Το κοιλιακό λίπος συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο ψωρίασης

Μια νέα έρευνα αποκαλύπτει ότι το λίπος που συσσωρεύεται στην περιοχή της κοιλιάς σχετίζεται στενότερα με την εμφάνιση ψωρίασης σε σύγκριση με το συνολικό σωματικό λίπος, ιδιαίτερα στις γυναίκες.
Η σχέση αυτή παραμένει ισχυρή ανεξάρτητα από τη γενετική προδιάθεση, υποδεικνύοντας ότι το κεντρικό λίπος αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου.
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Journal of Investigative Dermatology, προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες για την έγκαιρη εκτίμηση κινδύνου και την ανάπτυξη εξατομικευμένων προληπτικών μέτρων.

Η ψωρίαση, μια χρόνια φλεγμονώδης δερματική νόσος, επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα ζωής. Πολλοί ασθενείς με ψωρίαση παρουσιάζουν υψηλότερα επίπεδα σωματικού λίπους, και ενώ η σχέση μεταξύ παχυσαρκίας και ψωρίασης είναι γνωστή, η επίδραση της κατανομής του λίπους και της γενετικής δεν είχε διευκρινιστεί πλήρως.

Οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα από πάνω από 330.000 συμμετέχοντες λευκής βρετανικής καταγωγής από την UK Biobank, εκ των οποίων περισσότεροι από 9.000 είχαν ψωρίαση. Χρησιμοποιώντας παραδοσιακές και σύγχρονες μεθόδους απεικόνισης, εξέτασαν 25 διαφορετικούς δείκτες σωματικού λίπους και τη συσχέτισή τους με την ψωρίαση.

Ο κύριος ερευνητής, Ravi Ramessur, από το St John’s Institute of Dermatology του King’s College London, δήλωσε: «Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι η θέση αποθήκευσης του λίπους στο σώμα είναι καθοριστική για τον κίνδυνο ψωρίασης. Το λίπος γύρω από τη μέση φαίνεται να έχει κεντρικό ρόλο, γεγονός που επηρεάζει τον τρόπο που εντοπίζουμε τα άτομα με υψηλότερο κίνδυνο και σχεδιάζουμε στρατηγικές πρόληψης και θεραπείας».

Η Catherine H. Smith, από το ίδιο ινστιτούτο, πρόσθεσε: «Με την παχυσαρκία να αυξάνεται παγκοσμίως, η κατανόηση του τρόπου που η κατανομή του λίπους επηρεάζει χρόνιες φλεγμονώδεις παθήσεις όπως η ψωρίαση είναι κρίσιμη. Τα αποτελέσματά μας υπογραμμίζουν τη σημασία της μέτρησης της περιφέρειας μέσης και της υιοθέτησης στρατηγικών για τη διατήρηση υγιούς βάρους στη διαχείριση της ψωρίασης».

Η μελέτη περιορίστηκε σε συμμετέχοντες λευκής βρετανικής καταγωγής, κάτι που μπορεί να περιορίζει την εφαρμογή των ευρημάτων σε πιο ποικιλόμορφους πληθυσμούς. Μελλοντικές έρευνες με πιο ευρεία εθνοτική εκπροσώπηση και επιβεβαιωμένες διαγνώσεις από δερματολόγους θα μπορούσαν να ενισχύσουν αυτά τα ευρήματα.
Η Ramessur τόνισε: «Η ισχυρή συσχέτιση του κεντρικού λίπους με την ψωρίαση, ιδιαίτερα στις γυναίκες, ήταν εντυπωσιακή. Αυτό υποδηλώνει την ύπαρξη βιολογικών μηχανισμών που δεν έχουν ακόμη αποσαφηνιστεί πλήρως και απαιτούν περαιτέρω έρευνα».

Σε σχετικό σχόλιο, ο Joel M. Gelfand, από το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, υπογράμμισε τη δυνατότητα θεραπειών με ινκρετίνες για την ψωριασική νόσο. Οι ινκρετίνες, ορμόνες όπως το GLP-1 και το GIP, που ρυθμίζουν τη γλυκόζη και την όρεξη, χρησιμοποιούνται ήδη για τη θεραπεία διαβήτη και παχυσαρκίας.

Ο Gelfand σημείωσε: «Η σύνδεση μεταξύ ψωρίασης και παχυσαρκίας, σε συνδυασμό με τις πολλά υποσχόμενες θεραπείες με αγωνιστές GLP-1, καλεί για μεγάλες κλινικές δοκιμές. Η εστίαση μόνο στις δερματικές και αρθρικές εκδηλώσεις της ψωρίασης είναι πλέον ξεπερασμένη, δεδομένης της σαφούς σχέσης της νόσου με την παχυσαρκία και τις καρδιομεταβολικές παθήσεις».

Περισσότερες πληροφορίες: Investigating the Genetic Basis of the Influence of Adiposity on Psoriasis: A Cross-Sectional Study in a Large United Kingdom Population–Based Biobank, Journal of Investigative Dermatology (2025). DOI: 10.1016/j.jid.2025.03.024.