«Πιάσε το πρέπει από το γιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι»

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Απ’ το «Μικρό Ναυτίλο» η παραίνεση, για όσους δεν θυμάστε. Κι ο Αντώνης έχει διαβάσει όλο τον φίλο του τον Ελύτη. Πολλές φορές. Θα τολμούσα να πω, μετά από τόσα χρόνια που τον ξέρω, πως έπαιξε μεγάλο ρόλο στην διαμόρφωση της διακριτής ελληνοπρέπειας του.

Ακούσατε λοιπόν στη Λάρισα. Άρχισε να το «γδέρνει» το πρέπει του μικροκομματικού συμβιβασμού. Όσοι παρεξήγησαν την ενωτική συμπεριφορά του, όσοι άκουσαν εκείνη την ιστορική μέρα στη Ρηγίλλης το «σφουγγάρι όλα», αλλά βολικά ξέχασαν το «από δω και πέρα όμως…», τώρα θα καταλάβουν ότι όλα είναι αλλιώς.

Η κομματική σαβούρα, το υπέρβαρο πολιτικό έρμα, που εμπόδιζε ως τώρα τη νέα Νέα Δημοκρατία να φύγει μπροστά με ορθάνοιχτα πανιά, ξεφορτώνεται στο μαύρο πέλαγος της ιστορικής αφάνειας. Πολλοί απ’ αυτούς ήλπιζαν – κι ορισμένοι καλόπιστοι φίλοι φοβούνταν – ότι ο Αντώνης Σαμαράς θα μπει στον πειρασμό της παλαιοκομματικής πεπατημένης. Νόμιζαν ότι θα προσπαθήσει να τους ικανοποιήσει όλους, θα συμβιβαστεί, θα συγχωρέσει τ’ ασυγχώρητα και θ’ αφήσει αδιατάρακτη την στάσιμη και όζουσα κομματική λίμνη. Η χαλαρή ομοσπονδία μικροσυμφερόντων και μεγαλολαμογιάς που απαρτίζει το κακοφορμισμένο κομμάτι του κόμματος, η μπατιρημένη ψευτοαριστοκρατία που πρόσβαλε βάναυσα τα εκατομμύρια των τίμιων και πατριωτών ψηφοφόρων κι οπαδών του κόμματος, είναι μαθημένη στις ανακολουθίες, την έλλειψη μπέσας και συνέπειας. Σκεφτήκανε λοιπόν ότι μπόρα είναι θα περάσει. Νόμισαν πως θα λουφάξουν για λίγο κι ύστερα θα πάρουν τα ψηφαλάκια τους, που ούτε αυτά δεν τους ανήκουν πια, και θα πάνε κάποια στιγμή να προσκυνήσουν και να διαπραγματευτούν την διαδικασία επανόδου ή ακόμη και «δικαίωσης».

Δεν κατάλαβαν τίποτα. Δεν άκουσαν το Λαό. Δεν άκουσαν ή δεν κατάλαβαν τον ίδιο τον Αντώνη. Θα σας λοιπόν άλλο ένα λόγο που είναι φίλος μου, που τον αγαπώ και τον εμπιστεύομαι. Ο Αντώνης Σαμαράς, αδέρφια, αυτό που λέει το εννοεί. Και το κάνει. Σπάνια αρετή πια. Τους τα ‘χε πει λοιπόν, αλλά η καθεστωτική κυψελίδα στ’ αυτιά τους έχει γίνει τσιμέντο.

Η αλήθεια είναι πως άνθρωποι αναθρεμμένοι στον μικροκομματισμό και την συναλλαγή, οπαδοί του μπιθικώτσειου «όλοι στην ίδια σκάφη πλένουμε τα ρούχα μας» δεν είναι εύκολο να γειωθούν στην αλήθεια. Λοιπόν, θα σας πω ένα μυστικό: ο Αντώνης τα πλένει ΧΩΡΙΑ. Δεν αισθάνεται ότι ανήκει σε κάποια «επαγγελματική τάξη» πολιτικών, μες την οποία συνδέεται με την κάθε ξιπασμένη πριγκίπισσα με δεσμούς συντεχνιακής αλληλεγγύης. Είσαστε ΚΟΜΜΕΝΟΙ. Διαβάστε τα χείλη του: ΚΟΜΜΕΝΟΙ. Κι αυτό είναι μόνο η αρχή.

Το λαϊκό κίνημα που σαν τεράστιο κύμα έφερε τον Αντώνη στην Προεδρία της Ν.Δ. το έκανε για κάποιους λόγους. Μερικούς από τους λόγους αυτούς μπορούν να τους δουν αυτοί οι κύριοι και κυρίες στον καθρέφτη: οι φάτσες τους και τα πεπραγμένα τους.

