H φωνή ενός απλού Έλληνα: Καλή υπομονή και καλό αγώνα σε όλους μας

Αγαπητοί συνέλληνες ως λαός ξεχνάμε και μάλιστα πολύ γρήγορα. Τον κάθε ένα από εμάς σαν μονάδα είναι πολύ δύσκολο να τον «βάλει» κάποιος στο «μαντρί». Αν όμως ο κάθε ένας από εμάς μπει μέσα στο πλήθος τότε να είστε σίγουροι ότι η ψυχολογία του αλλάζει πολύ εύκολα και κατ επέκταση και η κρίση του όπως και η αντίδραση του. Μιλάω για την ψυχολογία της μάζας.

Και εξηγώ τι ακριβώς εννοώ.
Επί χρηματιστηρίου θυμάται κανείς τι έγινε; Οι περισσότεροι νομίζαμε ότι θα γινόμασταν πλούσιοι σε μία νύκτα. Και όσοι δεν είχαμε ιδέα περί χρηματιστηρίου, παρασυρθήκαμε από τους επαΐοντες. Πόνταραν στην απληστία μας για γρήγορο πλουτισμό, καλοπέραση και καθόλου δουλειά. Στο κάτω κάτω είχαμε και τους μετανάστες. Αυτοί θα δούλευαν για εμάς. Εμείς προορίζαμε τους εαυτούς μας για αφεντικά. Αφού μας έπεισαν ότι στο χρηματιστήριο «μοιράζουν» τσάμπα λεφτά, την κατάλληλη στιγμή κατάφεραν και τα «μάζεψαν» από όλους μας. Δίδαγμα κανείς δεν πρόκειται να μας δώσει δωρεάν τίποτα και αν αποφασίσει να μας δώσει απλά να είμαστε σίγουροι θα τα πάρει πίσω στο πολλαπλάσιο. Έμαθε κανείς τίποτα από το χρηματιστήριο;
Νομίζω όχι και το εξηγώ. Για μερικά χρόνια οι τράπεζες και μόνο που έβλεπαν κάποιον να περνάει έξω από την τράπεζα του έδιναν «δωρεάν» δάνειο. Δάνειο για να πάμε διακοπές, δάνειο για να καταναλώσουμε άχρηστα προϊόντα, δάνειο για να πάρουμε μεγάλη τηλεόραση, δάνειο για να φτιάξουμε καινούργια Βίλα, να στεγάσουμε την μεγαλομανία μας. Δάνειο για καινούργιο τζιπάκι άσχετα αν το χρειαζόμασταν ή όχι. Πάλι στην μεγαλομανία μας πόνταραν, και στην ανάγκη μας να καλύψουμε τις ανασφάλειες μας. Και το τυρί. Δάνεια χαμηλότοκα. Απλά όλο αυτό το παραμύθι το ονόμασαν «ανάπτυξη» Κατάφεραν τελικά με τον ένα η άλλο τρόπο και μας χρέωσαν μέχρι τον λαιμό. Δάνεια για να τα κάνουμε όλα. Δανεική ζωή θα έλεγα εγώ. Σώπα βρε συ παίρνω καινούργια τηλεόραση και την πληρώνω σε 200 δόσεις, και με πρώτη δόση σε ένα χρόνο. Έχει ο Θεός. Έλα ντε που όταν είχαμε φτάσει να ξεπληρώνουμε την 100στή δόση βγήκε καλύτερο μοντέλο. Ξαναγυρίζω την παλιά και παίρνω άλλη σε άλλες 200 δόσεις και……..πάλι έχει ο Θεός. Ελα ντε που ο Θεός μάλλον δεν έχει ή τουλάχιστον δεν έχει για τους πολλούς.
Αυτό που δεν μας είπαν είναι ότι τα δάνεια πρέπει να επιστραφούν. Για να επιστραφούν τα δάνεια κάποιος πρέπει να παράγει κάτι ώστε όταν το πουλήσει να εισπράξει χρήματα και να ξεπληρώσει τα δάνεια. Εμείς σαν λαός τι ακριβώς παράγουμε ακόμα δεν έχω καταλάβει. Μάλλον αέρα κοπανιστό και φούμαρα. Το ξέρουν καλά το παιχνίδι. Εμ έλα ντέ που εμείς πάλι νομίσαμε ότι μας χάρισαν «τσάμπα» λεφτά; Μας ξανά έριξαν μια μπανανόφλουδα και εμείς την ξαναπατήσαμε. Ένας λαός απαίδευτος ένας λαός που τον έμαθαν ότι η τεμπελιά η καλοπέραση και το κυνήγι του ατομικού συμφέροντος είναι ο σκοπός ύπαρξης του σε αυτό τον κόσμο.
Δεν μας έμαθαν όμως ότι υπάρχουν αξίες πολύ μεγαλύτερες από το κυνήγι του πλούτου.
Δεν μας έμαθαν να αγαπάμε την πατρίδα μας τον διπλανό μας, να βοηθάμε όπου όσο και όταν μπορούμε. Αξίες πολύτιμες και ανέγγιχτες από τον χρόνο.
Δεν μας έμαθαν ότι δεν ο κάθε ένας από εμάς δεν είναι το κέντρο του κόσμου.
Δεν μας έμαθαν ότι εκτός από εμάς υπάρχουν και άλλοι συνάνθρωποι μας που έχουν τα ίδια προβλήματα με εμάς και τις ίδιες ανάγκες.
Δεν μας έμαθαν ότι δεν ζούμε μόνοι μας σε αυτό τον κόσμο.
Πιστεύω ότι τελικά θα τα καταφέρουμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Πάντα τα καταφέρναμε άλλωστε. Το μεγάλο μου ερωτηματικό είναι αν θα διδαχτούμε τίποτα από αυτά που έρχονται ή από αυτά που πέρασαν. Γιατί αν δεν διδαχτούμε τίποτα τότε να είστε σίγουροι ότι έχουμε καταστρέψει το μέλλον των παιδιών μας. Για το δικό μας μέλλον «έχει ο Θεός»
Υ.Γ.
Ξέρω ότι με αυτά που γράφω μοιάζω απόλυτος. Και σίγουρα υπάρχουν και εξαιρέσεις. Αλλά πιστέψτε με η γενική εικόνα της κοινωνίας μας είναι αυτή που περιγραφώ. Καλή υπομονή και καλό αγώνα σε όλους μας.
Ikapet

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/02/h_19.html