«Για να είμαστε ελεύθεροι, πρέπει να μας φοβούνται» – Μακρόν vs Μητσοτάκης: Μια μάχη δύο κόσμων

του Τίγρη Τιγρόπουλου

Στις 14 Ιουλίου 2025, ημέρα εθνικής εορτής της Γαλλίας, ο Εμανουέλ Μακρόν, με φόντο τη στρατιωτική παρέλαση και υπό τη βαριά σκιά των γεωπολιτικών απειλών, δήλωσε με απόλυτη σαφήνεια:

«Για να είμαστε ελεύθεροι, πρέπει να μας φοβούνται. Και για να μας φοβούνται, πρέπει να είμαστε ισχυροί.»

Η φράση δεν ήταν μεταφορική. Δεν αφορούσε κάποιον συμβολικό «φόβο» μέσα από την ηθική υπεροχή ή την πολιτισμική ακτινοβολία. Ήταν ωμή, πολιτική και απολύτως στρατηγική. Ο Μακρόν ανήγγειλε αύξηση του αμυντικού προϋπολογισμού κατά €6,5 δισεκατομμύρια. Δηλαδή όχι μόνο θέλει να τον φοβούνται, αλλά σκοπεύει να πληρώσει γι’ αυτό.

 1. Μακρόν (Γαλλία)

Δήλωση (14 Ιουλίου 2025):

«Για να είμαστε ελεύθεροι, πρέπει να μας φοβούνται. Και για να μας φοβούνται, πρέπει να είμαστε ισχυροί.»

Πλαίσιο:

• Εθνική στρατηγική ισχύος.

• Αντιμετώπιση ρεαλιστικών απειλών με αύξηση στρατιωτικής δύναμης.

• Απόρριψη της "ψευδαισθητικής" πίστης στη διεθνή νομιμότητα χωρίς αποτροπή.

• Σαφής αναγνώριση του γεωπολιτικού ανταγωνισμού.

⚪ 2. Κυριάκος Μητσοτάκης (Ελλάδα)

Επαναλαμβανόμενες θέσεις (2020–2024):

«Η Ελλάδα σέβεται το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες.»
«Δεν απειλούμε κανέναν, αλλά δεν δεχόμαστε και απειλές.»
«Το διεθνές δίκαιο είναι η ασπίδα μας.»

Παραδείγματα:

• Συνέντευξη τύπου (ΟΗΕ, Σεπτέμβριος 2023):

  «Δεν πιστεύουμε στην ισχύ του ισχυρού, αλλά στη δύναμη του δικαίου.»

• Δηλώσεις μετά από NAVTEX και παραβιάσεις:

  «Δεν πρόκειται να απαντήσουμε με ένταση στις προκλήσεις, απαντάμε με την διπλωματία και το διεθνές δίκαιο.»

Πλαίσιο:

• Συστηματική αποφυγή επιθετικής ή αποτρεπτικής ρητορικής.

• Προσκόλληση στην Ε.Ε., ΗΠΑ και διεθνή φόρα.

• Μειωμένη έμφαση στην αποτρεπτική ισχύ της Ελλάδας (εκτός αμυντικών συμβάσεων).

⚪ 3. Γιώργος Γεραπετρίτης (ως ΥΠΕΞ, 2023–2024)

«Η Ελλάδα έχει ένα και μοναδικό όπλο: το διεθνές δίκαιο.»
«Προσφεύγουμε σε διάλογο μόνο με βάση το διεθνές δίκαιο.»
«Η Ελλάδα δεν πρόκειται να εμπλακεί σε ρητορική έντασης.»

Χαρακτηριστική δήλωση (Σεπτέμβριος 2023, για ελληνοτουρκικά):

«Η μόνη διαφορά μας είναι η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ, και αυτό θα λυθεί μόνο μέσω Χάγης.»

🎭 Και στην Ελλάδα;

Εδώ, στη χώρα των αιώνιων ψηφισμάτων, των ευρωπαϊκών παρακλήσεων και των εξαντλητικών υπομνημάτων, η ηγεσία μας συνεχίζει να ψιθυρίζει:

«Διεθνές δίκαιο, διεθνές δίκαιο και πάλι διεθνές δίκαιο...»

Σαν mantra, σαν να πρόκειται για θεία λειτουργία. Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο ΥΠΕΞ Γιώργος Γεραπετρίτης έχουν μετατρέψει το διεθνές δίκαιο σε απόλυτο υποκατάστατο ισχύος. Αντί να εκπέμπουν αποφασιστικότητα και αποτροπή, εκπέμπουν νομιμοφροσύνη. Αντί για αποτρεπτικό στρατηγικό μήνυμα, στέλνουν προσκλήσεις σε... συζήτηση.

