Τα πέντε μεγάλα λάθη της Ντόρας Μπακογιάννη

Σε μία εβδομάδα από σήμερα η Νέα Δημοκρατία θα εκλέγει το νέο ηγέτη της. Ανεξάρτητα από τις δημοσκοπήσεις και το σαφές προβάδισμα Σαμαρά, μέχρι στιγμής η υπόθεση της ανανέωσης της πολιτικής ζωής και του εξάλειψης της οικογενειοκρατίας, μετράει μόνο νίκες.

Τα δακτυλίδια της διαδοχής κατέρρευσαν.

Ο μηχανισμός εκλογής νέου αρχηγού μέσα από κλειστές και περιορισμένες διαδικασίες και κλίκες ανετράπη.

Για πρώτη φορά τα μέλη της ΝΔ και οι ψηφοφόροι της έχουν την ευκαιρία να επιλέξουν τον μέλλον του κόμματος.

Η ήττα των μηχανισμών – που ήταν και κεντρικό θέμα της εκστρατείας του Αντώνη Σαμαρά – αποτέλεσε και την πρώτη μεγάλη ήττα της Ντόρας Μπακογιάννη σ΄ αυτόν τον εκλογικό αγώνα. Είχε σχεδιάσει όλη την στρατηγική της στην εκλογή της από το Έκτακτο Συνέδριο και μετά αναγκάσθηκε να σύρεται πίσω από τον Δημήτρη Αβραμόπουλο και τον Αντώνη Σαμαρά.

Το δεύτερο μεγάλο λάθος της ήταν ότι υποτίμησε τη δυναμική του πολιτικού μηνύματος που άρθρωνε καθημερινά στις επαφές του με την βάση ο Σαμαράς με αποκορύφωμα την ομιλία του στο Συνέδριο, ενώ εκείνη επαναλάμβανε τα χρεοκοπημένα κλισέ του «μεσαίου χώρου» και της πελατειακής «αμφίπλευρης διεύρυνσης». Έτσι ταυτίστηκε με τις προηγούμενες αποτυχημένες ηγεσίες της ΝΔ, ανάλωσε τον χρόνο της εμφανιζόμενη ως η διάδοχος του Κ. Καραμανλή ή του …πατέρα της και μετά έτρεχε να δηλώνει ότι δεν πρέπει να την κρίνουν με τον Μητσοτάκη, να δευτερολογεί στο Συνέδριο (μεγάλη γκάφα) και να διαμορφώνει ιδρωμένες πολιτικές πλατφόρμες.

Τρίτο λάθος: Μιλούσε για την ανάγκη «νέας ηγετικής ομάδας στη ΝΔ» και καταφερόταν εναντίον των golden boys που στηρίζουν τάχα τον Σαμαρά, ενώ την ίδια στιγμή η ίδια συγκέντρωνε γύρω της την αποτυχία και την χρεοκοπία της ΝΔ… προσωποποιημένη (Έβερτ, Μεϊμαράκης, Αλογοσκούφης, Δούκας, Παπαθανασίου, Σουφλιάς κλπ. κλπ.)

Τέταρτο λάθος: υποτίμησε τη δυναμική της συμμαχίας του Αντώνη Σαμαρά με τον Δημήτρη Αβραμόπουλο και αντιπαράταξε σε αυτήν τον Άρη Σπηλιωτόπουλο, ο οποίος όμως πήγε κοντά της μόνος και έρημος, επιβεβαιώνοντας έτσι τις φήμες περί μεγάλων ανταλλαγμάτων.

Πέμπτο – και μεγαλύτερο απ΄ όλα – λάθος ήταν η εμμονή της στα γεγονότα του 1993. Αναλώθηκε προσπαθώντας να εμφανίσει τον Σαμαρά και τον Αβραμόπουλο ως «διασπαστές», απευθυνόμενη όμως σε ένα κοινό που είτε δεν το νοιάζουν πλέον εκείνα τα γεγονότα, είτε δεν τα έζησε – και γι αυτό ίσως ο Σαμαράς κυριαρχεί στις νεαρές ηλικίες, στα γκάλοπ.

Το τι συνέβη όμως το 1993, όπως και το 1965, ή το 1974, είναι πολύ παλιοί λογαριασμοί. Ενώ αυτά που συνέβησαν από το 2004 έως το 2009 είναι ανοικτοί ακόμα.

Και είναι ο κόσμος της ΝΔ που θα αποφασίσει την επόμενη Κυριακή (και αν χρειασθεί και την μεθεπόμενη) αν θα τους κλείσει οριστικά και αμετάκλητα αυτούς τους λογαριασμούς, αν θα τους κάνει δηλαδή «ιστορία», ή θα τους αφήσει να τον ταλανίζουν και στο μέλλον.

Γιατί το πραγματικό ερώτημα στο οποίο πρέπει να απαντήσει την επόμενη Κυριακή ο λαός της ΝΔ είναι ένα και μοναδικό: Μπορούν εκείνοι που οδήγησαν την Ελλάδα και τη ΝΔ σε Βατερλώ, να εγγυηθούν μια διαφορετική επόμενη ημέρα και μάλιστα δηλώνοντας αμετανόητοι;


antinews