Πάγκαλους του κτίνους 2

Φίλι κι Φίλις για κι χαρά
Του τιλιφτέου κι δραματικό μέρους που μασ σιγκλόνισι χτές κι θα μίνι στα χρουνικά σαν τιν τιτανομαχία πάγκαλου φουσκουμπούκα γράφτικι σίμιρα μι απρόβλιπτου τέλους κι για μας που ίμασταν προυταγουνιστές στου μπεν χούρ τον κιρόν μας.
Μιας κι του μιρουκάματου έρχιτι μαζί μι τους ιξουγίινους απου τιν ανδρουμέδα κι δεν έχουμι πια κανινός τίπου ιπαφί μαζί του ίπαμι να τιλιόνουμι μι τουν πάγκαλου. Το προυί πέρασι ου ψλος να κάνουμι σίσκιψι για τι μιταφουρά του πάγκαλου στου χουράφι. Γιατί όπους καταλάβένιτι πος να δέσις κι να τραβίσις μι τιν κλανιάρα κι τουν κίτσου τουν πάγκαλου μπουλτόζα. Ικί που μι του μνιμόσινου για του μιρουκάματου κάναμι τα σχέδια ιμφανίζιτι ου ιφτάψιχους κι μας λέι να τρέξουμι. Αφτί τι φουρά δεν πίγαμι αλά βαλιντίνο αλά σαν γιουργάκις σκιπτόμινους μι φάμι κι τα μούτρα μας.
Τιν όρα που φτάσαμι βρίκαμι τουν φουσκουμπούκα να κρατάι του χατζάρι κι να θέλι να ξικιλιάσι τουν έρμου τουν πάγκαλου γιατί άκουσι λέι του κινιτό να χτιπάι απου τιν κιλιά τ. Τουν αρχίσαμι στα γνουστά. Ιπουμουνί φουυσκουμπούκα μ θα του χέσι του τιλέφουνου μιν ανχόνισι κι άλα τέτια. Φισικά όπους καταλαβένιτι έπριπι να βρούμι ένα τρόπου να σόσουμι του ζουντανό.

Ιρθι κι η μαρίτσα κι ου φουσκουμπούκας έδουσι διουρία στουν πάγκαλου να χέσι μέχρι τις έντικα ι όρα αλιός θα τουν ξικίλιαζι. Ξαφνικά κιταχτίκαμι μι τουν ψλο κι ίμασταν έτιμι για αφτουκτουνία γιατί από τι μιριά του πάγκαλου ακούγουνταν του κινιτό τ φουσκουμπούκα. Του καταλάβαμι γιατί δεν ιπάρχι άλους στιν ιφίλιο να έχι για ίχου στου κινιτό τι μιγάλι ιπιτιχία τι τα θες τα χρίματα αφου ιπάρχουν μνίματα.

