Υπενθύμιση για την Ημέρα της Γης: Τα ορυκτά καύσιμα τροφοδοτούν τον κόσμο

Υπενθύμιση για την Ημέρα της Γης: Τα ορυκτά καύσιμα τροφοδοτούν τον κόσμο



Του Vijay Jayaraj

Ανάμεσα στις παθιασμένες εκκλήσεις της Ημέρας της Γης να σωθεί ο πλανήτης για τις μελλοντικές γενιές, αναδύεται μια ανησυχητική ειρωνεία: Οι προσπάθειες για την εξάλειψη των ορυκτών καυσίμων – η βάση των σύγχρονων αγροτοβιομηχανικών συστημάτων – κινδυνεύουν να κόψουν τις ίδιες τις αλυσίδες εφοδιασμού που καθιστούν δυνατή την παγκόσμια επισιτιστική ασφάλεια.

Από την πείνα στην αφθονία: πράσινη επανάσταση



Η σύγχρονη παραγωγή τροφίμων συντηρεί έναν παγκόσμιο πληθυσμό περίπου 8 δισεκατομμυρίων – και αυξάνεται – με ένα μεγάλο ποσοστό ατόμων σε πλουσιότερες χώρες να καταναλώνουν σημαντικά πέρα ​​από τις ανάγκες τους. Για την κάλυψη αυτής της ζήτησης, η παγκόσμια παραγωγή πρωτογενών καλλιεργειών αυξήθηκε κατά ένα επιβλητικό 56% μεταξύ 2000 και 2022, σύμφωνα με τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών (FAO). Πώς όμως προέκυψε αυτό;

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους η ανθρωπότητα βιώνει μια τόσο ευλογημένη αύξηση στην παραγωγικότητα των καλλιεργειών, μεταξύ των οποίων τα αυξανόμενα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, η θέρμανση και η αυξανόμενη χρήση λιπασμάτων.

Κάποιοι προτείνουν –ακόμα και απαιτούν– να εξαλειφθούν τα λιπάσματα που τώρα βοηθούν στη διατροφή του πλανήτη. Ωστόσο, η σίτιση 8 δισεκατομμυρίων ανθρώπων με καλλιέργειες τροφίμων και ζωικές πρωτεΐνες, των οποίων η παραγωγή εξαρτάται από τα φυτά, είναι αδύνατη χωρίς τέτοιους βοηθούς για τη διασφάλιση της συγκομιδής. Με άλλα λόγια, δισεκατομμύρια άνθρωποι πιθανότατα θα πέθαιναν χωρίς αυτά.

Ενώ το νερό, το φως του ήλιου και η τριάδα NPK (άζωτο, φώσφορος, κάλιο) είναι η χημική βάση για την ανάπτυξη των φυτών, επιμένει ένα κρίσιμο παράδοξο: Παρόλο που το 78% της ατμόσφαιρας της Γης αποτελείται από άζωτο (υπάρχει μοριακά ως N2), αυτή η στοιχειακή αφθονία είναι βιολογικά αδρανής, με αποτέλεσμα οι ρίζες των φυτών να μην μπορούν να το απορροφήσουν. Εισαγάγετε τα λιπάσματα με βάση το άζωτο: η αγρονομική αλχημεία της ανθρωπότητας .

Η μαγεία των αζωτούχων λιπασμάτων

Η χρήση λιπασμάτων συσχετίζεται στενά με την παραγωγή των καλλιεργειών. Τα τελευταία χρόνια, η Κίνα, η Ινδία και οι ΗΠΑ κατέχουν την πρώτη, δεύτερη και τρίτη θέση, αντίστοιχα, στην αξία της γεωργικής παραγωγής και στη χρήση αζωτούχων λιπασμάτων . Το 2022, η Κίνα χρησιμοποίησε σχεδόν 25 εκατομμύρια μετρικούς τόνους. Ινδία, περισσότερα από 20 εκατομμύρια? και οι ΗΠΑ σχεδόν 12 εκατομμύρια.

Στο «Our World in Data», η Δρ Χάνα Ρίτσι γράφει ότι το αζωτούχο λίπασμα «υποστήριξε το 42% των παγκόσμιων γεννήσεων τον περασμένο αιώνα». Τα δεδομένα υποδηλώνουν ότι, ακόμη και με μια συντηρητική εκτίμηση, περισσότεροι από 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι τρέφονται από καλλιέργειες που καλλιεργούνται με αζωτούχα λιπάσματα.

