«Προκόπιε, είσαι ψυχασθενής»

Προσπαθώ, λοιπόν, να μάθω για ποιον λόγο ο Άρης ακολούθησε την Ντόρα. Και το συζητώ με φίλη μου στο τηλέφωνο, προσπαθώντας να μιμηθώ τη Σίβυλλα από «Το Βήμα». Ας προσπαθήσω να το πάω κάπως έτσι. «Βρισκόμουν, αγάπη μου, στο Golden Hall, παρατηρώντας το ψηλότερο χριστουγεννιάτικο δένδρο, που συνάμα μας δείχνει πόσο χαμηλά έχει πέσει η Βανδή, η οποία το άναψε. Δεν το συζητώ, βέβαια, για τη faux χριστουγεννιάτικη διάθεση υπό θερμοκρασία είκοσι βαθμών, με τις κρατήσεις για Άλπεις να παραμένουν ακόμα ανοιχτές σαν στρείδια που λεηλατήθηκαν. Ας είναι. Ήταν αργά το βράδυ, τα μαγαζιά είχαν κλείσει και εγώ πέρασα μέσα στο κτίριο για να επιδοθώ στο window shopping. Και τις άκουσα να συζητούν μπροστά από το κατάστημα “Καλογήρου”. Ήταν δύο, δεν θα τις έλεγα λαϊκές, δεν θα τις έβαζα όμως και στο σπίτι μου. Έλεγαν ότι οι κοινές φιλίες οδήγησαν

«Προκόπιε, είσαι ψυχασθενής», μου είπε ο επιστήθιος φίλος πίνοντας το ποτό μας σε γνωστό μπαρ του Κολωνακίου, εντός του οποίου πάντα νιώθω ανασφαλής, καθώς φοβούμαι ότι κάποιος θα μπει μέσα, θα κρατάει καλάσνικοφ και θα μας θερίσει, δικαίους και αδίκους. Αυτή η ανασφάλεια είναι που κάνει τον φίλο να αμφιβάλλει για την ψυχική μου υγεία. Αντιθέτως, εγώ προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι όλοι είμαστε διαταραγμένοι ψυχικά. Δεν μπορεί να γίνει και αλλιώς. Αν δεν είσαι ψυχασθενής, τότε βλέπεις τον κόσμο καθαρά. Πρόκειται για ένα θέαμα που δεν αντέχεται. Σκέφτομαι πως οι αυτοκτονικοί τύποι είναι, τελικώς, ψυχικά ισορροπημένοι, είναι οι μόνοι που μπορούν να δουν τον κόσμο όπως είναι, χωρίς παραμορφωτικά γυαλιά.

Φοβάμαι την αρρώστια και το γήρας. Επίσης φοβάμαι και τους λογαριασμούς πριν τους ανοίξω. Φοβάμαι και τα παπάκια των ντελιβεράδων. Πιστεύω πως θα ήταν καλύτερα να είχε η ζωή μας ένα συγκεκριμένο και προκαθορισμένο διάστημα, στο μέτωπό μας να έγραφε την ημερομηνία λήξεως. Να ξέρεις, για παράδειγμα, ότι θα σβήσεις κάποια στιγμή εντός της 12ης Δεκεμβρίου 2034. Ζεις διαφορετικά. Όμως δεν συμβαίνει αυτό. Και ενώ το άγχος του θανάτου είναι βιολογικά αποτυπωμένο στα εγκεφαλικά μας κύτταρα, οι επιπλέον φόβοι σού κάνουν τη ζωή κόλαση. Είσαι μέσα σε ένα καζάνι που το βλέπεις μόνο εσύ. Οι υπόλοιποι δεν το βλέπουν και σε ζηλεύουν. Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι. Μακάριοι οι πτωχοί γενικώς, γαμώ την τρέλα μου. Το λέω με το θράσος και την έπαρση του ανθρώπου που καλείται να πληρώσει έκτακτη εισφορά. Η περσινή χρονιά ήταν καλή. Η φετινή είναι άθλια. Έλα όμως που πρέπει να πληρώσεις για λεφτά που δεν έχεις. Κάπως έτσι, λοιπόν, κάθομαι στο γραφείο μου και έχω αριστερά την ειδοποίηση της Εφορίας και δεξιά το βιβλιαράκι με τις οδηγίες για τη νέα γρίπη. Φοβάμαι ότι αν αρρωστήσω, θα χάσω λεφτά. Διαπιστώνω ότι κατά βάθος τα λεφτά με ενδιαφέρουν περισσότερο από την υγεία μου. Αυτό σημαίνει ότι είμαι άρρωστος. Είμαι πολύ άρρωστος και πάλι βγάζω λεφτά. Άρα είμαι καλά.
