Πράσινι κατάψιξι

Φίλι κι Φίλις για κι χαρά σας
Θάταν τέσιρις κι κάτι, ου ίλιους ντάλα κι να κέι σα πιρουστιά. Τιν όρα που ίμουν έτιμους να καβαλίσου τιν κλανιάρα να παου για δρουσιά στου χουράφι σκάι μίτι αγκουμαχόντας σα μπλάρ στουν ανίφουρου ου ιφτάψιχους. Έκανι ένα τέταρτου να σινέρθι κι να μιλίσι.
Ελάτι, ίπι, στιν καφιτιρία τ χλέμπουρα ίρθι ου κουματικός κι θα μιλίσι για τιν πράσινι ανάπτιξι. Αφτό ίταν, βάζου πίσου στιν κλανιάρα τουν ιφτάψιχου πέρασα κι απου του ψλό κι νάμαστι απέναντι απου τιν καφιτιρία καθισμένι κάτου απου τιν κλιματαριά στου μπαράκι τ αλίθουρου ι καλί καρδιά που τόχι κλιρουνουμιά απου τον παπού του. Στιν καφιτιρία παραντάιζζζ απέναντι κάτου απου τις κίτρινις ουμπρέλις κάθουνταν καμιά πινινταριά φίλι κι μέλι κι όρθιους ου κίριους κουματικός μίλαγι. Μπρουστά ο κίριους κι ι κιρία φουσκουμπούκα που ίχαν φάι απου τρία παγουτά κιόλας κι κίλαγι ου ιδρότας μαζί μι του λιουμένου παγουτό κι τα κραγιόνια τις κιρίας φουσκουμπούκα όπους ου λόγους του κιρίου κουματικού.
Τρία μέτρα δρόμους μας χόριζι απου τιν έκριξι τον διμουκρατικόν αγόνον κι τα ακούγαμι κι τα βλέπαμι όλα. Κάθι δέκα λιπτά πιτάγουνταν ου ιφτάψιχους κι φόναζι.
Κίριε φουσκουμπούκα τι όρα ίνι;