«Υπάρχει μια σειρά από επιστημονικές και τεχνολογικές καινοτομίες που επέτρεψαν την ταχεία ανάπτυξη της παραγωγικότητας των καλλιεργειών, ιδιαίτερα στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα», λέει ο Δρ. Ritchie. «Κανένα από αυτά δεν είχε πιο δραματικό αντίκτυπο από την ικανότητα παραγωγής συνθετικού αζωτούχου λιπάσματος».

Ορυκτά καύσιμα και λιπάσματα: ένας συνδυασμός που τροφοδοτεί τον κόσμο

Ωστόσο, αυτό που πολλοί αναλυτές και ακτιβιστές για το κλίμα δεν αναγνωρίζουν είναι ότι αυτά τα σωτήρια λιπάσματα παράγονται με τη βοήθεια ορυκτών καυσίμων. Ναι, τα ίδια ορυκτά καύσιμα που κατηγορούν για την καταστροφή του πλανήτη μας και τα οποία χαρακτηρίζουν ως «αντι-πράσινα».

Τα αζωτούχα λιπάσματα περιλαμβάνουν νιτρικό (NO3), αμμωνία (NH3), αμμώνιο (NH4) ή ουρία (CH4N2O). Η διαδικασία Haber είναι η κύρια βιομηχανική μέθοδος για την παραγωγή αμμωνίας. Μετατρέπει το ατμοσφαιρικό άζωτο (N2) σε αμμωνία (NH3) μέσω μιας αντίδρασης με υδρογόνο (H2), χρησιμοποιώντας λεπτώς διαιρεμένο μέταλλο σιδήρου ως καταλύτη.

Η πιο κοινή μέθοδος για τη λήψη υδρογόνου είναι μέσω της αναμόρφωσης μεθανίου με ατμό, η οποία χρησιμοποιεί φυσικό αέριο (μεθάνιο) ως πρώτη ύλη και απελευθερώνει διοξείδιο του άνθρακα. Επιπλέον, η διαδικασία απαιτεί σημαντική ενέργεια για να λειτουργήσει σε υψηλές θερμοκρασίες και πιέσεις, η οποία συνήθως προέρχεται από την καύση ορυκτών καυσίμων όπως ο άνθρακας, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο.

Ορισμένα λιπάσματα απαιτούν διπλάσια ένταση ορυκτών καυσίμων. Η ουρία για παράδειγμα παράγεται με αντίδραση αμμωνίας με διοξείδιο του άνθρακα (CO2). Το CO2 προέρχεται συχνά από την καύση ορυκτών καυσίμων ή από παραπροϊόντα παραγωγής αμμωνίας, καθιστώντας την παραγωγή ουρίας διπλά εξαρτημένη από τους υδρογονάνθρακες. Η Ινδία, ο μεγαλύτερος παραγωγός ουρίας στον κόσμο, διαθέτει 32 μονάδες παραγωγής που τροφοδοτούνται από υδρογονάνθρακες.

Ο παροπλισμός αυτών των συστημάτων λιπασμάτων χωρίς διαθέσιμα βιώσιμα υποκατάστατα δεν είναι περιβαλλοντική διαχείριση, αλλά μάλλον απερισκεψία που θα καταστρέψει το βιοφυσικό υπόβαθρο της παραγωγής τροφίμων σε μια πράξη μαζικής δολοφονίας.

Αυτή την Ημέρα της Γης, γιορτάστε τα ορυκτά καύσιμα και τον κρίσιμο ρόλο τους στη μετατροπή ενός πολιτισμού που κάποτε είχε πληγεί από τη φτώχεια σε έναν ακμάζοντα πολιτισμό που διαθέτει άφθονα τρόφιμα και εξαιρετικά αποδοτικά ενεργειακά συστήματα.

Ο Vijay Jayaraj είναι επιστημονικός και ερευνητικός συνεργάτης στο CO₂ Coalition , Arlington, Virginia. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στις περιβαλλοντικές επιστήμες από το Πανεπιστήμιο της Ανατολικής Αγγλίας και μεταπτυχιακό στη διαχείριση ενέργειας από το Πανεπιστήμιο Robert Gordon, αμφότερα στο Ηνωμένο Βασίλειο, και πτυχίο μηχανικού από το Πανεπιστήμιο Anna, Ινδία.

πηγή: https://co2coalition.org/