Η κλιματική αποικιοκρατία λιμοκτονεί την Αφρική από ενέργεια

Του Vijay Jayaraj

Η ευρωπαϊκή αποικιοκρατία που αποσπούσε μεθοδικά πλούτο από την Αφρική μέχρι την κατάρρευση του συστήματος τον περασμένο αιώνα, αντικαταστάθηκε από μια κλιματική αποικιοκρατία που καταπνίγει την οικονομική ανάπτυξη που χρειάζεται απεγνωσμένα η Σκοτεινή Ήπειρος.

Ένα βιομηχανικό σύμπλεγμα άκρως πολιτικού κλίματος δίνει τη δυνατότητα στις δυτικές κυβερνήσεις και τους διεθνείς φορείς όπως τα Ηνωμένα Έθνη να ασκούν ήπια ισχύ στις ενεργειακές πολιτικές των φτωχότερων χωρών. Προωθώντας μια αποκαλούμενη πράσινη ατζέντα στο όνομα της σωτηρίας της ανθρωπότητας από μια κατασκευασμένη κλιματική έκτακτη ανάγκη και προσφέροντας φαινομενικά ακαταμάχητα φυλλάδια χρημάτων και τεχνολογίας, οι άποικοι επιμένουν στην αντικατάσταση των ορυκτών καυσίμων με αναξιόπιστη και ακριβή αιολική και ηλιακή ενέργεια.

Ωστόσο, η σχετικά υψηλή θνησιμότητα και νοσηρότητα των Αφρικανών – μεταξύ των φτωχότερων του κόσμου – μπορεί να ανακουφιστεί μόνο από την ενέργεια του παράλογα δαιμονοποιημένου άνθρακα, πετρελαίου και φυσικού αερίου. Αυτό το τεχνητά επαγόμενο ενεργειακό χάσμα είναι η διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου, ελπίδας και απελπισίας. Είναι μια καταστροφική εισβολή στις ενεργειακές αγορές που μειώνει τη διάρκεια ζωής, σβήνει τις κραυγές των νεογέννητων και θέτει εμπόδια στην πρόοδο.

Ενεργειακή φτώχεια στην Αφρική

Το 2024, είναι ασυνείδητο το γεγονός ότι πάνω από 600 εκατομμύρια Αφρικανοί εξακολουθούν να στερούνται πρόσβασης στην ηλεκτρική ενέργεια. Στην υποσαχάρια Αφρική, μόνο το 28% των εγκαταστάσεων υγειονομικής περίθαλψης έχουν αξιόπιστη ηλεκτρική ενέργεια. Περισσότεροι από 900 εκατομμύρια άνθρωποι μαγειρεύουν με παραδοσιακή βιομάζα, όπως ξύλο και κοπριά ζώων, εισπνέοντας τοξικές αναθυμιάσεις που στοιχίζουν πάνω από 600.000 αφρικανικές ζωές κάθε χρόνο. Το καθαρό νερό παραμένει πολυτέλεια για τεράστιες περιοχές του πληθυσμού.

Όπως έχει αποδειχθεί σε μέρη της Ασίας, αυτά τα προβλήματα μπορούν να αμβλυνθούν με την πάροδο του χρόνου με ισχυρές επενδύσεις σε ορυκτά καύσιμα. Ο άνθρακας και το φυσικό αέριο μπορούν να παρέχουν προσιτή και αξιόπιστη ηλεκτρική ενέργεια και το φυσικό αέριο μπορεί να μειώσει αμέσως τους θανάτους από τη ρύπανση των βρώμικων καυσίμων για το μαγείρεμα.

Σκεφτείτε ότι ένα μόνο ηλεκτρικό αυτοκίνητο που φορτίζει κατά τη διάρκεια της νύχτας στην Ευρώπη καταναλώνει τόση ενέργεια όση καταναλώνει ένα ολόκληρο αφρικανικό χωριό σε μια εβδομάδα. Τέτοιες έντονες ανισότητες δεν είναι απλοί αριθμοί. Αντιπροσωπεύουν γραμμές μάχης στον καθημερινό αγώνα για επιβίωση των φτωχών της Αφρικής.

Σε αυτό το φως –ή μάλλον, στο σκοτάδι– τα έθνη βρίσκονται παγιδευμένα σε μια παγκόσμια τρέλα, με τις δυνατότητές τους να σβήνουν σαν φωτιά χωρίς οξυγόνο, πνιγμένες από την ίδια την έλλειψη αυτού που χρειάζεται για να τροφοδοτήσει την ανάβασή τους.

Ο ακτιβισμός κατά των ορυκτών καυσίμων που χρηματοδοτείται από το εξωτερικό, καλύπτεται με τη γλώσσα του κλιματικού συναγερμού, εμποδίζει τους δρόμους προς την ανάπτυξη που διένυσαν τα ίδια τα δυτικά έθνη στο ταξίδι τους προς την ευημερία.