Δεν ξέρω αν πρέπει να εμβολιαστώ. Γι’ αυτό πληρώνω την έκτακτη εισφορά. Για να έχω κράτος που θα φέρει εμβόλια. Τα έφερε, μου προσφέρει προστασία, αλλά εγώ φοβάμαι να την πάρω. Μετά, αυτό που με φοβίζει περισσότερο είναι οι φωτογραφίες της Μαριλίζας να κάνει το εμβόλιο. Μήπως απέκτησε αυτό το ύφος επειδή έκανε το εμβόλιο;
•••
Εκτός από φοβικός είμαι και ζηλιάρης. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο ζηλεύω τον Άρη Σπηλιωτόπουλο. Διότι και εγώ, που περίπου τα χρόνια του έχω, παιδί της επαρχίας είμαι, με ιδιαίτερη προφορά και αντίστοιχα συμπλέγματα. Και όμως συγκρίνω τη θέση τη δική μου με τη θέση του Άρη και σκύβω ταπεινά το κεφάλι, αποδεχόμενος την υπεροχή του. Εγώ το καινούργιο σπίτι του Άρη δεν θα μπορούσα ούτε να το νοικιάσω. Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια όσα ακούω για τα τρία επίπεδα, με το τζακούζι να τοποθετείται σαν στέμμα στην κορυφή της κατοικίας, ή τις τεχνολογικές εφαρμογές αιχμής. Εντάξει, ζηλεύω την ευμάρεια, φθονώ την επιτυχία του άλλου, ακόμα και όταν προέρχεται από σκληρή δουλειά, αλλά εκείνο που αναδεικνύει τα ταπεινότερα των ενστίκτων μου είναι το πρόσωπο του Άρη. Δεν ξέρω γιατί, αλλά όποτε το βλέπω μου έρχονται στο μυαλό αράδες ολόκληρες από το «Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι». Προς Θεού, δεν μου θυμίζει τον Ντόριαν, αλλά τον λόρδο που τον εκμαύλισε.
•••
Προσπαθώ, λοιπόν, να μάθω για ποιον λόγο ο Άρης ακολούθησε την Ντόρα. Και το συζητώ με φίλη μου στο τηλέφωνο, προσπαθώντας να μιμηθώ τη Σίβυλλα από «Το Βήμα». Ας προσπαθήσω να το πάω κάπως έτσι. «Βρισκόμουν, αγάπη μου, στο Golden Hall, παρατηρώντας το ψηλότερο χριστουγεννιάτικο δένδρο, που συνάμα μας δείχνει πόσο χαμηλά έχει πέσει η Βανδή, η οποία το άναψε. Δεν το συζητώ, βέβαια, για τη faux χριστουγεννιάτικη διάθεση υπό θερμοκρασία είκοσι βαθμών, με τις κρατήσεις για Άλπεις να παραμένουν ακόμα ανοιχτές σαν στρείδια που λεηλατήθηκαν. Ας είναι. Ήταν αργά το βράδυ, τα μαγαζιά είχαν κλείσει και εγώ πέρασα μέσα στο κτίριο για να επιδοθώ στο window shopping. Και τις άκουσα να συζητούν μπροστά από το κατάστημα “Καλογήρου”. Ήταν δύο, δεν θα τις έλεγα λαϊκές, δεν θα τις έβαζα όμως και στο σπίτι μου. Έλεγαν ότι οι κοινές φιλίες οδήγησαν τον Άρη στην Ντόρα. Δεν είναι μόνο η στενή φιλία που διατηρούν και οι δύο με τον επιχειρηματία Κοπελούζο, ο οποίος ακούγεται ότι παρενέβη. Είναι και οι συμβουλές που έδωσε προς τον Άρη ο στενός του φίλος Νίκος Καραχάλιος. Ίσως δεν το έχεις μάθει, αλλά ο Καραχάλιος απασχολείται στο τμήμα δημοσίων σχέσεων της Aegean του επιχειρηματία Βασιλάκη. Και ο επιχειρηματίας Βασιλάκης έχει μια στενή οικογενειακή (και μόνο) σχέση με την Ντόρα. Ε, θα έλεγα ότι αυτά τα ανθρώπινα είναι που τους έφεραν τόσο κοντά και όχι τα άλλα τα κοντόφθαλμα που ακούστηκαν για τα πολιτικά σχέδια του Άρη...».
