Όταν μπει σε κίνηση η βλακεία...
Όταν μπει σε κίνηση η βλακεία...
Δημήτρης Νατσιός
« Όταν μπει σε κίνηση η βλακεία ποιος μπορεί να την σταματήσει»
Σεφέρης
Η εφ. «Ελευθεροτυπία», την εβδομάδα που διανύουμε, ξεκίνησε μια μεγάλη έρευνα με θέμα τα βιβλία του δημοτικού σχολείου. Ο τίτλος της έρευνας είναι χαρακτηριστικός: «άστοχες καινοτομίες και ασκήσεις ταλαιπωρίας». Κάθε μέρα η εφημερίδα «ξεπουπουλιάζει» και από ένα γνωστικό αντικείμενο. Από τον Σεπτέμβριο του 2007, όταν αποσύρθηκε προς ανακύκλωσιν το αθλιούργημα της Ρεπούση, είχα επισημάνει, με πλειάδα άρθρων, τις εγκληματικές και σκόπιμες κενοτομίες (με έψιλον η λέξη) των βιβλίων της γλώσσας. Και επέμενα στη γλώσσα, γιατί, όπως έχω γράψει επανειλημμένως, το αναγνωστικό (καθώς και ο δάσκαλος), αποτελούν για τον μικρό μαθητή ενσάρκωση της κοινωνίας στην οποία το σχολείο τον οδηγεί.
Διδάσκω συνεχώς σχεδόν δύο δεκαετίες. Τα δυο τελευταία χρόνια που έπιασα στα χέρια μου αυτά τα βιβλία, τελειώνω το δίωρο γλωσσικό μάθημα και νιώθω αυτά τα άρρωστα αισθήματα της αποτυχίας και της ντροπής. Έχουμε μπροστά μας ένα πέλαγος με μαργαριτάρια που λέγεται ελληνική λογοτεχνία, γλώσσα, παράδοση, ιστορία και εμείς ανακατεύουμε λασπόνερα του τύπου «νανούρισμα για χταπόδια», λερωνόμαστε και λερώνουμε και τις ψυχές των μαθητών μας. Αντιστέκομαι στο κακό, διδάσκοντας κείμενα μεγάλων Ελλήνων λογοτεχνών από «εξωσχολικά» βέβαια βιβλία και εξηγώντας στους μαθητές τα γραμματικοσυντακτικά φαινόμενα με τον παραδοσιακό τρόπο. Αυτό όμως δεν με παρηγορεί.
Η συνέχεια εδώ...
Δημήτρης Νατσιός
« Όταν μπει σε κίνηση η βλακεία ποιος μπορεί να την σταματήσει»
Σεφέρης
Η εφ. «Ελευθεροτυπία», την εβδομάδα που διανύουμε, ξεκίνησε μια μεγάλη έρευνα με θέμα τα βιβλία του δημοτικού σχολείου. Ο τίτλος της έρευνας είναι χαρακτηριστικός: «άστοχες καινοτομίες και ασκήσεις ταλαιπωρίας». Κάθε μέρα η εφημερίδα «ξεπουπουλιάζει» και από ένα γνωστικό αντικείμενο. Από τον Σεπτέμβριο του 2007, όταν αποσύρθηκε προς ανακύκλωσιν το αθλιούργημα της Ρεπούση, είχα επισημάνει, με πλειάδα άρθρων, τις εγκληματικές και σκόπιμες κενοτομίες (με έψιλον η λέξη) των βιβλίων της γλώσσας. Και επέμενα στη γλώσσα, γιατί, όπως έχω γράψει επανειλημμένως, το αναγνωστικό (καθώς και ο δάσκαλος), αποτελούν για τον μικρό μαθητή ενσάρκωση της κοινωνίας στην οποία το σχολείο τον οδηγεί.
Διδάσκω συνεχώς σχεδόν δύο δεκαετίες. Τα δυο τελευταία χρόνια που έπιασα στα χέρια μου αυτά τα βιβλία, τελειώνω το δίωρο γλωσσικό μάθημα και νιώθω αυτά τα άρρωστα αισθήματα της αποτυχίας και της ντροπής. Έχουμε μπροστά μας ένα πέλαγος με μαργαριτάρια που λέγεται ελληνική λογοτεχνία, γλώσσα, παράδοση, ιστορία και εμείς ανακατεύουμε λασπόνερα του τύπου «νανούρισμα για χταπόδια», λερωνόμαστε και λερώνουμε και τις ψυχές των μαθητών μας. Αντιστέκομαι στο κακό, διδάσκοντας κείμενα μεγάλων Ελλήνων λογοτεχνών από «εξωσχολικά» βέβαια βιβλία και εξηγώντας στους μαθητές τα γραμματικοσυντακτικά φαινόμενα με τον παραδοσιακό τρόπο. Αυτό όμως δεν με παρηγορεί.
Η συνέχεια εδώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια
Παρακαλούμε σχολιασμούς επί της ουσίας.
Τα σχόλια σας δεν περνάν από έλεγχο γιατί πιστεύουμε ότι δεν θα θίγουν κάποιον προσωπικά με βρισιές και συκοφαντίες.
Τέτοιου είδους σχόλια δεν περνάν από έλεγχο, αλλά θα διαγράφονται μετά την δημοσίευση.
Παρακαλούμε να γράφετε σε πεζά και όχι κεφαλαία
-------------------------------------------------------------------------
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν είναι απαραίτητο να συμπίπτουν με τα περιεχόμενα στου άρθρου.
Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα - αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω, φόρμας επικοινωνίας.
Ευχαριστούμε