Αφτό ίταν του τραγούδι μι του ουπίου έκανι καντάδα στι μαρίτσα για να σπάσι τα νέβρα του πατέρα τις κι να του τι δόσι να παντριφτούν. Ιπιδί ου πατέρας τις μαρίτσας ίχι κατ στριματάκια κι ίταν κι νικουκίρις τούρθι ταμπλάς να δός τ κουπέλα στουν φουσκουμπούκα. Έλα όμους που κι ι μαρίτσα ίχι τσιμπιθί μι τουν φουσκουμπούκα κι πίρι θάρους κι τουν κινίγαγι τουν άνθρουπου απου πίσου κι του μαγνητόφουνου τέρμα του τι τα θες τα χρίματα αφού ιπάρχουν μνίματα. Στου χουράφ ου πατέρας απου πίσου ου φουσκουμπούκας. Στου καφινίου απου πίσου. Στου σπιτ για ίπνου απου πίσου. Ιχι ζουρλαθί ου κακομιρις αλά κι όλι ι άλι ν ακούν τέρμα όλι μερα κι νίχτα τι τα θες τα χρίματα αφου ιπάρχουν μνίματα. Οσπου στου τέλους ου ρουμέους φουσκουμπούκας κέρδισι τιν ιουλιέτα μαρίτσα κι ου έρμους ου μπαρμπα στάθις κι όλι ι πιριουχί τιν ισιχία τς.
Ετσι σι ανάμνισι του έρουτα ου ρουμέους σουμάχιρ φουσκουμπούκας έβαλι στου κινιτό αφτό του αθάνατου έργου τις μουσικίς πιδίας του. Όχι μόνου γι αφτό αλά κι για να τρουμουκρατί τουν έρμου τουν γέρουντα γιατί κατ τιλιφτέα χουραφάκια τα κράτισι για τα στιρνά τ. Τα πρότα έγιναν αοντι κοάτρο κι άλα χρίσιμα πράματα για τι ζουί ενός φουσκουμπούκα.
Ίπαμι ότι ζουρλαθίκαμι αλά ι φουνί τ φουσκουμπούκα μας ζουντάνιψι.
Ουρίστι τ ακούτι; Δε λέι να του χέσι του κτίνους. Πάι θα του ξικιλιάσου τόρα.
Τιν όρα που σάλταρι ου ψλος στι μιριά τ πάγκαλου ιγό σβέρκουσα τουν ιφτάψιχου κι χαιδεφτικά τουν ρώτισα τι γίνιτι. ‘Ιπαμι στ μαρίτσα να κατιβάσι το τιψί μι του φαί κι τιν όρα που ου φουσκουμπούκας έβαζι για πέμπτι φουρά κατιτίς στου στόμα τ δέκα κι μισί του προυί ου ιφτάψιχος κιλάιδαγι τιν αλίθια.
Ιπροψές του βράδυ η μαρίτσα πίρι κριφά του τιλέφουνου τ φουσκουμπούκα να κιτάξι τα μινίματα γιατί τς έχι μπί στου μιαλό ότι ου ρουμέους έχι γκόμινα. Ίχι μιρίσι λέι ένα άρουμα στου πουκάμσου τ φουσκουμπούκα κι τς μπίκαν διαόλι στου κιφάλι. Πιός ξερι τι ίχι φάι ου φουσκουμπούκας ικίνι τ μέρα κι σπούπισι τα χέρια απάνου τ. Πίγι λιπόν κριφά στιν τουαλέτα. Ξαφνικά το αθάνατο μουσικό διμιούργιμα τι τα θες τα χρίματα αφού ιπάρχουν μνίματα πλιμίρισι τουν χόρου του σαλόν ντεχεζό κι η μαρίτσα λαχτάρισι ιπιδί δεν μπουρούσι να του κλίσι κι του πέταξι στι λικάνι.
Για να μι καταντίσι να έχι τιν τίχι τ πάγκαλου απ του χατζάρι τ φουσκουμπούκα φώναξι για βουίθια τουν τριτουξάδιρφου τς τουν ιφτάψιχου.
Καταλαβένιτι τόρα γιατί ου ιφτάψιχους πότιζι τσίπρα ιχτές του προυί τουν φουσκουμπούκα. Τι δλιά τιν έστισι μι τι μαρίτσα κι θα τότρουγι ου φουσκουμπούκας ότι ου πάγκαλους τόφαγι του κινιτό. Αλά τιν χάλασα ιγό όταν τούπα ότι θα του χέσι. Βλέπιτι τιν όρα τις αναπαράστασις δε μας ίπι ου φουσκουμπούκας ότι τι στιγμί του ατιχίματος ίταν μπροστά κι του ζαγάρ ου ιφτάψιχους μαζί μι τι μαρίτσα. Ετσι του ζαγάρ έκριψι του κινητό στιν πιριουχί του πάγκαλου κι τουν πέθανι τουν φουσκουμπούκα στιν πλάκα μι του να καλί κι να χτιπάι του κινιτό κι να τ λέι ότι κατιβένι ίνι κουντά μιν ανισιχίς. Δεν ιπουλόγισι όμους ότι ου φουσκουμπούκας δεν του κούναγι βίμα απ τουν πάγκαλου μέχρι να χέσι.
Μόλις τιλίουσι κι του τιψί μι του φαί ου φουσκουμπούκας κι σκουπίζουνταν στου πουκάμσο τ τουν φουνάξαμι μι τουν ψλό κι του αναγκίλαμι τα ιφχάριστα.
Αντι φουσκουμπούκα κι ίσι τιχιρός του κινιτό ίνι πουλί κουντά τόρα αμέσος θα χόσι του χέρι ου ιφτάψιχους στουν κόλου τ πάγκαλου κι θα του πιάσι.
Τιν όρα που ου πάγκαλους ξίνουνταν σι κατ μαδέρια κι ου φουσκουμπούκας χαμουγέλαγι ιφχαριστιμένους μι τ λίγδα στου μουστάκι τουν ιφτάψιχου τουν έλουζι κρίους ιδρότας. Ετσι γλίτουσι ου έρμους ου πάγκαλους γλίτουσα κι γο γιατί αφτό του χαριτουμένου ζουντανό θα τρουγι μέχρι κι τουν πουλιζουγόπολου στου χουράφ.
προέλευση