•••
Διόλου παράλογα δεν μου φαίνονται όλα αυτά. Όπως δεν μου φάνηκαν παράλογα όσα μου είπε άνθρωπός μου από μεγάλη εταιρεία δημοσκοπήσεων. Αυτός ο τύπος, λοιπόν, χτυπιέται λέγοντάς μου ότι τα συμπεράσματα που προκύπτουν από τις μετρήσεις είναι αντίστοιχα εκείνων που έβλεπαν πριν από τις εκλογές. Τι θέλω να πω; Θυμάστε που μας είπαν ότι έβλεπαν τη διαφορά των δέκα πόντων αλλά δεν ήθελαν να το πιστέψουν; Ε, κάτι τέτοιο βλέπουν και τώρα υπέρ του Σαμαρά, απλώς δεν μπορούν να το πουν. Επίσης, μου εξήγησαν με ποιον τρόπο η μέτρηση κάνει αναγωγές σε υποθετικό σώμα ψηφοφόρων, αλλά δεν γίνεται να σας το μεταφέρω τώρα,
θα μπλέξουμε.
•••
Θέλετε άλλα κουτσομπολιά; Θέλετε, γι’ αυτό και διαβάζετε εφημερίδες την Κυριακή. Οι άνθρωποι δεν διαβάζουν πια για να ενημερωθούν. Διαβάζουν επειδή θέλουν να δουν τυπωμένες στο χαρτί ταπεινές σκέψεις που θα τους ιντριγκάρουν ή θα τους διασκεδάζουν. Το πρόβλημα είναι πως ακόμα και τα κουτσομπολιά μάς είναι βαρετά. Να, θα σας κάνω ένα τεστ. Σας ενδιαφέρει να μάθετε ότι ο λόγος για τον οποίο ο Σταύρος Λαμπρινίδης (ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ) έχασε κάθε ελπίδα να γίνει Επίτροπος ήταν η αρνητική στάση του Μπαρόζο; Τι σκασίλα έχει ο Μπαρόζο με τον έλληνα Επίτροπο; Έχει με τον Λαμπρινίδη επειδή ο δικός μας είχε υποστηρίξει ενθέρμως όσους δεν επιθυμούσαν την επανεκλογή του Πορτογάλου. Έχω και άλλο σχετικό. Ξέρετε ότι ο Δρούτσας, αυτό το παιδί που έχει βάλει ο Γιώργος στο υπουργείο Εξωτερικών, είναι σε ανοιχτή κόντρα με τη Μαριλένα Κοππά επειδή η κυρά θα επιθυμούσε να επιστρέψει στην Ελλάδα ως υφυπουργός Εξωτερικών; Θεέ μου, με πόσα σκουπίδια και άχρηστες πληροφορίες πάω να βγάλω το ψωμί μου! Έλεγα να πω και διάφορα για τη συγκρουσιακή σχέση της Τίνας Μπιρμπίλη με τον Σπύρο Κουβέλη, αλλά, εντάξει, κατά πάσα πιθανότητα δεν σας ενδιαφέρει.
•••
Έχω και άλλο. Ο Γιώργος, εκτός από τον Λαμπρινίδη στη θέση του Επιτρόπου, θα ήθελε όντως να δει την Τατιάνα Καραπαναγιώτη στη θέση του προέδρου της ΕΡΤ. Το ξέρει και ο Γερουλάνος, για να είμαι πιο ακριβής, του έχει ζητηθεί να τοποθετήσει την Τατιάνα στη συγκεκριμένη θέση. Υπάρχουν, όμως, δύο βασικά προβλήματα. Η κυρία είναι ιδιοκτήτρια εταιρείας τηλεοπτικών παραγωγών, κάπου χτυπάει ένα ασυμβίβαστο, έτσι δεν είναι; Επίσης, δεν διαθέτει τα πέντε χρόνια της απαραίτητης προϋπηρεσίας. Ε, Γερουλάνο! Θέλεις να δεις και τη δική μου περίπτωση; Αν ενδιαφέρεσαι, στείλε e-mail. Κάτι τέτοιο έκανε και ο Δημήτρης, ο μοναδικός αριστερός αναγνώστης αυτής της εφημερίδας. Για να είμαι ακριβής, μου έγραψε ένα mail, εγώ υπέθεσα ότι είναι αριστερός και αυτός μου απάντησε με το παρακάτω μήνυμα, το οποίο και παραθέτω όπως διαβάζει ο Λαζόπουλος τα mail των τηλεθεατών και μετά παριστάνει τον συγκινημένο.
•••
«Προκόπιε, είναι η απουσία οράματος που οδηγεί σε εξατομικευμένες λύσεις, ο καθένας για την πάρτη του. Εγώ, επειδή είμαι αισιόδοξος, θα περιμένω μέχρι το 2025-2030, όταν οι πιτσιρικάδες που τα σπάγανε πέρυσι τον Δεκέμβρη θα έχουν 30ρίσει και θα αναλαμβάνουν αυτοί τα ηνία (αν δεν μας έχουν κρεμάσει για το τοπίο που τους παραδώσαμε...). Αριστερός μπορεί και να είμαι, αλλά με αυτά που βλέπω λέω να αλλάξω και να γίνω... άφαντος».