Επικίνδυνη σιωπή για την ασφάλεια
Του Φοίβου Κλόκκαρη, Αντιστράτηγου ε.α.
Πολλά τα μειονεκτήματα από τυχόν αποστρατιωτικοποίηση του κυπριακού κράτους
Στο πολιτικό σκηνικό παρατηρείται μια έντονη ανησυχία και αντίθεση, από μέρος του πολιτικού κόσμου και του λαού, στις θέσεις που υποστηρίζονται από την πλευρά μας στις συνομιλίες για τη λύση του Κυπριακού, στα θέματα της διακυβέρνησης, το περιουσιακό και τους έποικους.
Στο θέμα της ασφάλειας, που επηρεάζει όλα τα άλλα κεφάλαια, παρατηρείται ανησυχητική σιωπή. Αν συμφωνηθούν τα άλλα κεφάλαια, αλλά δεν εξασφαλισθεί ένα βιώσιμο σύστημα ασφάλειας, τότε το οικοδόμημα θα καταρρεύσει όπως κατέρρευσε εκείνο της Ζυρίχης, όπως θα κατέρρεε εκείνο του Σχεδίου Ανάν, αν υιοθετείτο, γιατί το υπόβαθρο ασφάλειας ήταν σαθρό.
Με βάση τα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν, η πλευρά μας επιδιώκει κατάργηση του συστήματος ασφαλείας του 1960 (Συνθήκες Εγγυήσεως και Συμμαχίας) και αποστρατιωτικοποίηση της Κύπρου, περιλαμβανομένου του κυπριακού κράτους. Η αποστρατιωτικοποίηση του κυπριακού κράτος, που υποστηρίζεται και από την Τουρκία και τη Βρετανία, θα δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα ασφάλειας και επιβίωσης για τον Ελληνισμό της Κύπρου. Είναι τόσα πολλά τα μειονεκτήματα, που δημιουργείται εύλογα η απορία πόσο σοβαρά μελετήθηκαν από την πλευρά μας, η γεωπολιτική διάσταση του θέματος, η δυνατότητα άσκησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων του κυπριακού κράτους στην ξηρά, στη θάλασσα και στον αέρα, η αντιμετώπιση απειλών, η συμμετοχή του στην ΚΕΠΠΑ και οι κίνδυνοι για την ασφάλεια των Ελλήνων της Κύπρου.
Μερικές μόνο επισημάνσεις μπορούν να καταδείξουν το μέγεθος του προβλήματος και τη λανθασμένη εκτίμηση της πλευράς μας, αφού η Κύπρος θα είναι:
1. Το μοναδικό κράτος της ΕΕ, που δεν θα έχει ένοπλες δυνάμεις (όταν ακόμα και η Μάλτα έχει) και δεν θα μπορεί να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις που τέθηκαν στη Συνθήκη της Λισσαβόνας, που τίθεται σε εφαρμογή την 1η Ιανουαρίου 2010.
2. Το μοναδικό κράτος-μέλος του ΟΗΕ, που θα στερηθεί το δικαίωμα της αυτοάμυνας, που κατοχυρώνεται από το άρθρο 51 του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ.
3. Μια ανοχύρωτη πολιτεία πλησίον των ακτών της Τουρκίας, η οποία αποδεδειγμένα έχει επεκτατικές βλέψεις σε βάρος της, τις υλοποιεί συστηματικά και αδίστακτα και επιδιώκει την ολοκλήρωσή τους, με λύση του Κυπριακού, που θα θέτει το νησί υπό την πλήρη κηδεμονία και τον έλεγχό της, με ανατροπή της πληθυσμιακής υπεροχής του ελληνικού στοιχείου.
4. Ένα ασπόνδυλο κράτος, που δεν θα έχει τη δυνατότητα να ασκεί πλήρη εξουσία στην επικράτειά του, σε ένα από τα στρατηγικότερα σημεία του πλανήτη, έρμαιο στη βουλιμία των ξένων δυνάμεων και της Τουρκίας.
Είναι αναγκαίο όπως ο πολιτικός κόσμος και άλλα οργανωμένα σύνολα ασκήσουν την επιρροή τους, για αναθεώρηση και απόσυρση της θέσης μας για πλήρη αποστρατιωτικοποίηση του κυπριακού κράτους. Το επιβάλλει η πείρα του παρελθόντος, τα τραυματικά βιώματα των μειονοτήτων στην Τουρκία, οι ξεριζωμένοι πρόσφυγές μας, η κατοχή, ο εποικισμός, η εξόντωση των εγκλωβισμένων μας, η καταστροφή της θρησκευτικής και πολιτιστικής κληρονομιάς μας και η στοχοθεσία της Τουρκίας για την Κύπρο, που επιβεβαιώνεται περιοδικά από το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας (τελευταία απόφαση την 1η Ιουλίου 2009). Δεν θα πρέπει να έχουμε ψευδαισθήσεις ποια θα είναι η τύχη μιας αφοπλισμένης Κύπρου, στους κόλπους της Τουρκίας.
