεμελιωτής). Απλώς είχε την ευελιξία να προσαρμοστεί (ή έστω την μικροκομματική σκοπιμότητα), και να δράσει ακόμη και παράδρομα στην ιδεολογία του. Μάλλον, κατανόησε ότι ο φιλελευθερισμός που πρέσβευε δεν θα έβρισκε εύφορο πεδίο να αναπτυχθεί υπό συνθήκες μιας παγκόσμιας δυσαρμονίας.

Η πανδημία ως σεισμική δόνηση που συντάραξε κοινωνίες και οικονομικά μεγέθη, τον ανάγκασε να διαθέσει περί τα 50 δις προς ενίσχυση του λαϊκού βαλαντίου, των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα. Ναι, υπάρχουν οι κατηγορίες της αντιπολίτευσης περί «ενίσχυσης των δικών του» με απευθείας αναθέσεις. Ακόμη και αν ισχύουν (νόμιμα ισχύουν σε έκτακτες καταστάσεις, αρκεί να θυμηθούμε τις απευθείας αναθέσεις του Πάνου Καμμένου επί ΣΥΡΙΖΑ για τα μεταναστευτικά κέντρα, που είχε καταγγείλει ο Σταύρος Θεοδωράκης), ακούγονται ως έπεα πτερόεντα για τις εκατοντάδες χιλιάδες υπαλλήλων των οποίων έκλεισαν οι επιχειρήσεις, μπήκαν σε διαθεσιμότητα και ελάμβαναν ένα πενιχρό μισθό τον μήνα. Αλλά τον ελάμβαναν και η μονόλογη σύγκριση τους ήταν «από το καθόλου καλά και αυτά»…

Για τους κομματικά κακόπιστους και εμπαθείς, δεν εκθειάζουμε τίποτα ούτε δικαιολογούμε. Απλώς ερμηνεύουμε για ποιο λόγο οι καταγγελίες της αντιπολίτευσης δεν ακούγονται πειστικές στη μεγάλη μάζα που ήταν εκείνη που εδέχθη τους μισθούς της διαθεσιμότητας. Ο υπάλληλος που καθόταν και λάμβανε ένα επιμίσθιο -ναι μικρό, όταν ακούει την αντιπολίτευση να καταγγέλλει ότι η κυβέρνηση τα έδινε σε δικούς της, εξοργίζεται εναντίον του πομπού της καταγγελίας. Θεωρεί ότι τον συμπεριλαμβάνει (να είναι σίγουροι στην αντιπολίτευση ότι η μεγάλη μάζα όσων βγήκαν σε διαθεσιμότητα τότε, έτσι εκλαμβάνει την καταγγελία).

Σε αυτό το τοπίο παροχών, άρα και διείσδυσης του Μητσοτάκη στον χώρο της κοινωνικής σοσιαλδημοκρατίας, πιέζεται το ΠΑΣΟΚ γιατί του αποστερεί πολιτικό χώρο. Το πάλαι ποτέ λαοπρόβλητο κόμμα, κατανόησε τη νέα συνθήκη, και γι’ αυτό προσπάθησε να βρει νέα πεδία αντιπολίτευσης. Μόνο που είναι δευτερεύοντα. Ως… μάννα εξ ουρανού του ήρθε η επισύνδεση του Ανδρουλάκη. Όμως επένδυσε υπερβολικά σε αυτήν σε σημείο να προκαλέσει λαϊκή αδιαφορία. Παρόλα αυτά επιμένει! Θεωρούμε ότι η αδιαφορία δεν προήλθε από αμβλυμμένα δημοκρατικά αντισώματα της κοινωνίας, αλλά από το γεγονός ότι η ΝΔ του Μητσοτάκη δεν εκλαμβάνεται ως η παλιά Δεξιά. Γι΄ αυτό και δεν έγινε πειστικό το αφήγημα πως τον Ανδρουλάκη τον παρακολουθούσαν όντας ως ένας φιλόδοξος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, και εν δυνάμει συνεταίρος του ΣΥΡΙΖΑ, την στιγμή που ήταν αουτσάιντερ. Η κοινωνία λέει ότι ήταν λάθος η παρακολούθηση, αλλά για κάποιον άλλο λόγο έγινε.

Το εντυπωσιακό είναι τα σκουριασμένα ανακλαστικά του ΠΑΣΟΚ, που κάποτε αυτό και όχι ο Τσίπρας, έπιανε «πουλιά στον αέρα». Βλέποντας ότι οι σχετικές καταγγελίες της παρακολούθησης δεν κάνουν «γκελ», επιμένει ατελέσφορα και δεν αλλάζει αντιπολιτευτικό πεδίο. Η ΝΔ βρέθηκε σε έκτακτες καταστάσεις, και στην καταιγιστική αναμπουμπούλα που πέρασε, τα λάθη της ήταν αναμενόμενα και φυσιολογικά. Το ΠΑΣΟΚ έχει τα στελέχη με κυβερνητική πείρα και τεχνογνωσία να κάνει επί της ουσίας αντιπολίτευση επί των λαθών αυτών.

Αντί αυτού επιμένει στα χαμένα. Εξέδωσε πχ ανακοίνωση με αφορμή σχετική συνέντευξη του Πρωθυπουργού για την επισύνδεση, στην Sunday Times. Καταγγέλλει ότι στον Μητσοτάκη «δεν φτάνει η κοροϊδία σε 11 εκ. Έλληνες, τώρα τη διευρύνει σε 67 εκ. Βρετανούς». Συγγνώμη σύντροφοι, ποιος νοιάστηκε; Δεν βλέπετε τις δημοσκοπήσεις; Ποιον συγκινεί η αυτοθυματοποίηση Ανδρουλάκη και επιμένετε στα ίδια και τα ίδια;

Το ΠΑΣΟΚ δεν προβληματίζεται από το χειρότερο: Ότι οι διακηρύξεις Ανδρουλάκη στη ΔΕΘ (που είναι επίσημο προεκλογικό μπαλκόνι) πέρασαν απαρατήρητες. Ως εις ώτα μη ακουόντων (και του Τσίπρα βεβαίως, αλλά δεν είναι θέμα του παρόντος κειμένου). Αλλά επιμένει ο Γραμματέας του Ανδρέας Σπυρόπουλος να θέτει ζήτημα δημοκρατίας για την επισύνδεση, όταν ο λαός δεν την εκλαμβάνει ως τέτοια. Την ίδια ώρα ο Σκανδαλίδης από τη μια δηλώνει ότι με τη συγκεκριμένη ΝΔ και τον αρχηγό της δεν υπάρχει πεδίο συνεννόησης και προγραμματικής σύγκλισης, και από την άλλη ότι επιδιώκουν κυβέρνηση από την πρώτη Κυριακή. Πώς και με ποιους;

Δεν περιμένει αυτά ο λαός του ΠΑΣΟΚ από το κόμμα του. Αυτοί που του έχουν μείνει είναι πολύ πιο ποιοτικοί από τους πασόκους αυριανιστές που πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Ενας κόσμος που ευελπιστεί ότι οι λύσεις που θα προτείνει το κόμμα του, θα υπερβαίνουν αυτές του Μητσοτάκη σε κοινωνική αποτελεσματικότητα. Αλλά η παραζάλη των δημοσκοπήσεων τους έχει καταλάβει, και παραδέρνουν εν πελάγω.

https://www.liberal.gr/