Πηγαίνετε για ψαροντούφεκο λοιπόν, πηγαίνετε για κυτταροθεραπεία στην Ελβετία μαζί με τον μπαμπά, ρίξτε το στο life style. Έτσι κι αλλιώς δεν κάνατε τίποτε άλλο.

Έχουμε και το άλλο θέμα βέβαια. Το φανταράκι της παράταξης, ντε. Θα περιμένετε να σχολιάσω τις κόνξες της κυρίας. Ζε σέλει να πάει, είπε και ζεν πήγε. Te nada, που λένε κι οι σπανιόλοι. Δεν κάνει τίποτα, μανδάμ. Η Κεντρική Επιτροπή έκανε αυτά που έπρεπε, στην σωστή κατεύθυνση και χωρίς εσάς με τα χεράκια σταυρωμένα να ζείτε πάλι τον πολιτικό σας εφιάλτη. Ναι, ρε κοπελιά, Πρόεδρος είναι ο Αντώνης. Μας λείψανε τα μούτρα και τα πείσματα; Μπα. Τώρα πλέον αντιληφθήκαμε όλοι τι εννοούσε και που το πάει. Εκτιμώ ότι είναι προφανή δύο πράγματα για την κόρη του πατέρα της: Πρώτον, δεν ήθελε να αποπειραθεί ψηφοφορία επί των τάχα μου προτάσεων της, διότι θα διαπίστωνε ότι οι «μετοχές», που ‘λεγε κι ο μπαμπάς, λόγω απαξίωσης ετέθησαν εκτός συναλλαγής. Δεύτερον, πιστεύω πως μεθοδεύει την έξοδο της. Μόνο που δεν θα ‘ναι ηρωική. Κακομοίρικα πράγματα. Στο τέλος – τέλος υπάρχει και δικαίωμα στην πολιτική αυτοκτονία.

Και μετά τι; Θα φτιάξει την «Νέα Γελάδα» που λέγαμε, θα πάει με την εθνοπρεπή «Κομανέτσι» της καθεστωτικής δοκού, την οπισθοφυλακή του μπαμπά και στήριγμα του ψηλού παιδιού από την Μινεσότα, θα περιμένει μπας και την βάλει «κατοχικό διοικητή» το ΔΝΤ; Ποιος ξέρει;

Αποπειράθηκα να ρωτήσω και το φίλο μου το Μούργο επί του θέματος αλλά με κοίταξε περιφρονητικά, γύρισε από την άλλη και σήκωσε το πόδι του να ξυστεί.

Λοιπόν αδέρφια, θα υπάρξει λίγη αναστάτωση, όπως όταν κάνεις γενική φασίνα κι απεντόμωση για τους κορέους αλλά μικρό το κακό.

Έχουμε άλλα καθήκοντα και άλλες προκλήσεις μπροστά.

Όσο λοιπόν άλλοι κι άλλες θα ακκίζονται στον σπασμένο καθρέφτη τους, ο Αντώνης θα προχωράει με σταθερό βήμα και θα επιταχύνει. Ο Γιώργος Παπανδρέου εξελίσσεται σε demolition man, διαλύει τη χώρα και στο τέλος θα διαλύσει και το κόμμα του αλλά αυτό δεν μας αφορά. Η χώρα όμως μας αφορά. Ο Γιώργος και τα χοντρά (πάρτε και είδηση) βαθιά λαρύγγια του κάνουν κι αυτοί ότι μπορούν για την Νέα Μεταπολίτευση, αφού με τους ερασιτεχνισμούς τους, μαζί με την οικονομία, ανατινάσσουν τα σάπια σανίδια της Καθεστωτικής Παράγκας που έχτισαν 30 χρόνια παλαιοκομματισμού, ψευτοπροοδευτικότητας, πλιάτσικου και πολιτικής ορθότητας. Μπροστά μας είναι ορατό πλέον το κόμμα της Μεγάλης Κεντροδεξιάς, που θα συσπειρώσει κάτω από την σημαία του Αντώνη Σαμαρά όλες τις Πατριωτικές Δημοκρατικές δυνάμεις.

Ο Αντώνης θα έχει το ιστορικό καθήκον να μηδενίσει το κοντέρ και να επανεκκινήσει την Πατρίδα.

Εθνικό restart, αφού καθαρίσουμε τον σκληρό.

Θα τα φτιάξουμε όλα από την αρχή με φιλοτιμία, πατριωτισμό, κοινή λογική.

Με την πανάρχαιη δρασκελιά μας θα πάμε ολόϊσια στο μέλλον και τα παιδιά μας θα διαβάζουν κάποτε για όλους αυτούς τους απίθανους, όπως για κάτι πολιτικούς πριν τον Τρικούπη και τον Βενιζέλο.

Τους θυμάστε; Ούτε κι εγώ.
http://www.antinews.gr/?cat=1