Το ερώτημα που τίθεται δεν είναι γιατί η πανίσχυρη στρατιωτικά Τουρκία επιζητεί την αποστρατιωτικοποίηση του μικρού κράτους μας. Το βασανιστικό ερώτημα που τίθεται είναι, γιατί το επιζητούμε εμείς. Στο επιχείρημα τι μπορούμε να κάνουμε έναντι της πανίσχυρης Τουρκίας, η απάντηση είναι ότι οι ισχυροί δεν σέβονται τις ανοχύρωτες πολιτείες και υπολογίζουν μόνο το κόστος που μπορεί να τους επιφέρει ο αντίπαλος, όσο μικρός και αν είναι. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο όλες οι χώρες έχουν ένοπλες δυνάμεις και όχι μόνο οι ισχυρές όπως οι ΗΠΑ και η Ρωσία.
Στο επιχείρημα ότι «σε μια λύση η Τουρκία δεν θα είναι αντίπαλος», την απάντηση δίνει η γνώση της αμετακίνητης στοχοθεσίας της Τουρκίας για την Κύπρο:
Ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου, στο βιβλίο του «Στρατηγικό Βάθος», σημειώνει ότι η Τουρκία πρέπει να έχει ρόλο στην Κύπρο, λόγω της στρατηγικής θέσης της, ακόμα και στην περίπτωση που δεν θα είχε ζήσει κανένας Τούρκος στο νησί (σελ. 179).
Η σιωπή που παρατηρείται από τον πολιτικό κόσμο και τα οργανωμένα σύνολα στο θέμα της αποστρατιωτικοποίησης πρέπει να διακοπεί και να υπάρξει ανάλογη αντίδραση με στόχο την αναθεώρηση της θέσης μας. Αν δεν το πράξουμε, θα οδηγηθούμε σε λύση με σαθρό υπόβαθρο ασφάλειας, όπου ο Ελληνισμός της Κύπρου θα τηρείται σε κατάσταση «σιωπής των αμνών» σε αναμονή αφανισμού του.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
http://www.diktyo21.gr/item.asp?ReportID=964
Στο πολιτικό σκηνικό παρατηρείται μια έντονη ανησυχία και αντίθεση, από μέρος του πολιτικού κόσμου και του λαού, στις θέσεις που υποστηρίζονται από την πλευρά μας στις συνομιλίες για τη λύση του Κυπριακού, στα θέματα της διακυβέρνησης, το περιουσιακό και τους έποικους.
Στο θέμα της ασφάλειας, που επηρεάζει όλα τα άλλα κεφάλαια, παρατηρείται ανησυχητική σιωπή. Αν συμφωνηθούν τα άλλα κεφάλαια, αλλά δεν εξασφαλισθεί ένα βιώσιμο σύστημα ασφάλειας, τότε το οικοδόμημα θα καταρρεύσει όπως κατέρρευσε εκείνο της Ζυρίχης, όπως θα κατέρρεε εκείνο του Σχεδίου Ανάν, αν υιοθετείτο, γιατί το υπόβαθρο ασφάλειας ήταν σαθρό.
Με βάση τα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν, η πλευρά μας επιδιώκει κατάργηση του συστήματος ασφαλείας του 1960 (Συνθήκες Εγγυήσεως και Συμμαχίας) και αποστρατιωτικοποίηση της Κύπρου, περιλαμβανομένου του κυπριακού κράτους. Η αποστρατιωτικοποίηση του κυπριακού κράτος, που υποστηρίζεται και από την Τουρκία και τη Βρετανία, θα δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα ασφάλειας και επιβίωσης για τον Ελληνισμό της Κύπρου. Είναι τόσα πολλά τα μειονεκτήματα, που δημιουργείται εύλογα η απορία πόσο σοβαρά μελετήθηκαν από την πλευρά μας, η γεωπολιτική διάσταση του θέματος, η δυνατότητα άσκησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων του κυπριακού κράτους στην ξηρά, στη θάλασσα και στον αέρα, η αντιμετώπιση απειλών, η συμμετοχή του στην ΚΕΠΠΑ και οι κίνδυνοι για την ασφάλεια των Ελλήνων της Κύπρου.
Μερικές μόνο επισημάνσεις μπορούν να καταδείξουν το μέγεθος του προβλήματος και τη λανθασμένη εκτίμηση της πλευράς μας, αφού η Κύπρος θα είναι:
1. Το μοναδικό κράτος της ΕΕ, που δεν θα έχει ένοπλες δυνάμεις (όταν ακόμα και η Μάλτα έχει) και δεν θα μπορεί να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις που τέθηκαν στη Συνθήκη της Λισσαβόνας, που τίθεται σε εφαρμογή την 1η Ιανουαρίου 2010.
