Η Λευκωσία τόλμησε σ' ένα ζήτημα που η Αθήνα δείλιασε

Μιχάλης Ιγνατίου

Η οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Ισραήλ αποτελεί υψίστη εθνική πράξη και εξυπηρετεί στο έπακρον τα εθνικά συμφέροντα της Λευκωσίας.
Γι' αυτό το λόγο πρέπει να αποδοθούν τα εύσημα στον Κύπριο Πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια, ο οποίος -εκτός των άλλων- είχε να παλέψει και με το προσωπικό του ηθικό πρόβλημα, που αφορούσε την ακραία επιθετικότητα του Ισραήλ, την κατοχή παλαιστινιακών εδαφών και την παραδοσιακή μακροχρόνια υποστήριξή του ΑΚΕΛ και του ιδίου προσωπικά προς τον δίκαιο αγώνα των Παλαιστινίων. Λόγω των ειδικών αυτών συνθηκών, η υπογραφή της ΑΟΖ με τη συγκεκριμένη χώρα απαιτούσε τόλμη και θάρρος και ο κ. Χριστόφιας απέδειξε ότι το είχε.


Είναι γι' αυτόν τον λόγο που όσοι τον γνωρίζουμε από παλιά, απορούμε κάθε φορά που τον ακούμε να επιμένει να συνεχίζει ένα διάλογο που και ο ίδιος γνωρίζει πως είναι καταδικασμένος να αποτύχει για ένα και μοναδικό λόγο: επειδή η Αγκυρα απαιτεί κυριαρχία και έλεγχο σε ολόκληρη την Κύπρο αρνούμενη να αποδεχθεί βασικούς όρους του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και σεβασμό των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ελληνοκυπρίων.

Και η τωρινή διαδικασία του ΟΗΕ, όπως και οι προηγούμενες, ισοπεδώνουν τα δικαιώματα των Ελληνοκυπρίων και νομιμοποιούν τη δύναμη κατοχής στην περίπτωση διευθέτησης του Κυπριακού.

Παρά το απόρρητο των διαπραγματεύσεων έγινε γνωστό ότι ο κατοχικός ηγέτης ήταν κατηγορηματικός ενώπιον του γενικού γραμματέα Μπαν κι Μουν για το θέμα των εγγυήσεων εκ μέρους της Τουρκίας. Δεν αποδέχεται κατάργησή τους, άρα απαιτεί και παρουσία τουρκικού κατοχικού στρατού. Οσοι πληροφορήθηκαν αυτή τη λεπτομέρεια δήλωσαν ότι η αποχώρηση του προέδρου της Κύπρου από τη συνάντηση θα ήταν απόλυτα δικαιολογημένη, αλλά την ίδια στιγμή αντιλαμβάνονται και αποδέχονται πως ο κ. Χριστόφιας είναι ένας πολύ ευγενικός άνθρωπος, που απλά δεν έδειξε το ίδιο θάρρος όπως και στην περίπτωση της υπογραφής της ΑΟΖ με το Ισραήλ.

Η Κυπριακή Δημοκρατία τόλμησε σε ένα εθνικό ζήτημα για το οποίο η Αθήνα έδειξε δειλία. Μιλώντας με σοβαρό διπλωμάτη στην Ουάσιγκτον, μου αποκάλυψε ότι κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ελληνική κυβέρνηση κυριαρχείται πλέον από φόβο και δεν πρόκειται να κάνει την παραμικρή κίνηση και να οριοθετήσει την ΑΟΖ με τους δικούς της γείτονες. Ελπίζω και εύχομαι να μην αληθεύει ο ισχυρισμός του διπλωμάτη διότι τότε εκτός της οικονομικής τραγωδίας αντιμετωπίζουμε ακόμα μία, ίσως χειρότερη.

Ολοι οι ειδικοί σε όλο τον κόσμο συμφωνούν ότι η οριοθέτηση της ΑΟΖ είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε χώρας. Αρα και της Ελλάδας. Η παρούσα κυβέρνηση -όπως και η προηγούμενη για να είμαστε δίκαιοι- δεν τολμά επειδή φοβάται την Τουρκία. Βέβαια, υπάρχει και ένα άλλο θέμα, που μόνο ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών μπορούν να απαντήσουν. Και αυτό αφορά την υπόγεια και στο σκοτάδι διαπραγμάτευση «για να τα βρούμε» με την Τουρκία. Τη διάψευση από τον κ. Παπανδρέου και τον κ. Δρούτσα ακολούθησε η δήλωση του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών ότι «κάνουμε μπίζνες» στο Αιγαίο, η οποία έγινε δεκτή από την Αθήνα ως κάτι το φυσιολογικό.

Η αντίδραση της Τουρκίας μετά την υπογραφή της ΑΟΖ στη Λευκωσία ήταν αναμενόμενη: Απειλές, άσκηση πιέσεων, εκβιασμοί, πολεμικές δηλώσεις. Φαντάζομαι ότι το ίδιο θα πράξει στην περίπτωση που η Ελλάδα ασκήσει τα δικαιώματά της. Την καλύτερη απάντηση έδωσε ένας Ισραηλινός αξιωματούχος, την οποία συνυπογράφουμε: «Οι Τούρκοι επιδεικνύουν έναν θλιβερό κυνισμό καταγγέλλοντας τη συμφωνία, με επιχείρημα το γεγονός ότι κατέχουν το βόρειο τμήμα της Κύπρου»...

http://www.imerisia.gr


http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/12/blog-post_1730.html