Με αφορμή το νέο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, ξαναβγήκαν οι συνήθεις «διανοούμενοι» της υπεκφυγής για να μας πουν ότι για όλα φταίει… η κοινωνία. Όχι αυτοί που διαχειρίστηκαν την εξουσία, όχι αυτοί που ψηφίστηκαν για να προστατεύουν το δημόσιο συμφέρον, αλλά εμείς όλοι.
Για αυτούς, το ψάρι βρωμάει από την ουρά, όχι από το κεφάλι.
Για αυτούς, το πρόβλημα δεν είναι η ατιμωρησία των «εκλεγμένων», αλλά η «αδιαφορία» των πολιτών.
Και ας είναι το πολιτικό σύστημα έτσι στημένο, ώστε κυβέρνηση βγαίνει ακόμη κι αν πάει να ψηφίσει μόλις το 5% των εγγεγραμμένων. Το μαγαζί ανοίγει και λειτουργεί με όποιον περάσει την πόρτα, αρκεί να νομιμοποιηθεί η διαδικασία. Και αυτό που βγαίνει, είναι ένα εξουσιαστικό σχήμα σχεδόν απόλυτης ισχύος για 4 χρόνια και βλέπουμε.
Και στο τέλος, όταν αποκαλύπτεται η διαφθορά, οι παρανομίες, η απουσία ελέγχων, το ξεπούλημα του δημοσίου συμφέροντος, πάλι η κοινωνία φταίει;
Όχι! Δεν φταίει η κοινωνία που την παραπλανούν, που της κρύβουν στοιχεία, που την βομβαρδίζουν με ψέματα και φόβο.
Φταίνε αυτοί που ανέλαβαν τη διακυβέρνηση. Αυτοί που έδωσαν όρκους, υπέγραψαν συμβάσεις, διαχειρίστηκαν κονδύλια, έλεγξαν ή δεν έλεγξαν τις υπηρεσίες.
Η επίκληση της «συνενοχής» είναι η πιο παλιά παγίδα. Μια ύπουλη μορφή προπαγάνδας: αν φταίμε όλοι, τότε δεν φταίει κανείς. Κι έτσι αθωώνονται όσοι καταχράστηκαν εξουσία, δημόσιο χρήμα και λαϊκή εμπιστοσύνη.
Η μετάθεση ευθύνης από την κορυφή στη βάση είναι μια ύπουλη στρατηγική, που έχει στόχο να αθωώσει τους πραγματικούς ενόχους και να διαχύσει την ενοχή μέχρι να γίνει αόρατη.
Ας θυμηθούμε όμως: το πολιτικό σύστημα είναι έτσι δομημένο ώστε κυβέρνηση μπορεί να προκύψει ακόμη κι αν προσέλθει μόλις το 5% των ψηφοφόρων. Είτε πάει να ψηφίσει το 90%, είτε το 10%, το αποτέλεσμα είναι ένα: ένα κόμμα ή ένας συνασπισμός θα κυβερνήσει, με εξουσίες σχεδόν μονοκρατορικές για τέσσερα χρόνια.
Και όταν οι εκλεγμένοι αποτυγχάνουν, όταν γίνονται σκάνδαλα, όταν εξαφανίζονται εκατομμύρια, όταν η χώρα γίνεται και πάλι δακτυλοδεικτούμενη στην Ε.Ε., το πρόβλημα δεν είναι η κοινωνία – είναι η διακυβέρνηση. Αυτή που είχε καθήκον να αποτρέψει, να ελέγξει, να αποδώσει ευθύνες.
Η ρητορική της συνενοχής είναι πολιτικά ανέντιμη. Αν φταίμε όλοι, τότε δεν φταίει κανείς. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στους ενόχους.
Όχι. Δεν θα το κάνουμε. Θα δείχνουμε με το δάχτυλο αυτούς που έχουν την εξουσία. Αυτούς που πληρώνονται για να προστατεύουν το δημόσιο συμφέρον. Κι όχι να το λεηλατούν.
Αρκετά πια με την ενοχοποίηση των θυμάτων. Ώρα να δείξουμε καθαρά τους ενόχους.

🙏 Αν σου άρεσε αυτό το άρθρο και θέλεις να στηρίξεις τη δουλειά μου,
0 Σχόλια
Παρακαλούμε σχολιασμούς επί της ουσίας.
Τα σχόλια σας δεν περνάν από έλεγχο γιατί πιστεύουμε ότι δεν θα θίγουν κάποιον προσωπικά με βρισιές και συκοφαντίες.
Τέτοιου είδους σχόλια δεν περνάν από έλεγχο, αλλά θα διαγράφονται μετά την δημοσίευση.
Παρακαλούμε να γράφετε σε πεζά και όχι κεφαλαία
-------------------------------------------------------------------------
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν είναι απαραίτητο να συμπίπτουν με τα περιεχόμενα στου άρθρου.
Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα - αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω, φόρμας επικοινωνίας.
Ευχαριστούμε