Οι Αθηναίοι ...λαθρομετανάστες
Γράφει ο Τάσος Καζαντζίδης
ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ:
ΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ …ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
Είχα πολλά χρόνια να περπατήσω στο κέντρο της Αθήνας.
Και είχα επίσης ακόμη περισσότερα να χρησιμοποιήσω τα μαζικά μέσα μεταφοράς της.
Το ταξί με άφησε στο κέντρο, στην πόρτα ακριβώς του γραφείου όπου είχα το ραντεβού μου. Έπειτα από δυο ώρες τελείωσα και σκέφτηκα, πως αντί να ξαναπάρω ταξί για να πάω πίσω στα νότια προάστια όπου έμενα, θα ήταν καλύτερα να περπατήσω λίγο και να δοκιμάσω μια βόλτα με τα …μεταολυμπιακά σύγχρονα μέσα μεταφοράς που απολαμβάνουν οι Αθηναίοι, αυτά που εμείς στη Θεσσαλονίκη μόνο ονειρευόμαστε…
Το πρώτο σοκ το έπαθα όταν άρχισα να περπατάω στο πεζοδρόμιο για να πάω στη στάση: δεν άκουσα ούτε μια λέξη στα ελληνικά σε όλα τα δέκα λεπτά που περπάτησα!
Το δεύτερο σοκ, ήταν στη στάση του λεωφορείου: από τους δώδεκα ανθρώπους που... περιμέναμε εκεί, οι τρεις ήταν νεαροί Αλβανοί, οι δυο πρέπει να ήταν Πακιστανοί ή Ινδοί, μια γιαγιά, δυο φοιτήτριες, τρεις μάλλον από τα βάθη της Αφρικής και εγώ.
Μάλιστα άρχισα να νιώθω και λίγο περίεργα, γιατί φορούσα κοστούμι γραβάτα και η όλη εμφάνισή μου δεν ταίριαζε γενικά με την όλη εικόνα που μόλις σας περιέγραψα.
Ακριβώς απέναντί μας, νομίζω ότι ήταν ο χώρος του Μουσείου, άρχισε να μαζεύεται αρκετά μεγάλη ομάδα ανθρώπων για να ξεκινήσουν μάλλον μια ακόμη πορεία.
Η διακριτική εμφάνιση λίγων ΜΑΤ στην παρακάτω γωνία, επιβεβαίωνε τη σκέψη μου.
‘Στην Αθήνα βρίσκομαι ή στη Βαβυλώνα’ αναρωτιόμουν, καθώς η γιαγιά με κοιτούσε.
Ήρθε το αστικό. Ανεβήκαμε.
...
η συνέχεια εδώ
ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ:
ΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ …ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
Είχα πολλά χρόνια να περπατήσω στο κέντρο της Αθήνας.
Και είχα επίσης ακόμη περισσότερα να χρησιμοποιήσω τα μαζικά μέσα μεταφοράς της.
Το ταξί με άφησε στο κέντρο, στην πόρτα ακριβώς του γραφείου όπου είχα το ραντεβού μου. Έπειτα από δυο ώρες τελείωσα και σκέφτηκα, πως αντί να ξαναπάρω ταξί για να πάω πίσω στα νότια προάστια όπου έμενα, θα ήταν καλύτερα να περπατήσω λίγο και να δοκιμάσω μια βόλτα με τα …μεταολυμπιακά σύγχρονα μέσα μεταφοράς που απολαμβάνουν οι Αθηναίοι, αυτά που εμείς στη Θεσσαλονίκη μόνο ονειρευόμαστε…
Το πρώτο σοκ το έπαθα όταν άρχισα να περπατάω στο πεζοδρόμιο για να πάω στη στάση: δεν άκουσα ούτε μια λέξη στα ελληνικά σε όλα τα δέκα λεπτά που περπάτησα!
Το δεύτερο σοκ, ήταν στη στάση του λεωφορείου: από τους δώδεκα ανθρώπους που... περιμέναμε εκεί, οι τρεις ήταν νεαροί Αλβανοί, οι δυο πρέπει να ήταν Πακιστανοί ή Ινδοί, μια γιαγιά, δυο φοιτήτριες, τρεις μάλλον από τα βάθη της Αφρικής και εγώ.
Μάλιστα άρχισα να νιώθω και λίγο περίεργα, γιατί φορούσα κοστούμι γραβάτα και η όλη εμφάνισή μου δεν ταίριαζε γενικά με την όλη εικόνα που μόλις σας περιέγραψα.
Ακριβώς απέναντί μας, νομίζω ότι ήταν ο χώρος του Μουσείου, άρχισε να μαζεύεται αρκετά μεγάλη ομάδα ανθρώπων για να ξεκινήσουν μάλλον μια ακόμη πορεία.
Η διακριτική εμφάνιση λίγων ΜΑΤ στην παρακάτω γωνία, επιβεβαίωνε τη σκέψη μου.
‘Στην Αθήνα βρίσκομαι ή στη Βαβυλώνα’ αναρωτιόμουν, καθώς η γιαγιά με κοιτούσε.
Ήρθε το αστικό. Ανεβήκαμε.
...
η συνέχεια εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια
Παρακαλούμε σχολιασμούς επί της ουσίας.
Τα σχόλια σας δεν περνάν από έλεγχο γιατί πιστεύουμε ότι δεν θα θίγουν κάποιον προσωπικά με βρισιές και συκοφαντίες.
Τέτοιου είδους σχόλια δεν περνάν από έλεγχο, αλλά θα διαγράφονται μετά την δημοσίευση.
Παρακαλούμε να γράφετε σε πεζά και όχι κεφαλαία
-------------------------------------------------------------------------
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν είναι απαραίτητο να συμπίπτουν με τα περιεχόμενα στου άρθρου.
Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα - αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω, φόρμας επικοινωνίας.
Ευχαριστούμε