2. Το μοναδικό κράτος-μέλος του ΟΗΕ, που θα στερηθεί το δικαίωμα της αυτοάμυνας, που κατοχυρώνεται από το άρθρο 51 του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ.
3. Μια ανοχύρωτη πολιτεία πλησίον των ακτών της Τουρκίας, η οποία αποδεδειγμένα έχει επεκτατικές βλέψεις σε βάρος της, τις υλοποιεί συστηματικά και αδίστακτα και επιδιώκει την ολοκλήρωσή τους, με λύση του Κυπριακού, που θα θέτει το νησί υπό την πλήρη κηδεμονία και τον έλεγχό της, με ανατροπή της πληθυσμιακής υπεροχής του ελληνικού στοιχείου.
4. Ένα ασπόνδυλο κράτος, που δεν θα έχει τη δυνατότητα να ασκεί πλήρη εξουσία στην επικράτειά του, σε ένα από τα στρατηγικότερα σημεία του πλανήτη, έρμαιο στη βουλιμία των ξένων δυνάμεων και της Τουρκίας.
Είναι αναγκαίο όπως ο πολιτικός κόσμος και άλλα οργανωμένα σύνολα ασκήσουν την επιρροή τους, για αναθεώρηση και απόσυρση της θέσης μας για πλήρη αποστρατιωτικοποίηση του κυπριακού κράτους. Το επιβάλλει η πείρα του παρελθόντος, τα τραυματικά βιώματα των μειονοτήτων στην Τουρκία, οι ξεριζωμένοι πρόσφυγές μας, η κατοχή, ο εποικισμός, η εξόντωση των εγκλωβισμένων μας, η καταστροφή της θρησκευτικής και πολιτιστικής κληρονομιάς μας και η στοχοθεσία της Τουρκίας για την Κύπρο, που επιβεβαιώνεται περιοδικά από το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας (τελευταία απόφαση την 1η Ιουλίου 2009). Δεν θα πρέπει να έχουμε ψευδαισθήσεις ποια θα είναι η τύχη μιας αφοπλισμένης Κύπρου, στους κόλπους της Τουρκίας.
Το ερώτημα που τίθεται δεν είναι γιατί η πανίσχυρη στρατιωτικά Τουρκία επιζητεί την αποστρατιωτικοποίηση του μικρού κράτους μας. Το βασανιστικό ερώτημα που τίθεται είναι, γιατί το επιζητούμε εμείς. Στο επιχείρημα τι μπορούμε να κάνουμε έναντι της πανίσχυρης Τουρκίας, η απάντηση είναι ότι οι ισχυροί δεν σέβονται τις ανοχύρωτες πολιτείες και υπολογίζουν μόνο το κόστος που μπορεί να τους επιφέρει ο αντίπαλος, όσο μικρός και αν είναι. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο όλες οι χώρες έχουν ένοπλες δυνάμεις και όχι μόνο οι ισχυρές όπως οι ΗΠΑ και η Ρωσία.
Στο επιχείρημα ότι «σε μια λύση η Τουρκία δεν θα είναι αντίπαλος», την απάντηση δίνει η γνώση της αμετακίνητης στοχοθεσίας της Τουρκίας για την Κύπρο:
Ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου, στο βιβλίο του «Στρατηγικό Βάθος», σημειώνει ότι η Τουρκία πρέπει να έχει ρόλο στην Κύπρο, λόγω της στρατηγικής θέσης της, ακόμα και στην περίπτωση που δεν θα είχε ζήσει κανένας Τούρκος στο νησί (σελ. 179).
Η σιωπή που παρατηρείται από τον πολιτικό κόσμο και τα οργανωμένα σύνολα στο θέμα της αποστρατιωτικοποίησης πρέπει να διακοπεί και να υπάρξει ανάλογη αντίδραση με στόχο την αναθεώρηση της θέσης μας. Αν δεν το πράξουμε, θα οδηγηθούμε σε λύση με σαθρό υπόβαθρο ασφάλειας, όπου ο Ελληνισμός της Κύπρου θα τηρείται σε κατάσταση «σιωπής των αμνών» σε αναμονή αφανισμού του.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
http://www.diktyo21.gr/item.asp?ReportID=964
Δεν υπάρχουν σχόλια
Παρακαλούμε σχολιασμούς επί της ουσίας.
Τα σχόλια σας δεν περνάν από έλεγχο γιατί πιστεύουμε ότι δεν θα θίγουν κάποιον προσωπικά με βρισιές και συκοφαντίες.
Τέτοιου είδους σχόλια δεν περνάν από έλεγχο, αλλά θα διαγράφονται μετά την δημοσίευση.
Παρακαλούμε να γράφετε σε πεζά και όχι κεφαλαία
-------------------------------------------------------------------------
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν είναι απαραίτητο να συμπίπτουν με τα περιεχόμενα στου άρθρου.
Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα - αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω, φόρμας επικοινωνίας.
Ευχαριστούμε