The Shifting Tides of Development Funding

Για δεκαετίες, τα διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και οι δυτικοί χορηγοί θεωρούσαν την πρόσβαση στην ενέργεια ως ακρογωνιαίο λίθο της αφρικανικής ανάπτυξης. Πολλά από αυτά τα έργα αξιοποίησαν τους άφθονους πόρους ορυκτών καυσίμων της Αφρικής. Όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει.

Η Αφρικανική Τράπεζα Ανάπτυξης ανακοίνωσε το 2019 ότι δεν θα χρηματοδοτεί πλέον έργα άνθρακα. Το 2021 προχώρησε παραπέρα και έθεσε αυστηρούς περιορισμούς στις επενδύσεις σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Η Παγκόσμια Τράπεζα ακολούθησε το παράδειγμά της.

Τώρα, ακόμη και οι εγχώριες προσπάθειες των Αφρικανών να αναζωογονήσουν τον τομέα τους πετρελαίου και φυσικού αερίου αντιτίθενται από αμειβόμενους ακτιβιστές από την Ευρώπη. Υπήρξε έντονη αντίθεση στην εκδήλωση Africa Energy Week στη Νότια Αφρική, με διαδηλωτές που χρηματοδοτούνται από την Ευρώπη να εμφανίζονται στα γραφεία του Αφρικανικού Ενεργειακού Επιμελητηρίου στο Γιοχάνεσμπουργκ.

«Μερικοί από τους διαδηλωτές… από τις φτωχότερες πόλεις δεν ήξεραν καν γιατί βρίσκονταν εκεί, αφού τους υποσχέθηκαν μόνο 5 $ και ένα γεύμα για τη συμμετοχή τους», είπε ο NJ Ayuk, ο εκτελεστικός πρόεδρος του Επιμελητηρίου. «Οι Αφρικανοί αξίζουν καλύτερα από το να χρησιμοποιούνται για ξένες ατζέντες.

«Δυστυχώς, ο κλιματικός πανικός και ο φόβος είναι ζωντανοί και ο στόχος είναι η Αφρική. Όπως το βλέπουμε, η πράσινη ατζέντα του κόσμου αγνοεί την Αφρική — ή τουλάχιστον, απορρίπτει τις μοναδικές μας ανάγκες, προτεραιότητες και προκλήσεις», λέει ο Ayuk.

Η ανάπτυξη της Αφρικής πρέπει να καλλιεργηθεί, όχι να διαταραχθεί

Καθώς εμποδίζουν την ανάπτυξη της Αφρικής για να σώσουν τον πλανήτη, οι δυτικοί ακτιβιστές αυξάνουν την ευπάθεια της ηπείρου στα στοιχεία της φύσης. Είναι καθιερωμένο γεγονός ότι οι πλουσιότερες κοινωνίες είναι πολύ πιο ανθεκτικές σε περιβαλλοντικούς κραδασμούς και φυσικές καταστροφές όπως η ξηρασία και ο λοιμός.

Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Αφρική είναι τεράστιες αλλά όχι ανυπέρβλητες. Οι σωστές πολιτικές και επενδύσεις μπορούν να επιτύχουν καθολική ενεργειακή πρόσβαση, να οδηγήσουν την οικονομική ανάπτυξη και να οικοδομήσουν ευημερούσες κοινωνίες.

Αλλά όλα αυτά θα παραμείνουν απρόσιτα όσο οι «πράσινες» πολιτικές εξακολουθούν να εμποδίζουν τη λογική ενεργειακή ανάπτυξη. Μια κακώς ενημερωμένη και μυωπική σταυροφορία απειλεί να ενταφιάσει τις αφρικανικές φιλοδοξίες στο ίδιο το σκοτάδι που οι σταυροφόροι ισχυρίζονται ότι καταρρίπτουν.

Ανηχεί τόσο σε ηλιόλουστες εκτάσεις όσο και σε ομιχλώδη δάση είναι το ερώτημα εάν θα επιτραπεί στους Αφρικανούς να κάνουν το διακόπτη της προόδου ή θα περιοριστούν στις σκιές της καταστροφικής εμμονής των άλλων.

Ως ηγέτης της αντίστασης στη νέα αποικιοκρατία, ο κ. Ayuk λέει : «Οι Αφρικανοί πρέπει να παράγουν κάθε σταγόνα υδρογονανθράκων που μπορούμε να βρούμε για καλύτερη ζωή του λαού τους και για να καλύψουν τις παγκόσμιες ανάγκες ενεργειακής ασφάλειας».

Έχει απόλυτο δίκιο.

Αυτό το σχόλιο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στους The Washington Times στις 16 Οκτωβρίου 2024.

Ο Vijay Jayaraj είναι επιστημονικός και ερευνητικός συνεργάτης στο CO 2 Coalition στο Arlington Virginia. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στις περιβαλλοντικές επιστήμες από το Πανεπιστήμιο της Ανατολικής Αγγλίας και μεταπτυχιακό στη διαχείριση ενέργειας από το Πανεπιστήμιο Robert Gordon (και τα δύο στο Ηνωμένο Βασίλειο) και πτυχίο μηχανικού από το Πανεπιστήμιο Anna της Ινδίας.

Η πηγή του άρθρου στα αγγλικά εδώ