📜 Μερικά από τα διαχρονικά τους μαργαριτάρια:

• «Δεν απειλούμε κανέναν, αλλά δεν δεχόμαστε και απειλές.»

• «Προσβλέπουμε στη Χάγη, όχι στο πεδίο.»

• «Η Ελλάδα έχει μόνο ένα όπλο: το διεθνές δίκαιο.»

🛡️ Ο ρεαλισμός του Μακρόν

Ο Μακρόν γνωρίζει ότι το διεθνές δίκαιο χωρίς ισχύ είναι ευχολόγιο. Η Γαλλία, χώρα με πυρηνικό οπλοστάσιο και ανεξάρτητο αμυντικό δόγμα, δεν βασίζεται σε ξένες πρεσβείες και χαρτοπόλεμο. Αντιλαμβάνεται τη φύση του κόσμου: μια ζούγκλα εθνικών συμφερόντων, όπου όποιος δεν μπορεί να αποτρέψει, υποτάσσεται.

⚖️ Η ουτοπία των ημετέρων

Η ελληνική εξωτερική πολιτική δεν έχει στρατηγικό βάθος, έχει... διαδικαστικό πλάτος.
Η απειλή για τα νησιά του Αιγαίου; Στέλνουμε ρηματική διακοίνωση.
Οι υπερπτήσεις τουρκικών drones; Καταγγελία στην Ε.Ε.
Η παράνομη συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης; Ανακοίνωση σε τρεις γλώσσες.

Μια γεωπολιτική φαρσοκωμωδία. Κι όταν βρισκόμαστε σε αδιέξοδο, έχουμε έτοιμη την ατάκα:

«Εμείς δεν θα γίνουμε Τουρκία.»

Και δεν θα γίνουμε ούτε Γαλλία, ούτε Ισραήλ, ούτε Φινλανδία, ούτε Κύπρος του 1963  γιατί δεν γινόμαστε απολύτως τίποτα.

🧠 Γιατί μας νοιάζει;

Γιατί ο φόβος, όσο κι αν τον δαιμονοποιούμε, είναι στοιχείο ελευθερίας. Όχι φόβος προς τα μέσα, αλλά φόβος προς τα έξω. Δεν θα σου επιτεθεί κάποιος αν ξέρει ότι θα του κοστίσει. Ούτε ο νόμος, ούτε η Ε.Ε., ούτε οι ρήτρες καλής γειτονίας σε προστατεύουν αν ο άλλος σε θεωρεί εύκολο στόχο.

Η Γαλλία το γνωρίζει. Η Ελλάδα το προσποιείται πως δεν υπάρχει.

Μακρόν: «Να μας φοβούνται.»
Μητσοτάκης – Γεραπετρίτης: «Να μας συμπονάνε.»

Η ιστορία όμως δείχνει πως τους ελεύθερους δεν τους συμπονούν, τους υπολογίζουν.
Και τους υπολογίζουν, γιατί μπορούν να κάνουν κάτι. Όχι να το γράψουν σε non-paper.

Τι σημαίνει αυτό για την Ελλάδα;

Η επιμονή στην τυφλή προσήλωση στο «διεθνές δίκαιο» χωρίς αντίστοιχη επίδειξη ισχύος:

• Αποτυγχάνει να αποτρέψει εχθρικές ενέργειες (π.χ. Τουρκικές NAVTEX, drone πάνω από νησιά).

• Καλλιεργεί την αντίληψη αδυναμίας σε γεωπολιτικούς ανταγωνιστές.

• Δείχνει παραχώρηση πρωτοβουλίας σε τρίτες δυνάμεις (ΗΠΑ, Ε.Ε., ΟΗΕ).

Αντίθετα, η στάση Μακρόν:

• Καθιστά τη Γαλλία υπολογίσιμο παίκτη στο παγκόσμιο σύστημα.

• Ενισχύει το αίσθημα εθνικής αυτοπεποίθησης και ανεξαρτησίας.

Συγκριτική Ανάλυση

Θέμα	Μακρόν (Γαλλία)	Μητσοτάκης / Γεραπετρίτης (Ελλάδα)
Κύριο Δόγμα	Αποτροπή με ισχύ	Προσφυγή στο Διεθνές Δίκαιο
Ρητορική	Επιθετική / Αποτρεπτική	Καθησυχαστική / Νομικιστική
Εικόνα κράτους	Ισχυρό και ανεξάρτητο	Υπεύθυνο και συμβατό με κανόνες
Μήνυμα προς απειλές	"Φοβηθείτε μας"	"Μην μας παραβιάζετε, θα διαμαρτυρηθούμε"
Προσανατολισμός	Κυριαρχική αυτονομία	Θεσμική συμμόρφωση
Αμυντικός σχεδιασμός	Αυξημένες δαπάνες, αυτόνομη ισχύς	Συμμαχίες και εξοπλισμοί χωρίς δόγμα