«100 ημέρες» ή «το τέλος της ελληνικής Οικονομίας»

Στην αρχαιότητα όσοι έρχονταν και έλεγαν άσχημα νέα ονομάζονταν “άγγελοι κακών” ή όταν είχαν κακοβουλία λέγονταν Κασσάνδρες.

Στην σημερινή ελληνική πραγματικότητα απλά ονομάζονται… διεθνείς οίκοι, ΕΚΤ και Κομισιόν. Όμως στην προκειμένη περίπτωση δεν πρόκειται καθόλου για Κασσάνδρες αλλά για πραγματικούς μάντεις πολύ κακών ειδήσεων για την ελληνική οικονομία.

Σε μια ημέρα που η ίδια η κυβέρνηση μετέτρεψε σε επέτειο, όλα της πάνε τόσο χάλια που μόνο με… κηδεία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Κι ενώ όλοι πιστεύουμε ότι δεν μπορεί να ξημερώνει χειρότερη ημέρα από την προηγούμενη, τελικά διαψευδόμαστε συνεχώς.

Παρά το γεγονός ότι ποτέ δεν πρέπει να τα βλέπουμε όλα μαύρα, φαίνεται ότι τώρα η οικονομία είναι πλέον στον πάτο. Σήμερα η Mood’ys μας προειδοποίησε για αργό θάνατο, κάτι σαν το μαρτύριο της σταγόνας προτού μας βγει η ψυχή δηλαδή. Τα spreads διευρύνονται συνεχώς και η Ελλάδα δυσκολεύεται να δανειστεί, κάτι που σημαίνει ότι οι αγορές έχουν χάσει κάθε ελπίδα ότι σωθούμε. Μας έχουν βάλει στην απομόνωση, όπως παλαιότερα τους φυματικούς στα σανατόρια ή τους λεπρούς στη Σπιναλόγκα. Δεν είμαστε απλά το “μαύρο πρόβατο” για τους ξένους, αλλά το… ημιθανές πρόβατο.

Ακόμη και η σφαλιάρα που έφαγε η Λ. Κατσέλη από την ΕΚΤ για το νομοσχέδιο για τις τράπεζες είναι ενδεικτικό της απαξίωσης της Ελλάδας.

Το οικονομικό επιτελείο από την άλλη πελαγοδρομεί μεταξύ των μέτρων που πρέπει να πάρει και αυτών που παίρνει αλλά τελικά αποσύρει από προχειρότητα.

Αν μάλιστα ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου παραδέχεται ότι είμαστε για κλάματα, τότε πράγματι συμβαίνει κάτι πολύ σοβαρό.

Κι αυτό το σοβαρό λέγεται πτώχευση. Έρχεται και όσοι δεν το βλέπουν μάλλον το κάνουν διότι δεν αντέχουν την καταστροφή. Με μια κυβέρνηση αδύναμη να πάρει μέτρα που θα αποδώσουν και να δώσει νέο όραμα δυστυχώς η μόνη διέξοδος οδηγεί στον γκρεμό.

Δεν ξέρω αν έχετε περάσει κοντά σε κάποιον που ζει τις τελευταίες του στιγμές. Δεν είναι καθόλου μακάβριο, είναι λυπηρό. Έτσι ζούμε και εμείς όλοι το τέλος της οικονομίας. Ελπίζω να διαψευστώ αλλά φοβάμαι ότι το πικρό ποτήρι της χρεοκοπίας θα το πιούμε όλοι μαζί.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