Η συνέντευξη των 100 ημερών και της μεγάλης αμηχανίας!

Ο πρωθυπουργός της χώρας έδωσε τελικά την περιβόητη συνέντευξη των 100 ημερών, σε μία προσπάθεια να δημοσιοποιήσει την «αποτίμηση» του κυβερνητικού έργου…, δηλαδή του έργου που έχει όλα τα χαρακτηριστικά μίας τραγωδίας, αλλά ο πρωθυπουργός της χώρας με την παρουσίασή του φρόντισε να την διανθίσει και με δόσεις… κωμωδίας. Για όσους δεν είδαν τη συνέντευξη αυτή, συνιστώ να την παρακολουθήσετε πάραυτα…

Σε κάθε ερώτηση δημοσιογράφου (όλες ήταν απολύτως προβλέψιμες και ως εκ τούτου δόθηκε η σαφής εντύπωση πως και ο πρωθυπουργός θα μπορούσε να είχε προετοιμαστεί γι αυτές) ο πρωθυπουργός της χώρας παρέπεμπε στο παρελθόν… το κακό παρελθόν… της κακιάς δεξιάς (κάτι σαν την κακιά πεθερά, που λέει ο λαός) η οποία κατόρθωσε και έφερε τη χώρα σε αυτό το χάλι.
Δεν υπήρξε ούτε μία απάντηση του Γιώργου Παπανδρέου στην οποία να αναλάμβανε την ευθύνη των πράξεών του… Η επάρατη δεξιά που έφαγε από τα έτοιμα, μετά δανείστηκε για να φάει και άλλα και στο τέλος έβαλε φόρους για να… φάει από τους φόρους!!!
Ως εκ τούτου, καταλάβαμε όλοι μας πως το έργο της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου (και όχι του ΠΑΣΟΚ, το οποίο σαν κόμμα έχει αποκοπεί από τους κυβερνητικούς μηχανισμούς και δεν μπορεί καν να διαμαρτυρηθεί φοβούμενο την ισχύ των νεοκλασσάτων κυβερνητικών στελεχών) παρέμεινε κρυφό, πίσω από (ν)τροπολογίες νυχτερινές, πίσω από κάποιες αποφάσεις του τύπου «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» και άλλες φαιδρότητες για τις οποίες λίαν συντόμως το μπουλούκι αυτό, που σήμερα αποκαλείται κυβέρνηση, θα λογοδοτήσει έναντι του ελληνικού λαού και πολύ φοβούμαι πως θα ασχοληθεί μαζί τους ενδελεχέστατα μέχρι και η Δικαιοσύνη…
Πάντως, ενώ εμπεδώσαμε πως η κυβέρνηση εργάζεται «σχεδόν από τις πρώτες ημέρες που ανέλαβε», κι ενώ διαφωνούν οι υπουργοί μέσα σε ένα κλίμα συζητήσεων και διαλόγου ενδοκυβερνητικού, ο Γιώργος (ο πρωθυπουργός μας ντε…) ήταν η μεγάλη έκπληξη… Η γλώσσα του σώματός του (που είναι εκείνες οι δημοσιογραφάρες που προεκλογικά έγραψαν δοκίμια για την γλώσσα του σώματος του Καραμανλή…;) πρόδιδε την αμηχανία του, και αρκετές φορές μαρτυρούσε τα αδιέξοδά του… Τα μάτια του έψαχναν να βρουν υποστηρικτές των λεγομένων του, οι ερωτήσεις του (π.χ. «έτσι δεν είναι;») μαρτυρούσαν την ανασφάλειά του και τα χέρια του έμοιαζαν με κούτσουρα τα οποία σήκωνε πολύ βαριά προκειμένου να μπορέσει να «υποστηρίξει» τα λεγόμενά του… Ψελλίζοντας, σε αρκετές περιπτώσεις, χάνοντας τον ρυθμό των λεγομένων του, αλλά και κόβοντας απότομα τις απαντήσεις όταν ένιωθε πως «δεν θυμάται την συνέχεια, μας έδωσε να καταλάβουμε πως «άλλο πράγμα είναι να μιλάς την μητρική σου γλώσσα και άλλο την… πρωθυπουργική σου…». Όταν μάλιστα κάποια (προφανώς κακίστρα) δημοσιογράφος τόλμησε να τον ρωτήσει σχετικά με τις αυξήσεις των μισθών που υποσχέθηκε προεκλογικά πως θα είναι πάνω από τον πληθωρισμό, τότε σφίχτηκε η καρδιά μου από την συμπόνοια που ένιωσα για τον Γιώργο… Κάτι προσπάθησε να πει, κάτι του ξέφυγε πως «δεν ξέρουμε ακόμη το ύψος του πληθωρισμού», αλλά το έκλεισε το θέμα, τελικά, πολύ γενναία λέγοντας «αυτό είναι δέσμευση»!!!
Πραγματικά, στεναχωρήθηκα πολύ βλέποντας τον έλληνα(;) πρωθυπουργό, μέσα σε ένα οικείο περιβάλλον, να χάνει τον μπούσουλα… με δυσαρέστησε όμως πάρα πολύ όταν είδα πως αντιμετώπιζε διαφορετικά τους δεξιούς από τους μη δεξιούς δημοσιογράφους… Αυτή είναι άραγε και η αντίληψη της γενικότερης κυβερνητικής πολιτικής;
Κωνσταντίνος
Υ.Γ.: Κύριε Παπανδρέου, αφού η επάρατη δεξιά και η κυβέρνηση Καραμανλή έκλεψαν τα χρήματα του δημοσίου, γιατί δεν τους βάζετε στην φυλακή; Γιατί δεν κινείτε διαδικασίες άμεσα ώστε να εκλείψει οριστικά το "φαινόμενο" κλοπής της δημόσιας περιουσίας (δηλαδή του χρήματος των πολιτών) στέλνοντας στην φυλακή τους κλέφτες, αλλά έχετε το θράσος να κατηγορείτε ως κλέφτες κάποιους και να ζητάτε από άλλους (από τους έλληνες πολίτες) να πληρώσουν τα... κλεμμένα; Απορία το έχω... και ξέρω πως θα πεθάνω με αυτή την απορία αναπάντητη...

http://kostasxan.blogspot.com/2010/01/100.html