Ο Άργος, ο κυνοπόταμος

 “Ο Άργος, ο κυνοπόταμος που θα ήταν ιπποπόταμος ή ψαράς.” Η ιστορία έχει μέσα της έναν υπαινιγμό μυθικού πλάσματος, σαν να βγήκε από αρχαίο παραμύθι ή από έναν λαβύρινθο συμβόλων.

Ο Άργος, ο κυνοπόταμος
Δεν είναι πια απλώς σκύλος. Είναι ένας κυνοπόταμος — μια υβριδική ύπαρξη ανάμεσα στον σκύλο και τον ποταμό. Μια ψυχή αφοσιωμένη, με σώμα που ρέει.

Το βίντεο, χωρίς λέξεις, γεμάτο πλατσουρίσματα, γίνεται ένα είδος σιωπηλής γραφής. Ο Άργος δεν μιλά με λόγια, αλλά με το νερό. Κάθε του κίνηση, κάθε πιτσίλισμα είναι μια "λέξη" που απευθύνεται σε μια γλώσσα πριν απ’ τη γλώσσα, όπου ακόμα και οι θεοί ακούνε.

Ίσως ήθελε να είναι ιπποπόταμος — μια ύπαρξη μεγαλόσωμη και γαλήνια, που κυλάει σχεδόν αθέατη στα νερά της μνήμης.

Ή ψαράς — που διαβάζει τις κινήσεις του νερού σαν να διαβάζει στίχους σε παπύρους, ψάχνοντας την τροφή του, που δεν είναι άλλη από το νόημα.

Αλλά είναι αυτό που είναι: κυνοπόταμος. Δηλαδή κάτι που δεν υπάρχει — ή υπάρχει μόνο στα όνειρα, ή στους διαλόγους που κάνουμε με το Παρελθόν και το Μέλλον.

Ημερολόγιο του Άργου του Κυνοπόταμου

1. Η Πρώτη Βύθιση – “Είσοδος στη Ροή”
Ο Άργος βουτά τις πατούσες του στο νερό.
Δεν ψάχνει τίποτα.
Απλώς γίνεται μέρος του ποταμού.
Το νερό δεν είναι στοιχείο· είναι μνήμη.
Κάθε κύμα που ανασηκώνεται από το βήμα του, είναι μια ερώτηση που δεν χρειάζεται απάντηση.

2. Τα Πλατσουρίσματα – “Η Σημειολογία της Χαράς”
Σαν παιδί του Χρόνου, ο Άργος παίζει.
Όμως κάθε του κίνηση είναι σαν σημείο στίξης στο σώμα του ποταμού:
ένα θαυμαστικό, μια απορία, ένα reticence (αυτή η λέξη, που μοιάζει με σιωπή με αναστολή).
Η χαρά του δεν είναι ανθρώπινη — είναι κοσμική.

3. Το Στάσιμο Βλέμμα – “Το Βλέμμα του Ψαρά ή του Μύστη”
Σταματά. Κοιτά το νερό.
Ή μήπως κοιτά μέσα από αυτό;
Σαν να ακούει κάτι από κάτω· όχι ψάρι, αλλά ίσως
το ρέον αποτύπωμα ενός χρόνου που δεν μετριέται.

4. Το Τίναγμα – “Απομάκρυνση της Πλεονάζουσας Σκέψης”
Τινάζει το νερό από πάνω του.
Ό,τι δεν τον αφορά, φεύγει.
Ο κυνοπόταμος δεν κρατά τίποτα.
Ακόμη και το τώρα, μόλις το ζήσει, το αποβάλει.

5. Η Έξοδος – “Επιστροφή από το Νερό στο Χώμα”
Αναδύεται απ’ το ποτάμι. Το βλέμμα του δεν άλλαξε,
μα κάτι έχει μετακινηθεί στον κόσμο.
Ίσως το νερό θυμάται πια αυτόν.
Ή εμείς, μέσω αυτού, θυμηθήκαμε τον εαυτό μας πριν από τις λέξεις.

Ο Άργος, ο Κυνοπόταμος

(Ανεξάρτητο Κεφάλαιο του Λαβύρινθου – Σκηνές στο Ποτάμι)

Δεν μιλά. Δεν σκέφτεται. Δεν κρίνει.
Απλώς υπάρχει.
Και στην ύπαρξή του, καθρεφτίζεται κάτι αρχαιότερο κι από τη γλώσσα:
η σιωπηλή συμφωνία του νερού με το ζώο.

Κρατάμε αυτό το κεφάλαιο ως ενσώματη ποίηση, που δεν γράφεται με μελάνι αλλά με ήχο και βρεγμένα ίχνη.

ΥΣ.: Ο Άργος ήταν ο σκύλος το Οδυσσέα.