Πέντι παρά ίκουσι, πεντι παρά δέκα, πέντι, πέντι κι πέντι κι πίγι έτσι μέχρι τις ινιά παρά που τιλίουσι ι σίναξι τον κουματικόν. Άργισαν γιατί ι πράσινι ανάπτιξι έγινι διουρισμός τ μιχάλι καρούμπαλου, βόλιμα τς ρίνας τ παρλιάρι κι κάτι άλουν ιβγενόν τις πιριουχίς. Τιν όρα που ου φουσκουμπούκας κι ι κιρία του σκουπίζουνταν στου πουκάμισου του φουσκουμπούκα για να χιριτίσουν τουν κίριου κουματικό ιπιδί ίχαν φάι ότι ίχι στν απουθίκι ι καφιτιριά παραντάιζζζ απου παγουτά φραμπουτσίνους κι λουκανικάκια φραγκφούρτις, ου ψλος φόναξι.
Κίριε κουματικέ να κιράσουμι κάτι;
Μέχρι να κάνι λουγαριασμό ου φουσκουμπούκας κι να τα βρί μι τουν χλέμπουρα πόσα να βάλι παραπάνου γιατί πλίρουνι του κόμα, ου κίριους κουματικός έκατσι στιν ψάθινι καρέκλα που του σέρβιρι ου ιφτάψιχους.
Πρίν σιστιθούμι ίρθι ου φουσκουμπούκας αγκουμαχόντας κι λέι.
Κίριε τάσου μι κάθιστι μι αφτούς ίνι αναρχικί.
Δε πιράζι ίπι ου κουματικός. Ου φουσκουμπούκας ίπι θα γιρίσου κι έφιγι. Φένιτι τα παγουτά τα λουκανικάκια κι ι φραμποτσίνι έκαναν τιν ιπανάστασί τους κι απουφάσισαν τιν έξουδο για λιφτιριά.
Ου ψλος πίρι του λόγου κι ίπι.
Κίριε τάσου έχουμι καμιά σαρανταριά ψίφους κι μόνου ένα ένα παράπουνου.
Μόλις άκουσι σαράντα ψίφους ου κουματικός στρόθικι σταβρουπόδι κι ίπι.
Πιδιά ότι θέλιτι γιατί μεχρι τα χριστούγινα θα κιβιρνάμι.
Ου ψλός μι ίφους κλαμένις χίρας άρχισι.
Να τιν χέσου τιν πράσινι ανάπτιξι κίριε όταν ί αδικία τρέχι όπους τα απόβλιτα απού τα χιρουστάσια τις πιριουχίς.
Κι ινό ου κουματικός ίχι πιρισότιρο του μιαλό του σι κάτι κουνσέρβις που μας σέρβιρι για μιζέ ου αλίθουρους που τις βρίκι απου τον παπού του μαζί μι του μαγαζί, σινέχισι ου ψλός.
Να ιδό του πιδί ίνι ινδουκρινουλόγους απου τιν αμιρικί σπουδαγμένους κι ι καταραμένι διξιά δεν τουν διουρίζι γιατί ίχι κάνι κάτι ιξιτάσις παλιά στουν αντρέα. Του πιδί ίταν ου ιφτάψιχους. Αφτό ίταν άρχισι να μιλάι ου κουματικός. Καταλαβένιτι όταν δεν έχις τιν ιφχέρια να τους κάνις να σουπάσουν κόβουντας κανά λαρίγκι μι του κουτσουσούι, αρχίζι ι διασκέδασι του διαλόγου.
Αφού ιπουσχέθικι ότι θα ινιμιρόσι τουν ίδιου τουν αρχιγό για τουν ινδοκρινουλόγου ιφτάψιχου μας μίλισι για τιν πράσινι ανάπτιξι μι τι λίγδα απου τιν κουνσέρβα στου μουστάκι.
Κάθι φουρά που τουν πουτίζαμι σφινάκι ικουσιδιάρι τσίπουρου ου ιφτάψιχους τουν ρόταγι.
Κιριε τάσου έχιτι ακούσι πουτέ αιδόνι να λαλάι;
Έτσι πέρασι ένα τιτράουρου μούρλια γιατί ου φουσκουμπούκας δε φάνικι λόγου κουψίματους μάλουν, κι ου κουματικός μιτά απου του δέκατου σφινάκι ίταν για κλάματα. Να φανταστίτι ου ψλός παρίστανι τι μάργκαρετ κι ου κουματικός τιν γλικουκίταγι. Αφού φουρτόσαμι τουν κουματικό σι άλου μιγαλουστέλιχος τις πιριουχίς σινιχίσαμι μι μπίρις μπας κι σβίσι ι κάψα απου του ικουσιδιάρι. Τέτιου γέλιου ίχαμι κιρό να κάνουμι. Βλέπιτι δεν έρχουντι τακτικότιρα ι κουματικί.
Γιατί ρε χαμένι ρόταγις σινέχια τουν κουματικό αν έχι ακούσι αιδόνι; Ίπι ου ψλός.
Τότι ου ιφτάψιχους σκουτίνιασι κι μέσα στου μιθίσι λέι.
Ισίς ρε χαμένι πόσου κιρό έχιτι να ακούσιτι αιδόνι;
Αφτό ίταν πίραμι τιν μπουκαλα μι του ικουσιδιάρι καβαλίσαμι τα μιχανάκια κι τα παρατίσαμι στου διμόσιου. Κατιβίκαμι στου ρέμα τις πανόργιας στουν παλιό του μίλου. Ξαπλόσαμι στα χουρτάρια κι πιριμέναμι.
Δεν ξέρου μιτά απου πόσι όρα ακόυστικι του πρότου. Ικίνου που ξέρου ίνι ότι όταν ξιθάριψαν όλα ου πλάτανους στου ρέμα έσκιψι κι ίταν σα να ιπουκλίνουνταν. Μιτά που πίρι κι ξιμέρουσι κι έγινι ισιχία κάνου έτσι κι βλέπου τουν ιφτάψιχου νάχι πλαντάξι στου κλάμα.
Τι έχις ρε χαμένι; Τουν ρότισα.

Ξέρις ότι ίμαστι ι τιλιφτέι που ακούμι αιδόνια γιατί θα ιξαφανιστούν; Μου ίπι μέσα σι αναφιλιτά.
Γίρισι κι μας κίταξι ου ψλός κι τιν όρα που πίρι να τραγουδάι μέσα στου ρέμα κλέγουντας του τραγούδι τόρα τα πουλιά, τα σβέρκουσα κι τα δγιό κι τα τράβιξα στου διμόσιου να φίγουμι.
προέλευση