Η ζωή σε ρεύμα εναλλασσόμενο και κυρίως απλήρωτο.
Κάποτε οι άνθρωποι ξυπνούσαν με τον φόβο των θεών, της πείνας, του πολέμου. Εμείς ξυπνάμε με την ειδοποίηση της ΔΕΗ (Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού) στο email και τη μπαταρία στο 8%.
Η σύγχρονη ψυχολογία θα το πει eco-anxiety (οικο-αγωνία).
Η λαϊκή σοφία θα το πει: "Κάθε μήνα και λιποθυμία". Δεν φοβόμαστε πια
αν θα ζήσουμε φοβόμαστε αν θα αντέξουμε
τον λογαριασμό μέχρι να ζήσουμε.
Το ρεύμα έγινε μέτρο του υπαρξιακού μας φορτίου. Ποιος
είσαι, τελικά, χωρίς Wi-Fi; Χωρίς θέρμανση; Χωρίς Netflix; (ήτοι: η αναβολή
της κατάρρευσης με επεισόδια.)
Ας το παραδεχτούμε: δεν είναι μόνο ο λογαριασμός της ΔΕΗ που
μας βαραίνει. Είναι όλο το πακέτο ύπαρξης που έρχεται κάθε μήνα με
email, SMS, ειδοποίηση, υπενθύμιση και μια ελαφριά ταχυπαλμία.
Η ζωή έγινε συνδρομητική (subscription-based, δηλαδή με μηνιαία χρέωση
για να συνεχίσεις να υπάρχεις).
Αν παλιότερα υπήρχε αγωνία για το "ποιος είμαι;",
σήμερα υπάρχει αγωνία για το "πόσα είμαι;". Και όχι, δεν
εννοούμε ψυχικά αποθέματα – μιλάμε για ρεύμα, σούπερ μάρκετ, ΕΝΦΙΑ, τιμή φέτας.
Το καλάθι της νοικοκυράς μοιάζει περισσότερο με ψυχολογικό τεστ: πόσο
βάρος μπορείς να σηκώσεις πριν σπάσεις;
Το κουμπί πληρωμής είναι το νέο "σ’ αγαπώ". Το πατάς με
δισταγμό και δίνεις κάτι απ’ την ψυχή σου.
Όμως πίσω απ’ όλα αυτά, ο πραγματικός φόβος είναι πιο
υπόγειος:
Ότι γίναμε λογαριασμοί, ειδοποιήσεις, υποχρεώσεις κι όχι πρόσωπα.
Ότι η ζωή μάς προσπερνά, ενώ εμείς πατάμε "επόμενο" και
"παράβλεψη".
Ότι χάσαμε το νήμα, γιατί το modem έβγαλε κόκκινο λαμπάκι.
📌 Και τώρα;
Ίσως χρειάζεται να θυμίσουμε ο ένας στον άλλον ότι δεν γεννηθήκαμε για να
πληρώνουμε.
Ότι τα μάτια του Άργους* (ή του κάθε Άργους*) δεν ξέρουν από ΔΕΗ αλλά καταλαβαίνουν αγάπη.
Ότι μπορούμε να γελάσουμε, να φωνάξουμε, να βαρεθούμε, να αργήσουμε. Να
υπάρξουμε, δηλαδή.
Συνδρομητική ζωή
(κατακλείδα ενός μηνιαίου υπαρξιακού δελτίου)
Μπορεί να χρωστάμε παντού
μα υπάρχουμε ακόμα δωρεάν.
Η ζωή δεν είναι κουμπί πληρωμής,
είναι παύση, βλέμμα, ανάσα.
Όταν η ΔΕΗ σου κόβει το ρεύμα,
ο ήλιος ανατέλλει με πείσμα.
Όταν το modem αναβοσβήνει κόκκινο,
ο Άργος* σε κοιτάει και είναι αρκετό.
Κάθε λογαριασμός κι ένας ψίθυρος:
"Μην ξεχάσεις ποιος είσαι
ενώ θυμάσαι τι χρωστάς."
Η ζωή συνεχίζεται.
Ακόμα κι αν αργεί να φορτώσει.


🙏 Αν σου άρεσε αυτό το άρθρο και θέλεις να στηρίξεις τη δουλειά μου,
0 Σχόλια
Παρακαλούμε σχολιασμούς επί της ουσίας.
Τα σχόλια σας δεν περνάν από έλεγχο γιατί πιστεύουμε ότι δεν θα θίγουν κάποιον προσωπικά με βρισιές και συκοφαντίες.
Τέτοιου είδους σχόλια δεν περνάν από έλεγχο, αλλά θα διαγράφονται μετά την δημοσίευση.
Παρακαλούμε να γράφετε σε πεζά και όχι κεφαλαία
-------------------------------------------------------------------------
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν είναι απαραίτητο να συμπίπτουν με τα περιεχόμενα στου άρθρου.
Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα - αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω, φόρμας επικοινωνίας.
Ευχαριστούμε