Το πολιτικό κεφάλαιο του ΠΑΣΟΚ εξανεμίζεται

Για πρώτη φορά, ίσως, μετά τη Μεταπολίτευση μια κυβέρνηση έχει καταφέρει να χάσει ένα σημαντικό μέρος από το πολιτικό της κεφάλαιο, από τη δυναμική που την ανέδειξε στην εξουσία. Δεν είναι καθόλου υπερβολή αυτό για την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου ούτε μια προσπάθεια ανέξοδης και ατεκμηρίωτης κριτικής.

Μακάρι να τα καταφέρει ο άνθρωπος και να κάνει την Ελλάδα «Δανία του Νότου» όπως την ονειρευόταν εκείνες τις ημέρες του Σεπτέμβρη. Ωστόσο, μια σειρά από λάθη, αποφάσεις, ατυχείς συμπτώσεις, αδυναμία διαχείρισης των προβλημάτων ή ακόμη και η κατάσταση που βρίσκεται η Ελλάδα, έχουν κάνει την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να αναλωθεί μόλις 45 ημέρες από την μεγαλειώδη νίκη της 4ης Οκτωβρίου. Αν συνεχίσει δηλαδή με τέτοιους ρυθμούς μέχρι το καλοκαίρι θα έχει ξεσηκωθεί ο κόσμος εναντίον της. Και εξηγούμαστε:

Ο ίδιος ο Παπανδρέου δεν ζήτησε περίοδο χάριτος και είπε ότι σε 100 ημέρες θα αλλάξει πολλά πράγματα στη χώρα. Εγκλωβίστηκε έτσι σε μια υπόσχεση –ή εσκεμμένα υποσχέθηκε – την οποία είναι αδύνατον να εκπληρώσει αφού η παθογένεια του ελληνικού πολιτικο-οικονομικού συστήματος είναι τόσο μεγάλη που μόνο μάγοι θα μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα. Χωρίς περίοδο χάριτος λοιπόν ο κόσμος περιμένει λύσεις στα προβλήματά του και αντί αυτών εισπράττει επιπλέον φόρους.

Δεν αποτελεί δικαιολογία για το ΠΑΣΟΚ, ούτε «ατυχία» όπως λένε κάποια στελέχη του η κατάσταση της οικονομίας (διαλυμένη). Όφειλε να προβλέψει τα χειρότερα και να μην μιλά για σχέδια 100 ημερών, για λεφτά που υπάρχουν και δεν είναι πρόβλημα, για «μη πάγωμα» των μισθών και για εκκίνηση της οικονομίας με παροχές. Έπρεπε να μιλήσει στον κόσμο ρεαλιστικά, ξεκάθαρα και χωρίς όμορφα λόγια που καίγονται και όμορφα.

Οι προεκλογικές υποσχέσεις σχεδόν πάντα λειτουργούν ως μπούμερανγκ, κυρίως όσες έχουν να κάνουν με την τσέπη του κόσμο. Οι πολίτες πίστεψαν σε μια αναδιανομή του πλούτου, γι’ αυτό ψήφισαν, για την πραγματική αλλαγή. Και κυρίως τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα, αυτά που τώρα δέχονται τη φορολογική επιδρομή, είτε με πάγωμα μισθών είτε με φόρους στα ακίνητα είτε με αλλαγές στις κλίμακες φορολόγησης που έπονται.

Το ΠΑΣΟΚ κατάφερε μέσα σε 45 ημέρες να έλθει αντιμέτωπο με το σώμα των ψηφοφόρων που πίστεψε περισσότερο σ’ αυτό. Η κοινωνική αντίδραση δεν είναι εμφανής διότι είναι νωρίς, γιατί δεν υπάρχει αντιπολίτευση και γιατί ακόμη δε βάλαμε ακόμη το χέρι στην τσέπη μας. Όμως πολύ γρήγορα φτιάχτηκε μια μαγιά που κάποια στιγμή θα φέρει κοινωνική έκρηξη.

Ο πέλεκυς της Κομισιόν αφενός και η αντίδραση των αγορών αφετέρου είναι πολύ σημαντικά στοιχεία για να πάει μπροστά μια οικονομία. Με την Ελλάδα να έχει γελοιοποιηθεί τόσο πολύ με τα αναξιόπιστα στοιχεία που δίναμε είναι λογικό οι Βρυξέλλες να μας θεωρούν πλέον αναγκαίο κακό στην Ευρώπη των 27. Και κάθε φορά να μας πιέζουν και περισσότερο. Από την άλλη, το τρομερό άνοιγμα των spread και η εν γένει συμπεριφορά των ξένων απέναντι στην οικονομία μας υποδηλώνουν δύο πράγματα: Είτε μας θεωρούν χρεοκοπημένους και μόνο εμείς δεν το παραδεχόμαστε είτε μας θεωρούν αδύναμους και παίζουν μεγάλα κερδοσκοπικά παιχνίδια. Το βέβαιον είναι ότι με τέτοια spread θα δανειστούμε κοντά στα 60 δις ευρώ και θα πληρώσουμε καπέλο πάνω από 250 εκατ. ευρώ.

Ωραίες οι ανακοινώσεις για τους γιατρούς του Κολωνακίου, ακόμη ωραιότερες οι αυξήσεις στους αγρότες, τα έκτακτα επιδόματα στα φτωχά νοικοκυριά. Για να αποδίδουν, όμως, δεν πρέπει να είναι μόνο επικοινωνιακές. Αφενός το σχέδιο κατά των φοροφυγάδων πρέπει να είναι ολοκληρωμένο και αφετέρου όταν δίνεις ένα ευρώ και παίρνεις με διάφορους άλλους τρόπους (τέλη κυκλοφορίας, περικοπές φοροαπαλλαγών κ.λπ.) 1,5 ευρώ τότε αυτό δεν είναι κοινωνική πολιτική.

Οι γκρίνιες του Χρ. Παπουτσή άλλαξαν κάπως την απόφαση για το πάγωμα των μισθών που, πάντως, παρέμεινε πάγωμα. Όμως, έτσι θα πάμε; Κάθε φορά που γίνεται κάτι θα ξεσηκώνεται κι ένας βουλευτής; Ήδη οι πληροφορίες κάνουν λόγο για αρκετούς εξοργισμένους οι οποίοι βλέπουν ότι τα προεκλογικά όνειρα αρχίζουν να μετατρέπονται σε εφιάλτες.

Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται εξαιρετικά πιεσμένο μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και παίρνει λάθος αποφάσεις. Η επιδρομή στα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα είναι το πρώτο δείγμα της κακής διαχειριστικής πρακτικής.

Και ένα είναι το σίγουρο: Ο κόσμος έχει κουραστεί να ακούει για «καμένη γη», θέλει άμεσες αλλαγές, δεν ξεχνά τόσο εύκολα και τιμωρεί ακαριαία. Ας το θυμούνται εκεί στο Μέγαρο Μαξίμου.

http://www.antinews.gr/?p=24459